Ateizmi necə ən yaxşı şəkildə təyin və təsnifləndirmək üzərində fikir ayrılıqları mövcudur; hansı fövqəltəbii qüvvənin tanrı hesab edilməsi, öz-özlüyündə ixtiyari düşüncədirmi, yoxsa fəlsəfi mövqemi, ya da birinin olmaması, şüurlu imtinamı tələb etməsi, yoxsa açıq-aydın imtinamı tələb etməsi kimi mövzularda rəqabət aparılır. Ateizm aqnostisizmlə uzlaşma xüsusiyyətinə görə eyni qəbul edilir, həmçinin bir-biri ilə ziddiyyət təşkil etdiyi qeyd olunur. Müxtəlif kateqoriyalar ateizmin müxtəlif formalarını ayırd etmək üçün istifadə edilir.

Ateizmin təyin edilməsi ilə əlaqədar qeyri-müəyyənliklərin bir qismi, "tanrı" və "ilah" kəlmələrinin tərifi ilə bağlı yaşanan çətinliklərlə əlaqədardır. Tanrı və ilah anlayışlarının çoxluğu ateizmin tətbiqi ilə bağlı fərqli düşüncələrə gətirib çıxarır. Roma papası xristianları ilahiləşdirilmiş bütlərə ibadət etmədiklərinə görə ateist olaraq günahlandırırdı. Teizmin hər hansı bir ilahi inancı əhatə etdiyi kimi başa düşülməsi ilə, tədricən bu aspekt xoşagəlməz hala düşdü.

İnkar edilən fenomenlərin diapozonuna gəldikdə isə, ateizm hər bir ilahi varlığın, spiritual, fövqəltəbii ya da transsendental anlayışların, buddizm, hinduizm, caynizm və daosizm kimi bir çoxuna qarşı çıxa bilər.

Ateizmin tərifi bir insanın ateist kimi qəbul edilməsi üçün ilahi varlıqların anlayışına yanaşma dərəcəsinə görə dəyişir. Ateizm bəzən hər hansı bir ilahi varlığın mövcud olduğuna dair sadə inamın olmaması ilə müəyyən edilmişdir. Bu geniş tərifə yeni doğulmuş və teokratik fikirlərə məruz qalmayan insanlar daxil edilir. Pol Anri Holbax deyirdi: "Hər uşaq ateist olaraq doğulur: onların tanrı haqqında fikirləri yoxdur." Eyni şəkildə, Corc Smit (1979) bu fikri irəli sürür: "Teizm ilə tanış olmayan adam, bir tanrıya inanmadığı üçün ateistdir. Bu kateqoriyaya, bu məsələləri başa düşmək üçün konseptual qabiliyyəti olan, lakin bu məsələlərdən hələ xəbərsiz olan uşaqlar da daxildir. Bu uşağın tanrıya inanmaması onun ateist olması deməkdir." Örtülü ateizm "şüurlu şəkildə rədd edilmədən teist inancının olmaması" və açıq ateizm isə inancın şüurlu şəkildə rədd edilməsidir. Smitin ateizm təriflərinin ziddiyətli olduğunu hesab edir və göstərir ki, sadəcə açıq ateizm "doğru ateizm"dir və örtülü ateizm yalnız "teizmin yoxluğudur". Qraham Oppi bir tanrının nə olduğunu başa düşmək imkanından məhrum olanları günahsızlar olaraq təsnif edir. Oppiyə görə, bu təsnifə bir aylıq körpələr, ağır beyin travması olan insanlar və ya ağırlaşmış demansiya xəstələri daxildir.

Antoni Fliu və Maykl Martin kimi filosoflar pozitiv (güclü) ateizm ilə neqativ (zəif) ateizmin bir-biri ilə ziddiyət təşkil etdiyini hesab edirlər. Pozitiv ateizm açıq şəkildə təsdiq edir ki, heç bir tanrı mövcud deyil. Neqativ ateizm isə daha çox qeyri-teizmin digər bütün formalarına daxildir. Bu təsnifata əsasən, kim bir teist deyilsə, ya neqativ ateist, ya da pozitiv ateistdir. Neqativ və pozitiv terminlərinin köhnə mənşəyə aid olmasına və fəlsəfi ədəbiyyatda və katolik apologetikasında istifadə edilməsinə baxmayaraq, güclü və zəif terminləri nisbətən yenidir. Ateizmin bu demarkasiyası əsasında, ən çox aqnostiklər neqativ ateist hesab olunur.

Misal olaraq, Martinin aqnostisizmin neqativ ateizmə yol açdığını iddia etməsinə baxmayaraq, bir çox aqnostik, öz əqidəsini ateizmdən fərqli görür. Onlar ateizmi teizmdən ya da eyni inanc bərabərliyi tələb edilməsindən daha haqlı olmadığını hesab edə bilərlər. Biliyin etibarsızlığı iddiası və ya tanrıların varlığına qarşı çıxmaq bəzən ateizmin bir inanc sıçrayışı tələb etməsinin göstəricisidir. Bu arqumentlərə qarşı ümumi ateist cavablara bunlar daxildir; isbatlanmamış dini təkliflər digər isbatsız təkliflər qədər etibarsız olmağa layiqdir və bir tanrının varlığının isbat edilə bilməməsi bir və ya digər imkanlı ehtimalın bərabərliyi demək deyildir. Şotlandıyalı filosof Con Smart hətta müdafiə edir ki, "bəzən bir ateist özünü hətta ehtirasla, fəlsəfi spektizmin əsasında bizə riyaziyyat və formal məntiqin həqiqətləri xaricində, hər şeyi bilə bilərik deməyi qadağan edən, məntiqsiz bir aqnostiq olaraq təsvir edə bilər." Nəticədə, Riçard Dokinz kimi bəzi ateist müəlliflər teist, ateist və aqnostik mövqelərini görə fərqləndirməyi təklif edir, hansı ki, hər birinin "tanrının varlığının" şərhi fərqli şəkildədir.

XVIII əsrin əvvəllərində qərb dünyasında tanrının varlığı belə qəbul edildi və hətta həqiqi ateizmin mümkünatı da sorğulandı ki, buna deyilirdi, hansı ki, insanların doğuşdan tanrı inancına sahib olduğunu və ateizmin sadəcə bu inancı sonradan inkar etdiyini qəbul edən bir düşüncə mövqeyidir. Həmçinin ateistlərin tanrıya böhran vaxtı olan "ölüm döşəyi çevrilməsi" müddətində inandıqlarını iddia edən düşüncə mövqeyi də vardır və "səngərdə ateist olmaz" şəklində də adlandırılır. Bununla birlikdə bu görüşün əksinə bir çox misallar gətirilir, onlardan biri hərfi mənası ilə "səngərdəki ateist" şəklindədir.

Bəzi ateistlər "ateizm" termininin ehtiyaclılığı üzərində şübhəlidirlər. Sem Heyrisin özünün yazdığı Xristian ümmətinə məktub kitabında deyirdi.

Praqmatik ateizm dini inancları, tanrı və ya tanrılara olan inancı rədd etməyi lazım bilən bir görüşdür. Bu görüşə əsasən, bu cür fenomenlər praqmatik həyat üçün lazımsızdır. Bu düşüncə növü apateizm və praktiki ateizmlə əlaqəlidir.

Ateistlər, həmçinin, tanrının varlığının bilinəməyəcəyini və ya varlığının isbatlanamayacağını müdafiə edirlər. İkinciyə müxtəlif formalar alan aqnostisizm deyilir. İmmanent fəlsəfəsində ilahilik insan zehni də daxil olmaqla dünyanın özündən ayrılmazdır və hər bir insanın şüuru subyektə kilidlidir. Aqnostisizmin bu formasına görə, perspektivdə bu cür məhdudiyyət tanrıya olan inancdan onun mövcudluğunun iddialarına hər hansı bir obyektiv nəticə çıxarmanın qarşısını alır. Kantın rasionalistik aqnostisizmi və maarifçilik yalnız insan rasionallığı əsasındakı bilgiləri qəbul edir; bu növ ateizmə görə, tanrılar prinsipal olaraq müəyyən edilə bilən olmadıqlarına görə onların mövcudluqları bilinə bilməz. Yumun fikirlərinə əsaslanan skeptisizm hər şey haqqında əminliyin mümkün olmadığını iddia edir və buna görə də bir tanrının mövcud olub-olmadığı bilinə bilməz. Yum hesab edir ki, bu cür müşahidə edilə bilməyən metafizik anlayışlar "səfehlik və illüziya" olaraq rədd edilməlidir.

