Müasir elmdə İsanın vəftiz edilməsi və çarmıxa çəkilməsi onun həyatı haqqında ən səhih məlumatlar hesab edilir. Məsələn, Ceyms Dann qeyd edir ki, "İsanın həyatından olan bu iki hadisə demək olar ki, bütün tədqiqatçılar tərəfindən qəbul edilir" və razılaşma, həmçinin tarixi faktlar o qədər dəqiqdir ki, bu hadisələrin baş verməsindən şübhə etmək və ya inkar etmək mümkün deyil. Bart Erman qeyd edir ki, İsanın Ponti Pilatın əmri ilə edam edilməsi, onun həyatı haqqında olan ən səhih məlumatdır. Con Dominik Krossan isə qeyd edir ki, İsanın həyatı ilə bağlı heç bir fakt onun çarmıxa çəkilməsi qədər dəqiq deyil. Eddi və Boyd qeyd edir ki, müasir dövrdə qeyri-xristian olan nə varsa İsanın çarmıxa çəkilməsini təsdiq edir. Kreyq Blumberq bildirir ki, tarixi İsanın axtarışında olan əksər tədqiqatçıların İsanın çarmıxa çəkilməsinin tarixi fakt olduğunu mübahisəsiz qəbul edirlər. Kristofer M. Taket qeyd edir ki, İsanın ölüm səbəbini dəqiq müəyyənləşdirmək çətin olsa da, onun çarmıxa çəkilməsi mübahisə doğurmur.

Tədqiqatçılar İsanın çarmıxa çəkilməsinin tarixiliyini qəbul etsələr də, bu hadisənin səbəbi və konteksti məsələsində fərqli fikirlər irəli sürürlər, məsələn həm E. P. Sander, həm də Paula Fredriksen çarmıxa çəkilmənin tarixiliyini təsdiqləyir, lakin bildirirlər ki, o, çarmıxa çəkiləcəyini əvvəlcədən söyləməmişdi və bu haqqda olan fikirlər hamısı kilsənin uydurmalarıdır. Geza Vermes də çarmıxa çəkilməni tarixi hadisə kimi qəbul edir, lakin onun səbəbləri və əsaslarını özünəməxsus şərh edir.

Con P. Meyer çarmıxa çəkilməni tarixi fakt kimi qəbul etsə də, qeyd edir ki, xristianların utancının əsasında, liderlərinin əziyyətli şəkildə ölməsi faktı dayanır. Meyer başqa kriteriyaları da sadalayır, məsələn, çoxtərəfli təsdiq (yəni birdən çox mənbənin təsdiqi), rabitəlik kriteriyası (yəni digər tarixi hadisələr və faktlarla uyğunluq) və imtina kriteriyası (yəni qədim mənbələrdə mübahisəli olmayan), bütün bunlar İsanın çarmıxa çəkilməsini tarixi fakt kimi qəbul etməyə əsas verir.

Baxmayaraq ki, İsanın çarmıxa çəkilməsinin təsvir edildiyi bütün tarixi mənbələr ədəbi xüsusiyyət daşıyırlar, 1968-ci ildə Yerusəlimin şimal-şərqində arxeoloji qazıntılar zamanı tapılmış və I əsrə aid olan çarmıxa çəkilmiş insan cəsədi təsdiq edir ki, romalıların hakimiyyəti dövründə həmin ərazidə insanlar məhz mənbələrdə təsvir edildiyi kimi çarmıxa çəkilirdilər. Tapılmış kişi cəsədinin Roma imperiyası əlehinə üsyanların baş verdiyi dövrlərdə, təxminən bizim eranın 70-ci illərində öldürülmüş Yohan Ben Ha'galgol adlı adama aid olması müəyyən edilmişdir. Hadassah Tibb Məktəbində aparılmış tədqiqat nəticəsində müəyyən edilmişdir ki, həmin şəxs öldürülərkən 20 yaşlarında olmuşdur. Həmin dövrə aid digər bir tapıntı isə məzardan aşkarlanmış naməlum insan topuq sümüyüdür ki, həmin sümük də İsrail Muzeyində nümayiş etdirilir.

Əhdi-Cədid İncillərinin dördündə də İsanın həbs edilməsi, mühakiməsi, çarmıxa çəkilməsi, dəfni və dirilməsi ətraflı təsvir edilir. Hər dörd İncildə İsanın həyatına aid bu beş hadisə İncillərdəki digər hadisələrlə müqayisədə daha geniş və detallı təsvir edilib. Tədqiqatçılar qeyd edirlər ki, İncil oxuyucusu saatbassat hansı hadisələrin baş verdiyini öyrənə bilir. Xristianlar İsanın çarmıxa çəkilməsini anlayışlı və könüllü (əvvəlcədən bildiyi halda müdafiə olunmadığı) şəkildə, insanlığın xilası və günahlarının bağışlanması üçün Tanrı qarşısında verilmiş qurban kimi qəbul edirlər. Əksər xristianlar bu qurbanı Yevxaristiya zamanı çörək və şərab ilə qeyd edərək, Sonuncu şam yeməyini xatırlayı, bəziləri isə hər il Xoş Cümə gününü qeyd edirlər.

İsanın ölümü haqqında ən erkən məlumatlar dörd Əhdi-Ətiq İncilində verilir. Lakin, Əhdi-Ətiq məktublarında da bu hadisə haqqında bəzi məlumatlar vardır. Sinoptik İncillərdə İsa öz ölümü haqqında, üç ayrı epizodda əvvəlcədən xəbər verir. Kanonik İncillərdəki məlumatlar ümumilikdə hadisələrin aşağıdakı sıralamasını verir. On iki həvarinin iştirakı ilə baş tutmuş Sonuncu şam yeməyindən sonra İsa bağında ələ keçirilir, bundan sonra Sinedrion, Ponti Pilat və qarşısında mühakimə edilir və çarmıxa çəkilməsinə qərar verilir. Qamçılandıqdan sonra Roma əsgərləri İsaya bənövşəyi "Yəhudi kralı" xalatı geyindirir, başına isə tikan çələngi taxıaraq onu ələ salırlar. Budan sonra İsa təhqir edilərək, tüpürülərək və döyülərək çarmıxa çəkildiyi yerə aparılır.

