Müasir təsəvvürlərə görə uzun əsrlər boyu erkən nikah dünyanın yaşayış yerlərinin əksəriyyətində hamı tərəfindən adi qəbul edilmişdir. Qədim və Orta əsrlərdə qızlar yetkinlik dövründə və hətta ondan əvvəl nişanlanırdılar. XX əsrdə ilk nikah yaşının artırılması tendensiyası müşahidə olunmağa başlananda bu ənənələr sual altına alındı, sonra isə dövlətlər nikaha daxil olmanın minimal yaş həddini artırmağa başladılar.

M.A. Fridman iddia edirdi ki, Qədim İsraildə yalnız ata qızının kimə və nə vaxt ərə gedəcəyinə qərar verə bilərdi və hətta bu, müzakirə olunmurdu; bir çox qızlar 15 yaşından əvvəl – yetkinlik dövrünün lap başlanğıcında ərə verilirdilər. Orta əsrlərdə, həmçinin yəhudi qadınların əksəriyyəti gənc yaşda ərə gedirdilər. Rut Lamdan yazır ki, XVI əsrin "Responsa"da və digər mənbələrdə uşaq nikahını o vaxt ən adi iş və norma hesab edən bir çox istinadlar var. Bununla əlaqədar olaraq, onu da yadda saxlamaq vacibdir ki, "Alaha"da "azyaşlı" termini on iki yaş bir günlük qıza aid edilirdi. On iki yaş yarımlıq qız isə artıq hər cəhətdən yetkin hesab edilirdi.

Yunanıstanda da erkən evlilik və analıq bəyənilirdi və hətta oğlanlardan yetkinlik dövründə nikaha daxil olmaları gözlənilirdi. O vaxtlar orta yaş həddi 40 yaşdan 45 yaşadək olan zamanlarda erkən nikah və erkən doğumlar tamamilə tipik və bəraət qazandırılmış idi. Roma imperiyasında erkən nikaha daxil olmanın minimal yaşı qızlar üçün 12, oğlanlar üçün 14 yaş təyin edilmişdir.

Əksər hissəsi Roma hüquqlarına əsaslanan orta əsr İngiltərə qanunvericiliyi də erkən nikahlara icazə verirdi və onlar adətən 16 yaşa kimi həyata keçirilirdi. Həmçinin Çində, imperiya dövründə uşaq nikahı norma hesab edilirdi.

Tarixdə məşhur olan əksər dinlər nikaha daxil olmanın minimal yaşını təyin edirdilər. Xristian Kanon hüququ qızı cinsi yetkinlik yaşına çatana qədər ərə verməyi qadağan edirdi və Hind vedası isə daha üç il sonra da bunu qadağan edirdi. Yəhudi alimləri və ravvinlər qəti surətdə yetkinlik yaşına çatmamış qızın nikaha daxil olmansını bəyənmirdilər, amma eyni zamanda istisna edirdilər: 3 yaşdan 12 yaşadək olan qızlar atalarının istəyi ilə nişanlana və ya ərə verilə bilərdilər.

1917-ci ilin Kanon hüquq kodeksinin qəbuluna qədər katolik kilsəsi qaytarıla bilən nişanın (lat. sponsalia de futuro) minimal yaşını 7 yaş təyin etmişdir. Həqiqi nikahın bağlanması üçün ya faktiki cinsi yetişkənliyə çatmaq, ya da nominal şəkildə oğlanlar üçün 14 yaş, qızlar üçün 12 yaş götürülürdü. 1917-ci ilin kodeksi bu yaş həddini oğlanlarda 16 yaşa, qızlarda isə 14 yaşa qaldırdı; 1983-cü ildə qəbul olunmuş Kanon hüquq kodeksi hal-hazırda qüvvədə olan yaşı oğlanlar üçün 16, qızlar üçün 14 olaraq qoydu.

Baxmayaraq ki, XX əsrin başlanğıcından əksər ölkələrin qanunları 18 yaşı nikaha daxil olmaq üçün minimal yaş olaraq təyin etmişdir; ancaq bir çox ölkələrdə (təkcə dini və inkişaf etməkdə olan ölkələrdə deyil) valideynlərin razılığı və ya məhkəmənin qərarına əsasən 18 yaşından əvvəl nikaha daxil olmağa icazə verən istisnalar nəzərdə tutulmuşdur.

Bəzən dövlət orqanları milli qanunvericiliyə görə nikah yaşına çatmayan bir şəxsin evlənməyini müqəddəs sayan din qulluqçularını cəzalandırırdı. Məsələn, 2016-cı ildə Qırğızıstanda nikah yaşına çatmayan bir şəxsin evlənməyini müqəddəs sayıb iştirak edən din xadimlərini (həmçinin valideynləri) cəzalandıran, 3 ildən 6 ilədək azadlıqdan məhrum edən qanun qəbul edildi. Eyni zamanda, Hindistan, Kanada və ABŞ-də də bu cür cəzalar nəzərdə tutulmuşdur.

Erkən nikahların qanuni icazəsi onların mütləq şəkildə yayılmasına gətirib çıxartmır, amma bu hadisələr arasında müəyyən korrelyasiya mövcuddur. ABŞ-da 1960-cı ilin siyahıyaalma məlumatlarına görə, 3,5% qız 16 yaşından əvvəl, 11,9% isə 16-18 yaş arası ərə gedib.

Uşaq nikahlarının məşhur olduğu bir tarixdə azyaşlı qızların azyaşlı oğlanlara nisbətən daha çox nikaha daxil olmaları müşahidə olunub və indi UNICEF-in məlumatına görə, azyaşlı gəlinlər azyaşlı nişanlı oğlanlarla müqayisədə qeyri-proporsional dərəcədə çoxdur. Lakin yetkinlik yaşına çatmamış oğlanların nikaha daxil olmasını nadir hadisə adlandırmaq olmaz; 2014-cü ilin sentyabr ayında verilən məlumatlara görə 18 yaşından kiçik 156 milyon oğlan evli idi. Amma azyaşlı oğlanlar üçün erkən nikahın səbəb və nəticələri hələ axıra kimi öyrənilməyib.

YUNFPA-nın məlumatına görə, uşaq nikahlarının yayılmasına səbəb olan amillər bunlardır: yoxsulluq və onunla bağlı sağ qalma iqtisadi strategiyaları, gender bərabərsizliyi, torpaq mülkiyyəti və digər mülkiyyət məsələləri, cinsiyyət üzərində nəzarət və ailə namusunun qorunması, ənənələr və mədəniyyət, subay qadının həyat təhlükəsizliyini təmin etməyin mümkünsüzlüyü (müharibə, aclıq və ya epidemiyalar zamanı sonuncu xüsusi ilə aktualdır). Ailələr arasındakı münasibətləri və hakimiyyət haqqında məsələləri həll etmək üçün nikahdan istifadəni digər səbəblər arasında qeyd etmək olar. Uşaq nikahlarının yayılması əhalinin sürətli artımı, kimsəsiz uşaqların sayının çoxluğu, müxtəlif xəstəliklərin epidemiyaları ilə əlaqələndirilə bilər.

Cehiz vermə qədim ənənəsi indi də bəzi regionlarda qorunub saxlanılır. Çox vaxt gəlinin valideynləri üçün cehiz yığmaq çox böyük xərclərə səbəb olurdu; xüsusilə iqtisadi böhranlar, təqiblər, gözlənilməz mülkiyyət istisnaları, cizyə kimi vergi ayrı-seçkiliyinin müəyyən edildiyi bir dövrdə, S.D.Qoyten qeyd edir ki, həmçinin avropalı yəhudilər də belə ənənəyə sahibdirlər – valideynlər bəyi razı salan cehizi yığan kimi qızı mümkün qədər tez ərə verirlər. Bu cür iqtisadi çətinliklər valideynləri qızlarının yaşına baxmayaraq, onları cehizi hazır olan kimi nişanlamağa və ya ərə verməyə məcbur edir.

Digər xalqların ənənələrində gəlinin satın alınması təcrübəsi var – bu zaman bəy (və ya onun valideynləri) gəlinin valideynlərinə nikaha razı olmaları üçün ya pul mükafatı, ya da digər mülk verməlidir. Bəzi ölkələrdə gəlin nə qədər cavandırsa, bir o qədər çox pul almaq olar. Həm də belə təcrübə erkən nikahlara daha çox səbəb olur. Bəzən gəlinin valideynləri o qədər ağır maddi vəziyyətdə olurlar ki, onlar üçün yeganə çıxış yolu qızını ərə "satmaq" olur, digərləri isə əvvəlcədən qızlarına mülk və ya ailə üçün gəlir mənbəyi kimi baxır. Beləliklə, gəlinin pulla alınması ənənəsi təkcə erkən nikahlara deyil, həm də uşaq ticarətinə səbəb olur.