İqnostisizm də daxil olmaqla ontoloji və epistemoloji olaraq təsnif edilən ateizmin arqumentlərinə görə, "tanrı" kimi əsas terminlər və "tanrı hər şeyə qadirdir" kimi ifadələr mənasız və ya aydın deyil. Teoloji qeyri-koqnitvizm "tanrı mövcuddur" ifadəsinin bir müddəa olmadığını, ancaq cəfəngiyat və ya idrak baxımından mənasız olduğunu söyləyir. Bu cür düşünən şəxslərin hansılarının ateist, hansılarının aqnostik olaraq təsnif edilməsi müzakirə edilmişdir. Alfred Ayer və Teoder Drenq hər iki kateqoriyani inkar edib, "Tanrı mövcuddur" ifadəsinin ateist və aqnostiklər tərəfindən müddəa olaraq qəbul edildiyini hesab edirlər: bunun əvəzinə qeyri-koqnitvizmi öz kateqoriyasına yerləşdirirlər..

Filosof Zofia Zdibika yazır:

"Metafizik ateizm … metafizik monizmə (gerçəkliyin homogenliyinə) əsaslanan bütün doktrinaları özündə cəmləşdirir. Metafizik ateizm bunlardan biridir : a) mütləq — Tanrı varlığının materialist monizmlə əlaqəli açıq şəkildə inkar edilməsi (həm materialist cərəyanlar, həm qədim, həm də müasir dövrdə); b) nisbi — bütün fəlsəfələrdə tanrının örtülü olaraq inkar edilməsi, mütləqin varlığını qəbul edərkən, mütləq olanın tanrıya uyğun atributlardan heç birinə sahib olmadığını düşünmək: transsendens, fərdi obraz və ya vəhdət. Nisbi ateizm idealist monizmlə əlaqələndirilir (panteizm, , deizm)."

Bəzi ateistlər hesab edir ki, xristianlıqdaki tanrı kimi müxtəlif tanrı anlayışları məntiqi ziddiyət təşkil edən keyfiyyətlərə sahibdir. Bu cür ateistlər tanrının varlığına qarşı onun mükəmməllik, yaradıcılıq statusu, dəyişməzlik, hər şeyi bilmə, hər şeyə qadir olma, hər yerdə birdən ola bilmə, üstünlük, transsendenslik, yeganəlik, qeyri-fizikilik, ədalətlilik və mərhəmətlilik kimi bəzi xüsusiyyətləri arasındaki təzadları irəli sürən deduktiv arqumentlər təqdim edirlər.

Teodisik ateistlər hesab edir ki, yaşadıqları dünya ilahiyətçilər tərəfindən tanrı və ya tanrılara istinad edilən keyfiyyətlərlə uzlaşa bilməz. Onlar iddia edir ki, hər şeyi bilən, sonsuz güclü və hər şeyə qadir bir tanrı, şər və izdirabın olduğu və ilahi sevginin bir çox insandan gizlədildiyi bu dünya ilə uyğun deyil. Bənzər bir arqument Buddizmin banisi Siddharta Qautamaya aid edilir.

Filosof Lüdviq Feyerbax və psixoanalist Ziqmund Freyd hesab edir ki, tanrı və digər dini inanclar insan uydurmaları olub müxtəlif psixoloji və emosional istəkləri və ya ehtiyacları qarşılamaq üçün yaradılmışdır. Bu, həmçinin, bir çox Buddistin də görüşüdür. Feyerbaxın çalışmalarından təsirlənən Karl Marks və Fridrix Engels hesab edirlər ki, din və tanrı inancı hakimiyyətdəkilər tərəfindən fəhlə sinfini əzmək üçün istifadə olunan ictimai funksiyalardır. Mixail Bakuninin fikrincə, "Tanrı ideyası insanın məntiqi mühakiməsindən və ədalətliliyindən imtinanı nəzərdə tutur; insan azadlığının ən qətiyyətli inkarıdır və istər nəzəriyyədə, istərsə də praktikada mütləq olaraq bəşəriyyətin əsarəti ilə sonlanır." O, Volterin məşhur "tanrı mövcud olmasaydı, onu yaratmaq lazım gələrdi" aforizminə "əgər həqiqətən tanrı varsa, onu məhv etməliyik", şəklində cavab verir. Artıq dövrümüzdə belə bəzi ateistlər tərəfindən "Yeni ateizm" adı altında bir hərəkat yaradıldı. "" hərəkatının məqsədi xurafat, din və irrasionalizm kimi fikirlərin, xüsusilə dövlətdə, təhsildə, siyasətdə təsirinin hiss olunduğu hər dövrdə onlarla mübarizə aparmaq, tənqid etmək, yalanlarını ifşa etməkdən irəli gəlir. "" termini ilk dəfə 2006-cı ildə Wired jurnalında dərc olunan məqaləsində tərəfindən istifadə edilmişdir.

Ateizm Hinduizm, Caynizm, Buddizm, Sinteizm, Raelizm kimi dini və spiritual inanc sistemləri, Vikka kimi neopaqanik cərəyanlarda qəbul edilmişdir. Hinduizmdəki Astika məktəbi ateizmi moşka üçün etibarlı bir yol sayır, ancaq çətinlik var ki, ateist öz səyahətində ilahidən kömək gözləyə bilməz. Caynizm kainatın əbədi olduğunu və yaradıcı bir tanrıya ehtiyacı olmadığını düşünür, halbuki, onlar zamanın və məkanın sərhədlərini aşan və İndradan daha güclü olan ibadət edirlər. Sekulyar buddizim tanrı inancını təbliğ etmir. Erkən buddizim ateistik idi, çünki Quatama Buddanın yolunda tanrıdan bəhs edilmir. Buddizmin sonraki konsepsiyalarında Budda tanrı hesab edilir.

Apofatik teologiya çox vaxt ateizmin və ya aqnostisizmin bir təzahürü kimi qiymətləndirilir, çünki tanrının mövcud olduğunu tam olaraq bilinə bilməyəcəyini düşünür. "Lakin müqayisə çətindir, ateizm tanrının varlığını inkar edilə biləcək bir predikat olaraq hesab edir (tanrı mövcud deyil), halbuki, neqativ teologiya tanrının perdikatlarının inkarıdır." "Tanrı və ya ilahi olan" "o nə olandır" ilə əlaqəli keyfiyyətləri göstərmədən ilkin şərti olaraq teizmi ateizmdən ayırır. "Neqativ teologiya pozitiv teologiyanın düşməni deyil, onun tamamlayıcısıdır."

Aksioloji və ya konstruktiv ateizm tanrının mövcudluğunu insanlıq kimi "daha ali mütləq" lehinə inkar edir. Ateizmin bu forması insanlığı etika və dəyərlərin mənbəsi hesab edir və fərdin əxlaqi problemlərini tanrıya baş vurmadan həll edilə biləcəyinə imkan yaradır. Marks və Freyd bu arqumenti sərhədsiz xoşbəxtlik, tam inkişaf və azadlıq ideyalarını çatdırmaq üçün istifadə etmişdilər. Ateizmin ən çox yayılmış tənqidlərindən biri odur ki, tanrının inkarı ya əxlaqi realtvizmə yol açır və insanı əxlaqi və ya etik əsasdan kənar tutur, və ya onun həyatını mənasız edir və səfilləşdirir.Blez Paskal bu görüşü özünün düşüncələr (Pensées) əsərində yazmışdır.
Fransız filosofu Jan-Pol Sartr özünü "ateistik ekzistensializm"in nümayəndəsi kimi tanıtmışdı, onu "insanın.. özünü tapması və heç bir şeyin, hətta tanrının varlığının keçərli bir sübutunun belə, onu özündən xilas etməyəcəyini anlaması lazımdır" fikrini qurmaq tanrının varlığını inkar etməkdən daha çox narahat edirdi. Sartr deyir ki, onun ateizminin nəticəsi o idi ki, "əgər tanrı mövcud deyilsə, mövcudlğu mahiyyətindən əvvəl gələn heç olmasa bir varlıq mövcuddur, hər hansı bir konsept tərəfindən təyin edilənə qədər mövcud olan bir varlıq və … o varlıq insandır." Bu ateizmin praktik nəticəsini məna olaraq Sartr belə təsvir edir; insan davranışını idarə etmək üçün qurulmuş a priori qanunlar və mütləq dəyərlər yoxdur və bu, insanları bunları yaratmağa "məhkum edir" və "insan" etdiyi hər şeydən tamamilə cavabdedir.