İsaya bir dəfə qall qarışıq şərab içmək təklif edilir. Matfey və Markın İncillərində bildirilir ki, İsa içməkdən imtina edir. Bundan sonra çarmıxa çəkilən İsa oğurluqda günahlandırılan iki məhkumun arasında asılır. Markın İncilinə görə İsan üç-doqquz saat qədər çarmıxa çəkilmə əziyyətinə tab gətirmiş, saat 09:00-dan 15:00-a kimi çarmıxda qalmışdır. Əsgərlər onun başının arxasına "Nazaretli İsa, Yəhudilərin Kralı" yazılmış taxta bərkitmiş, çarmıxa çəkməzdən əvvəl onun bütün paltarlarını cıraraq əynindən çıxarmış, yalnız kətan kaftnı saxlamışlar. Roma əsgərləri digər iki cinayətkarla etdikləri kimi ölümü tezləşdirmək üçün İsanın ayaqlarını qırmamışlar, çünki o artıq ölmüşdü. Hər İncildə İsanın son sözləri təsvir olunur və ümumilikdə yeddi nəsihət yer alır. Sinoptik İncillərdə İsanın çarmıxa çəkilməsi günəşin tutulması, zəlzələ və müqəddəslərin çarmıxa çəkilməsi (Matfeydə) kimi müxtəlif fövqəltəbii hadisələrlə müşayət olunur. İsanın ölümündən sonra cəsədi Arimafeyli İosif tərəfindən xaçın üzərindən endirilmiş və Nikodemin köməkliyi ilə qayada çapılmış türbədə dəfn edilmişdir.

Hər dörd İncildə göstərilir ki, İsa Qolqof təpəsinə aparılmış, iki cinayətkar ilə birlikdə çarmıxa çəkilmiş, başının arxasına "Yəhudilərin Kralı" yazılı lövhə vurulmuş, başını salaraq ölməzdən əvvəl paltarları əsgərlər tərəfindən parçalanaraq əynindən çıxarılmışdır. İsanın ölümündən sonra onun bədənini verməsi üçün Ponti Pilata müraciət etmiş və cəsədi hazırladığı türbədə dəfn etmişdi.

Üç Sinoptik İncil həm də İsanın xaçını daşımasını, İsanın oğrular və cinayətkarlarla birgə təhqir edilməsini, saat 6-dan 9-a kimi günəş tutulmasını və tufanın məbədin müqəddəs əşyalarını dağıtmasını da təsvir edir. Sinoptik İncillər həm də hadisələrin bir neçə şahidini də təsvir edir ki, bunların da sırasına senturion və sonradan ikisi dəfndə iştirak edən və çarmıxa çəkilməni uzaqdan izləyən bir neçə qadın olmuşdur.

Yalnız İsaya turş şərab təklif edilməsi səhnəsi buraxılıb, İohannın İsanın cəsədini xaçdan endirməsini isə Mark və İohann təsvir edib.

Bəzi detallar vardır ki, yalnız bir İncildə təsvir edilib. Məsələn, yalnız Matfeyin İncilində İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı zəlzələ baş verməsi və şəhərə gəlmiş müqəddəslərin də edam edilməsindən danışılır, yalnız Markın İncilində İsanın çarmıxda qalma vaxtı göstərilir və senturinun İsanın ölümünü xəbər verməsi bildirilir. Lukanın İncilindəİsanın yas saxlayan qadınlara ünvanlanmış unikal sözləri vardır. İohannın İncilində isə ayaqların qırılmaması məsələsi və İsanın dəfn edilməsində İosifə kömək etməsi qeyd edilib.

Kanonik İncillərə görə İsa çarmıxa çəkildikdən üç gün sonra (çarmıxa çəkilmə günü birinci gün hesab edilməklə) dirilmiş, Cənnətə yüksəlməmişdən əvvəl müxtəlif yerlərdə həvarilərinin gözlərinə görünmüşdür. Həvarilərin işlərində verilən məlumata görə İsa öz həvariləri ilə qırx gün vaxt keçirir, lakin bu rəqəm Pasxa bazarı ilə Yüksəlmə günü arasındakı təqvimi dəqiq göstərən Lukanın İncili ilə uyğun gəlmir. Lakin, əksər Bibliya tədqiqatçıları bildirirlər ki, Həvarilərin İşlərinin yazılmasında Müqəddəs Luka da iştirak etmişdir və hər iki mənbə bir bütöv şəkildə qəbul edilməlidir.

Markın İncilində göstərilir ki, İsa iki oğru ilə yanaşı çarmıxa çəkilib və üç saat ərzində günəş tutulması baş verib. İsa Tanrıya müraciət edərək qışqırır və ölür. Məbədin pərdəsi iki yerə parçalanır. Matfey də Markın izi ilə gedərək zəlzələ baş verməsini və müqəddəslərin edamını qeyd edir. Luka da Markın izi ilə gedir, lakin İsa ilə birgə çarmıxa çəkilənləri adi cinayətkarlar kimi qeyd edir. Luka təsvir edir ki, çarmıxa çəkilmənin İsaya təsiri olmamışdır. İohannın məlumatında da Markın İncili ilə oxşar detallar olsa da, onların qeydləri əsasən fərqlidir.

İsanın çarmıxa çəkilməsi haqqında məlumat verən ilk qeyri-xristian mənbəsi Mara bar Serapionun bizim eranın 73-cü ilindən sonra, lakin III əsrdən əvvəl oğluna yazdığı məktubudur. Məktub qeyri-xristian mətnə malikdir və müəllifin paqan olması güman edilir. Məktubda üç müdrik kişiyə qarşı edilmiş haqsızlıqdan bəhs edilir ki, həmin kişilər də də Sokrat, Pifaqor və "Yəhudilərin müdrik kralı"dır. Bəzi tədqiqatçılar "Yəhudi Kralı" ifadəsinin İsaya aid olduğunu bildirsələr də, bəziləri bunun başqa adama da ünvanlanma ehtimalını qabardaraq məktubdakı məlumatı şübhə altına alırlar.

Yəhudi tarixçisi İosif Flavi yazdığı "Yəhudilərin antik tarixi" əsərində (təxminən b.e.93-cü ilində) İsanın çarmıxa çəkildiyini qeyd edir və deyir:

Müasir tədqiqatçılar qeyd edirlər ki, İosifin bu qeydinə (Testimonium Flavianum adlandırılır) bəzi sonrakı əlavələrin də daxil olmasına baxmayaraq, ilkin varianta onun özəyində Pilatın əmri ilə İsanın çarmıxa çəkilməsi dayanırdı. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, nə İosif, nə də İsa haqqında məlumat verən digər tarixçilər onun dövründə yaşamamışlar. Ceyms Dan qeyd edir ki, tədqiqatçılar arasında Testimoniuma orijinal istnad kimi yanaşma haqqında bir konsensus var.

