Arxeoloji qazıntılar zamanı adada yaşayış məntəqələrinin qalıqları aşkarlanmışdır. Adanın ilk əhalisi Paleoeskimoslar olmuşlar və orada ov etmişlər. Buradak; ilk yaşayış e.ə. 1750-ci illərə aiddir. Paleoeskimosların daimi dayanacaq yeri Çyortov ovraq adlı ərazidə aşkarlanmışdır.

Rusların ada yaxınlıqlarından keçməsi hələ XVII əsrin əvvəllərində baş verməsinə baxmayaraq, adanın xəritəyə salınması 200 il sonraya aiddir.

1849-cu ildə Böyük Britaniyalı tədqiqatçı Henri Kellett (ing. Henry Kellett) Çukot dənizində yeni ada kəşf edir və onu öz gəmisi olan Heraldın şərəfinə Herald adası adlandırır. Qərbdə Kellett Heralddan başqa bir adanı müşahidə edir və onu xəritəyə daxil edir. Bundan sonra ada ilk adı olan "Kellett Torpağı" adını alır.

1866-cı ildə adaya ilk dəfə avropalı — kapitan Eduarf Dallmann (alm. Eduard Dallmann‎) lövbər salır. O, əsasən Alyaska və Çukot yarımadasının əhalisi ilə ticarət əlaqələri qururdu. 1867-ci ildə amerikalı Balina ovçusu və tədqiqatçısı olan Tomas Lonq (ing. Thomas Long) özüdə Kettellin kəşfindən xəbərsiz (və ya adanın yerini düzgün müəyyənləşdirmədiyindən) adanı rus tədqiqatçısı və dövlət xadimi şərəfinə adlandırır. Vrangel adanın mövcudluğu haqqında təsəvvürə malik olmuşdur. O, məlumatı yerli əhali olan çukçalardan almışdı. Hətta 1820–1824-cü illərdə adanı aşkarlamaq məqsədilə ekspedisiya təşkil etmişdir.

1879-cu ildə Vrangel adası yaxınlığından Şimal Qütbünə təşkil etdiyi ekspedisiya keçir. Amma onun bu cədhi uğursuzluğa uğrayır ("Jannetta" gəmisi). 1881-ci ildə De Lonqun gəmisini tapmaq məqsədilə 1881-ci ildə adaya Kutter gəmisi Kelvin Kuperin komandanlığı ilə yan alır (ing. Calvin L. Hooper). Kuper adaya enərək orada axtarış təşkil edir. Sonra isə adanı ABŞ-nin ərazisi elan edir.

1911-ci ilin sentyabrında "Vayqaç buzqıran gəmisi" rusların Şimal Buzlu okeana təşkil etdikləri (1910–1915) ekspedisiyanın nəzdində adaya yan alır. Bundan sonra ruslar ilk dəfə olaraq Fom burnuna rus bayrağını sancırlar.

13 iyul 1913-cü ildə daxil olan "Karluk" briqantini ilə antropotoloq Vilyamur Stefansson Bofort dənizində yerləşən Herşel adasını tətqiq etmək məqsədilə Nomdan (Alyaska) yürüşə çıxır. 13 avqust 1913-cü ildə hədəfə 300 km qalmış "Karluk" gəmisi buzlar arasında sıxılaraq qalır. Burada sıxılıb qalan gəmi dreyf edən buzlarla birlikdə qərbə istiqamətlənir. 19 sentyabrda səkkiz insan, Stefanssonla birlikdə ova çıxırlar. Bir müddətdən sonra dreyf edən buzlar səbəbindən geriyə, gəmiyə qayıda bilmirlər. Onlar Barrou burnuna qayıtmalı olurlar. Bir müddət sonra hətta belə bir fikir irəli sürülür ki, Stefansson bilərəkdən ov bəhanəsi ilə gəmini tərk edərək Kanada Arktik arxipelaqına daxil adalarını tətqiq etmək istəyirdi.

