Avstriya-Macarıstan dağıldıqdan sonra 1918-ci ildə Xorvatiyanın, Sloveniyanın, Bosniya və Herseqovinanın, Dalmasiyanın, Serbiyanın və Monteneqronun Yuqoslaviya torpaqları Serblər, Xorvatlar və Slovenlar Krallığının adını almış bir dövlət olaraq birləşdi. 1929-cu ildə dövlət çevrilişindən sonra adı Yuqoslaviya krallığı adlandırıldı.

İkinci dünya müharibəsi zamani Yuqoslaviya Antihitler koalisiyası tərəfində olmuşdur və nasist almaniya tərəfindən Aprel döyüşləri zamani ələ keçirilmişdir. İxtişaş, demək olar ki, müdafiəsiz Belqradın kütləvi şəkildə bombalanması ilə 6 aprel 1941-ci ildə başlamışdır. Yuqoslaviya və NATO-nun Yuqoslaviyaya qarşı müharibəsi aviasiyası ilk reydlər zamanı məhv edilib, Belqradın xeyli hissəsi xarabalığa çevrilmiş, mülki əhalinin itkiləri minlərlə ölçülürdü. Ali hərbi komandanlıq və cəbhədəki birləşmələr arasında əlaqə qırıldı ki, bu da ixtişaşların nəticəsini əvvəlcədən müəyyənləşdirdi: krallığın milyonuncu ordusu dağıldı, ən azı 250 min döyüşçü əsir götürüldü.

Avropada Yuqoslaviyanın əsas müttəfiqi hesab etdiyi Fransa hitler Almaniyası tərəfindən işğal edildikdən sonra Yuqoslaviya Almaniya ilə SSRİ arasında tərəfdaş seçmək dilemması qarşısında qalmışdır. 1941-ci il martın 25-də Üçlər paktına daxil olmaq haqqında protokola imza atdılar. Bu, Yuqoslaviyada hökumətin hitlerçi siyasətinə qarşı kütləvi nümayişlərə təkan verdi. İngiltərə və ABŞ-dən kömək alan ordunun ali zabit heyətinin bir hissəsi xalqın kəskin etiraz çıxışlarından istifadə edərək çevriliş təşki etdilər və Duşan Simoviçin başçılığı altında yeni hökumət yaratdılar. 1941-ci il martın 27-də baş verən hadisələrdən xəbər tutan Hitler Yuqoslaviyanı işğal etməyə qərar verdi.

1941-ci il aprelin 5-də Yuqoslaviya ilə SSRİ arasında dostluq və hücum etməmək haqqında müqavilə imzalandı. 1941-ci il aprelin 6-da Üçlər paktının qoşunları Yuqoslaviyaya hücuma keçərək şəhəri bombaladılar.

Müharibədən sonra İosip Broz Tito Balkan Federasiyasının yaradılması planlarının reallaşdırılması çərçivəsində Böyük Yuqoslaviyanın yaradılmasını nəzərdə tuturdu. İosip Broz Tito Belqradın mərkəzi hakimiyyəti ilə birinci Yuqoslaviya, həmçinin Bolqarıstan və Albaniya ərazisindən federal respublikalar kimi Sosialist Federasiyası formalaşdırmağı planlaşdırırdı. Əvvəlcə Alban iqtisadiyyatının Yuqoslaviyaya inteqrasiyası ilə Yuqoslaviya-Alban və Yuqoslaviya-Bolqarıstan iqtisadi-gömrük ittifaqları yaradıldı, lakin sonra nə böyük Yuqoslaviya, nə də Albaniyanın Yuqoslaviyaya qoşulması, Albaniya və Bolqarıstan rəhbərliyi ilə fikir ayrılıqları nəticəsində reallaşmamışdır.

Yuqoslaviya altı sosialist respublikanın adları altında bir federasiya idi: Demokratik Federativ Yuqoslaviya (1945-ci ildən), Yuqoslaviya Federativ Xalq Respublikası (1946-cı ildən), Yuqoslaviya Sosialist Federativ Respublikası (1963-cü ildən).

Sosialist Yuqoslaviyada milli quruluş modeli kimi federalizm seçildi. 1974-cü ildə qəbul edilmiş YSFR Konstitusiyasına əsasən, federasiyanın subyektləri altı sosialist respublika və iki muxtar sosialist bölgə idi. Yuqoslaviyanın bütün xalqları bərabərhüquqlu xalqlar kimi tanınmışdır. Titonun milli-dövlət islahatı müəyyən uğurlara səbəb oldu: müharibə illərində etnik təmizlənmə tədricən unudulmağa başladı, ölkədəki millətlərarası münasibətlərin gərginliyi azaldı. Ölkə rəhbərliyi yeni fövqəllmilli bir etnik icmanın - Yuqoslaviya xalqının meydana çıxdığını elan etdi.

Yuqoslaviya Kommunist Partiyasının lideri İosip Broz Tito ilə Stalin arasındakı fikir ayrılıqları SSRİ ilə münasibətlərin qırılmasına gətirib çıxardı, 1948-ci ildə Yuqoslaviya Kommunist Partiyası informasiya bürosundan çıxarıldı. 1949-cu ildə Sovet rəhbərliyi Yuqoslaviya ilə dostluq, qarşılıqlı yardım və müharibədən sonrakı əməkdaşlıq müqaviləsini pozdu. Yuqoslaviya rəhbərliyinin nüfuzdan salınmasına yönəlmiş təbliğat kampaniyası başladı. Stalinin ölümündən sonra o, Yuqoslaviya əvvəlki fəallığını itirsə də, Varşava Təşkilatına üzv olmayıb, əksinə, həm ona, həm də NATO-ya qarşı əsasən, müstəmləkələşdirilmiş ölkələri əhatə edən qoşulmamama hərəkatını yaradıb.