İkinci əsrin əvvəllərində başqa bir tarixi mənbədə İsanın çarmıxa çəkilməsi haqqında məlumat verilir, ən böyük Roma tarixçilərindən biri hesab edilən bu tarixi hadisədən bəhs edir. Özünün "Annallar" adlı əsətində Tatsit xristianların imperator Nero tərəfindən təqib edilməsindən bəhs edir və qeyd edir ki, Pilatın əmri ilə İsa edam edilmişdi:

Tədqiqatçılar Tatsitin məlumatını əsasən orijinal və müstəqil Roma mənbəsi olaraq əhəmiyyətli kimi qiymətləndirirlər. Eddi və Boyd qeyd edir ki, Tatsitin İsanın çarmıxa çəkilməsi haqqında qeyri-xristian mənbəsində məlumat verməsi "çox mühüm"dür.

Çarmıxa çəkilməyə ("asılma" ; ) dair digər bir ehtimal edilən məlumat :

Baxmayaraq ki, Yeşu və İsa adlarının bir-birinin ekvivalenti olması məsələsi uzun müddət tarixçilərin mübahisə mövzusu olaraq qalmaqdadır, bir çox tarixçilər, II əsrə aid bu məlumatın İsa haqqında olmasına inanırlar, Piter Şafer isə bildirir ki, Tamludda edam haqqında verilmiş bu məlumatın Nazaretli İsaya aid olmasına şübhə ola bilməz. Robert fon Vurst isə bildirir ki, Sanhedrin 43a-dakı məlumatın İsaya aid olmasını yalnız həmin məlumat yox, həm də onu əhatə edən kontekst təsdiq edir.

Bibliya məluatlarına və tədqiqatçıların əksərinin fikirlərinə baxmayaraq, müsəlman alimləri qeyd edirlər ki, əslində İsa çarmıxa çəkilməmişdir, onun yerinə çarmıxa çəkilən isə , və ya tamamilə başqa biri olmuşdur. Onlar qeyd edirlər ki, bu inam Nisa, -ə əsaslanır:

Bəzi erkən qnostik xristian sektalarının inancına görə, İsanın fiziki substansiyası olmamışdır və buna görə də o, çarmıxa çəkilə bilməzdi. buna cavab olaraq bildirir ki, İsa həqiqətən doğulmuş və həqiqətən çarmıxa çəkilmişdir, İsanın yalnız göründüyünü iddia edənlər, yalnız xristian kimi görünürlər.

İsanın nə vaxt çarmıxa çəkilməsi haqqında ortaq fikir olmasa da, Bibliya məlumatlarına əsasən bu hadisənin Pesax bayramı ərəfəsində, cümə günü (15 Nisan), Ponti Pilatın hakimiyyəti dövründə (b..e. 26–36-cı illəri) baş verdiyini bildirirlər. Tədqiqatçılar çarmıxa çəkilmə hadisəsinin təxminən b.e. 30–33-cü illərində baş verdiyini bildirirlər, əksər müasir tədqiqatçılar isə 7 aprel 30-cu il təqvimini vurğulayırlar. Digər məşhur tarix isə 3 aprel 33-cü ildir.

İsanın dövründə müşahidəvi təqvimdən istifadə olunduğuna görə verilən məlumatlarda Pesaxın gün və hətta ay tarixi mübahisəlidir. Çarmıxa çəkilmə tarixinin hesablanması üçün müxtəlif metodlar istifadə olunmuş, Kanonik İncillərdən, Müqəddəs Pavelin həyatının xronologiyasından və müxtəlif astronomik modellərdən istifadə edilmişdir.

Müasir elmin nəticələrinə əsasən Əhdi-Cədiddə çarmıxa çəkilmənin cümə günü baş verdiyi qeyd edilsə də, bu hadisə əslində cümə axşamı və ya çərşənbə günü də baş verə bilərdi. Bəzi tədqiqatçılar, çarmıxa çəkilmənin cümə axşamı gününə düşməsini "ikiqat şabbat" ilə əlaqələndirirlər. Bəziləri isə bildirirlər ki, isa cümə günü yox, çərşənbə günü çarmıxa çəkilib və fikirlərini İsanın dirilməsinə kimi keçən "üç gün və üç gecə" ifadəsi ilə izah edirlər. Çünki İsanın dirilməsi bazar günü qeyd edilir. Bu fikrə etiraz edən alimlər isə bildirirlər ki, bu yanaşma istənilən 24 saata aid edilə bilən "gecə və gündüz" yəhudi idiomuna ziddir, çünki, Matfeyin qeydini İsanın 72 saat məzarda qalması kimi şərh etmək lazım deyil və dirilmənin bazar günü baş verməsi heç də çarmıxa çəkilmənin üç gün əvvəl olması kimi qəbul edilməməlidir.

Mark 15:25-ə görə çarmıxa çəkilmə saat 3də başlayır (9 a.m.) və İsa saat 9-da (3 p.m.) ölür. Lakin, İohannda 19:14-də İsa hələ də Pilatın yanında olur. Bəzi tədqiqatçılar, iki incildə verilmiş fərqli məlumatların uyğunlaşdırılması üçün müxtəlif təkliflər irəli sürmüşlər, məsələn, Markın İncilindən fərqli olaraq, İohannın İncilində istifadə edildiyini bildirmişlər, lakin bu cür təkliflər heç də bütün alimlər tərəfindən qəbul edilməmişdir. Bəzi nüfuzlu alimlər isə qeyd edirlər ki, müasir dəqiq vaxtı İncillərdəki vaxt göstəriciləri ilə müqayisə etmək düzgün deyildir, çünki, o zaman dəqiq saat və dəqiqə standartları yox idi, üstəlik hansısa zaman qeyd edildiyi zaman yaxın üç saat ətrafı vaxt nəzərdə tutulurdu.

Üç Sinoptik İncildə adlı bir nəfərin xaçı edam yerinə daşımaqda kömək etməsindən bəhs edilir, İohannın İncilində isə İsanın xaçı özünün "daşıması" göstərilir. ^[]

Lukanın İncilində İsanın onu izləyən kütlə arasındakı bir neçə qadınla ünsiyyət saxlaması da qeyd edilir və sitat gətirilir: "Ey Yerusəlim qızları, Mənim üçün ağlamayın. Özünüz və övladlarınız üçün ağlayın. Çünki elə günlər gəlir ki "Nə bəxtiyardır sonsuz, doğmamış bətnlər və əmizdirməmiş döşləri olan qadınlar!" deyəcəklər. "O zaman dağlara ‹Üstümüzə yıxılın!›, təpələrə ‹Bizi örtün!› deməyə başlayacaqlar". Çünki yaşıl ağacın başına bunları gətirirlərsə, bəs qurumuş ağaca nə olacaq?"^[]

Lukanın İncilində həmin qadınlara "Yerusəlimin qızları" deyə müraciət olunması, həmin qadınların eyni İncildə Qalileydə İsanı müşayət edən və çarmıxa çəkilməsi zamanı İsanı izləyən qadınlar olması fikrinin müzakirə olunmasına əsas vermişdir.