"Karluk" gəmisində 25 nəfər qalır. Onlar ekspedisiya üzvləri və ovçular idi. Gəmi 10 yanvar 1914-cü ilə qədər buzlar arasında sıxılıb qalmışdı. Bartlettin göstərişi ilə bir qrup Byarnr Mamenanın rəhbərliyi ilə Vrangel adasına göndərilir. Onlar səhvən Herald adasına gəlib çıxırlar. Adaya çatanlardan "Karluk" gəmisinin kapitanının böyük köməkçisi Sendi Anderson başda olmaqla üç dənizçi sağ qala bilir. Həlak olanlar böyük ehtimal ki, ya yeməkdən zəhərlənmiş ya da dəm qazından boğulmuşlar. Digər dəstə Alister Mak-Moyanın (Antarktidaya təşkil olunan 1907–1909-cu il ekspedisiyasında iştirak etmişdir) iştirakı ilə öz qəralarına görə Vrangel adasına istiqamətlənirlər (130 km qalmış). Yerdə qalan 17 nəfər isə Barlettanın rəhbərliyi Vrangel adasında yerləşən Draqi buxtasına çatırlar. 1988-ci ildə adada düşərgənin izləri tapıldığı yerdə xatirə abidəsi qoyulmuşdur. Kapitan Barlett (Robert Pirinin ekspedisiyasında iştirak etdiyindən müəyyən təcrübyə malik idi) və Kataktovikla (ovçu eskimos) birlikdə buzların üzəri ilə kömək çağırmaq məqsədilə materikə üz tuturlar. Bir neçə həftədən sonra onlar uğurlu şəkildə Alyaska sahillərinə çataraq "Karluk" gəmisinin qəzaya uğraması barədə məlumat verirlər. Sərq soyuqlar səbəbindən dərhal ekspedisiya təşkil edib xilas etmə tədbirləri görülə bilinmir.

1914-cü ilin yayında rusların "Taymır (buzqıran 1909)" və "Vayqaç (buzqıran, 1909)" buzqıran gəmiləri iki dəfə (1 – 5 avqust, sonra 10 – 12 avqust) olmaqla köməyə tələssələrdə qalın buzlar səbəbindən cəhdləri uğursuz olur. Amerikanlıların Kutter gəmisinin dəfələrlə təşkil etdiyi cədhlər də bir nəticə vermir.

Adada qalmış 15 nəfərdən üçü ölür. Ölümün səbəbləri kimi soyuq havaların təsiri ilə fəsadlar göstərilir: Soyuqlar səbəbindən insanın yuxarı və aşağı ətraflarında qanın donması ilə qanqrenanın olması, qidalanmanın zəifliyi və güclü şaxtalar səbəbindən böyəklərin fəaliyyətini dayandırması. Qrupun üzvlərinin verdiyi məlumata görə isə Vilyam silahı təmizləyərkən səhvən atəş açaraq ekspedisiya üzvünü öldürmüşdür. Təbii ki, bu vaxt qrupda ağır psixoloji atmosfer hökm sürürdü. Ancaq dindirmələr zamanı Vilyam bu itdihamlara qarşı çıxaraq onları inkar etmişdir. Adada sağ qalan ekspedisiya üzvləri həyatla mücadilə edərək, ov etməklə sağ qala bilmişdilər. Ekspedisiya üzvləri ancaq 1914-cü ilin sentyabrında Kanadaya məxsus ola "Kinq-end-Uinq" şxununun sayəsində xilas edilir.

Stefansson 1921-ci ilin əvvələrində çıxan qəzetlərin birindən Rusiyada davam edən amansız müharibə şəraitində Yaponiyanın Şərqi Sibiri adalara birləşdirmək niyyətində olduğu oxumuşdur. Bu narahatlıq əsasız deyildi. Rusiyadan gələn dostları bunu təstiqləyirdi. O, yaponları dahada irəli gedərək Kanada Arktik ekspedisiyasına məlum olan Vrangel adasına ayaq basacaqlarını düşünərək onları qabaqlamağa çalışdı. "Karluk" gəmi ekipajının adada sağ qalması onu adada dəniz təsərrüfatını qurmaqla orada kolonizasiya kampaniyasına başlamağı düşünürdü. Öz müəsissələrinin dəstəkləmnəsi məqsədilə əvvəlcə Kanada nümayəndələrindən sonra isə Böyük Britaniya hömükətindən rəsmi hüquq almasını istəyirdi. 19 fevral 1921-ci ildə Stefansson Kanada baş naziri olan Arturo Meyqxen tərəfindən məktub alır. Məktubda deyilirdi:

Stefansonun hərəkətlərinə qarşı hüququ cəhətdən qeyri müəyyənlik onun fəaliyyətinin leqallaşdırılmasını mümkünsüz edirdi. Hətta Stefansson öz xatirələrində bunun bir avantura olduğunu söyləyirdi. 16 avqust 1921-ci ildə Sietldə gələcən kolonistlərdən beş nəfəri toplaya bilir. Bu qrupa 22 yaşlı şotland əsilli kanadalı Alan Krouford başçılıq edirdi. Beş gündən sonra bu qrup Alyaskaya gəlir. 9 sentyabrda onlar Vrangelə yönəlirlər. 16 sentyabrda adaya enən 5 kolonistən ibarət qrup: Alan Krouford, amerikanlı Qalle, Maurer ("Karluk" ekspedisiyasının iştirakçısı), Hayta və eskimos qadın olan Ada Blekcek (aşpaz) olmuşdur. Adaya endikdən sonra ilk işləri Kanada və Böyük Britaniya bayraqlarını qaldırmaları olmuşdur. Sonra isə "Proklamasiyaya" qol çəkirlər. Bu zaman sənəd qəbul edilir. Bu sənətdə deyilirdi:

Bu sənədin əksi kapitan vastəsi ilə sentyabrın sonları Noma gətirilir. Stefansson sənədi təqdim etməklə yanaşı Vrangel adasının kolonizasiyalaşdırılması haqqında qəzetlərə məlumat verir. Ancaq bu məqalə yaponların 1922-ci ildə Şərqi Sibir və Uzaq Şərqdən öz qüvvələrini çıxardıqdan sonra diqqət mərkəzində olur. Bu hətta ABŞ və Kanada arasında siyasi mübahisələrə səbəb gətirib çıxarır. Hər iki ölkə adaya ərazi iddiasından əlçəkmək niyyətində deyildi.

Hər şey Alyaska qubernatorunun Vaşinqton hökumətinə yönəlmiş etirazdan doğur. Onun fikirincə Kanada qanunsuz olaraq adanı işğal etmişdir. O, hər zaman adanın Amerikaya məxsus olduğunu bildirirdi. Bundan sonra Stefansson öz addımlarına görə izahat verməli olur. İzahat 20 mart 1922-ci ildə "Nyu-York Tayms" qəzetində dərc olunur. 12 mayda bu izahatlar Kanada parlamentində debatlara səbəb olur.

Burada şimal sularında patruların maliyyələşdirməsi məsələsi sonradan Vrangellə bağlı mövzuya yönəlir. Meyqxan, keçmiş nazir, pozisiya lideri: "Xariçi işlər naziri bilimi ki, hökumətin şimal adaları ilə bağlı siyasəti və Stefanssonun ekspedisiyanına dəstəyi bizi bu məsələyə təhkim edir?" Qrexem, xariçi işlər naziri: "Bu hökumətin olduqca həssas məsələsidir…" Meyqxan: "Vrangel adası bizə mi məxsusdur?" Qrexem: "Bəli, mən düşünürəm ki, onun qoruyub saxlaya biləcəyik…" Qetrey (Qatri): "Keçən ay "Nyu-York Tayms" və "Vaşinqton Post" qəzetlərində Vrangelin açılışdan ABŞ-yə məxsus olduğu bildirir." , baş nazir: "Mən onu vurğulamalıyam ki, hazırda ada üzərində Kanada bayrağı qalğalanır. Orada hazırda kanadalılar yaşayır. Bu isə adanın bizim ölkəyə aid olmasını göstərir!"

Bununla belə öz ölkələrinin iddialarını dəstəkləyən adada yerləşən əhali haqqında heç kim məlumatlı deyildi. Adada insanlar ov etməklə ehtiyaclarını ödəyirdilər. Birinci qışı yalnız bir it itkisi ilə başa vuran kolonistlər yayda adaya kömək gələcəyini və onları əvəzləyəcəyinə ümid bəsləyirdilər. Buzlaqlar səbəbindən gəmilər adaya yan ala bilmirlər. Bu səbəbdən kolonistlər növbəti qışı adada keçirməli olurlar… 1922-ci ildə Stefanssonun göndərdiyi "Teddi biir" gəmisi qalın buzlar səbəbindən adaya yan ala bilmir. 23 sentyabrda kor-peşman Alyaskaya qayıtmalı olur.