Sosioloq Fil Zakerman sekulyarlıq və qeyri-inanc mövzusundakı əvvəlki sosial-elmi araşdırmalarını təhlil edərək cəmiyyətin rifahının dinsizliklə müsbət şəkildə əlaqəli olduğu nəticəsini çıxartdı. O, təsbit etdi ki, kasıb və az inkişaf etmiş ölkələrdə (xüsusilə Afrika və Cənubi Amerikada) zəngin sənayeləşmiş demokratiyalara nisbətən ateizmin və sekulyarlığın konsentrasiyası daha azdır.ABŞ-də xüsusi olaraq ateizmə aid təsbitləri bu idi ki, ABŞ-dakı dindar insanlarla müqayisədə "ateistlər və sekulyar insanlar" daha az millətçi, qərəzli, antisemitik, irqçi, dogmatik, etnosentrik, qapalı fikirli və avtoritardırlar və həmçinin, ABŞ-də ateistlərin sayının faiz olaraq ən çox olduğu ştatlarda cinayət səviyyəsi orta göstəricidən aşağıdır. Ən dindar ştatlarda isə cinayət səviyyəsi orta göstəricidən yuxarıdır.

Özlərini ateist olaraq hesab edən insanlar çox vaxt dinsiz olduqlarını qəbul edirlər, lakin əsas dinlərdəki bəzi məzhəblər şəxsləşdirilmiş yaradıcı tanrı varlığını rədd edirlər. Son illərdə müəyyən dini məzhəblər açıq şəkildə ateist ardıcılları topladılar, məsələn, ateistik və ya humanistik iudizm və xristian ateizmi.

Pozitiv ateizmin ən ciddi anlayışı hər hansı bir tanrıya inamsızlığın xaricində hər hansı spesifik bir inanca yol vermir; ateistlər hər hansı bir sayda spiritual inanca sahib ola bilərlər. Bu səbəblə, ateistlər əxlaq kodeksinin bütün insanlara ardıcıl olaraq tətbiq edilməsini vacib sayan humanizmin başlayan, əxlaqın mənasız olduğunu düşünən qədər genişlənən müxtəlif etik inanclara sahib ola bilərlər. Ateizm Hinduizm, Caynizm və Buddizmin bəzi növləri içərisində etibarlı fəlsəfi mövqe olaraq qəbul edilir.

Slavoy Jijek,, və Jan Söderkvist kimi filosoflar müdafiə edirlər ki, ateistlər dini teizmə qarşı dirəniş aktı kimi görməlidirlər; dinin teistlərə qarşı qanunsuz monopoliya kimi baxmasına yol verilməməlidir.

Platonun Eutifro dilemmasına görə, tanrıların yanlışdan doğrunu ayırd etməsindəki rolu ya lazımsız, ya da ixtiyaridir. Əxlaqın tanrıdan qaynaqlandığını və müdrik bir yaradıcı olmadan mövcud ola bilməyəcəyi arqumenti, fəlsəfi olmasa da siyasi disskusiyanın daimi mövzusudur. "Cinayətkarlıq yanlışdır" kimi əxlaqi qanunlar ilahi qanun kimi anlaşılır və ilahi qanunverici və hakim tələb edir. Lakin bir çox ateist hesab edir ki, əxlaqı leqalistik şəkildə gözdən keçirmək və qanunların qanunvericidən asılı olmadığı kimi, əxlaq da qanunvericidən asılı deyildir.Fridrix Nitsşe teistik inancdan asılı olmayan əxlaqa inanırdı və qeyd edirdi ki, tanrıya söykənən əxlaq "tanrı doğru isə doğrudur — o tanrı inamı ilə dayanır və ya çökür."

Prinsip və qanunların tanrı tərəfindən verilməsini tələb etməyən normativ etik sistemlər mövcuddur. Onlardan bəziləri: , , , utilitarizm və obyektizm. Sem Heyris əxlaqi reseptin (etik qaydalar qəbulu) yalnız fəlsəfə tərəfindən araşdırılmalı olan bir mövzu olmadığını, bizim mənalı bir əxlaq elmini tətbiq edə biləcəyimiz ideyasını irəli sürür. Bunun kimi istənilən elmi sistemlər yer alan tənqidlərə cavab verməlidir.

və kimi filosoflara görə, yalnız ilahi mandata görə etik davranış həqiqi etik davranış deyil, sadəcə kor itaətdir. Baqqini ateizmin etika üçün üstün bir əsas olduğunu iddia edir, o, qeyd edir ki, dini imperativlərdən kənar bir əxlaqi əsas, imperativlərin öz əxlaqını qiymətləndirmək üçün lazımdır, məsələn, "oğurlamaq" qeyri-əxlaqidir, bunu din söyləsə belə və buradan belə çıxır ki, ateistlərin bu cür qiymətləndirmələrə daha meyilli olmalarının üstünlüyü vardır. Müasir İngilis siyasi filosofu Martin Koen dini göstərişlərin sosial və siyasi ənənələrə necə əməl etdiyinin sübutu olaraq, bibliyadaki mövcud işgəncə və köləliyin tarixi misallarını gətirir, ancaq eyni zamanda qeyd edir ki, eyni tendensiya ehtimal ki, sakin və obyektiv filosoflar üçün də doğru görünsün. Koen bu arqumentini Siyasi Fəlsəfə — Platondan Maoya adlı əsərində daha ətraflı şəkildə genişləndirir; o, hesab edir ki, sekulyar cəmiyyətə dəyişikliklərə baxmayaraq, 7-ci əsrin əvvələrindən etibarən Quran sosial kodların saxlanılmasında rol oynadı.

Bəzi görkəmli ateistlər — ən son , Sem Heyris və Riçard Dokinz və Bertran Rassel, və Volter kimi mütəfəkkirlər və romançı Joze Saramaqo dini əməllər və doktrinaların zərərli tərəflərini əsas gətirərək dinləri tənqid edirlər.

19-cu əsr Alman siyasi nəzəriyyəçisi və sosioloq Karl Marks dini belə adlandırırdı; "məzlum məxluqun ah çəkməsidir, qəlbsiz bir dünyanın qəlbidir və ruhsuz vəziyyətlərin ruhudur. O, xalqın tiryəkidir." Sonra dəvam edir; "xalqın həqiqətən xoşbəxt ola bilməsi üçün saxta xoşbəxtlik olan dinin məhv edilməsi lazımlıdır. Onları içində olduqları vəziyyətləri ilə əlaqəli illüziyalarından imtinaya çağırmaq, onları illüziya tələb edən şərtlərdən imtinaya çağırmaqdlır."Lenin yazırdı ki, "hər dini ideya və hər tanrı ideyası ifadə olunmaz əclaflıqdır… ən təhlükəli növündən, ən iyrənc növündən olan "yoluxma"dır. Milyonlarla günah, çirkli işlər, zorakılıq aktları və infeksiyalı xəstəliklər… ən ağıllı ideoloji geyimlərlə bəzədilmiş Tanrının incə, mənəvi ideyasından daha az təhlükəlidir…"

Sem Heyris qərb dininin ilahi hakimiyyətə olan bağlılığını onun özünü avtoritarizmə və doqmatizmə borc verməsi şəklində tənqid edir. və xarici din və avtoritarizm, dogmatizm və qərəzlilik arasında korrelyasiya vardır.Səlib yürüşləri, inkvizisiya, cadugərlərin məhkəməsi və kimi dinin təhlükələrini nümayiş etdirmək üçün irəli sürülən tarixi hadisələr ilə birlikdə bu arqumentlər dinə etiqadın faydalı təsirləri iddialarına cavab olaraq istifadə edilmişdir. Bu arqumentlərə cavab olaraq inanclılar SSRİ kimi ateizmi müdafiə edən bəzi rejimlərin də kütləvi qətliamlardan təqsirkar olduqlarını irəli sürürlər. Bu iddialara cavab olaraq Sem Heyris və Riçard Dokinz kimi ateistlər deyir ki, Stalinin vəhşiliklərinə ateizm deyil, doqma marksizm zəmin yaratmışdı. Stalin və Mao ateist olduqları halda, öz əməllərini ateizm adına etməmişdilər.

Erkən qədim yunan dilində átheos (ἄθεος, ἀ-inkar prefiksi + θεός "tanrı") "tanrısız" mənasına gəlirdi. Bu termin əvvəllər qınaq olaraq istifadə olunurdu və təxminən "tanrısız" və "günahkar" mənalarına gəlirdi. E.ə V əsrdə bu söz "tanrılarla münasibətləri kəsmək" və ya "tanrıları inkar etmək" mənasında daha qəsidli və aktiv tanrısızlığı göstərməyə başladı. Daha sonra ἀσεβής (asebes) termini ortaya çıxdı və hansı ki, digər tanrılara inansalar belə, yerli tanrıları hörmətsiz şəkildə inkar edən insanları ifadə edirdi. Klassik mətnlərin müasir tərcümələri bəzən "átheos" sözünü "ateistik" kimi göstərir. Abstrakt isim olan "atheotes" (ateizm) termini də istifadə olunurdu. Siseron yunanca sözü Latın dilinə "átheos" olaraq transliterasiya etdi. Ortaya çıxdı ki, bu termin erkən xristianlar və hellenistlər arasındaki debatlarda istifadə olunurdu, hansı ki, hər iki tərəf bunu bir-birilərinə qarşı təhqiramiz söz mənasında işlədirdi.