Müharibədən sonra Yuqoslaviyanın iqtisadi və siyasi sistemi sovet nümunəsi ilə qurulmağa başlayırdı, lakin 1949-cu ildə baş verən informasiya bürosu ilə münaqişə yaranmış həyat tərzinin transformasiyasına zəmin idi. Bu münaqişədən sonra Yuqoslaviya Cəmiyyətinin onilliklər bundan sonra da inkişafına meyl göstərən qanun — "dövlət təsərrüfat müəssisələrinin və Ali Təsərrüfat birliklərinin əmək kollektivləri tərəfindən idarə edilməsi haqqında əsas qanun qəbul edilmişdir» Formal olaraq, bu qanun yalnız işçi kollektivlərinə müəssisədə tam hakimiyyətə malik olan iş şurasını seçmək hüququnu verirdi, lakin digər tərəfdən, Yuqoslaviyanın mərkəzsizləşdirilməsinə yol açmışdı.

Bu yolda növbəti addım “Yuqoslaviya Federal Xalq Respublikasının ictimai və siyasi quruluşunun əsasları və federal hökumət haqqında” özünüidarəetmə prinsiplərini özündə cəmləşdirən və qismən siyasi sahəyə yayan qanun idi. Müəyyən edilmiş yol 1952-ci ildə Yuqoslaviya Kommunist Partiyasının VI qurultayının işçilərin özünüidarəetmə prinsiplərinə əsaslanan yeni bir ictimai-siyasi sistem şəraitində partiyanın əsas vəzifəsinin kütlələri maarifləndirmək üçün ideoloji və siyasi iş olduğunu müəyyənləşdirən qətnamələri ilə möhkəmləndirmişdir. Bu formul yeni qurultayda qəbul edilərək yeni nizamnaməsi ilə təsdiqləndi.

İctimai şüurda dövlətin mərkəzsizləşdirilməsinə gedən yol, görkəmli siyasi xadim 1953-54-cü illərin qışında çıxan "Borba" qəzetində bir sıra məqalələri il gücləndirildi, burada müəllif ölkənin demokratikləşdirilməsini davam etdirməyi tələb edir. Bu məqalələr ictimai rəyi partlatdı və ölkənin ali rəhbərliyindəki bəzi şübhələrə baxmayaraq, bəlkə də qismən davam etdirilən kursun davam etdirilməsinə səbəb oldu.

1963-cü ildə yeni bir konstitusiyanın qəbulu ilə dövlət Yuqoslaviya Sosialist Federal Respublikası adını alır. Respublikaların və ərazilərin hüquqları genişləndirildi, daha böyük iqtisadi müstəqillik əldə etdilər.

1974-cü ildə qəbul edilən Yuqoslaviya Sosialist Federal Respublikası yeni Konstitusiyası müttəfiq respublikaların səlahiyyətlərini əhəmiyyətli dərəcədə genişləndirdi və Serbiyanın Muxtar bölgələrinə eyni hüquqları verdi.

1980-ci ildə Titonun ölümündən sonra 1981-ci ildə iqtisadi çətinliklər şəraitində Kosovoda münaqişə başladı.

Yuqoslaviya Federasiyasının dağılmasında əsas faktorlar Tito və onun varisləri tərəfindən həyata keçirilən iqtisadi və milli siyasətin fiaskosu, dünya sosialist sisteminin süqutu, Avropada millətçiliyin artması idi. 1990-cı ildə Yuqoslaviya Sosialist Federal Respublikasının bütün altı respublikasında yerli seçkilər keçirildi. Milliyyətçi qüvvələr hər yerdə qələbə qazandı.

Ölümündən sonra Titonun vəsiyyəti ilə əlaqədar artan milli fikir ayrılıqlarını nəzərə alaraq, ölkənin prezidenti vəzifəsi ləğv edildi və bununlada Rəyasət Heyəti üzvləri (müttəfiq respublikaların və muxtar vilayətlərin rəhbərləri) növbə ilə bir-birini əvəz edərək ölkənin başçısı oldu. 1980-ci illərin ortalarında qısamüddətli iqtisadi möcüzə sürətli inflyasiya və iqtisadiyyatın çöküşü ilə nəticələndi ki, bu da iqtisadi cəhətdən daha inkişaf etmiş Serbiya, Xorvatiya və Sloveniya ilə digər respublikalar arasında münasibətlərin gərginləşməsinə gətirib çıxardı.

1991-da siyasi böhran zamanı altı respublikadan dördü ayrıldı: Sloveniya, Xorvatiya, Bosniya və Herseqovina, Makedoniya. BMT-nin sülhməramlı qüvvələri əvvəlcə Bosniya və Herseqovina ərazisinə, daha sonra isə Kosovo muxtar vilayətinə yeridildi.

BMT-nin qərarına əsasən, Kosovonun serb və alban əhalisi arasında etniklərarası münaqişənin həlli üçün bölgə BMT protektoratı nəzarəti altına verildi (NATO-nun Yuqoslaviyaya qarşı müharibəsi (1999). Bu arada XXI əsrin əvvəllərində tərkibində iki respublikanın qaldığı Yuqoslaviya 2003-cü ildə Serbiya və Monteneqroya çevrildi. Yekun tənəzzül 2006-cı ildə baş verdi.

• Yuqoslaviya Federativ Respublikası