Müharibə, məcburi dinə yönəltmə, yerli sakinlərin əsir götürülməsi və onların köləyə çevrilməsi, deportasiya və məcburi köçürülmə, kütləvi həbs erkən nikahlarda daha çox çətin və təhlükəli situasiyaların sayının artması ilə müşahidə olunur. Çünki belə vəziyyətlərin əksəriyyətində qadınlara nisbətən bəylər daha çox həlak olur və ya azadlıqdan məhrum olurlar. XIX əsrə kimi Avropada qaraçı və yəhudilərin təqib edilməsi, Qərbi Afrikada Avropa müstəmləkəçiləri, Hindistan və Əfqanıstanda Müsəlman müstəmləkəçiləri tərəfindən qulların ələ keçirilməsi, xalqlar arasında uşaq nikahlarının faizinin artmasına səbəb olmuş, bu zorakılığın qurbanı olmuşlar.

Beləliklə, "New York Times" və digər tədqiqatçıların məlumatlarına görə, min il bundan əvvəl başlamış müsəlman istilaları Hindistanda uşaq nikahlarının yayılmasının əsas səbəbi olmuşdur. İşğalçılar tez-tez hindli qızlara təcavüz edir və ya onları qənimət kimi oğurlayırdılar və erkən nikah bundan qorunmaq üçün idi. X-XIII əsrlərdə sefordlar da müsəlmanların hakimiyyəti altında belə bir vəziyyətlə qarşılaşdılar və həmçinin qızların erkən nikahları sefordlar arasında da geniş yayıldı, həm də daha çox İspaniyadan Osmanlı imperiyasına qovulan yəhudilər arasında yayılmışdır.

Bütün dünyada uşaq nikahlarının əsas səbəblərindən biri sosial müdafiəsizlikdir. Məsələn, Nepalda yetkin qız (18 yaşından yuxarı) valideynləri ilə yaşamağa davam edirsə, valideynlər ictimai qınağa məruz qalmaqdan qorxurlar. Zorakılıq qurbanlarının daha sonra ərə getmək şanslarının az olmasına gətirib çıxaran başqa bir təhlükə təcavüzdür. Digər mədəniyyətlərdə subay qızın haram münasibətlərə asanlıqla cəlb oluna biləcəyindən ya da sevgilisi ilə qaçacağından və bununla da qardaşlarını rüsvay edəcəyindən, balaca bacılarını uğurlu nikah şansından məhrum edə biləcəyindən qorxurlar. Bu cür fikirlər və ictimaiyyətin təzyiqi də erkən nikahlara səbəb olur.

Kasıblıq içində yaşayan ailə üçün qız böyük yük ola bilər, amma onu mümkün qədər tez ərə versələr, bu, həm ailə üçün, həm də qızın özü üçün rahatlıq olacaq; yoxsul valideynlərin seçimi o qədər də çox deyil. Uşaq nikahı, həmçinin gənc qadınların iqtsadi təhlükəsizliklərini təmin etmək vasitəsi kimi də qəbul edilə bilər, xüsusilə valideynlərin artıq onu saxlamaq imkanı, qadının yaşayış üçün vəsait əldə etmək imkanı olmayanda. Bu, həssas vəziyyətdə yaşayan etnik qruplar üçün xüsusilə aktualdır. Tədqiqatçılar qeyd edirlər ki, dünyanın müxtəlif bölgələrində dağınıq şəkildə yaşayan yəhudilərdə kasıblıq, bəylərin azlığı, iqtisadi və sosial qeyri-sabitlik tez-tez baş verən uşaq nikahlarının səbəbləri idi.

Erkən nikahın digər bir səbəbi valideynlərin qızlarının fiziki təhlükəsizliyi üçün qorxuları idi; onlar ümid edirdilər ki, ərləri onları qarışıq cinsi həyatdan, zorakılıqdan, cinsi yolla ötürülən xəstəliklərdən qoruya biləcək. Lakin əslində azyaşlıları yaşlı kişilərlə evləndirmək onların bu cür infeksiyalara yoluxma riskini artırır və evli qadınlar subay qadınlara nisbətən daha çox QİÇS və İPV (insan papilloma virusu) yoluxurlar.

Uzun müddətli silahlı münaqişələr zamanı gənc qadınlar hərbiçilər və ya müxtəlif silahlı qrupların üzvləri ilə evlənirlər. Qadınlar silahlı ərlərinin yanında daha çox təhlükəsizlkdə olacaqlarını ümid edirlər, silahlı kişilərin həyat yoldaşlarını zorla aldıqları hallarına da tez-tez rast gəlinir.

Uşaq nikahı sosial-iqtisadi statusdan asılı ola bilər. Orta əsr feodal Avropa, o cümlədən bir sıra ölkələrdə aristokratlar siyasi məqsədlər üçün və məşhur ailələr arasında siyasi və iqtisadi əlaqələri gücləndirmək üçün uşaqlarının nikahlarından istifadə etməyə çalışırdılar. Bu cür nikaha vacib məcburi müqavilə kimi baxılırdı və onun ləğv edilməsi həm ər-arvad üçün, həm də onların qohumları üçün ciddi nəticələrə səbəb ola bilərdi.

UNICEF-in 2011-ci il üçün məlumatına görə, hər il təqribən 10 milyon qız 18 yaşından əvvəl ərə gedir. YUNFPA-nın məlumatına görə, bugünkü tendensiyaları qoruduqda, növbəti bir neçə il ərzində hər gün 39 minədək uşaq nikahları bağlanacaqdır, bir il ərzində yetkinlik yaşına çatmamış gəlinlərin sayı təqribən 14,2 milyon təşkil edəcəkdir. 2000-ci ildən 2011-ci ilədək olan dövr ərzində inkişaf etməkdə olan ölkələrdə 20 yaşdan 24 yaşadək olan qadınların təxminən üçdə biri 18 yaşından əvvəl rəsmi və qeyri-rəsmi nikahlarda olmuşdur. 2010-cu ildə belə qadınların sayı, demək olar ki, 67 milyon olub. Onların təxminən 12%-i hələ 15 yaşı tamam olmamış ya ərə gedib, ya da nikahsız yaşamağa başlayıb.

2016-cı ildə "Save the Children" Təşkilatının məlumatına görə, dünyada orta hesabla hər yeddi saniyədən bir 15 yaşından kiçik qız ərə gedir.

"Oksfam" Beynəlxalq Birliyin məlumatına görə, bütün dünyada uşaq yaşında nikaha daxil olan ən azı 700 milyon qadın yaşayır, onlardan minimum üçdə biri 15 yaşından əvvəl ərə gedib.

Dünya Bankının və Qadın Problemləri üzrə Beynəlxalq Araşdırmalar Fondunun 2017-ci ildə dərc edilmiş hesabatına görə, hər il dünyada ən azı 15 milyon uşaq nikahı bağlanır, son 30 ildə bir çox ölkələrdə onların sayı azalıb, amma 25 ölkədə əvvəlki kimi qızların ən azı üçdə biri ərə gedir, 20%-i isə 18 yaşından əvvəl ilk uşağını dünyaya gətirir.

Müxtəlif ölkələrdə uşaq nikahlarının yayılması əhəmiyyətli dərəcədə fərqlidir.

Bir çox ənənəvi cəmiyyətlərdə uşaq nikahları tamamilə adi hal olaraq qalmaqdadır, xüsusilə həmin yerlərdə gəlinin satın alınması adəti qalır. Uşaq nikahı inkişaf etməkdə olan ölkələr və etnik qruplar üçün xarakterikdir (məsələn, Roma qaraçıları).Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının məlumatına görə, uşaq nikahlarının əksəriyyəti Afrika qitəsində yerləşən rayonlarının kəndlərində bağlanır, burada qızların üçdə biri 18 yaşından əvvəl nikaha daxil olur və Cənubi Asiyada qızların üçdə biri, demək olar ki, 18 yaşına çatmamış nikaha daxil olur. Niger dünya ölkələri arasında uşaq nikahlarının nisbi yayılmasına görə liderdir; ümumi nikah sayının 75%-ni uşaq nikahları təşkil edir, sonra isə Çad (68%), Mərkəzi Afrika Respublikası (68%), Banqladeş (66%), Qvineya (63%), Mozambik (56%), Mali (55%), Burkina-Faso (52%), Cənubi Sudan (52%) və Malavi (50%) gəlir.

Amma uşaq nikahlarının sayına görə Hindistan dünyada lider sayılır, bu, dünyada uşaq nikahlarının təxminən 40%-ni təşkil edir. Bu, ölkə əhalisinin geniş sayı və ölkənin digər xüsusiyyətləri ilə bağlıdır. Hindistanda yetkinlik yaşına çatmayanlarla evlənməyin qadağan edilməsinə və hətta cinayət məsuliyyətinə cəlb olunmasına baxmayaraq, onlar yerli icmalar və ənənələr (xüsusilə də ucqar kəndlərdə ) tərəfindən dəstəklənir, polislərə onların haqqında çox nadir hallarda məlumat verilir. Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının məlumatına görə, hindistanlı gəlinlərin 40%-i nəticədə 18 yaşından kiçikdir. Qonşu Banqladeşdə uşaq nikahlarının faiz nisbəti daha da yüksəkdir; o, bu göstərici ilə Cənubi Asiya ölkələri arasında liderdir. Orada uşaq nikahlarının rəsmi surətdə qadağan olunmasına baxmayaraq, qızı cinsi yetkinliyə çatmamış ərə verib və dərhal ər evinə köçürürlər.