Karen Armstronq yazır ki, "XVI-XVII əsrlərdə "ateist" sözü hələ sadəcə polemikanın mövzuzu olaraq qalırdı… Bu termin təhqir hesab olunurdu. Heç kim arzulamazdı ki, özünü ateist olaraq adlandırsın."

Ateizm ilk dəfə 18-ci əsrin sonlarında Avropaya məxsusi bir inancı təyin etmək üçün istifadə edildi, xüsusi ilə monoteistik İbrahimi tanrıya inamsızlığı ifadə edilirdi. 20-ci əsrdə terminin mənasının genişlənməsində və bütün növ tanrılara inamsızlığın mənasını qazanmasında qloballaşma mühüm rol oynadı. Qərb cəmiyyətində ateizm sadəcə "tanrıya inamsızlığ"ı ifadə etmək üçün istifadə edilir.

Ateizm termininin ən erkən istifadəsi XVI əsrin Fransasında rastlanılsa da, müasir dövrümüzdə ateistik olaraq hesab edilən ideyalar və klassik antik dövrdən qeydə alınmışdır.

Ateistik məktəblər erkən hind düşüncəsində rastlanılır və və tarixi Vedik dini zamanından mövcuddur. Hind fəlsəfəsinin altı ortodoks məktəbi arasında ən qədim fəlsəfi düşüncə məktəbi olan Sankhya tanrıyı qəbul etmir və həmçinin erkən Mimamsa da tanrı anlayışını rədd edir. Eramızdan əvvəl 6-cı əsrdə Hindistanda meydana gələn əsaslı materialist və anti-teistik fəlsəfi Karvaka (və ya Lokayata) məktəbi, ehtimal ki, Hindistanda ən açıq şəkildə ateist fəlsəfə məktəbidir, o, Yunanıstandaki Kirena məktəbinin oxşarıdır. Hind fəlsəfəsinin bu qolu Vedaların avtoritetini imtina etdiyinə görə heterodoks olaraq təsnif edilir və buna görə də Hinduizmin altı ortodoks məktəbinin bir hissəsi hesab edilmir, lakin Hinduizmdəki materialist hərəkatın dəlili olaraq diqqətəlayiqdir.

Çaterji və Datta izah edirlər ki, Çarvaka fəlsəfəsini anlayışımız tam deyil, əsasən digər məktəblər tərəfindən onların fikirlərinin tənqidinə əsaslanır:

Baxmayaraq ki, Hindistanda bir və ya digər şəkildə materializm həmişə mövcud olmuşdur və ara-sıra istinadlara Vedalarda, Buddist ədəbiyyatında, dastanlarda, eləcə də sonrakı fəlsəfi əsərlərdə rast gəlinir, biz materializmlə əlaqəli nə hər hansı sistematik əsər, nə də digər fəlsəfi məktəblərin sahib olduğu kimi mütəşəkkil dəvamçılar məktəbi tapa bilmirik. Ancaq başqa məktəblərin demək olar ki, bütün əsərləri materializm dünyagörüşünü təkzib edici xarakter daşıyır. Bizim Hind materializmi haqqında biliklərimiz əsasən bunlara əsaslanır.

Ateistik olaraq qəbul edilən digər hind fəlsəfələrinə Klassik Sankhya və Purva Mimansa daxildir. Şəxsləşdirilmiş yaradıcı tanrının rədd edilməsi Caynizm və Buddizmdə də rast gəlinir.

Qərb ateizminin kökləri Yunan fəlsəfəsinin Sokrataqədərki dövründə mövcuddur, lakin müasir mənadaki ateizm qədim Yunanıstanda mövcud deyildi, və ya son dərəcə nadir idi.Demokrit kimi Sokrataqədərki atomistlər dünyanı sırf materialist şəkildə izah etməyə çalışırdılar və dini təbiət hadisələrinə insanın reaksiyası kimi şərh edirdilər, lakin tanrının varlığını açıq şəkildə inkar etmirdilər.Lionlu İrineyin "ateist" adlandırdığı Anaksaqor göy cisimlərinin ilahiliyinin inkarına təşəbbüsünün təsdiqi olan "günəş közərmə daşının bir növüdür" sitatına görə imansızlıqla günahlandırılmışdı. Eramızdan əvvəl V əsrin sonlarında yunanıstanlı lirik şair Meloslu Diaqor Elevsin misteriyalarını lağa qoyduqdan sonra Afinada "tanrısız insan" (ἄθεος) olması ittihamı ilə ölüm cəzasına məhkum edilmişdi, ancaq cəzadan xilas olmaq üçün şəhərdən qaçmışdı. Daha sonra yazıçılar Diaqoru "ilk ateist" olaraq qeyd adlandırdılar, lakin, o, sözün müasir mənasında ateist deyildi.

Həm və həm Evripid aid olduğu düşünülən itirilmiş satira pyesi olan Sizifdən bir fraqmentdə ağıllı bir insanın insanları əxlaqi şəkildə davranmağa vadar etmək üçün "tanrı qorxusu"nu uydurduğunu iddia edir. Ancaq bu ifadə, əslində, tanrıların mövcud olmadıqlarını deyil, güclərinin fırıldaq olduğunu ifadə edirdi. Ateistik bəyanatlar, həmçinin, filosof Prodikusa da aid edilir. Filodemus bildirir ki, Prodikus inanırdı ki, "populyar inancın tanrıları mövcud deyil, ancaq primitiv insanlar, Yerin meyvələri və faktiki olaraq hər şey onların varlığına töhfə vermişlər". Protaqor bəzən ateist görüşlü bir filosof olaraq hesab edilsə də, o, daha çox aqnostik fikirləri müdafiə edir və qeyd edir ki, "tanrılarla əlaqəli olaraq mən onların mövcud olub olmadıqlarını və ya formada nəyə bənzədiklərini müəyyən edə bilmərəm, çünki bilgiyə bir çox şey məneə törədir: mövzunun "qaranlıq" olması və insan həyatının qısamüddətliliyi." Afina ictimaiyyəti Sokratı Sokrataqədərki fəlsəfədəki naturalistik sorğulamalara və fenomenlərlə əlaqəli ilahi açıqlamaların inkarına meyilli olması ilə əlaqələndirdi.Aristofan Buludlar adlı tamaşasında Sokratı tələbələrinə ənənəvi Yunan tanrılarının mövcud olmadıqlarını öyrətməsini canlandırır. Daha sonra Sokrat dövlətin tanrılarına inanmamaq və əvəzində xarici tanrılara ibadət etmək ittihamı ilə mühakimə olundu və edam edildi. Sokratın özü məhkəmədə ateizm ittihamlarını şiddətlə rədd etdi, onun haqqında mövcud olan bütün mənbələr onun çıxan günəşə dua edən və Delfidəki oraklın Apollonun sözlərini danışdığına inan çox dindar bir adam olduğunu göstərir. Euhemerus tanrıların keçmişin fəthçiləri və qurucuları olan yalnızca ilahiləşdirilmiş hökmdarlar olduğunu və onların məzhəbləri və dinləri mahiyyət etibarilə yox olmuş səltənətlərin və əvvəlki siyasi strukturların davamı olduğunu ifadə edən görüşlərini dərc etdi. Tam olaraq ateist olmasa da, Euhemerus "tanrıları məhv edərək ateizmi məskunlaşmış bütün dünyaya yaydığına görə" tənqid olunmuşdu.

Ateizmin inkişafında ən vacib Yunan mütəfəkkiri Epikür idi. Demokrit və Atomistlərin fikirlərini əsas götürərək, o, materialist fəlsəfəni dəstəklədi hansı ki, bu görüşə görə, kainat ilahi müdaxiləyə ehtiyac olmadan təsadüfi qanunlar tərəfindən idarə olunur. Ancaq Epikür tanrıların mövcudluğuna inansa da, onların insanlara qarşı maraqsız olduğunu hesab edirdi. Epikürçülərin məqsədi ataraksiyaya nail olmaq idi və bunun vacib yollarından biri ilahi qəzəb qorxusunu irrasional olduğunu göstərmək idi. Epikürçülər ölümdən sonraki həyatın mövcudluğunu və ölümdən sonra ilahi cəzadan qorxmaq ehtiyacını da rədd edirdilər.

Eradan əvvəl III əsrdə yaşayan Yunan filosofları Kirenalı Teodorus və Lampsakuslu Straton tanrıların varlığına inanmırdılar. Pyrhonist filosofu Sesktus Empirikus tanrıların varlığına qarşı çox sayda qədim arqument tərtib etmişdi. Onun əsərlərinin nisbətən böyük həcmi sonrakı filosoflara daim təsir göstərdi.