İsanın aparıldığı və Yerusəlimin hissəsində yerləşən küçə ənənəvi olaraq ("Kədər Yolu", "Əziyyət Yolu") adlandırılır. İsanın on dörd dayanacağından doqquzu bu küçədədir. Küçə Ecce Homo katolik kilsəsinin qabağından keçir və son beş dayanacaq içində yerləşir.

İncillərdə əfsanəvi haqqında heç bir məlumat verilməsə də, "Acta Sanctorum" kimi bəzi mənbələrdə onun İsa kimi Qolqofa xaç daşımış və tərini silməsi üçün örtüyünü İsaya vermiş Yerusəlimdən olan dindar qadın kimi təsvir edilir.

Çarmıxa çəkilmə yeri mübahisəli olaraq qalsa da, Bibliya məlumatları həmin yerin şəhər divarlarından kənarda^{[] []}, insanların toplaşa biləcəyi^{[] []} və kənardan yaxşı görünən hündür bir yerdə^[] olduğunu göstərir. Yevsevi edam yeri haqqında danışarkən yalnız Sion dağının şimalına işarə edir ki, bu da müasir dövrdə ən çox qeyd edilən iki yerə uyğun gəlir.

İngilis sözü olan "Calvary" latın dilində kəllə anlamını verən "calvaria" sözündən əmələ gəlməklə Vulqatada "kəllə yeri" anlamında istifadə edilir və İncillərdə arami dilində Gûlgaltâ – kimi göstərilmiş İsanın çarmıxa çəkildiyi yeri göstərir. Mətndə nəyə görə həmin yerin məhz bu cür adlandırılması qeyd edilməsə də, bu haqqda bir neçə nəzəriyyə var. Birincisi, ehtimal ki, ümumi edam yeri olan həmin ərazidə ehtimal ki, uzun müddət ırzində edam edilmiş şəxslərin sümükləri qalmışdı (bu yəhudi dəfn ənənələrinə zidd olsa da, Roma dəfn adətlərinə zidd deyildi). Digər fikirə görə bu ad yaxınlıqdakı məzarlığın adından qaynaqlanmaqdadır ki, bu zaman da ad, ehtimal edilən hər iki müasir yerə uyğun gəlir. Üçüncü bir fikrə görə ad daha dar çevrəli olub, "kəllə" mənasını ifadə edir. Bununla belə, "Calvary dağı" daha çox balaca təpə və ya qayalıq təpə anlamında işlənir.

Hazırda Yerusəlimin hissəsinin içində yerləşən ərazi IV əsrdən qeyd edilməkdədir. adlanan ikinci yer (daha çox "Gordon's Calvary" kimi tanınır) isə XIX əsrdən etibarən daha çox protestantlar tərəfindən təbliğ edilməkdədir.

çarmıxa çəkilmədə bir neçə qadının iştirak etməsi haqqında xəbər verilir ki, onların da bir neçəsinin adı İncillərdə çəkilir. Bu qadınlardan başqa Sinoptik İncillər prosesin şahidi olmuş digər insanlar haqqında da məlumat verir: "baş kahinlər, ilahiyyatçılar və ağsaqqallar"; İsa ilə birgə iki oğru da edam edilmiş, onlardan biri İsanın sağında, digəri isə solunda çarmıxa çəkilmişdi, Lukanın İncilində onlar tövbəkar oğru və peşman olmayan oğru kimi təqdim edir "the soldiers",, senturion və onu müşayət edənlər də prosesi kənardan izləyirdilər; yaxınlıqdan keçənlər, "yaxınlıqdan keçərkən dayanıb baxanlar", "bu hadisəni izləmək üçün toplaşanlar" və "onun yaxınları" da çarmıxa çəkilməni izləyənlər arasında olmuşlar.

İohannın İncilində də hadisənin şahidi olan qadınlardan bəhs edilir, həmçinin əsgərlər və "İsanın sevimli tələbələri" də xatırlanır.

İncillərdə həm də İsanın ölümündən sonra Nikodem və Arimafeyli İosifin də hadisə yerinə gəlmələri göstərilir.

Baxmayaraq ki, xristianlar İsanın sadə xaç formalı taxta üzərində edam edildiyinə inanırlar, edam alətinin vertikal formalı paya olması haqqında da müzakirələr aparılır. Yunan və latın dilli erkən xristian mənbələrində istifadə olunan sözlər də birmənalı şərh olunmur. Əhdi Cədiddə olan "staouros" (σταυρός) və "xylon" (ξύλον) terminləri istifadə edilir. Söz "taxta" mənasına gəlir (canlı ağac, ağac və ya ağacdan inşa olunmuş obyekt); yunan dilinin erkən formasında bu ifadə paya və ya dirək anlamını ifadə etsə də, koyne yunan dilində artıq yalnız xaç mənasında işlədilir. Latın sözü olan "crux" da xaç anlamından başqa, digər mənaları da ifadə etmişdir.

Buna baxmayaraq, İsanın çarmıxa çəkildiyi aləti təsvir edən erkən xristian yazarlarının hamısı həmin alətin xaç formasında olduğunu göstərirlər. Məsələn, 135-ci ildən əvvələ aid edilən, ehtimal ki, İsanın çarmıxa çəkilməsi ilə bağlı İncil məlumatlarının yazıldığı dövrdə yazılmış mətni yunan əlifbasının "T" şəklində yazılan tau hərfi (yunan hərfi olan taunun rəqəmsal dəyəri 300-dür) formasındadır və bu mövqe Musa tərəfindən Exodus 17:11–12-də ehtimal şəklində səsləndirilir.Yustin (100–165) aydın şəkildə deyir ki, İsanın xaçı iki şüa şəklində idi: "Tamamilə qızardılmış quzu İsanın çarmıxda çəkdiyi əziyyətin simvoludur. Qovurulmuş quzu məhz xaç şəklində çarmıxa çəkilmişdir. Onun xaçının bir sümüyü ayaqlarından başlayıb kürəyinin arxası ilə başına qədər gəlir, ikinci sümüyü isə qollarının arxası ilə keçirdi." II əsrin sonlarında ölmüş İriney xaçdan bəhs edir və göstərir ki, "onun iki uzunluğu, beş mərkəzi vardı, həmin mərkəzlər dördü uzunluqların ucunda, beşincisi isə onların mərkəzində toxunduqları yerdədir."