Aşağıdakı cədvəldə bəzi ölkələrdə uşaq nikahlarının yayılması haqqında məlumatlar göstərilir. Cədvəldə 20 yaşdan 24 yaşadək olan qadınların arasında 18 yaşından əvvəl (rəsmi və ya qeyri rəsmi şəkildə) ilk dəfə nikaha daxil olanların faiz nisbəti göstərilir və bu faiz nisbəti uşaq nikahlarının yayılmasının göstəricisi kimi istifadə olunur. Bu zaman ICRW, BMT, UNICEF-in tədqiqatlarının məlumatlarından istifadə edilmişdir. Bu məlumatlar köhnə ola bilər, çünki ICRW və UNICEF-in tədqiqatları 1990-cı illərin sonu 2000-ci illərin əvvəllərində, BMT-nin araşdırmaları isə 2000-ci illərin əvvəllərində həyata keçirilib. Daha aktual məlumatlar hələ mövcud deyil.

Bütün uşaq nikahlarının yarıdan çoxu Hindistan, Pakistan, Banqladeş və Nepalda həyata keçirilir. 1997-ci ildən 2007-ci ilədək bütün Cənubi Asiyada uşaq nikahlarının sayı sürətlə azaldı, amma bu azalma son yeniyetməlik dövründə yox, qızların erkən yeniyetməlik dövründə nikah sayının azalması səbəbinə olan azalmadır. Bəzi tədqiqatçılar hesab edirlər ki, uşaq nikahlarının sayının bu cür seçimli azalması qızların 15 yaşına kimi məktəbə, daha sonra ərə getmələri ilə bağlıdır.

Erkən nikahlar bu regionun dağlı xalqları arasında geniş yayılmışdır. Karenlərdə valideynlər hələ uşaqları dünyaya gəlməmişdən əvvəl uşaqlarının evliliyi barədə razılığa gələ bilərlər.

YUNFPA-nın məlumatına görə, 2012-ci ildə İndoneziyada yetkinlik yaşına çatmayan qızların 22%-i qadın olublar, o cümlədən 12%-i 15 yaşınadək ərə gedib, bununla belə, azyaşlı qadın çox vaxt ərinin yegənə həyat yoldaşı olmur. Dəfələrlə bildirilmişdir ki, müsəlman din xadimləri yetkinlik yaşına çatmamış bir neçə qızı dərhal özünə həyat yoldaşı seçə bilərdi, hətta bəzi qızlar 12 yaşından kiçik olurdu. İndoneziya prokurorluğu onları cinayət məsuliyyətinə cəlb etməyə çalışırdı, lakin yerli məhkəmələr yüngül cəza təyin edirdilər və onları azadlıqdan məhrum etmirdilər.

Bundan başqa, 1974-cü ildə İndoneziyada qızlar üçün minimal nikah yaşını 16, oğlanlar üçün 19 yaş təyin edən "Nikah haqqında qanun" qəbul edildi. Lakin faktiki olaraq, erkən nikahları tətbiq etməyə davam edirdilər. İndoneziyada internetin yaranması bu tendensiyanı zəiflətmədi, gücləndirdi. Facebook və digər sosial şəbəkələrdə azyaşlılarla evlənmək üçün daha çox tanışlıqlar qurulurdu. Xüsusilə bu, Qununq Kidul şəhərində, Cokyakarta vilayətində qeyd olunurdu. Facebook-da tanış olan cütlüklər qız hamilə qalmayanadək öz münasibətlərini davam etdirirdilər. Əvvəllər Sumatra adasının Açeh əyalətində qızları yetkinlik dövründən əvvəl ərə vermək qəbul edilən idi, amma bu zaman kişilər (adətən onlar yaşca çox böyük olurdular) onlarla intim münasibətlərə başlamazdan qabaq azyaşlı qızların böyüməsini gözləmək məcburiyyətində idilər. Belə ənənə Fici adalarında da mövcud idi.

2013-cü ilin məlumatlarına görə, evli qadınların 53%-i 18 yaşınadək, o cümlədən 21%-i 15 yaşınadək evlənmişdi. Eyni zamanda, Əfqanıstanda rəsmi nikaha daxil olmanın minimal yaşı qızlar üçün 15 yaşdır (atasının icazəsi ilə). Əfqanıstanın 34 əyalətində "baad" adlı ənənəvi təcrübə mövcuddur: kənd ağsaqqalları (cirqa) ailələr arasındakı mübahisələri, ödənilməmiş borc məsələlərini və hətta ailə üzvlərindən birinin törətdiyi cinayətə görə ailənin cəzalandırılması məsələsini həll edirlər. "Günahkar" ailənin 5 yaşdan 12 yaşadək olan qızının ərə verilməsi "intiqam" və ya "bağışlanma" hesab oluna bilərdi. Elə hallar olub ki, qız əmi ya dayısının, ya da uzaq qohumunun törətdiyi cinayətin ittihamlarını öz həyatı bahasına ödəyib.

Banqladeşdə uşaq nikahı dünyada ən yüksək göstəricilərdən biridir: bağlanmış nikahların üçdə ikisi. 2005-ci ilin statistik məlumatlarına görə, 25 yaşdan 29 yaşadək olan qadınların 49%-i hələ 15 yaşları tamam olmayanda evlənmişdilər. "State of the World’s Children-2009"da bildirilib ki, 20 yaşdan 24 yaşadək olan qadınların 63%-i 18 yaşından əvvəl ərə gedib. 2008-ci ilin tədqiqatlarının məlumatlarına görə, Banqladeşin kənd yerlərində qız subay qaldığı hər bir il üçün ilin 0,22 məktəbə getməlidir. Bu regionda erkən yaşda evlənmiş qızların yetkinlik dövründə evlənənlərə nisbətən ailənin planlaşdırılması işində təsirləri az olur, ərinin ailəsində daha aşağı statuslu olur və ana ölümü əhəmiyyətli dərəcədə yüksək olur.

2006-cı ildə 11 yaşlı Miya Armadorun (Mia Armador) 48 yaşlı əri tərəfindən işgəncə ilə öldürülməsi hadisəsi hamıya məlum oldu. Məhz bu qızın adına qəbul olunmuş qanun (Mia’s Law), erkən nikahda azyaşlılardan sui-istifadə hallarının qorunmasına yönəldilmişdir. O, ümumi nikah yaşını qaldırmadı, amma 13 yaşından əvvəl nikaha daxil olmanın yalnız hökumətin xüsusi icazəsi ilə yol verildiyini müəyyən etdi.

UNICEF-in 2009-cu ildə nəşr olunan məlumatına görə, bütün Hindistanda 20 ilə 24 yaş arasında olan evli qadınların 47%-i 18 yaşından əvvəl ərə gedib, kənd yerlərində isə bu, 56% təşkil edib. Uşaq nikahlarının ümumdünya sayının 40%-i Hindistanda bağlanılıb.

Bu zaman UNICEF Afrikada olduğu kimi 1999-cu ildə aparılmış kiçik araşdırmanın məlumatına istinad etmişdir. Beləliklə, Raca və digər tədqiqatçılar 2005-ci ildə kiçik sorğu keçirmişlər: Hindistanda qızların 22%-i 16-18 yaş arası, 20%-i 13-16 yaş və yenə 2-6%-i 13 yaşınadək ərə getmişdir. 2011-ci ildə Ümumhindistan əhalisinin siyahıyaalınması məlumatlarına görə, qızlar üçün nikah yaşı 21 yaş təşkil edirdi. Kifayət qədər zəngin tədqiqatın məlumatına görə, Hindistanda uşaq nikahlarının payı 7%-dək azalıb. Hind Demoqrafik Xidmətinin məlumatına görə, 2001-ci ildə 10 yaşından kiçik bir qız ərə getməmişdir; 59,2 milyon qızdan 1,4 milyon qadın 10-14 yaş arası və 46,3 milyon qızdan isə 11,3 milyon qadın isə 15-19 yaş arası (bura 18-19 yaş arası yetkin qızlar daxil idilər) evlənmişdir. Census of İndia məlumat verdi ki, 18 yaşına çatmamış qadınların yalnız 3,7%-i evlidir.