Klassik antik dövr ərzində "ateist" sözünün mənası dəyişməyə məruz qaldı.Erkən xristianlar Yunan-Roma tanrılarının varlığına inanmadıqlarına görə "ateist" olaraq adlandırılıb təhqir edilirdilər.Roma İmperiyası dövründə xristianlar ümumən Roma tanrılarını və xüsusən də qədim Romanın İmperator kultlarını rədd etdiklərinə görə edam edilirdi. Bununla birlikdə, xristianlarla bütpərəstlər arasında hər bir qrupun doğru hesab etdikləri dinə etiqad etmədikləri üçün bir-birilərini ateizmdə günahlandırdıqları ağır bir mübarizə var idi. Xristianlıq 381-ci ildə I Feodosinin rəhbərliyi altında Romanın dövlət dininə çevrildiyi zaman bidət cəzalandırılan cinayətə çevrildi.

Erkən orta əsrlərdə İslam dünyası Qızıl çağını yaşayırdı. Elm və fəlsəfədə irəliləyişlərlə yanaşı, ərəb və fars torpaqları açıqsözlü rasionalistlər və ateistlər yetişdirdilər, bu şəxslərin arasına daxil idi: Məhəmməd əl-Vərraq (9-cu əsr), İbn əl-Ravəndi (827–911), əl-Razi (854–925) və əl-Müərri (973–1058). Əl-Müərri yazır və öyrədirdi ki, "dinin özü qədim xalqın ixtira etdiyi xurafatdır" və "insanlar iki növdür: ağılları olan, lakin dinləri olmayan və dinləri olan, lakin ağılları olmayanlar." Nisbətən çox məhsuldar yazıçı olmalarına baxmayaraq, əsərlərinin çox az hissəsi günümüzə qədər çatmışdır, qalanlarının isə böyük hissəsi onları təkzib etməyə çalışan müsəlman apologetiklərin sonraki əsərlərində sitatlar və çıxarışlar vasitəsilə qorunur. Qızıl çağın digər görkəmli alimləri də rasionalist düşüncə tərzi və həmçinin ateizmlə əlaqələndirilmişlər, ancaq İslam dünyasındakı mövcud intellektual mühit və bu dövrdən qalan sübutların azlığı bu fikri şübhə altına alır.

Avropada ateist görüşlərin mənimsənilməsi erkən orta əsrlərdə və orta əsrlərdə nadir idi; metafizika və teologiya dinin dominant maraqları idi. Halbuki, bu dövrdə xristian tanrısının heterodoks anlayışlarının, təbiətin fərqli qavranılması, transsendenslik və tanrını tanımaq da daxil olmaqla inkişaf etdirən hərəkətlənmələr oldu. İohan Skot Eriqena, Dinantlı David, Benalı Amalrik və Azad Ruhun Qardaşları kimi individuallar və qruplar xristian görüşlərini panteistik tendensiyaları ilə qorudular. Nikolay Kuzalı docta ignorantia ("öyrənilmiş cəhalət") adlandırdığı fideizmin bir formasını qurdu. O hesab edirdi ki, tanrı insanların kateqorizasiyasından kənardır və buna görə də onun haqqında bilgimiz yalnız zənnlə məhdudlaşır. Uilyam Okamlı insan biliyinin sinqulyar obyektlərə nominalistik şəkildə məhdudlaşdırması ilə anti-metafiziki tendensialardan ilham aldı və ilahi mahiyyətin insan ağlı tərəfindən intuitiv və ya rasional olaraq qavranamayacağını iddia etdi. Con Mayrkort və Otrekortlu Nikolas kimi Okamın ardıcılları bu görüşü daha da ilərilətdirdilər. İmanla ağıl arasındakı nəticə bölgüsü Con Uiklif, Yan Qus və Martin Lüter kimi sonrakı radikal və islahatçı teologlara təsir göstərdi.

İntibah azad düşüncə və skeptik sorğulama sahəsinin genişləndirməsində böyük təsir göstərdi. Leonardo da Vinçi kimi şəxslər eksperimentləri izahat yolu kimi axtarırdılar və dini hakimiyyətin arqumentlərinə qarşı çıxırdılar. Bu dövrdə digər din və kilsənin tənqidçiləri arasında Nikkolo Makiavelli, Bonaventyur de Perie, Mişel de Monten və Fransua Rable var idi.

Cefri Bleini yazır ki, reformasiya ateistlərə Katolik Kilsəsinin nüfuzuna hücm etməyə imkan yaratdı, bu da öz növbəsində "digər düşüncə təriqətlərini yeni Protestant kilsələrinin nüfuzuna hücum etməyə ruhlandırdı."Fransa, Prussiya və İngiltərədə deizm nüfuz qazandı. Bleiniyə görə, Barux Spinoza " müasir dövrdə xristian torpaqlarında özünü elan edən tanınmış ilk yarı-ateist idi." Spinoza təbiətin qanunlarının kainatın işləyişini izah etdiyinə inanırdı. O, 1661-ci ildə "Tanrı haqqında qısa traktat" adlı əsərini nəşr etdirmişdi.

Müasir mənbələrə görə, 17–18-ci əsrlərdə xristianlığın tənqidləri getdikcə daha tez-tez baş verirdi, xüsusən də dinin öz təsirini itirdiyi Fransa və İngiltərədə. Tomas Hobbs kimi bəzi protestant mütəfəkkirlər fövqəltəbii hadisələrə qarşı materialistik fəlsəfəni və skeptisizmi mənimsəyir, Spinoza isə ilahi alınyazısını pananteistik naturalizmin lehinə inkar edirdi. 17-ci əsrdə "panteist" terminini meydana gətirən Con Toland kimi intellektuallar tərəfindən deizm açıq şəkildə mənimsənilməyə başlanılmışdı.

İlk məlum açıq ateist, Almaniyanın din tənqidçisi Mattias Knutzen idi; o, bunu 1674-cü ildə yazdığı üç əsərində dilə gətirmişdi. Onu digər iki açıq ateist yazıçı, Polşalı keçmiş Yezuit filosofu Kazimierz Liçzenski və 1720-ci illərdə Fransız keşişi Jan Melie izlədi. 18-ci əsrdə Pol Anri Holbax, Jak Andre Nejon kimi ateist mütəfəkkirlər və digər fransız materialistləri ortaya çıxdı. Bunlardan fərqli olaraq, Con Lokk tolerantlıq tərəfdarı olsa da, tanrının varlığının inkar edilməsinin ictimai nizamı pozacağına və xaosa səbəb olacağına inanaraq, hakimiyyəti ateizmə qarşı tolerantlıq göstərməməyə çağırırdı.

Filosof Devid Yum empirizmə əsaslandırılmış skeptik epistemologiyanı inkişaf etdirdi. İmmanuel Kantın fəlsəfəsi metafizik biliyin mümkünlüyünü ciddi şəkildə şübhə altına aldı. Hər iki filosof teologiyanın metafizik əsaslarını sarsıtdı və tanrının varlığı üçün klassik dəlilləri tənqid etdi.

Bleini qeyd edir ki, Volter inqilab dövründə ateistik düşüncəyə güclü töhfə vermiş hesab olunsa da, Volter "tanrı olmasaydı, onu yaratmaq lazım gələrdi", deyərək hesab edirdi ki, tanrı qorxusu gözlənilən "qarmaşa"nın qarşısını alır.

Pol Anri Holbax ateizmi və anti-dini yazıları ilə Fransız Maarifçiliyinin tanınan görkəmli şəxslərindən idi, ən məşhur əsərlərindən biri "Təbiətin sistemi" və həmçinin "Xristianlıq açıqlandı"dır. Fransa İnqilabının məqsədlərindən biri din xadimlərinin Vətəndaş Konstitusiyası vasitəsilə dövlətə münasibətdə yenidən qurulması və tabeliyi idi. Buna qarşı İtaətsizlik cəhdləri antiklerikal zorakılığına və Termidor çevrilişinə qədər davam edən bir çox klerikin Fransadan qovulmasına səbəb oldu. Radikal Yakobinlər 1793-cü ildə hakimiyyəti ələ keçirdilər. Yakobinlər deist idilər və Ali Varlıq Kültünü yeni fransız dini olaraq təqdim etdilər. Bəzi ateistlər idrakın personfiksiya edilmiş ilahəsinə sahib ateistik psevdo-dini ağıl kültünü qurmağın tərafdarı idilər. Fransa cəmiyyətinin sekulyarlığını daha da institusionallaşdırdı.