İki tərəfli xaçda çarmıxa çəkilmə üçün neçə mismarın istifadə olunması da mübahisəlidir, belə ki, üç və ya dörd mismarın istifadə olunması ehtimalı var. Bununla belə, tarixi araşdırmalarda istifadə olunmuş mismarların sayı müxtəlif şəkildə qeyd edilmiş və hətta on dördə kimi çatdırılmışdır. Bu fərqliliklər həm də çarmıxa çəkilmənin bədii təsvirlərində özünü göstərmişdir. Qərb kilsəsində İntibahdan əvvəlki əsərlərdə adətən dörd mismar təsvir edilirdi, ikisi əllərdə, ikisi isə ayaqların iki tərəfində, İntibahdan sonra isə üç mismarın təsvir edilməsinə başlanıldı, ikisi əllərdə, biri isə ayaqlarda. Bütün çarmıxa çəkilmə təsvirlərində mismarlar təsvir olunmasına baxmayaraq, romalılar heç də həmişə mismardan istifadə etmir, bəzən edam olunan şəxsi kəndirlə bağlayırdılar. Bu ənənə həm də xristian simvolikasını daşıyır, belə ki, IHS monoqramı altında üç mismar istifadə edirlər və bununla çarmıxa çəkilməni simvolizə edirlər.

Mismarların əlin içindən və ya biləkdən vurulması da dəqiq bilinmir. Bir nəzəriyyəyə görə yunan sözü olan cheir (χειρ) əl ilə yanaşı biləyi də ifadə edir və romalılar adətən edam edilənləri Destot hissəsindən (yarımay və bilək sümükləri arasında) mismarlayır və beləcə heç bir sümüyünü sındırmırdılar. Digər bir nəzəriyyəyə görə yunan dilində əl ifadə edən söz həm də qola aid edilirdi və mismar dirsəkvari sümüklə aypara sümüyün arasından vurulurdu. Mismarlardan başqa, əlləri bərkitmək üçün kəndirlərdən də istifadə oluna bilərdi.

Digər bir məsələ isə, əllərin bədən ağırlığını saxlaya bilməyəcəyi təqdirdə ayaq altından dəstək kimi istifadə olunan ""un istifadə olunmasıdır. XVII əsrdə bu mövzuya həsr edilmiş silsilə analitik məqalələr yazmışdır. XX əsrdə məhkəmə patoloqu Frederik Zugibe insanın kəndirlə əlindən asılmasını təcrübə edə bilmək üçün bir neçə sınaq aparmışdır. Onun təcrübələri iki tərəfli xaçı və əyri dayanmanı sübut edir, xaçın hansısa dirəklə saxlanması fikrini dəstəkləyir və nəzərə alsaq ki, "Aufbinden" formasında asma (II Dünya Müharibəsi zamanı almanlar Daxau konslagerində həmin üsuldan istifadə edirdilər) açıq təhlükədir, bu zaman ölüm halının baş verməsi də daha tez olurdu.

Əhdi-Cədid İsanın çarmıxa çəkilmə zamanı dediyi son sözlər haqqında üç məlumat verir. Mark və Matfeyin İncilində İsanın yalnız bir cümlə söyləməsi göstərilsə də, Luka və İohannın İncilində həmin cümlədən fərqli iki sitat gətirilir.

Mark/Matfey

1. "E′li, E′li, la′ma sa‧bach‧tha′ni?" ^{[] []} (Arami dilində "Ey Allahım, Allahım, niyə Məni tərk etdin?")

Mark və Matfeydə qeyd edilmiş İsanın yeganə sözləri -dən sitatdır. Həmin Psalmın digər mətni də çarmıxa çəkilməyə həsr olunduğundan adətən həmin mətni ədəbi və ya dini yaradıcılıq nümunəsi kimi qəbul edirlər. Lakin, Geza Vermes qeyd edir ki, İsadan gətirilən sitat, ivrit dilində yox, arami dilindədir və ola bilsin ki, İsanın yaşadığı dövrdə bu ifadə çox məşhur olmuşdur."teoloji düzgün və təskinləşdirici" kimi təsvir etdiyi digər İncil məlumatlarını da bu məlumatla müzakirə edərkən o qeyd edir ki, bu ifadə "gözlənilməz, anlaşılmaz və nəticədə daha çox ehtimalsayağı" səslənir. O bu ifadəni "həqiqi fəryad olan müraciət" kimi təsvir edir. Reymond Braun da qeyd edir ki, Mark və Matfeyin İncilində İsanın dilindən səsləndirilidiyi bildirilən ifadəyə qarşı hansısa tutarlı arqumenti yoxdur və və Psalmdan gətirilən bu sitat məhz İsanın həmin ankı hisslərini ifadə edə bilər.

Luka

1. "Ata! Onları bağışla, çünki nə etdiklərini bilmirlər". (Bəzi erkən əlyazmalarda bu yoxdur) ^[]
2. "Sənə doğrusunu deyirəm: bu gün sən Mənimlə birlikdə cənnətdə olacaqsan". ^[]
3. "Ey Ata! Ruhumu Sənin əlinə verirəm". ^[]

Lukanın İncilində Mark və Matfeyin İncilindəki fəryad yoxdur, əvəzində bu İncildə İsa özünə daha əmin və rahatdır, çünki öldükdən sonra, Tanrının peyğəmbəri kimi qəbul ediləcəyinə əmindir.

İohann

1. "Ana, bu sənin oğlundur!" ^[]
2. "Susadım!" ^[]
3. "Tamam oldu" ^[]

İsanın çarmıxda dediyi sözlər, xüsusilə onun son sözləri xristianlığın təbliğində və dini mərasimlərdə geniş istifadə olunmaqdadır və bəzi müəlliflər həmin ifadələrin təfsiri haqqında xüsusi kitablar da yazmışlar. Ceyms Dan isə qeyd edir ki, İncillərdə verilən məlumatların bir-birindən fərqli olması onların tarixiliyini şübhə altına almağa imkan verir.

İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı baş vermiş müxtəlif möcüzəvi hadisələr haqqında məlumat verirlər. Mark İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı gündüz vaxtı günəşin bataması və qaranlığın çökməsindən, həmçinin İsanın ölməsi zamanı məbəd pərdəsinin iki yerə parçalanmasından bəhs edir; Luka Markın məlumatlarını təkrarlayır; Matfey isə bu məlumatlara zəlzələ və ölmüş müqəddəslərin çarmıxa çəkilməsini də əlavə edir. İohann bu hadisələrin heç biri haqqında məlumat vermir.

Sinoptik İncillərdə İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı İudeyanın (və ya bütün dünyanın) "üç zaat ərzində (saat yeddidən doqquza kimi, günortadan, gunorta yarısına kimi) qaranlığa qərq olması" ndan bəhs edilir.