1929-cu ildə Hindistan Böyük Britaniyanın müstəmləkəsi olanda, 21 yaşına çatmamış oğlanların və 18 yaşına çatmamış qızların nikaha daxil olmasını qadağan edən qanun - "Uşaq nikahlarının məhdudlaşdırılması haqqında qanun" qəbul edildi və hindlilərin, budistlərin, xristianların və Hindistan əhalisinin əksəriyyəti arasında yayıldı. Bu qanun indiyənədək qüvvədədir və o, əvvəlki kimi Hindistanda əhalisi 165 milyondan çox olan müsəlmanlara şamil edilmir. Qanunla din arasındakı əlaqəni rəsmən "Müsəlmanların fərdi qanunları"nı (ing. Muslim Personal Law) nəşr edən İngiltərə müstəmləkəçi orqanları qəbul etdilər və 1937-ci ildə "Hindistanda müsəlman şəxsi qanunlarının tətbiq edilməsi barədə aktı" (Indian Muslim Personal Law (Shariat) Application Act) sistemə saldılar. Ayrı-ayrı müsəlman qanunlarına əsasən qızın himayədarı onun həddi-buluğa çatmış olduğunu düşünərdisə, qızı 9 yaşında da ərə vermək olardı. Son 25 il ərzində All India Muslim Personal Law Board və digər ictimai təşkilatlar uşaq nikahlarına qarşı yönəldilmiş qanunların qəbul edilməsinə, həyata keçirilməsinə müqavimət göstərirdilər və buna səbəb olaraqda hind-müsəlman ailələri öz qızlarını 15, hətta 12 yaşda ərə vermək üçün dini hüquqa malik olmaqları ilə əsaslandırırdılar. Hindistanın bir neçə əyaləti öz ərazilərində müsəlman və tayfa icmalarında olan uşaq nikahlarının, xüsusilə böyük payı haqqında məlumat verirlər. Hindistan hökumətinin Qadın və Uşaq İdarəsi (Department of Women and Child Development) tərəfindən nəşr olunan "2005-ci il üçün Milli Fəaliyyət Planı" 2010-cu ilədək uşaq nikahlarının tamamilə ləğv edilməsi məqsədi daşıyır. 2006-cı ildən qəbul edilmiş "Uşaq nikahlarının qadağan edilməsi haqqında qanun" nəinki uşaq nikahlarıının dövlət qeydiyyatını qadağan edirdi, həm də azyaşlı yeni evlilərin toy mərasimlərinin keçirilməsini qadağan edirdi. Bu qanunlar nikaha daxil olmanın minimal yaşını müəyyən etdi: oğlanlar üçün 21, qızlar üçün üçün 18 yaş.

Amma əhalisi 1,2 milyardı keçmiş Hindistan uşaq nikahlarının bağlanmasına görə dünyada rekord həddə çatıb və bu mühüm sosial problemdir. 2016-cı ilə qədər bu vəziyyət 2006-cı ildə qəbul olunmuş "Uşaq nikahlarının qadağan edilməsi haqqında qanun"un (ing. The Prohibition of Child Marriage Act) tətbiq edilməsi ilə formal olaraq dəyişdi. Bəzi müsəlman təşkilatları bu qanuna Hindistanın Ali Məhkəməsində etiraz etdilər.

Növbəti illərdə Hindistanın ən yüksək ali məhkəmələri, o cümlədən Qucarat ştatının Ali Məhkəməsi (ing. Gujarat High Court), Karnataka ştatının Ali Məhkəməsi (ing. Karnataka High Court), Madras Ali Məhkəməsi (ing. Madras High Court) müəyyən etdilər ki, "Uşaq nikahlarının qadağan edilməsi haqqında qanun" bütün Hindistan ərazisində tətbiq olunur və istənilən şəxsi qanunlar, o cümlədən müsəlman qanunlarından daha çox hüquqi qüvvəyə malikdir.

İndi Hindistanda azyaşlılarla olan nikahlar qadağan olunub və hətta cinayət məsuliyyəti daşıyır, amma bu cür nikahlar ənənələr, yerli icmalar tərəfindən (xüsusilə ucqar kəndlərdə) dəstəklənir və onlar haqqında çox nadir hallarda polisə məlumat verilir.

Hüquq müdafiəçiləri Səudiyyə Ərəbistanının hər yerində uşaq nikahlarının üstünlük təşkil etdiyini qeyd edirlər. Səudiyyə məhkəmələri və islam din xadimləri 9 yaşından yuxarı qızların nikaha daxil olmalarına bəraət qazandırır. Səudiyyə Ərəbistanının qanunları ümumiyyətlə nikah üçün minimal yaşı müəyyən etmir; yalnız 2011-ci ildə onun qanuni şəkildə qəbul olunmasına görə ayrı-ayrı cəhdlər göstərilmişdir.

UNICEF-in məlumatına görə, Nepalda 2011-ci ildə uşaq nikahlarının payı 28,8% təşkil edirdi. Eyni məlumatlara görə, müsəlman ailələrindən olan qızların 79,9%-i, dağlıq rayonlardan olan qızların (dinindən asılı olmayaraq) 69,7%-i və kənd yerlərindəki qızların 55,7%-i 15 yaşınadək evləniblər. Nepalın varlı ailələrində uşaq nikahlarına daha az rast gəlinir,belə ki, zənginliyinə görə Kvintilin yuxarı təbəqəsindən olan ailələrin qızları orta hesabla digər Nepal qızlarına nisbətən iki il gec ərə gedirlər.

2013-cü ilin iki hesabatına əsasən Pakistanda bütün nikahların 50%-dən çoxu 18 yaşından kiçik qızlarla bağlanan nikahlardır. UNICEF-in məlumatına görə, Pakistanda qızların 70%-dən çoxu 16 yaşına kimi evlənir, amma UNICEF-in Hindistan və Afrikaya dair məlumatları kimi bu rəqəmlərdə 1990-cı illərdə keçirilən kiçik araşdırmaya əsaslanır. Pakistanda 13 yaşından kiçik şəxslərin nikaha daxil olmalarının dəqiq sayı bilinmir, amma BMT-nin məlumatlarına görə bu say artmaqdadır. Endryu Buşell Pakistanın şimal-qərb regionlarında 8 yaşdan 13 yaşadək olan qızların yarıdan çoxunun artıq evli olduğunu bildirir. Population Conucil-un məlumatına görə, Pakistanda erkən doğuşlar da çox yayılmışdır: 35% qadın ilk uşağını 18 yaşından əvvəl dünyaya gətirir, 67%-i 19 yaşından əvvəl hamilə qalır (onlardan 69%-i isə eyni yaşda uşaq dünyaya gətirir). 19 yaşından əvvəl evli olan pakistanlı qızların yalnız 4%-i həyat yoldaşlarını seçərkən fikirləri nəzərə alınırdı, 80% isə yaxın və ya uzaq qohumları ilə ailəli olurdular.

Pakistanda "свара" və "вани" adlanan bir ənənə mövcuddur: kənd ağsaqqalları ailələr arasındakı mübahisələri və qaytarılmamış ömürlük borc iddialarını azyaşlı qızları ərə verməklə həll edirdilər. Bu adətə görə ərə verilən qızların orta yaş həddi 5-9 yaş olurdu. Erkən nikahlara gətirib çıxardan "ватта-сатта" adlanan Pakistanda geniş yayılmış başqa bir ənənədə ikibaşlı qohumluq təcrübəsi var idi.

YUNFPA-nın araşdırması göstərir ki, Türkiyədəki nikahların 28,2%-ni 18 yaşından aşağı olan qızlar təşkil edir.Livanda suriyalı və fələstinli qaçqınlar arasında cinsi və digər zorakılıq halları kimi uşaq nikahları da geniş yayılmışdır. Erkən nikaha qızların ailənin şərəfini qorumaq məqsədi kimi, həmçinin qızları silahlı münaqişə zonalarında və bəzi qaçqın düşərgələrində adi bir iş olan təcavüzdən qorumaq kimi baxılırdı.Suriya və suriyalı qaçqınlar münaqişə böyüdükcə arasında uşaq nikahı artır. Beləliklə, İordaniyada yaşayan suriyalı qaçqın qızlar arasında evli qadınların faiz nisbəti 2011-ci ildə 13%-dən 2014-cü ildə 32%-ə yüksəlib. Bu problemin tədqiqatları ilə jurnalist Maqnus Vennman (Magnus Wennman) və Karina Berqfeld (Carina Bergfeldt) məşğul olurdular.

Yəməndə qızların çoxu 18 yaşından əvvəl, hətta bəziləri 8 yaşında ərə gedir və bu ölkənin qanunları ilə qadağan edilmir. Yəmən hökumətinin Şəriət Qanunvericilik Komitəsi qadınlar üçün nikaha daxil olmanın minimal yaşını müəyyən edən istənilən qanunun islamın əksinə olduğunu düşünərək, nikah yaşını 18, hətta 15-ə kimi artırmaq cəhdlərinin qarşısını alır. Yəmənli müsəlman ictimai fəalları deyir ki, bəzi qızlar 9 yaşında tamamilə evliliyə hazırdırlar. Human Right Watch-un məlumatına görə, Yəməndə əvvəllər qadının nikaha daxil olmasının minimal yaşı 15 yaş idi, amma o, 1999-cu ildə ləğv edildi, onun əvəzinə faktiki yetkinlik dövrünün başlanması ər-arvad münasibətlərinə daxil olmanın əsas şərtlərindən biri kimi təyin olundu, hansı ki mühafizəkar müsəlmanların fikrincə, bu, 9 yaşında da olur. Təcrübədə Yəmən qanunları istənilən yaşda qızların ərə verilməsinə icazə verir, amma cinsi əlaqə üçün münasib olan qeyri-müəyyən vaxta kimi onlarla intim münasibətlər qadağan olunur.