XIX əsrin ikinci yarısında ateizm rasionalist və azaddüşüncəli filosofların təsiri ilə irəliləşdi. Bu dövrün bir çox görkəmli Alman filosofu Lüdviq Feyerbax, Artur Şopenhauer, Maks Ştirner, Karl Marks və Fridrix Nitsşe tanrıların varlığını inkar edir və dinə qarşı tənqidi fikirlər söyləyirdi.

ateist görüşlərinə görə Böyük Britaniyada həbs edilən (1842) sonuncu şəxs idi. deyir ki, Holioake "sekulyarizm" anlayışını istifadə edən ilk şəxs idi.

Ateizm, xüsusilə, praktiki ateizmin forması, 20-ci əsrdə bir çox cəmiyyətdə inkişaf qazandı. Ateist düşüncə, ekzistensializm, obyektivizm, , nihilizm, anarxizm, , marksizm, feminizm və ümumi elmi və rasionalist hərəkət kimi bir çox müxtəlif geniş fəlsəfələrdə geniş şəkildə tanındı.

Bundan əlavə, dövlət ateizmi Şərqi Avropa və Asiyada xüsusən, Vladimir Lenin və İosif Stalinin hakimiyyəti aldındaki Sovet İttifaqında, həmçinin, Mao Tszedunun hakimiyyəti altındaki Kommunist Çində ortaya çıxdı. Sovet İttifaqında ateistik və din əleyhinə siyasət çoxsaylı qanunvericilik aktlarını, məktəblərdə dini tədrisin qadağan edilməsini və Hərbçi Ateistlər Birliyinin yaranmasını ehtiva edirdi. Maodan sonra Çin Kommunist Partiyası ateist bir təşkilat olaraq qalır və materik Çində dini praktikasını tənzimləyir, amma qadağan etmir.

Avstraliyalı tarixçi Cefri Bleini yazır ki, "İkinci Dünya Müharibəsindəki ən amansız liderlər yəhudiliyə və xristianlığa düşmənlik göstərən sekulyaristlər və ateistlər idi." Sosioloq Riçard Medsen isə qeyd edir ki, "Hitler və Stalin hər biri siyasi məqsədləri üçün kilsələri açdı və bağladı. Müharibə dövründə rejimin ictimai qəbulunu yaxşılaşdırmaq üçün Stalin xristianlığa qarşı müxalifətini yumşaltdı." Blekford və Şüklenk yazır ki, "SSRİ, şübhəsiz, ateist dövləti idi, həmçinin, Maoistik Çin və Pol Potun 1970-ci ilin Kambocasındakı fanatik qırmızı kxmerlər rejimi də. Lakin bu totalitar diktaturaların törətdikləri vəhşiliklərin ateistik etiqadının nəticəsi olduğunu, ateizm adı ilə həyata keçirildiyini, və ya ilk növbədə kommunizmin müvafiq formalarının ateist aspektlərindən qaynaqlandığını göstərmir."

Məntiqi pozitivizm və ssientizm neopozitivizm, analitik fəlsəfə, strukturalizm və naturalizm üçün yol açdı. Neopozitivizm və analitik fəlsəfə klassik rasionalizmi və metafizikanı sərt empirizm və epistemoloji nominalizmin lehinə rədd etdi. Bertran Rassel kimi tərəfdarları tanrı inancını qəti şəkildə rədd etdi. Lüdviq Vitgenşteyn ilk əsərlərində metafizik və fövqəltəbii dili rasional diskursdan ayırmağa çalışırdı. Alfred Ayer empirik elmlərə sadiqliyini əsas gətirərək, dini ifadələrin yersiz və mənasız olduğunu bildirirdi. Con Findley və Con Smart tanrının varlığının məntiqi olaraq zəruri olmadığını müdafiə edirdilər. Con Dyui kimi təbiətşünaslar və materialist monistlər tanrının varlığını, və ya əbədiliyi inkar edərək, təbii dünyanı hər şeyin əsası hesab edirdilər.

Hindistanın görkəmli ateist lideri kimi digər liderlər Hinduizm və Brahmanlara qarşı insanları kasta və din adı ilə ayırdığına və böldüyünə görə mübarizə aparırdı.

Ateist Vaşti Makkollum 1948-ci ildə ABŞ dövlət məktəblərində dini təhsili ləğv edən Ali Məhkəmə işində şikayətçi idi. Madalin Murrey Oheir, mümkün ki, Amerikanın ən nüfuzlu ateistlərindən biri idi; o, 1963-cü ildə Ali Məhkəməyə verdiyi şikayət ilə dövlət məktəblərində məcburi ibadəti qadağan etdirdi. 1966-cı ildə Time jurnalı "Tanrı öldümü?" sualını verdi, tanrının ölümünün teoloji hərəkatına cavab olaraq; hesablamalara istinadən, dünyadakı bütün insanların təxminən yarısı anti-dini bir gücün təsiri altında yaşayır və Afrika, Asiya və Cənubi Amerikada milyonlarla insan xristian teologiyası görüşü haqqında məlumatlı deyil. "Dindən Azadlıq Fondu" Anne Nikol Qeylor və qızı Anni Lori Eylor tərəfindən 1976-cı ildə ABŞ-də təsis edildi. Bu təşkilat kilsə ilə dövlətin ayrılmasını təşviq edir.

Berlin divarının sökülməsindən bəri fəal anti-dini rejimlərin sayı xeyli dərəcədə azaldı. 2006-cı ildə Pew Tədqiqat Forumundan Timoti Şah qeyd edir ki, "bütün əsas dini qruplar arasında dünya miqyasında bir tendensiya, hansında ki, tanrıya və inanca əsaslanan hərəkatlar, ümumiyyətlə, sekulyar hərəkatlar və ideologiyalar qarşısında artan inam və təsir qazanır." Ancaq Qriqori Pol and Fil Zakerman bunu bir mif hesab edir və faktiki vəziyyətin daha mürəkkəb və nüanslı olduğunu düşünür.

2010-cu ildə aparılan bir araşdırma özlərini ateist və ya aqnostik olaraq tanıdanların orta hesabla böyük dinlərin ardıcıllarına nisbətən həmin dinlər haqqında daha məlumatlı olduğunu göstərdi. İnancsızlar protestant və katolik dinlərinin əsas şərtləri ilə bağlı suallara dahas yaxşı cavab verərək çox xal topladılar. Yalnız mormon və yəhudi dindarları ateistlər və aqnostiklərlə bərabər miqdarda xal topladılar.

2012-ci ildə Virciniya ştatının Arlington şəhərində ilk "Sekulyarizmdə qadınlar" konfransı keçirildi. "Sekulyar Qadın" 2012-ci ildə dinsiz qadınlara yönəlmiş milli bir təşkilat olaraq quruldu. Ateist feminist hərəkat ateist hərəkatın içində seksizm və cinsi təcavüzə qarşı mübarizəyə getdikcə daha çox diqqət yetirməyə başladı. 2012-ci ilin avqust ayında ("Boobquake"in təşkilatçısı) ateizmin daxilində Ateizm Plus və ya A + adı ilə tanınan "hər şeyə, o cümlədən seksizm, irqçilik, siyasət, yoxsulluq və cinayət kimi sosial problemlərə skeptisizmi tətbiq edən" bir hərəkat qurdu.

2013-cü ildə Florida ştatındakı Bradford Ədliyyəsində Amerika hökumətinin əmlakına aid ilk ateist abidə açıldı: üzərinə Tomas Cefferson, Franklin və Madalin Murrey Oheirin sitatları yazılmış 680 kiloqramlıq skamya və qaidə.

Yeni ateizm 21-ci əsrin əvvəllərində "dinə asanca tolerantlıq göstərilməməli, təsiri yarandığı yerdə rasional dəlil ilə qarşılanmalı, tənqid edilməli və ifşa edilməlidir" görüşünü müdafiə edən ateist müəlliflər arasındakı hərəkata verilən addır. Hərəkat Sem Heyris, Deniel Dennett, Riçard Dokinz, Viktor Stinqer, Kristofer Hitçens və müəyyən dərəcədə Ayaan Hirsi Əli ilə əlaqələndirilir. Bu müəlliflərin 2004–2007-ci illər arasında nəşr olunan bestseller kitabları Yeni Ateizmin çox hissəsinin əsasını təşkil edir. Xüsusilə yeni ateistlər və Dokinz "saman adam cəfəngiyat"ını törətməkdə və yeni bir din yaratmaqda "günahlandırılır": Ssientizm.

Bu ateistlər özlərini XX əsrdə müxtəlif ölkələrdə meydana gələn kütləvi siyasi ateizmə aid etmirlər. 11 sentyabrda baş verən terror hadisələri, "Discovery institute"un Amerika elm tədris planına kreatsionist ideyaları daxil etmək üçün qismən uğurlu cəhdləri və bu ideyaların Corc Buşun 2005-ci ildəki dəstəyini, bestseller kitablarında Dennett, Dokinz, Stinqer, Heyris və Hitçens qeyd edərək daha sekulyar bir cəmiyyətə doğru irəliləməyə ehtiyac dəlili olaraq hesab etdiklərini ifadə edirlər.