Bəzi xristian müəlliflər ehtimal edirlər ki, ola bilsin paqan müəlliflər bu hadisəni günəş tutulması kimi qeydə alıblar, lakin, ay bədrlənməsi zamanı keçirilən Pasxa ərəfəsində belə bir hadisə baş verə bilməzdi. Romalı orator və teoloq Origen b.e. II əsrində yaşamış və "Tiberi Kesariyanın hakimiyyəti dövründə İsa çarmıxa çəkildi, çoxlu zəlzələlər baş verdi və günəş tutuldu" məlumatını verən yunan tarixçisi istinad edirlər.

Afrikalı Yuli daha sonra tarixçi əsərinə istinad edir: "Tallas özünün "Tarix" əsərinin üçüncü kitabında qeyd edir ki, heç bir səbəb olmadan günəş tutulması baş verdi. Yəhudilər Pesax bayramını aya istinadən 14 gün ərzində qeyd edirlər, İsa isə Pesaxdan bir gün əvvəl çarmıxa çəkilmişdi; lakin, günəş tutulması yalnız ayın günəşin qabağına keçməsi zamanı baş verir." Ay bədirlənməsi ilə eyni vaxtda günəş tutulmasının baş verməsi elmi baxımdan qeyri-mümkündür. Erkən xristian yazarlarından biri olan Tertullian yazır ki, "Günəşin ən yüksək mövqesində olmasına baxmayaraq, həmin vaxt gündüz qaranlığa qərq oldu. Kim ki, bu hadisənin baş verəcəyinin əvvəlcədən İsa tərəfindən xəbər verildiyini bilmirdi, onu gün tutulması hesab etdi. Dünya tarixində hələ belə bir hadisə olması haqqında məlumat yoxdur."

Oksford Universitetindən Hampris və Veddinqton qeyd edirlər ki, günəş tutulmasından fərqli olaraq, ay tutulmasını qürubdan sonra yarım saat ərzində görmək mümkündür. Onlar aşağıdakı nəticəyə gəlirlər:

Bundan başqa, onların hesablamaları göstərir ki, 20% kölgə hissə kənar tərəfə düşmüşdür ki, bu da ayın çıxması zaman ilk görünən hissə olmuşdur. Müəlliflər qeyd edirlər ki, Həvari Pyotrun "qanlı ay" ^[] (bu ifadə daha çox ay tutulmasına aid edilir, çünki, Yerin atmosferindən əks olunan işıqlar ayı qırmızı göstərir) ifadəsi də bu tutulmaya işarə ola bilər. Qeyd edilməlidi ki, növbəti bənddə Pyotr "günəş qaranlığa qərq oldu" ^[] deyə qeyd edir və bu da ay tutulması versiyası ilə yanaşı günəş tutulması ideyasını da gündəmə gətirir. Onlar qeyd edirlər ki, İncillərdə ay tutulması ilə bağlı uyğun olmayan bütün məlumatlar, sonradan mətnlərin köçürülməsi zamanı yol verilmiş xətaların nəticəsində meydana çıxmışdır və tarixçi Devid Heynic bu vəziyyəti "bağışlanmaz" kimi təsvir edir. Astronom Bredli Şafer isə qeyd edir ki, ay tutulması gündüz vaxtı görünə bilməzdi.

Sinoptik İncillər İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı yəhudi məbədinin pərdəsinin aşağıdan yuxarı iki yerə çırılmasından bəhs edirlər. İosifin məlumatına görə pərdə 18 m (60 (ft) uzunluğa və 100 (4 inç) qalınlığa malik idi. -da qeyd edilir ki, bu pərdə insanlar və Tanrını bir-birlərindən ayırır və pərdənin digər tərəfinə yalnız bir nəfər, ali kahin keçə bilər, o da yalnız ildə bir dəfə ^[], yəhudilərin günahlarının kəfarətini ödəmək üçün.^[] Əksər Bibliya təfsirçiləri bildirirlər ki, pərdənin çırılması İsanın Tanrı ilə insanlıq arasında yeni və canlı əlaqə yaratmasını simvolizə edir.^[]

Matfeyin İncilində qeyd edilir ki, İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı zəlzələ baş vermiş, qayalar parçalanmış və ölmüş müqəddəslərin məzarları açılmışdır (İsanın çarmıxa çəkilməsindən sonra isə onlar çarmıxa çəkilmişdir). Bu çarmıxa çəkilmiş müqəddəslər sonradan müqəddəs şəhərə aparılmış və xeyli insanlara görünmüşdür, lakin, cəsədlərin sonrakı taleyi haqqında heç bir məlumat verilmir.^[]

Sinoptik İncillərdə senturion üzünü bu hadisənin şahidi olanlara çevirərək deyir: "Həqiqətən də bu Tanrının oğludur!"^[], "Həqiqətən də bu Tanrının oğlu idi!"/"Həqiqətən də bu kişi Tanrının oğlu idi!"^[] və ya "Həqiqətən də bu kişi günahsız idi!"^[].

İsanın çarmıxda ölüm halını izah edən müxtəlif nəzəriyyələr vardır ki, onlar da müxtəlif insanlar, həkimlər, və hətta mistiklər tərəfindən irəli sürülmüşdür. 2006-cı ildə Con Skotson İsanın ölüm halının tədqiq edildiyi 40-a yaxın monoqrafiyanı nəzərdən keçirmişdir ki, bunlarında əksərində İsanın nəticəsində əmələ gəlmiş ağ ciyər arteriyasının tromboemboliyasına görə öldüyü nəticəsinə gəlinmişdir.

Həkim Uilyam Stroudun 1847-ci ildə əsasında çəkdiyi təsvirdə də ürək partlaması İsanın ölümünün əsas səbəbi kimi ehtimal edilir və Stroudun bu ehtimalı bir çox insanlara təsir edir.Asfiksiya nəzəriyyəsi bir neçə dəfə sağlıq könüllüləri tərəfindən imitasiya edilmiş və fiziklər belə nəticəyə gəlmişlər ki, çarmıxa çəkilmə qurbanın nəfəs almasını çətinləşdirir. Asfiksiyanın əsas təsiri odur ki, o, qurbanın nəfəs almasını çətinləşdirir və danışmasına imkan vermir. Bu isə İsanın son sözlərinin çox qısa ifadələr olmasını izah edir.

Ürək divarının çatlaması nəzəriyyəsi müasir şərhlərdə daha geniş yayılmışdır və bu nəzəriyyəyə görə İsa dərin şok halından ölmüşdür. Bu nəzəriyyəyə görə, qamçılanma, döyülmə sonra çarmıxa çəkilmə İsanı həddən artıq gücsüz, zəif və kritik vəziyyətə salmış, eyni zamanda aşağıdakı nəticələrə gətirib çıxarmışdır: susuzluq, kütləvi travma və dərinin çoxlu cırılmaları (xüsusilə qamçılanmadan sonra), qeyri-adekvat tənəffüs, gərgin fiziki təzyiq və bütün bunların səbəb olduğu ürək-damar çatışmazlığı.

