Uzun müddət ortaq Polşa-Litva dövlətçiliyi və milli mənsubiyyəti, Rusiya İmperiyasının ruslaşdırma siyasəti ilə əlaqədar olaraq, Litva zadəganlarının bir çoxu 19-cu əsrdə polonizasiyaya məruz qaldı və Litva dilindən yalnız əhalinin yoxsul və orta təbəqələri istifadə etdi. Cəmiyyət və orta təbəqənin bir hissəsi, bir qayda olaraq, sosial inkişafı üçün polyak dilindən istifadə edirdi. Litva dili danışıq dili idi, yazılı istifadə üçün kifayət qədər nüfuzlu sayılmırdı. Xüsusilə Jemayitada xırda zadəganların bir hissəsi tərəfindən qorunurdu. Dil hələ standartlaşdırılmamışdı, onun qrammatikası Aukštaitian və Jemayt dialektləri şəklində bölgədən bölgəyə əhəmiyyətli dərəcədə dəyişirdi. İndiki Litvanın və Belarusun şimal-qərbindəki şərq əraziləri daha çox slavyanlaşdığından və bir çoxları gündəlik həyatda polyak və ya belarus dillərindən istifadə etdikcə, Litva dilinin məhv olacağı gözlənilirdi. 19-cu əsrin əvvəllərində Litva dilinin istifadəsi əsasən Litvanın kənd yerləri ilə məhdudlaşırdı; Litvada litva dilinin ədəbi dil kimi istifadə olunduğu yeganə ərazi Prussiyanın hakimiyyəti altında olan Kiçik Litva idi. Lakin orada da alman mühacirlərinin axını litva dilini və Prussiya litvalılarının mədəniyyətini təhdid edirdi. Milli hərəkata bir neçə amil təsir etdi: Litva dili dilçi-linqvistlərin diqqət mərkəzinə çevrildi; 1861-ci ildə Rusiya imperiyasında təhkimçiliyin ləğvindən sonra sosial hərəkətlilik artdı və Litva kəndlərindən olan Litva ziyalı təbəqəsi meydana çıxdı. Katolik kilsəsində əvvəllər ibadət zamanı sadə insanların qarşısını alan maneələr zəiflədildi. Litva keşişləri ilə prixodçular arasında daha sıx əlaqələr inkişaf etdi, onları Litva dilindən istifadə etmək istəyi birləşdirdi. Yeni yaranan milli hərəkat Polşa və rus təsirlərindən uzaqlaşmağa çalışırdı və Litva dilindən istifadə bu hərəkatın mühüm cəhəti kimi görülürdü..

Litva milli mədəniyyətinin və milli kimliyinin inkişafına latın əlifbasının qadağan edilməsi və Litva qəzetlərinin qadağan edilməsi əngəl törədirdi. Bu, 1863-cü il üsyanından sonra həyata keçirilən repressiya tədbirlərindən biri idi. Lakin, litva dilində kitabların çapı Rusiya imperiyasından kənarda da davam edirdi. Milli hərəkat Rusiya imperiyasının və xarici ölkələrin ali məktəblərində təhsil almış tələbə və gənclər arasında başladı. Onların bir çoxu varlı kəndlilərin övladları idi və beləliklə, kəndli sinfindən olduqları üçün onlar polonizasiyadan daha az təsirlənmişdilər. Litvada “Auşra” və “” qəzetlərinin nəşri başlandı, daha sonra litva dilində şeirlər və kitablar nəşr olunur, ABŞ və Şərqi Prussiyada istehsal olunaraq, qaçaqmalçılıq yolu ilə Litvaya gətirilirdi. Əsərlər Litva Böyük Hersoqluğunun keçmişini romantikləşdirərək, onu çoxlu qəhrəmanları olan böyük güc kimi təsvir edirdi. Litva milli hərəkatı ilə müstəqillik hərəkatı başladı, müxtəlif təşkilatlar ruslaşdırma və rus təsirinə qarşı çıxdı. Buna cavab olaraq Rusiya hakimiyyətinin siyasəti sərtləşdi və katolik kilsələrinin əhəmiyyətli bir hissəsi pravoslav kilsələrinə çevrildi, Litva mətbuatına qadağalar davam etdi. Bununla belə, qəzet senzurasına baxmayaraq, Litvanın savadlılığı artmağa davam etdi. Litvalılar arasında savadlılıq faizi Rusiya İmperiyasının digər xalqları ilə müqayisədə ən yüksəklərdən biri idi, yalnız Finlər, Estonlar və Latışlardan sonra ikinci yerdə idi. 19-cu əsrin sonlarında müasir Litva xalqı formalaşdı. 1905-ci ildə Vilnüs Böyük Seymində siyasi tələblər irəli sürüldü.

1. 19 aprel 2007 tarixindən Wayback Machine saytında 2007-04-19 at the Wayback Machine. Retrieved on 2007-05-02.
2. 2020-07-29 at the Wayback Machine. Stanley Vardys, , Fall 1988.
3. ^{[ölü keçid]}. Terry D. Clark, Press. June 12, 2006. Accessed October 29, 2007.
4. White, James D. The Revolution in the Baltic Provinces // . Ed. Smele J., Heywood A. 2005. 60. ISBN 0415355680.