Yuxarıda göstərilən rəqəmlər HRW tərəfindən 1990–2000-ci illərdə aparılan araşdırmadan əldə olunan məlumatlara əsaslanır. Yəməndə uşaq nikahlarının problemi ilə bağlı daha aktual və etibarlı məlumatları bu ölkədə müntəzəm olaraq baş verən zoraki münaqişələr və bir sıra maneələr səbəbindən əldə etmək çətindir. Lakin bir neçə hadisə Yəməndə biabrçı məşhurluq əldə etdi. Belə ki, 2008-ci ildə 10 yaşlı Nucud Əli məhkəmə yolu ilə onu mütəmadi olaraq döyən, zorlayan ərindən boşanır, baxmayaraq ki, həmin vaxt qız heç cinsi yetkinlik dövrünə çatmamışdı. Bu vəziyyət minimal nikah yaşını artırmaq üçün yeni bir müzakirə dalğasına səbəb oldu. Daha sonra 2008-ci ildə Analıq və Uşaqlıq Konsulu (Supreme Council for Motherhood and Childhood) onu 18 yaşadək artırmağa təklif etdi. Nikah yaşının 17 yaşa kimi artırılması haqqında qanun 2009-cu ilin aprelində qəbul edildi, lakin növbəti gün müxalifət parlament üzvlərinin siyasi manevrləri səbəbindən ləğv edildi, bu barədə danışıqlar davam edir. Eyni zamanda, Nucud Əlinin vəziyyəti nikah yaşının artırılması haqqında qanunun qəbul edilməsinə nail olmaq üçün yəmənliləri oyatdı. 2013-cü ilin sentyabrında isə 8 yaşlı qız 40 yaşlı əri ilə toy gecəsindən sonra daxili qanaxma və uşaqlığın partlaması səbəbindən öldü.

UNICEF-in məlumatına görə, uşaq nikahları daha çox Afrika ölkələrində yayılıb; Afrika ölkələrinin 3-də 70%-dən çoxu 18 yaşından əvvəl ərə gedir.Nigeriyada 20-24 yaş arası evli qadınların %-i 18 yaşından əvvəl, o cümlədən 28%-i 15 yaşından əvvəl ərə gedib. Bu məlumatlar 1995-ci ildən 2004-cü ilədək keçirilən kiçik araşdırmanın nəticələridir. Yeni məlumatlar yoxdur, çünki Afrikanın bu hissəsində vaxtaşırı baş verən zoraki münaqişələr və infrastrukturun olmaması sosioloji tədqiqatların keçirilməsinə mane olur.

Afrika dövlətlərinin əksəriyyətində rəsmi nikah yaşı 16-18 yaş təşkil edir. Amma Efiopiya, Çad və Nigerdə dövlət qanunu 15 yaşından nikaha daxil olmağa icazə verir, bundan başqa, bu ölkələrdə yerli adətlər və dini məhkəmələrin qərarları da qüvvəyə malikdir və onlar 12 yaşından kiçik uşaqların nikaha daxil olmasına icazə verə bilər. Qızlar arasında uşaq nikahları Qərbi və Cənub-Şərqi Afrikada geniş yayılmışdır. Bundan başqa, yoxsulluq, din, ənənələr, münaqişələr Afrikanın Subsaxara regionunun bəzi ərazilərində uşaq nikahlarının tezliyini əhəmiyyətli dərəcədə artırır. Gəlinin satın alınması ənənəsi bir çox Afrika xalqlarında mövcuddur. Gəlinə görə verilən pul əvəzinə mal-qara, nağd pul və digər maddi şeylər də verilə bilər. Bir çox yerlərdə gəlin nə qədər gəncdirsə, o qədər bahadır, həm də orada qızları yetkinlik dövrünə çatmamış tez-tez satın alırlar. Bir qayda olaraq, azyaşlı gəlin dərhal ərinin evinə gedir və artıq onu valideynləri saxlamır. İfrat yoxsulluqda yaşayan çoxuşaqlı ailələr üçün gənc qızlar ailənin digər üzvlərini ərzaq, geyim, təhsil və sığınacaqla təmin etmək üçün yeganə fürsət kimi göstərilir. Yetkinlik yaşına çatmayan evli kişilərə nisbətən yetkinlik yaşına çatmayan evli xanımlara daha çox rast gəlinir. Məsələn Keniyada 21 dəfə, Malidə isə 72 dəfə.

Müxtəlif məlumatlara görə, Subsaxara regionun bir çox ölkəsində 15 yaşına qədər ərə gedən qadınların faiz nisbəti böyükdür, bu ölkələrin hakimiyyət orqanları isə erkən nikahlara və erkən cinsi həyatın başlaması nəticəsində meydana çıxan xəstəliklərə və digər problemlərə diqqət yetirmirlər; bunlar arasında yarımçıq və ölü doğulmuş uşaqlar, cinsi infeksiyalar (uşaqlıq boynu xərçəngi də daxil olmaqla), malyariya.Efiopiya və Nigeriyanın bəzi yerlərində bir çox qızlar 15 yaşından əvvəl ərə gedir, hətta 7 yaşlı qızların evli olduğu halları da məlumdur. Malinin bəzi yerlərində 39% qadın 15 yaşından əvvəl, Nigeriya və Çadda isə 70% qadın 18 yaşından əvvəl ərə gedib.

2016-cı ildə Ramazan ayının sonuna qədər Qambiya Prezidenti Yəhya Commeh uşaq və məcburi nikahların qadağan olunmasını elan etdi. Bundan əvvəl "Girls Empowerment Network" tərəfindən uzun müddət davam edən ictimai kompaniya keçirilmişdir.

Mərakeşdə uşaq nikahları adi təcrübədir və hər il yetkinlik yaşına çatmamış gəlinlərlə 41 000-dən çox toylar keçirilir. 2003-cü ilədək uşaq nikahlarında məhkəmənin və ya digər hakimiyyət orqanlarının razılığı tələb olunmayıb. 2003-cü ildə Mərakeşdə ailə haqqında qanun qəbul edildi, hansı ki qızların nikaha daxil olma minimal yaşını 14 yaşdan 18 yaşa qaldırdı, amma var idi, hansı ki icazə verirdi qızlara ərə getmək daha erkən yaşında məhz məhkəmənin qərarı və ya qızın himayədarı razılığı olma şərti ilə (və ya digər səlahiyyətli orqan). 2008-ci ildə uşaq nikahları haqqında ərizələrin sayı artdı və onların əksəriyyəti nazirlik tərəfindən razılıqla qəbul edildi. Mərakeşin Sosial İnkişaf Nazirliyinin əksəriyyəti razi idi və bu ölkədə qeydə alınmış nikahların təqribən 29%-ni uşaq nikahları təşkil edirdi. Uşaq nikahlarının bir qismi təcavüzlərlə əlaqədardır: Mərakeş Cinayət məcəlləsinin 475-ci maddəsi təcavüzkar əgər yetkinlik yaşına çatmamış zərərçəkmişlə evlənərsə, təcavüzkarın xilas olmasına icazə verir. 2014-cü ilin yanvarında uzun ictimai mübarizədən sonra bu maddəyə dəyişiklik edildi və təcavüzə görə məsuliyyətdən azadolma artıq yoxdu.

CAR qanunları yaranmış nikah ənənələrinə hörmət edir və nikaha daxil olmanın minimal yaşını qızlar üçün 12, oğlanlar üçün 14 yaş təyin edir. 2016-cı ildə Tanzaniya Ali Məhkəməsi "Msichana Initiative"-in iddiası üzrə - qızların təhsil hüququnu dəstəkləyən qrup, uşaq nikahlarının qadağan olunması haqqında qərar qəbul etdi və ondan sonra Tanzaniyada heç bir şəxs 18 yaşından əvvəl qanuni nikaha daxil ola bilməz. 2015-ci ildə Human Rights Watcha görə, Zimbabvedə 20 yaşdan 49 yaşadək olan evli qadınların üçdə biri 18 yaşından əvvəl evlənib. 2016-cı ilin yanvar ayında iki belə qadın nikah yaşının dəyişdirilməsi ilə bağlı Konstitusuya Məhkəməsində iddia qaldırdı və məhkəmə qərara aldı ki, həm qadınlar, həm də kişilər üçün nikaha daxil olmanın minimal yaş həddi 18 yaş olmalıdır (bundan əvvəl qızlar üçün 16, oğlanlar üçün 18 yaş idi). Məhkəmənin qərarı dərhal qüvvəyə minmiş və qadın hüquq müdafiəçiləri, hüquqşünaslar və tibb işçiləri tərəfindən böyük rəğbətlə qarşılanmışdır.

Avropa dövlətlərinin hər biri nikah və ailə haqqında qanunlarını müstəqil şəkildə qəbul edir; Avropa İttifaqı və Avropa Şurası qərar verdi ki, nikaha daxil olmanın minimal yaş məsələsi ayrı-ayrı dövlət üzvlərinin yuridiksiyasındadır. Ümumavropa səviyyəsində, həmçinin İstanbul Konvensiyası adlanan - Qadınlara qarşı zorakılıq və məişət zorakılığının qarşısının alınması və ona qarşı mübarizə haqqında Avropa Şurasının Konvensiyası da qüvvədədir. Ancaq bu konvensiyada uşaq nikahlarının adı çəkilmir.