Uilyam Edvard və kolleqaları "Amerika Tibb Assosasiyasının Jurnalı"nda nəşr edilmiş məqalədə ürək-damar çatışmazlığı (hipovolemik şok vasitəsiylə) və İohannın İncilində ^[] verilmiş İsanın yanlarından su axması məlumatına əsasən asifikasiya nəzəriyyəsini dəstəkləmişlər. Bəzi xristian apologetləri bu nəzəriyyəyə üstünlük verirlər.

Fizik və həhkəmə patoloqu Frederik Zugibe özünün "İsanın çarmıxa çəkilməsi" adlı kitabında İsanın mismarlanması, ağrıları və ölümünü xırda detallarına kimi izah edən nəzəriyyələr silsiləsi işləyib hazırlamışdır. Tibb tədrisçisi olan Zugibe nəzəiyyələrini sübut etmək üçün uzun illər ərzində müxtəlif təcrübələr aparmışdır. Onun apardığı təcrübələrdə müxtəlif çəkili könüllülər müxtəlif şəkildə asılmış və bu yolla qurbanın əllərinə neçə mismar vurulması, ayaqlarının mismarlanıb-mismarlanmamasının müəyyən edilməsinə çalışılmışdır. Bu zaman ağrının miqdarının çəkidən asılı olması aydınlaşdırılmışdır.

Fransız həkim və Parisdəki Müqəddəs İosif Hospitalının baş cərrahı olan Pyer Barbet İsanın ölümü haqqında detallı nəzəriyyələr işləmişdir. O qeyd edir ki, asfiksiya vəziyyətində son sozlərini tələffüz etmək üçün İsa mütləq bütün əzələlərini rahatlatmalı idi. Barbet qeyd edir ki, çarmıxa çəkilən adam ayaqlarından dayaq kimi istifadə etməli idi ki, danışmaq üçün lazım olan qədər nəfəs ala bilsin. Barbetin bəzi nəzəriyyələri, məsələn, mismarların yeri Zugibe tərəfindən mübahisəli kimi qəbul edilmişdir.

Oftalmoloq və keşiş C. Truman Devis nəşr etdirdiyi fikirlərində Barbetin fikirləri ilə razılaşdığını bildirir, lakin onun təhlili Zugibenin təhlili ilə müqayisədə daha az detallıdır.

Ortopedik cərrah Keyt Maksvellyalnız çarmıxa çəkilmənin tibbi aspektini təhlil etməmiş, həm də İsanın Via Dolorosa boyunca xaçı necə daşımasına diqqət yetirmişdir. Katolik Tibb Cəmiyyəti üçün yazdıqları məqalədə Filipp Bişop və fizik Brayn Çörç asma travmasına əsaslanan yeni nəzəriyyəni qəbul edirlər.

2003-cü ildə tarixçilər FP Retief və L Cilliers romalılar tərəfindən icra olunmuş çarmıxa çəkilmənin tarixi və patoloji xüsusiyyətlərini təhlil etmiş və belə nəticəyə gəlmişlər ki, ölümə səbəb müxtəlif faktorların kombinasiyası olmuşdur. Onlar həm də qeyd edirlər ki, Roma mühafizəçilərinə qurban ölməmiş edam yerini tərk etmək qadağan edilmişdi.

Kanonik İncillərdə və İsanın çarmıxa çəkilməsi və dirilməsi haqqında verilmiş məlumatlar xristoloji təhlil üçün zəngin baza yaratmışdır. Xristian inancına görə İsanın əziyyət çəkəcəyi əvvəlcədən Psalm 22 və Yesayanın əzabkeş qul haqqında nəğmələri kimi Yəhudi Bibliyasında xəbər verilmişdi.

"xristologiya təmsilçisi" çarmıxa çəkilmədə İsanın təqdimatçısıdır və bu hadisə yekun qələbə üçün Tanrıya verilmiş qurbandır. Bu İohannın İncilində, İohann 1:29-da Vəftizçi İohannın nitqi ilə başlayan xilas mövzusu ilə əsaslandırılır: "Dünyanın günahlarını öz üzərinə götürən Tanrının quzusu". Nəzəriyyənin dəstəklənməsi Vəhy 21:14-də deyilən "quzu öldürülüb, lakin durur" ifadəsi ilə davam etdirilir.

Xristologiyanın "Həvarilərin əməlləri"ndə qeyd edilən əsas elementinə görə "İsanın çarmıxa çəkilməsi əvvəlcədən Tanrı tərəfindən bilinirdi və müəyyən edilmiş plan üzrə həyata keçirilmişdi." Həvarilərin əməlləri 2:23-də əks edilmiş bu yanaşmada xaç "qanundan kənarların əlində" İsanın öldürülməsi üçün alət kimi yox, Tanrının planının həyata keçirilməsində vasitə kimi qəbul edilir.

Pavelin xristologiyasında İsanın çarmıxa çəkilməsinə xüsusi yanaşma vardır. Pavel üçün İsanın çarmıxa çəkilməsi birbaşa İsanın dirilməsi ilə əlaqəlidir və Qalatiyalılar 6:12-də qeyd edilən "Məsihin xaçı" ifadəsi İncillərdəki məlumatın abreviaturası kimi qəbul edilir. Pavel üçün İsanın çarmıxa çəkilməsi tarixi və dünyəvi hadisədən daha çox 1 Korinflilər 2:8-də qeyd edildiyi kimi kosmik hadisələrlə bağlı esxatolojı hadisələrin nəticəsidir. Pavelin baxışına görə, İsa, "ölüm zamanı itaət edib" (Filippililər, 2:8) Tanrının planına əsasən "öz vaxtında ölüb" (Romalılar 4:25). Pavel üçün "xaçın gücü" İsanın dirilməsindən ayrı deyildir.

Lakin, İsanın ölümünün fidyə xüsusiyyəti Pavelin məktublarında tədris olunur və Xristianlığın erkən günlərinə və Yerusəlim kilsəsinə gedib çıxır. rəsmi sənədlərində "o bizim xatirimizə çarmıxa çəkildi" fikrinin qeyd edilməsi IV əsrdə dini fikirin formalaşmasında bu fikirin təsirini sübut edir.