Dünyadakı ateistlərin sayını müəyyən etmək çətindir. Dini etiqad sorğularında iştirak edən resbodentlər "ateizmi" fərqli şəkildə təyin edə bilərlər və ya ateizmi qeyri-dini inanclar və qeyri-teistik dini və spiritual inanclar arasında müxtəlif fərqlənmələr qoya bilərlər. Hindu ateist özünü Hindu elan edə bilər baxmayaraq ki, eyni zamanda ateistdir.Britannika Ensiklopediyasında 2010-cu ildə dərc edilmiş bir araşdırmaya əsasən, qeyri-dini nüfuz dünya əhalisinin təxminən 9,6 %-ni, ateistlər isə 2,0 %-ni təşkil edir və çox böyük əksəriyyəti Asiyada yaşayır. Bu göstəricilərə Buddistlər kimi ateistik dinlərin mənsubları daxil edilmir. Ateizm üçün orta illik dəyişiklik 2000 ilə 2010 arasında −0,17 % idi. Tanrıya inamı olmayanların nüfuzu dünya üzrə 500 milyondan 1.1 milyard insana qədər dəyişir.

Qlobal Win-Gallup Beynəlxalq tədqiqatlarına görə, 2012-ci ildə aparılan sorğuda respondentlərin 13 %-i, 2015-ci ildəki sorğuda 11 %-i, 2017-ci ildəki sorğuda isə 9 %-i "etiqadlı ateist" idi. 2012-ci ildə ilk aparılan sorğuda özlərini "etiqadlı ateist" olaraq görən insanların ilk 10 ölkəyə görə faiz göstəricisi: Çin (47 %), Yaponiya (31 %), Çexiya (30 %), Fransa (29 %), Cənubi Koreya (15 %), Almaniya (15 %), Hollandiya (14 %), Avstriya (10 %), İslandiya (10 %), Avstraliya (10 %) və İrlandiya Respublikası (10 %).

2010 Eurobarometer Sorğusuna görə, "hər hansı bir ruhun, tanrının və ya həyat qüvvəsinin mövcud olduğuna inanmırsınız" ifadəsi ilə razılaşan respondentlərin faiz göstəricisi Fransa (40 %), Çexiya (37 %), İsveç (34 %), Hollandiya (30 %) və Estoniyada (29 %) yüksək idi; orta yüksək faiz göstəricisi qeydə alınan ölkələr: Almaniya (27 %), Belçika (27 %), Böyük Britaniya (25 %); ən aşağı faiz göstəricisi olan ölkələr: Polşa (5 %), Yunanıstan (4 %), Kipr (3 %), Malta (2 %) və Rumıniya (1 %) və bütövlükdə Avropa Birliyi 20 % təşkil edirdi. 2012-ci ildə Avropa İttifaqında ayrı-seçkiliklə bağlı keçirilən Eurobarometer sorğusunda, sorğuda iştirak edənlərin 16 % -i özünü inancsız / aqnostik, 7 % -i isə ateist hesab edirdilər.

Pew Araşdırma Mərkəzinin 2012-ci ildə apardığı bir araşdırmaya görə, dinsizlər (aqnostiklər və ateistlər də daxil olmaqla) avropalıların təxminən 18 %-ni təşkil edir. Eyni araşdırmaya görə, dinlə əlaqəsiz olanlar (aqnostiklər və ateistlər) yalnız iki Avropa ölkəsində əhalinin əksəriyyətini təşkil edir: Çexiya (75 %) və Estoniya (60 %).

Həmçinin Asiyanın üç ölkəsində və Çinin bir xüsusi inzibati bölgəsində dinlə əlaqəsi olmayanlar əhalinin əksəriyyətini təşkil edir: Şimali Koreya (71 %), Yaponiya (57 %), Honkonq (56 %) və Çin (52 %).

Avstraliya Statistika Bürosunun məlumatına görə, avstraliyalıların 30 %-i "qeyri-dindardır", bu kateqoriyaya ateistlər də daxildir. 2013-cü il siyahıyaalınmasında Yeni Zelandiyalıların 42 %-nin hər hansı bir dinə etiqad etmədiyi müəyyən olundu. Kişilər qadınlardan daha çox dinin olmadığını bildirirdilər.

Dünya Dəyərləri Araşdırmasına görə, 2014-cü ildə amerikalıların 4,4 % -i özünü ateist olaraq tanıtdırdı. Ancaq eyni sorğu göstərdi ki, respondentlərin 11,1 % -i tanrıya inandıqlarını soruşduqda "yox" dedilər. 1984-cü ildə bu göstəricilər müvafiq olaraq 1,1 % və 2,2 % idi. Pew Araşdırma Mərkəzinin 2014-cü il hesabatına görə, ABŞ-nın yetkin əhalisinin 3,1 % -i özünü ateist olaraq tanıyırdı, 2007-ci ildən 1,6 % artıb; və hər hansı dinə mənsub olmayan demoqrafiya içərisində ateistlər 13,6 % təşkil edirdi. 2015-ci il Ümumi Sosioloji Araşdırmasına görə, ABŞ-dakı ateistlərin və aqnostiklərin sayı son 23 ildə nisbətən sabit qalmışdır, 1991-ci ildə nüfuzun yalnız 2 %-i ateist, 4 %-i isə aqnostik və 2014-cü ildə yalnız 3 %-i ateist, 5 %-i isə aqnostik olaraq müəyyən olunmuşdu.

Amerikan Ailə Tədqiqatına görə, 2017-ci ildə dinlə əlaqəsiz nüfuz 34 % idi. Pew Araşdırma Mərkəzinin məlumatına görə, 2014-cü ildə Amerika əhalisinin 22,8 %-i özünü hər hansı bir dinə aid etmir, bu göstəricidə ateistlər 3,1 % və aqnostiklər isə 4 % təşkil edirdi. PRRI araşdırmasına görə, nüfuzun 24 %-i özünü dinlə əlaqəsiz hesab edir. Ateistlər və aqnostiklər bu "dinlə əlaqəsiz" demoqrafiyanın dörddə birini təşkil edirlər.

Son illərdə ateizmin profili ərəb dünyasında xeyli dərəcədə yüksəldi.Qahirə kimi bölgədəki böyük şəhərlərdə, avtoritar hökumətlərin müntəzəm basqınlarına baxmayaraq ateistlər kafelərdə və sosial mediada təşkilatlanırlar. "Gallup International" tərəfindən 2012-ci ildə edilən bir sorğuda müəyyən olundu ki, səudiyyəlilərin 5 %-i özlərini "etiqadlı ateist" olaraq hesab edir. Ancaq ərəb dünyasında çox az gəncin dost və ya tanış çevrələrində ateist var. Bir araşdırmaya görə, 1 %-dən azı Mərakeşdə, Misirdə, Səudiyyə Ərəbistanında və ya İordaniyada; Birləşmiş Ərəb Əmirliklərində, Bəhreyn, Küveyt və Fələstində yalnız 3 % -dən 7 % -ə qədərdir. Onlardan "yerlərində, icmada və cəmiyyətdə ateizmin izlərini görüb-eşitmədiklərini" soruşduqda sorğu edilən ölkələrin hamısında yalnız 3 %-dən 8 %-ə "bəli" cavabı müəyyən olundu. Yeganə istisna 51 % göstəricisi ilə BƏƏ idi.

Müxtəlif tədqiqatlar ateizm ilə təhsil səviyyələri, rifah və IQ arasında müsbət korrelyasiya olduğunu müəyyən etdi. Təkamülçü psixoloq Nigel Barberin sözlərinə görə, ateizm əhalinin əksəriyyətinin iqtisadi cəhətdən yaxşı olduğu bölgələrdə, xüsusən Avropanın sosial demokratiyalarında çiçəklənir, çünki geniş sosial təhlükəsizlik şəbəkələri və daha yaxşı həyat keyfiyyəti və daha yüksək ömür uzunluğu ilə nəticələnən daha yaxşı sağlamlıq xidməti ilə gələcəyə dair daha az qeyri-müəyyənlik var. Bunun əksinə olaraq, inkişaf etməmiş ölkələrdə ateistlər demək olar ki, yoxdur.