2016-cı ilin aprelində "Reyter" agentliyinin məlumatına görə, Şimali Avropada sığınacaq axtaran şəxslərin saxlanma mərkəzlərində qanunvericilikdə qadağan olunmasına baxmayaraq, azyaşlı qızlarla nikahlara bəzən dözümlü yanaşırlar. Məsələn, İsveçdə 18 yaşından kiçik minimum 70 qız, Danimarkada onlarla bu cür və Norveçdə bəzi 16 yaşından kiçik qızlar belə mərkəzlərdə və qaçqın düşərgələrində kişilərlə nikahsız yaşayırlar. Danimarkanın İmmiqrasiya, İnteqrasiya və Yaşayış üzrə naziri İnger Stoybergə (дат. Inger Støjberg) müraciət olunmuşdu ki, saxlanma mərkəzlərinə azyaşlı qızları qəbul etməsin.

Vaşinqton Postu 2016-cı ilin aprel ayında bildirdi ki, 2015-ci ildə 17 azyaşlı qız Belçikaya daxil oldu, 2016-cı ilin əvvəlindən isə 7 daha; Bundan başqa, 2010-cu ildən 2013-cü ilədək Belçika polisi məcburi nikahlar haqqında ən azı 56 müraciət qeydə aldı.

Dövlət "İnsan alveri və uşaqlara qarşı cinsi zorakılıq məsələləri üzrə milli məruzəçi" (ing. National Rapporteur on Trafficking in Human Beings and Sexual Violence against Childre) bildirdi ki, 2015-ci ilin sentyabrından 2016-cı ilin yanvar ayına qədər Niderlanda təxminən 60 azyaşlı qız daxil olub. Onların arasında ən azı bir nəfər 14 yaşındaydı. "Vaşinqton Post" qəzetinin məlumatına görə, Niderlandda sığınacaq axtaran şəxslərin saxlanma mərkəzlərində, 2015-ci ildə 13-15 yaşlarında 20 nişanlı qız və qadın yaşayıb.

Rusiya Ailə Məcəlləsinə görə ümumi nikah yaşı 18 yaş təşkil edir. 16 yaşdan 18 yaşa qədər olan şəxslərin nikahına yalnız üzrlü səbəblər olduqda və yerli hökumət orqanının razılığı ilə icazə verilir, 16 yaşadək isə - təkcə bu, RF-nın subyektinin qanunu ilə istisnalar şəklində və xüsusi hallarda müəyyən edilirsə. 2016-cı ildəki vəziyyətə görə xüsusi hallarda nikaha daxil olmaq üçün icazə almağın minimum yaşı 14 yaş (Adıge Respublikası,Tatarıstan Respublikası,Voloqda vilayəti,Kaluqa vilayəti,Maqadan vilayəti,Moskva vilayəti,Nijeqorod vilayəti,Novqorod vilayəti,Orlov vilayəti,Saxalin vilayəti,Tambov vilayəti,Tula vilayəti,Tümen vilayəti,Yəhudi muxtar vilayəti,Xantı-Mansi muxtar dairəsi,Çukotka Muxtar Dairəsi) və ya 15 yaş (Murmansk vilayəti,Ryazan vilayəti,Tver vilayəti, Çelyabinsk vilayətləri, Kabardin-Balkar və Qaraçay-Çərkəz respublikalarının qanunları) müəyyənləşdirilmişdir. Oxşar qanunlar RF-nın digər subyektlərində qəbul edilə bilər. RF-nın subyektlərinin bəzilərində bu cür qanunlar hələ qəbul edilməyib və istisna hallarda nikaha daxil olmanın minimal yaşı hələ müəyyən olunmayıb; «Голуба» Xeyriyyə İctimai Təşkilatının rəhbəri Marianna Vronskayanın fikrinə görə, bu, valideynlərin və qəyyumluq orqanlarının razılığı ilə istənilən yaşda qızı ərə vermək imkanı yaradır.

Federasiyanın bəzi subyektlərinin qanunlarına əsasən 14 yaşdan 16 yaşadək RF-sı vətəndaşına evlənməyə: hamiləliyin son dövrünün olması (Adıgey Respublikasının qanunu), hamiləliyin 22 həftə və daha çox olması, hamiləliyin sonlandırılmasının tibbi komissiya tərəfindən qadağan edilməsi və ya hər iki tərəfin uşağı saxlama arzusuna görə icazə verilər bilər (Murmansk vilayətinin qanunu).

Çeçenistan Respublikasının Nojay-Yurtovsk rayonunun Baytarka kəndindən olan 17 yaşlı Luiza (Xedı) Qaylabiyeva həmin rayonun Daxili işlər şöbəsinin rəisi 57 yaşlı Najuda Quçiqov ilə evlənməsi böyük ictimai rezonans doğurdu və Qaylabiyeva onun 2-ci arvadı oldu. Bu barədə «Новая газета» məlumat verdi. Əvvəlcə bəy bu qazetə telefonla müsahibə verərkən hər şeyi inkar etdi, çoxdan evləndiyini, respublika rəhbəri Ramzan Kadırovun erkən nikahlar və gəlin qaçırtma ilə bağlı qadağasını pozmağa cəsarət etməyəcəyini və ümumiyyətlə, heç bir Xedanı tanimadığını söylədi. Amma yarım ay keçəndən sonra məlum oldu ki, 2015-ci ilin mayın 16-da Quçiqov və Qaylabiyevanın toyları baş tutub. Ramzan Kadırov həmin qəzetin nəşrindən sonra bildirdi ki, Quçiqov və Qaylabiyevanın evliliyi məcburiyyət olmadan baş tutub və çeçen jurnalistlərin işini kəskin tənqid etdi, respublikanın Mətbuat naziri Şaida Jamaldayevanı vəzifədən azad etdi. RF Prezidenti yanında Uşaq Hüquqları üzrə Müvəkkilin Mətbuat Xidmətinin rəhbəri Pavel Astaxov bildirdi ki, nə Qaylabiyevadan, nə də qohumlarından müvəkkilə müraciət daxil olmayıb, Rusiyada isə heç kim "zorla müdafiə olunmur" və nikahlar könüllü bağlanır. Pavel Astaxov daha sonra təkidlə deyirdi ki, 18 yaşından əvvəl nikaha daxil olma normaldır, xüsusilə bu yerlərdə, harada ki, onun fikrincə, qadınlar erkən cinsi yetkinliyə daha tez çatır və sürətlə qocalırlar, həm də dedi ki, erkən nikah yaşı ən aşağı regional hakimiyyətlərin səlahiyyətindədir və Rusiyanın bəzi regionlarında, ümumiyyətlə, təyin edilməmişdir. Bu fikirlər qadın siyasətçilərin, o cümlədən Yekaterina Laxova və Valentin Petrenkonun hiddətinə səbəb oldu. Bir gün sonra Astaxov üzr istədi və dedi ki, onu düz başa düşməyiblər. Lyudmila Alekseyeva və Mixail Fedotov bildirdilər ki, belə toy qanun pozuntusudur, Mixail Fedotov həm də bu işdə prokurorluğun ölçü götürməyini əsas gördü, çünki Rusiyada guya ikiarvadlılıq cinayət sayılır.

Şimali İrlandiya, İngiltərə və Uelsdə 16-17 yaşlarında valideynlərin razılığı ilə, Şotlandiyada isə, hətta valideynlərin razılığı olmadan nikaha daxil olmaq mümükündür. Lakin İngiltərədə 16 yaşından əvvəl nikaha daxil olma 1973-cü ildə Matrimonial Causes Act-a əsasən etibarsız sayılır.ABŞ-da olduğu kimi İngiltərədə də yetkinlik yaşına çatmayan qızlar və qadınların yaşlı kişilərlə nikahsız yaşamağı müşahidə olunur. 2005-ci ilin araşdırmasına görə, İngiltərədə yaşayan 15-19 yaşlı bütün qadınların 4,1%-i nikahsız yaşayırlar (həm də UNICEF-in tərifinə görə bu, uşaq nikahıdır), bu qrupun 8,9%-i isə belə nikahsız yaşamağı 18 yaşınadək yol verilən hesab edir. İngiltərədə yetkinlik yaşına çatmamış qadınların 4%-dən çoxu azyaşlı analar olmuşdular.

The Guardian-a görə, İngiltərənin müsəlman icmalarında məcburi ərə vermək məqsədilə 12 yaşınadək qızların oğurluq halları olurdu. Qaçmağa cəhd göstərənlər isə həm öz ailələrini, həm də ərinin ailəsini biabr etmiş olurdular, ölümcül təhlükəyə məruz qalırdılar, həm də "namus cinayəti" nin qurbanı olurdular. 2014-cü ilin iyul ayında İngiltərədə qadın sünnətinin, uşaq, erkən, məcburi nikahların yerli-dibli kəsilməsi məqsədilə ilk qlobal Qadın Sammiti (ing. Girl Summit) keçirildi.

2012-ci ildə Ukraynada həm oğlanlar, həm də qızlar üçün 18 yaşı eyni nikah yaşı təyin edən Ailə Məcəlləsinə düzəlişlər edildi, amma məhkəmə 16 yaşından nikaha daxil olmağa icazə verə bilər, əgər bu azyaşlının maraqlarında olsa.

2015-ci ildə İspan hökuməti minimal nikah yaşını 14 yaşdan 16 yaşadək artırdı.