Jan Kalvin Xristologiyanın "Tanrı minnətçisi" fikrini qəbul edir və göstərir ki, Pilatın məhkəməsində İsa uğurlu şəkildə özünü müdafiə etmək imkanına malik olsa da, Atasının hökmünün yerinə yetirilməsi üçün bunu etməmişdir. Bu xristoloji mövzu XX əsrdə də həm , həm də Qərb kilsəsi tərəfindən davam etdirilmişdir. qeyd edir ki, Şərq Kilsəsində qəbul edilir ki, İsanın çarmıxa çəkilməsi Müqəddəs Ata tərəfindən dünyanın yaradılmasından, Adəm və Həvvanın günahı üzündən insanın Ədən bağından qovulmasından əvvəl müəyyən edilmişdir. qeyd edir ki, Qərb Kilsəsində qəbul edilir ki, Tanrının quzusunun qanı (və İsanın çarmıxa çəkilməsi zamanı yanından axan su) vəftiz suyu kimi təmizləyici xassəyə malikdir.

İsanın ölməsi və dirilməsi insanlıq üçün kəffarə kimi qəbul edilmə kimi müxtəlif teoloji şərhlərə malikdir. Bu şərhlər İsanın sözlərindən daha çox yayılaraq böyük marağa səbəb olmuşdur. Günahların kəffarəsi baxışına görə İsanın ölümü əsas vacib faktordur və İsa mükəmməl itaət göstəricisi olaraq könüllü şəkildə özünü qurban verərək Tanrıya sevgisini və sadiqliyini göstərmişdir. Mənəvi təsir nəzəriyyəsinin əksinə olaraq, kəffarə daha çox İsanın öyrətdiklərinin mənəvi məzmununa əsaslanır və İsanın ölümü şəhidlik kimi qəbul edilir. Orta əsrlərdən etibarən Qərb Xristianlığı daxilində bu iki mövqenin qarşıdurması yaşanmaqdadır. Yevangelik protestantlar adətən qurban nəzəriyyəsi əvəzinə cəza nəzəriyyəsini əsas götürürlər. Liberal protestantlar isə adətən kəffarə nəzəriyyəsini rədd edərək mənəvi təsir nəzəriyyəsini əsas götürürlər. Hər iki baxış məmnunluq nəzəriyyəsini tövbə ideyası ilə birləşdirərək Roma-Katolik Kilsəsi daxilində məşhurlaşmışdır.

Roma-Katolik ənənəsində kəffarəyə bu cür yanaşma Roma Papası XI Piyin "Miserentissimus Redemptor" ensiklikasında İsanın əzabları ilə əlaqədar "vurulacaq zədə üçün bir növ kompensasiya" kimi qeyd edilən İsa Məsihin Təzminat Aktı ilə balanslaşdırılır. Roma Papası II İohann Pavel bu akta istinad edərək "Tanrı oğlunun çarmıxa çəkilməsinə davam edilən çoxsaylı xaçların yanında dayanmağa cəhd etmək" ifadəsini işlətmişdir.

Şərq Ortodoks Xristianlığında isə ideyası daha geniş yayılmışdır. Bu inama görə İsa ölümü və İblisi məğlub etmək üçün Tanrı tərəfindən göndərilmişdir. Mükəmməlliyinə görə İsa ölmüş və dirilmiş, beləcə ölümə və İblisə qalib gəlmişdir. Buna görə də insanlıq günahlardan azad edilərək Tanrıya qovuşmaq üçün İsaya inanmaqla mükafatlandırılmışdır.

İsanın çarmıxa çəkilməsindən sonra xaç xristianlığın əsas simvoluna çevrilib, çarmııxa çəkilmə səhnəsi isə açar elementlərindən biri olmaqla, Ecce Homo, Xaçın ucaldılması, Xaçdan endirilmə və Məsihin dəfni kimi sənət mövzularının yaranması üçün əsas olmuşdur.

Ceyms Tissonun "" əsəri XIX əsrdə mövzuya yeni yanaşmanı meydana qoymuşdur ki, bu yanaşmada çarmıxa çəkilmə İsanın mövqeyindən canlandırılır.

Xristian simvolizminə əsasən bu gün bütün dünyada ən geniş yayılmış xristian simvolu olan xaç hələ Erkən Xristianlıq dövründən istifadə olunurdu və 165-ci ildə vəfat etmiş Yustin Martirin təsvirindən aydın olur ki, xaç hələ onun sağlığı dövründə artıq xristianlığın simvolu kimi istifadə olunurdu.Mikelancelo, Rafael, Karavacco, Rubens və Tisian kimi ustad sənətkarlar öz yaradıcılıqlarında İsanın çarmıxa çəkilməsi mövzusuna müraciət etmişlər.

İsanın çarmıxa çəkilməsi və əziyyətləri bir çox xristian ənənəsində öz əksini tapmışdır. Çarmıxa çəkilmə yolu İsanın çarmıxa çəkilməsi əsasında bir neçə mərhələdə əks olununur, Marti Marta Şambon isə İsanın yaralarını meditasiya vasitəsi kimi istifadə edir.

Bakirə Məryəmin çarmıx altında təsviri^[] ən məşhur mövzularından biri olmaqla katolik simvolizmində mühüm yer tutaraq Möcüzə medalı və Roma papası II İohann Pavelin gerbində əks olunmuşdur. Bəzi xristian dualarında da Bakirə Məryəmin Qolqofda olması qeyd edilir, məsələn, Roma Papası II İohann Pavel qeyd edir ki, "Məryəm xaçın yanında İsa ilə birləşmişdi.".

Rafael (Mondun çarmıxa çəkilməsi) və Karavacco () kimi sənətkarların bəzi əsərlərində Məryəm çarmıxa çəkilmə hadisəsinin iştirakçısı kimi təsvir edilmişdi.

• Cousar, Charles B. . Fortress Press. 1990. ISBN 0-8006-1558-1.
• Dennis, John. "Jesus' Death in John's Gospel: A Survey of Research from Bultmann to the Present with Special Reference to the Johannine Hyper-Texts". Currents in Biblical Research. 4 (3). 2006: 331–363. doi:. ISSN .
• Dilasser, Maurice. . 1999. ISBN 978-0-8146-2538-5.
• Green, Joel B. . Mohr Siebeck. 1988. ISBN 3-16-145349-2.
• Humphreys, Colin J.; W. G. Waddington. "Dating the Crucifixion". Nature. 306 (5945). December 1983: 743–746. Bibcode:. doi:.
• Rosenblatt, Samuel. . Journal of Biblical Literature. The Society of Biblical Literature. 75 (4). December 1956: 315–321. doi:. JSTOR .
• McRay, John. . Baker Books. 1991. ISBN 0-8010-6267-5.
• Samuelsson, Gunnar. Crucifixion in Antiquity. Mohr Siebeck. 2011. ISBN 978-3-16-150694-9.
• Sloyan, Gerard S. . Fortress Press. 1995. ISBN 0-8006-2886-1.

• İsa Məsihin tarixiliyi
• Çarmıxa çəkmə

• Aydın Əlizadə. // Fəlsəfə üzrə elmlər doktoru Aydın Əlizadənin səhifələri