Ateizm və IQ arasındakı əlaqə statistik baxımdan əhəmiyyətli olsa da, böyük deyil və əlaqənin səbəbi yaxşı bilinmir. Bir fərziyyə görə, IQ ilə dindarlıq arasındakı mənfi əlaqənin uyğunsuzluqdakı fərdi fərqlərdən qaynaqlanır; bir çox ölkədə dini inanc konformist seçimdir və daha ağıllı insanların uyğunlaşma ehtimalının az olduğuna dair dəlillər mövcuddur. Digər bir nəzəriyyəyə görə, daha yüksək IQ səviyyəli insanların analitik düşünmə ehtimalı daha yüksəkdir və dinə olan inamsızlıq dini iddiaların qiymətləndirilməsi üçün daha yüksəksəviyyəli analitik əsaslandırma tətbiq edilməsindən qaynaqlanır.

Təkamülçü psixoloq Niqel Barber ateistlərin dindarlardan daha ağıllı olmasının, dini inancın itirilməsi ilə də əlaqəli olan sosial, ətraf mühit və rifah amilləri ilə daha yaxşı izah edildiyini söyləyir. O, dinin axmaqlığa səbəb olduğuna şübhə edir və bəzi yüksək zəkalı insanların da dindar olduqlarını qeyd edir, lakin daha yüksək zəkanın ağlasığmaz dini inancların rədd edilməsi ilə əlaqəli olmasının inandırıcı olduğunu və zəka ilə dini inancların rəddi arasındakı vəziyyətin olduqca mürəkkəb olduğunu söyləyir. 2017-ci ildə aparılan bir araşdırma dindarlara nisbətən ateistlərin daha yüksək düşünmə qabiliyyətinə sahib olduqlarını göstərdi və bu fərq yaş, təhsil və mənşə ölkəsi kimi sosyodemoqrafik amillərlə əlaqəli deyildi. 2015-ci ildə aparılan bir araşdırmada tədqiqatçılar ateistlərin koqnitiv refleksiya testlərində teistlərdən daha yüksək nəticə əldə etdiklərini aşkar etdilər. Müəlliflər yazır ki, "Ateistlərin daha yüksək bal toplaması, inancın ağılın və onun defolt rejiminin avtomatik təzahürü olduğunu göstərən ədəbiyyatlarla uzlaşır. Belə görünür ki, inanmamaq koqnitiv qabiliyyət tələb edir."

Statistik məlumatlara görə, ateistlərə qarşı dünyada pis rəftar mövcuddur. Qeyri-ateistlər və bəlkə də digər ateistlər, ateistlərə kütləvi qətldən tutmuş restoranda pul verməməyə qədər olan əxlaqsız davranışlara meyilli kimi baxırlar. Bundan əlavə, 2016-cı il Pew Araşdırma Mərkəzinin bir nəşrinə görə, fransızların 15 %-i, amerikalıların 45 %-i və indoneziyalıların 99 %-i açıqca inanır ki, bir insanın əxlaqlı olması üçün tanrıya inancı olmalıdır. Pew bundan əlavə, ABŞ-də keçirilən sorğuda, ateistlər və müsəlmanlar əsas dini nüfuz arasında ""nin ən aşağı reytinqinə sahibdirlər. Həmçinin dini üniversitet tələbələri ilə əlaqəli bir tədqiqat onların ölümlərini düşündükdən sonra ateistlərə qarşı mənfi təsəvvür və münasibət qurma ehtimalının daha yüksək olduğunu müəyyən etdi və bu münasibətlərin ölüm narahatlığının nəticəsi ola biləcəyini irəli sürdü.

(ingiliscə)

• Berman, David. . London: Routledge. 1990. ISBN 978-0-415-04727-2.
• , and others. (1884) The Atheistic Platform: 12 Lectures. London: Freethought Publishing.
• Buckley, M.J. . New Haven, CT: Yale University Press. 1990. ISBN 978-0-300-04897-1.
• Bullivant, Stephen; Ruse, Michael, redaktorlar . Oxford UP. 2013. ISBN 978-0-19-964465-0.
• Bouillet, M. N., Dictionnaire Universel des Sciences, des Lettres et des arts, Paris 1861.
• Bochenski, LM., Çağdaş Avrupa Felsefesi, Çev. Serdar Rifat Kırkoğlu, İst. 1983.
• Duran, Martin. Wondering About God: Impiety, Agnosticism, and Atheism in Ancient Greece. Barcelona: Independently Published. 2019. ISBN 978-1-08-061240-6.
• . God and Philosophy. Prometheus Books. 2005. ISBN 978-1-59102-330-2.
• Tom Flynn, redaktor. Buffalo, New York: Prometheus Books. 2007. ISBN 978-1-59102-391-3.
• Gaskin, J. C. A., redaktor. •New York: Macmillan. 1989. ISBN 978-0-02-340681-2.
• Germani, Alan. . The Objective Standard. 3 (3). 15 September 2008. 28 April 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2011-04-09.
• Gray, John. . Harmondsworth: Penguin. 2018. ISBN 978-0-241-19941-1.
• Harbour, Daniel. . London: Duckworth. 2003. ISBN 978-0-7156-3229-1.
• Harris, Sam. . The Washington Post. 2 October 2007. 24 May 2011 tarixində . İstifadə tarixi: 2011-04-09.
• Howson, Colin (2011). Objecting to God. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-18665-0
• . . Metropolitan Books. 2004. ISBN 978-0-8050-7442-0.
• Krueger, D.E. . New York: Prometheus. 1998. ISBN 978-1-57392-214-2.
• Ledrew, S. "The evolution of atheism: Scientific and humanistic approaches". History of the Human Sciences. 25 (3). 2012: 70. doi:.
• Le Poidevin, R. . London: Routledge. 1996. ISBN 978-0-415-09338-5.
• . Oxford University Press. 1982. ISBN 978-0-19-824682-4.
• Maritain, Jacques. . London: Geoffrey Bles. 1952. 7 April 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-04-15.
• . . Philadelphia: Temple University Press. 1990. ISBN 978-0-87722-943-8.
• Michael Martin & Ricki Monnier, redaktor. Buffalo, New York: Prometheus Books. 2003. ISBN 978-1-59102-120-9.
• Michael Martin & Ricki Monnier, redaktor. Buffalo, New York: Prometheus Books. 2006. ISBN 978-1-59102-381-4.
• McTaggart, John; McTaggart, Ellis. Some Dogmas of Religion (New). London: Edward Arnold & Co. 1930 [1906]. ISBN 978-0-548-14955-3.
• Moeller, Charles, Jean Paul Sartre ve Tabiatüstünün Bilinmemesi, Çev. Mehmet Toprak, İst 1969.
• . . New York: Prometheus. 1985. ISBN 978-0-87975-289-7.
• Nielsen, Kai. Naturalism and Religion. New York: Prometheus. 2001. ISBN 978-1-57392-853-3.
• Onfray, Michel. . New York: Arcade Publishing. 2007. ISBN 978-1-55970-820-3. 30 October 2015 tarixində . İstifadə tarixi: 2011-04-09.
• . . Cambridge University Press. 2006. ISBN 978-0-521-86386-5.
• Rafford, R.L. . Religious Humanism. 21 (1). 1987: 32–37.
• Robinson, Richard. . Oxford: Clarendon Press. 1964. ISBN 978-0-19-824191-1. 25 April 2011 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2011-04-09.
• Rosenberg, Alex (2011). The Atheist's Guide to Reality: Enjoying Life Without Illusions. New York: W. W. Norton & Co. ISBN 978-0-393-08023-0
• Rosenthal, M.-Yudin, P., Materyalist Felsefe Sözlüğü, Çev. Aziz Çalışlar, İst. 1975
• Russell, Paul. // Edward N. Zalta (redaktor). Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab. 2013. İstifadə tarixi: 2013-11-24.
• Sharpe, R.A. . London: SCM Press. 1997. ISBN 978-0-334-02680-8.
• . . New York: William H Freeman. 1999. ISBN 978-0-7167-3561-8.
• Thrower, James. . London: Pemberton. 1971. ISBN 978-0-301-71101-0.
• Walters, Kerry (2010). Atheism: A Guide for the Perplexed. New York: Continuum. ISBN 978-0-8264-2493-8
• Whitmarsh, Tim. (2015), Battling the Gods: Atheism in the Ancient World
• Zuckerman, Phil. Society without God: What the Least Religious Nations Can Tell Us About Contentment. NYU Press. 2010. ISBN 978-0-8147-9723-5.
• Zuckerman, Phil, redaktorAtheism and secularity. Santa Barbara, California: Praeger. 2010. ISBN 978-0-313-35183-9.

• ,  (ing.).
• – Təşkilatlara və veb saytlara bağlantılar daxildir.  (ing.).
• , bbc.co.uk.  (ing.).
• – Həm tarixi, həm də müasir yazıların kitabxanası, ateizmə dair sərbəst mövcud material üçün hərtərəfli internet mənbəyi.  (ing.).
• ,  (ing.).