2017-ci ilin martında Bundestaqa nəzərdən keçirilməsi üçün qanun layihəsi təqdim edildi. Bu layihəyə əsasən tərəfdaşlardan biri 16 yaşından kiçik olarsa Almaniya həmin nikahları etibarsız sayacaq (o cümlədən digər ölkələrdə qeydiyyata alınmış və bağlanmış nikahlar) və 16 -17 yaşındakı nikahların tanınması məsələləri isə xüsusi komissiya tərəfindən fərdi qaydada nəzərdən keçiriləcək.

Uşaq nikahları Latın Amerikası və Karib hövzəsi ölkələrində tamamilə adi bir hal idi; Orada təqribən 29% qız 18 yaşından əvvəl evlənir. Uşaq nikahlarının nisbəti ölkələrə görə dəyişir: ən çox Dominikan Respublikası, Honduras, Braziliya, Qvatemala, Nikaraqua, Haiti və Ekvador kimi ölkələrin payına düşür.Boliviya və Qvineyada 2012-ci ildən başlayaraq tədricən azalır.Braziliya dünyada 15 yaşından kiçik qızların nikahda olan və ya qeyri-rəsmi şəkildə kişilərlə yaşamağın mütləq sayına görə 4-cü pillədə yerləşir.Meksikada valideynlərin razılığı ilə 18 yaşından əvvəl, yəni qızlar üçün 14, oğlanlar üçün 16 yaşdan nikaha daxil olmağa icazə verilir.

O cümlədən Latın Amerikası ölkələrində uşaq nikahlarının yayılmasının əsas səbəbləri arasında yoxsulluq və nikaha daxil olmanın minimal yaşı haqqında mövcud qanunların olmamasını göstərmək olar. Bəzi qeyri-kommersiya təşkilatları Latın Amerikasında yerli icmalarla yeniyetmə qızlar üçün təhlükəsiz yerlər yaratmaq və yoxsul insanların, həmçinin kəndlilərin və hindilərin özlərini yoxsulluqdan qurtuluş yolu kimi gördükləri uşaq nikahlarının problemini həll etməyə kömək etmək üçün işləyirlər.

Kanada da 2015-ci ildən nikaha daxil olmanın minimal yaş həddi 16 yaş təşkil edir, bu zaman yetkinlik yaşı ayrı-ayrı əyalətlərin və Kanada ərazilərinin orqanları tərəfindən müəyyən edilir və müxtəlif əyalətlərində isə 18 və yaş 19 yaş təşkil edir.

Yetkinlik dövründən əvvəl nikaha daxil olmaq məhkəmənin qərarını və ya valideynlərin razılığını tələb edir. Ər-arvadlardan ən azı biri 16 yaşına çatmayıbsa, nikah qeydə alınmayacaq və ya Kanada hökuməti tərəfindən tanınmayacaqdır; "Vətəndaş nikahı haqqında qanunun" (ing. Civil Marriage Act) 2.2-ci bəndinə əsasən 16 yaşına çatmamış bir şəxs evlənə bilməz.

Kanadanın Cinayət Məcəlləsinin 293.2-ci maddəsinə əsasən 16 yaşına çatmamış hər hansı qeyri-dövlət və ya dini mərasimin keçirilməsi cinayət sayılır; evlənən şəxslərdən birinin 16 yaşına çatmadığını bilən, nikah mərasimi keçirdən və ya iştirak edən, və yaxud onu təbliğ edən hər kəs həmin cinayətin baş verməsində günahkardır və 5 ilə qədər azadlıqdan məhrum olma ilə cəzalandırılır.

Rəsmi və ya qeyri-rəsmi şəkildə yaşayan kişi və ya qadından ən az biri- adətən qadın 18 yaşından kiçikdirsə, UNICEF artıq bunu uşaq nikahı sayır və ABŞ-də də bu mənada uşaq nikahlarına rast gəlinir. ABŞ-də qeyri-rəsmi uşaq nikahına daha tez-tez rast gəlinir və rəsmi adı "nikahsız yaşama" (ing. cohabitation) adlanır. 2010-cu ildə ABŞ hökumətinin agentliklərindən birinin - Milli Tibbi Statistika Mərkəzinin (ing. National Center for Health Statistics) məlumatına görə, 15-17 yaş arası bütün qızlar uşaq nikahlarının 2,1%-ni təşkil edir, əgər qadın və qızların cinsi yaş qrupunu 19 yaşdan 15 yaşadək götürsək, kişilərlə rəsmi və ya qeyri-rəsmi birlik 7,6% təşkil edir. Ayrı-ayrı ştat və etnik qruplarda uşaq nikahlarının payı ABŞ ortalamasından əhəmiyyətli dərəcədə yüksəkdir. Beləliklə, İspan dilli amerikalı qızların 6,6%-i 15-17 yaşlarında, 13%-i isə 15-19 yaşlarında ərə getdi. ABŞ-də hər il 350.000-dən çox uşağı yetkinlik yaşına çatmayan analar dünyaya gətirir və həmin uşaqların 50 000-dən çoxu azyaşlı ananın ilk uşağı olmur.

Uşaq nikahları ilə əlaqəli qanunlar ABŞ-nin müxtəlif ştatlarında fərqlənir. Əsasən 16 yaşında ancaq valideynlərin razılığı ilə evlənmək olar.18 yaşından sonra isə valideynlərin razılığı olmadan (iki ştat istisna olmaqla). ABŞ-da 16 yaşından kiçik şəxslər nikah qeydiyyatına daxil ola bilər, amma bunun üçün adətən valideyn razılığı, eyni zamanda, məhkəmənin qərarı tələb olunur.

Evlilik və erkən cinsi həyatın başlaması qadın üçün uzun müddətli nəticələrə gətirib çıxarır, bunlardan bəziləri yetkinlik yaşında da qalır. Uşaqlıq və yeniyetməlik dövründə ərə gedən qadının vaxtından əvvəl hamilə olması və sonrakı hamiləlikləri arasında fasilənin az olması səbəbindən səhhətində tez-tez müxtəlif problemlər olur. Yeniyetməlik yaşında evlilik və hamiləlik tez-tez qadınların sosial təcrid olmasına gətirib çıxardır, erkən doğuş zamanı isə ağırlaşma ehtimalı böyükdür. Yoxsul ölkələrdə azyaşlı qadın və ana adətən məktəbdən çıxır və təhsilini dayandırır, gələcəkdə onun təhsil və peşə imkanları əhəmiyyətli dərəcədə azalır və ya yox olur. Nəticədə, belə bir qadın iqtisadi cəhətdən ərindən və ya qohumlarından asılı olur, müstəqil yaşayış üçün vəsait əldə edə bilmir və nikahdan başqa seçimi olmur. Azyaşlı qadınlar yetkinlərə nisbətən daha çox məişət zorakılığının, cinsi istismarın və ər zorakılığının qurbanı olurlar.

Erkən nikah qadının sağlamlığı və həyatı üçün təhlükəli ola bilər. Hamiləlik və doğuş fəsadları inkişaf etməkdə olan ölkələrdə 15–19 yaş arasında olan qadın ölümünün ən əsas səbəbidir. Bu yaşda 20–30 yaşa nisbətən doğuş zamanı ölüm ehtimalı 2 dəfə, 15 yaşından əvvəl isə 5-7 dəfə yüksəkdir. Əsas səbəbi : gənc qadının fizioloji yetişməməsi, çanaq sümüyü və doğuş kanalının hələ kifayət qədər inkişaf etməməsidir. Bu doğuşu çox çətinləşdirir və 88%-ə qədər 15 yaşından kiçik zahılarda müxtəlif xəstəliklərin inkişaf riskini artırır. Lazimı müalicə aparılmadıqda (bir qayda olaraq cərrahi) bu problemlər qalıcı əlilliyə, sidik və nəcisi saxlaya bilməməyə, müxtəlif yoluxucu xəstəliklərə yoluxmaya gətirib çıxardır və belə nəticələr bir qadının həyatının sonuna kimi qalır. Bir sıra ənənəvi icmalarda bu cür xəstəliklərdən əziyyət çəkən qadın təkcə tibbi deyil, həm də sosial problemlər alır: belə xəstəliklər "eyib" və "murdar" sayılır və əgər ətrafdakılar bu barədə bilirlərsə, belə bir qadınlar ünsiyyətdən qaçmağa başlayırlar. Həmçinin azyaşlı qadınların subay qızlara və 20 yaşından sonra evlənəcək qızlara nisbətən cinsi və malyariya infeksiyasına yoluxma riski, uşaqlıq boynu xərçənginin inkişaf riski əhəmiyyətli dərəcədə yüksəkdir. Uşaq nikahı təkcə ananın deyil həm də uşağın sağlamlığını təhlükə altında qoyur.

18 yaşıdan kiçik anaların 35-55% yarımçıq uşaqlar və ya kifayət qədər çəkisi olmayan uşaqlar dünyaya gətirmə riski 19 yaşlı gənc anaya nisbətən daha yüksəkdir. Uşaq ölümləri isə 60% yüksəkdir. Azyaşlı anaların uşaqlarında tez-tez immunitet çatışmazlığı olur, onlar tez-tez yanlış və ya az qidalanmadan əziyyət çəkirlər.

