Rifailik - sufi İslam təriqəti.

Təriqət hüquqşünası və sufiliyin mahir bilicisi (vəfatı: 1183-cü il) adı ilə bağlıdır. O, İraqın cənubundakı Bətaih bölgəsində yaşamışdır. Sufiliklə əmisi vasitəsilə tanış olmuşdur. Ona ilk müəllimliyi isə etmişdir. Bir sıra əsərlər qələmə alan Əhməd Vasitdə dünyasını dəyişmiş, elə orada dəfn olunmuşdur.

Rifailər təriqəti ən qədim sufi təriqətlərindən sayılır. Onları bəzən Əhmədilər və Bətaihilər də adlandırırlar. Bu təriqətin bir çox müsəlman ölkələrində, xüsusilə Misirdə, Anadoluda və Balkanlarda çoxlu sayda tərəfdarları olmuşdur. Tanınmış səyyah İbn Bətuta onlar haqqında məlumat vermişdir.

Rifailərin mənəvi təcrübələrinin əsasında insanın öz qüsurları və ehtirasları ilə mübarizə ideyası durmuşdur. Bu yolda çoxlu etmək, qırx gün tənhalığa (xəlvətə) çəkilmək və zahid həyatı sürmək vacib sayılırmış. Təriqət mənsubları arasında Məhərrəm ayında yeddi gün "məhərrəmiyyə" adlanan xəlvətə çəkilmək adəti də olmuşdur. Bu xəlvətilik zamanı müridlər qadınları ilə yaşamır, tez-tez yuyunur, oruc tutur, tərkibində ət olan yeməkləri yemirmişlər. Onlar ibadətdən yayınmamaq üçün sakit yerlərə çəkilirmişlər.

Rifailər qara çalmalarda gəzir, yığıncaqlarda ibadət zamanı xalçaların üstündə əyləşərək nağara və qavalların müşayiəti ilə ucadan zikrlər oxuyarmışlar. yazırdı ki, bu zaman onlara od toxunsa belə, onun yandırıcı istisini duymur, hətta onu uda bilirmişlər. Onların şüşə yeyib, ilanlarla oynamaq bacarıqları da olmuşdur.

Rifailərdə birliyin olmamağı, onların bir sıra təriqətlərə parçalanmaları ilə nəticələnmişdir.