Qadınlar üçün erkən nikaha daxil olmaq tez-tez təhsilin dayandırılmasına gətirib çıxardır, xüsusilə uşaq nikahlarının geniş yayıldığı yoxsul ölkələrdə. Digər tərəfdən təhsilsiz qızlar və qadınlar gənc yaşda ərə gedirlər; heç bir təhsili olmayan qızlar orta təhsilli qızlara nisbətən 18 yaşına qədər iki dəfə daha çox ərə gedirlər. Həyat yoldaşı və ana olduqdan sonra qız çox vaxt keyfiyyətli təhsil almaq imkanlarını itirir və bəzən isə uşaqlarına və ev işlərinə daha çox diqqət yetirmək üçün, ümumiyyətlə, məktəbdən çıxırlar. Belə olur ki, mühaizəkar valideynlər yaxşı qadın və ana olmaq üçün təhsilə ehtiyac olmadığını düşünərək, qızlarını ərə getməmişdən hələ bir neçə il əvvəl məktəbdən çıxarırlar.

Təhsilsiz qadının kifayət qədər ödənişli işdə işləmək imkanı olmur və ya hansısa başqa yolla özünə və uşaqlarına müstəqil yaşayış üçün vəsait və iqtisadi müstəqillik əldə etmək imkanı olmur. Nəticədə, o, ərindən və qohumlarından tam asılıdır, ərin ölümü və ya ondan ayrılmaqla yoxsulluğa məhkum ola bilər. Bundan başqa əgər ər gənc yoldaşından xeyli böyükdürsə (belə tez-tez olur), erkən dul qalma ehtimalı olur və sonra həyatının çox böyük hissəsində ciddi iqtisadi və sosial problemlər keçirir, yetkinlik yaşında ərə gedən qadınlara nisbətən.

Dünya Bankının və ICRW-nin hesablamalarına görə, hər bir əlavə il üçün 18 yaşından əvvəl ərə getmə ehtimalı 5% azalır.

Azyaşlı və aztəhsilli xanımlar yetkinlik dövründə evlənən xanımlara nisbətən sosial təcrid və məişət zorakılığı riskinə məruz qalırlar. Çox vaxt toydan sonra gənc qadın ərinin yanına başqa bir yerə köçür, nəticədə, valideynlərindən, dostlarından və məktəbindən ayrılır və evlənənə qədər valideynlərindən sosial dəstək alırdı, evlənəndən sonra isə həmin sosial dəstəyi artıq ala bilmir; bir çox kişilər həyat yoldaşlarını xüsusi ehtiyac olmadan evdən buraxmamağa meyillidirlər. Bundan başqa, əri ailədə gənc qadına qarşı qızın öz valideynlərindən daha yüksək çox şey tələb edə bilər, amma eyni zamanda, hesab edirdilər ki, o, cinsi və yaşına görə müstəqil, məsuliyyətli qərarlar qəbul etməyə qadir deyil və ərinə sözsüz tabe olmalıdır. Bu cür təcrid olma depressiya daxil olmaqla ciddi psixoloji problemlərə gətrib çıxara bilər.

Əri ilə böyük yaş fərqi məişət zorakılığını, o cümlədən şiddətin baş verməsini asanlaşdırır. Erkən ərə getmiş qadınlar daha çox bu cür zorakılığın, o cümlədən həyat və sağlamlıq üçün təhlükəli olan zorakılığın qurbanı olurlar. Gənc üçün, kifayət qədər inkişaf etməmiş qadınlar üçün mütəmadi məişət zorakılığı həyatın qalan hissəsi üçün ciddi dağıdıcı psixoloji nəticələrə, o cümlədən ağır depressiya və intihar cəhdinə gətirib çıxara bilər.

BMT-nin bir neçə konvensiyasında uşaq nikahı və ya onunla bağlı hadisələr insan hüquqlarının pozulması kimi qiymətləndirirlir. Belə beynəlxalq sənədlərin arasında: Ümumdünya insan hüquqları bəyənnaməsi, qadınlara münasibətdə ayrı-seçkiliyin bütün formalarının ləğv edilməsi, uşaq hüquqları üzrə BMT Komitəsinn qərarı daxildir. Erkən nikah bir neçə bir-biri ilə əlaqəli olan qadın hüquqlarının pozulmasına gətirib çıxardır: cinsiyyət və yaşdan asılı olmayaraq hüquq və vəzifələrin bərabərliyi, ən keyfiyyətli, əlverişli tibbi yardım almaq hüququ, təhsil hüququ, hərəkət azadlığı, köləlikdən azadlıq, reproduktiv hüquq və azadlıqlar, azad, qarşılıqlı razılıq əsasında evlənmək hüququ.

Uşaq nikahlarının yüksək nisbəti ölkənin iqtisadi inkişafına mənfi təsir göstərə bilər. Çünki azyaşlı qadınlar keyfiyyətli peşə təhsili almırlar və əmək bazarında iştirak etmirlər. Bəzi tədqiqatçılar və ictimai fəallar hesab edirlər ki, uşaq nikahları minilliyin 8 məqsədinə nail olmağa və yoxsulluğun aradan qaldırılmasına mane olur.UNICEF Nepalda bu mövzuda sosial iqtisadi araşdırma apardı və belə nəticəyə gəldi ki, uşaq nikahları əhalinin sağlamlığının pisləşməsinə, yoxsulluğa, əmək məhsuldarlığının azalmasına səbəb olur və əgər bütün qızlar 20 yaşından tez evlənməyəcəksə, ümumi gəlir həcmi artacaq və ölkənin ÜDM 3,87%-ə bərabər olacaq.Dünya Bankının və ICRW-nin birgə məruzəsinə görə, erkən nikahlar inkişaf etməkdə olan ölkələrdə 2030-cu ilədək bir neçə trilyon dollar ümumi iqtisadiyyata ziyan vuracaq. On üç yaşında ərə getmiş qız 18 yaşından sonra evli olanlara nisbətən orta hesabla 26% daha çox uşaq dünyaya gətirir. Məruzə müəlliflərinin fikrincə, 15 inkişaf etməkdə olan ölkədə erkən nikahdan imtina edilməsi doğum normalarını orta hesabla 11% azaltmağa imkan verir, bu isə onların iqtisadiyyatının ümumi gəlirini 500 milyard ABŞ dolları artıracaq.

1962-ci ildə BMT Baş Assambleyası "Nikah qeydiyyatı, nikah yaşı və nikaha daxil olma razılığı barədə konvensiya" qəbul etdi və onu imzalamaq üçün açıq elan etdi. Konvensiya qanuni olaraq minimal nikah yaşı təyin eləməyi və bu yaşdan əvvəl nikaha icazə verməməyi, çox ciddi səbəblər olmadan və nikaha girənlərin maraqları baxımından da məcburi nikahlara icazə verməməyi konvensiyaya qoşulmuş ölkələrin öhdəsinə qoyurdu. 2011-ci ilin dekabrında BMT Baş Assambleyasında A/RES/66/170 nömrəli qətnamə qəbul olundu və hər il 11 oktyabrda qəbul olunan "Beynəlxalq Qızlar Günü" təyin olundu.

2013-cü ildə BMT-nin İnsan Hüquqları Şurası uşaq, erkən və zorakı nikahlara qarşı ilk qətnaməsini qəbul etdi; bununla birlikdə uşaq nikahı insan hüquqlarının pozulması kimi tanındı və 2015-ci ildən sonra isə qlobal inkişaf gündəliyinə bu praktikanı dayandırmaq arzusu daxil edildi.

2014-cü ildə BMT Komissiyası qadınların vəziyyətinə dair sənəd dərc etdi, bundam başqa, uşaq nikahlarını aradan qaldırılması zəruriliyini vurğulamışdır.

Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatı ilk növbədə qızların təhsilinə daha çox diqqət yetirməyi, nikaha daxil olmanın minimal yaşı haqqında mövcud qanunlara riayət olunmasını təmin etmək üçün hüquq mühafizə orqanlarının işini göcləndirməyi, həmçinin uşaqların evlənməsini həyata keçirən icmalarda yetkinlərə məlumat verməyi, uşaq nikahlarını təcrübə edən və onunla bağlı olan riskləri həmin icmalaradakı böyüklərə məlumat verməyi tövsiyə edir.

Uşaq nikahlarının qarşısının alınmasına dair proqramlarda müxtəlif yanaşmalardan istifadə olunur: qızların real hüquqlarını genişləndirmək, valideynlərinə erkən nikahın riskləri barədə məlumat vermək, yerli cəmiyyətdə informasiyanın artırılması, qızların təhsilinə dəstək, qızlar və onların ailələri üçün iqtisadi imkanların genişləndirilməsi, hansı ki iqtisadi problemlərin başqa həll yolunu tapmağa imkan yaradır. Araşdırmalar göstərir ki, ən effektiv tədbirlər maddi dəstək, qadınları təhsil və işlə təmin etməklə birgə həyata keçirilən dəstəkdir.

• Lamdān, Ruth. A Separate People: Jewish Women in Palestine, Syria, and Egypt in the sixteenth Century. — Leiden, 2000. — Vol. 26.

• Nikah
• Uşaq hüquqları