1922-ci ilin sentyabrında "Manqit" hərbi kanoneri başda leytenant D. A. fon Dreyer adaya yan almaq istəyir. Ancaq buzların qalınlığı böyük olduğundan bu istək reallaşmır. Ağlar tərəfindən adaya göndərilən hərbi gəminin hansı məqsədlə ora yönəldiyi mübahisələrə səbəb olur. Çox guman ki, bu Stefanssonun burada fəaliyyət göstərən kompaniyasına qarşı yönəldiyi ehtimal edilir. Ola bilsin ki, hətta ekspedisiya iştirakçılarına yardım məqsədilə ora yönəlmişdir. Ağların Rusiya vətəndaş müharibəsində məğlubiyyətindən sonra gəmi ekipajı geriyə qayıda bilməmiş və emiqrasiya etməli olmuşlar. Ehtiyatların tükənməsi və ovun nəticəsiz olması 28 yanvar 1923-cü ildə ekspedisiya üzvlərindən üçü materikə kömək istəmək məqsədilə yola çıxırlar. Bundan sonra heç bir məlumat yoxdur. Adada qalan Hayt sinka xəstəlyindən həlak olur. Adada yalnız 25 yaşlı Ada Blekcek sağ qala bilir. O, adaya 19 avqustda yan alan gəminin gəlməsinə qədər tənha yaşayır. 1923-cü ildə RSFSR-in bu işləri ilə M. M. Litvinov məşğul olmalı idi. Ancaq onun Genuya konfransından sonra ölkənin Qərbi Avropa ölkələri ilə əlaqələri üzrə nümayyəndəsi təyin edilir. 27 mart 1923-cü ildə Litvinov N. K. Klışkodan Forin-Ofisə rəsmi icazə verilməsini istəyir. Elə həmin gün RSFSR-nin nümayəndəsi Forin-Ofis şirkətinin nümayəndəsi olan Qreqoriyə şəxsi məktub göndərir. Məktubda deyilirdi:

Klışkonun müraciyyəti nəticəsiz qalır. Bu zaman Londonda olan L. B. Krasin 25 may 1923-cü ildə eyni məsələ ilə bağlı yeni nota göndərir:

1923-cü ilin yayında artikada naviqasiya mümkünləşir. Bundan sonra Stefansson adaya X. Noysun başçılığı ilə xilasetmə ekspedisiyası göndərir. Avqusta adaya yan alan ekspedisiya burada yalnız bir nəfərin sağ qadığını müəyyən edir. Bu adaya aşpaz kimi gətirilən Ada Blakcek olmuşdur. Üç kanadalı başda Alan Krouford ağır iqlimə dözməyərək hələ bininci qışın əvvəllərində piyada olaraq Sibir sahillərinə istiqamətlənir. Onlardan bir xəbər gəlməmişdir. İki nəfər isə sinka xəstəliyindən ölür. Dtefanssonun tapşırıqlarını yerinə yetirən Noys eskinos qadını gəmiyə alaraq adaya isə başda amerikalı ovçu Çarlz Uellsı və onunla birlikdə 13 eskimosu saxlayaraq geriyə yola düşür. Onlar adada dominonluğun vəzifəsini yerinə yetirilməsi məqsədilə yerləşirlər.

1923-cü ilin qışında adada cəmi 13 nəfər qalır — amerikalı qeoloq Çarlz Uells və 12 eskimos. (üstəlik qadınlar və uşaqlar). Bir uşaq isə adada doğulmuşdur.

1924-cü ildə SSRİ Vrangel adasına "Nadejny qayığını" (sonradan Qırmızı Otyabr qayığı) göndərir.

"Qırmızı Oktyabr" Vladivostok limanından 20 iyul 1924-cü ildə hidroqraf Boris Bladimiroviç Davıdov başda olmaqla yola düşür. 20 avqust 1924-cü ildə onlar adaya SSRİ bayrağını sancaraq, orada yerləşən xariciləri adadan köçürürlər. Geri qayıdarkən 25 sentyabrda Lonq boğazında Otto Şmidt burnunda qayıq buzlar arasında sıxılaraq qalır. Bu zaman baş verən fırtına onlara yardım etsə də, ərazidə buzların qalınlığı böyük olduğundan irəliləmək çox çətin idi. Onlar Provedeniya buxtasında lövbər salmalı olurlar. Üstəlik yanacaqda tükənirdi. Vladivostoka qayıq 29 oktyabr 1924-cü ildə qayıda bilir.

Kolonistləri öz vətənlərinə qaytarılması ilə əlaqədar Sovet-Amerikan, sonradan Çin-Amerikan danışıqları uzun çəkir. Kolonistlər Çinin Harbin şəhəri ilə geri qaytarılır. Qaytarılma müddəti ərzində kolonistlərdən üçü dünyasını dəyişir. Ekspedisiya rəhbəri Çarlz Uells Vladivastokda sətəlcəmdən vəfat edir. İki uşaq isə sonrakı yol müddətində ölür.

XX əsrin sonlarında belə bir fikir səsləndirilir ki, Vrangel beynəlxalq qanunlara görə ABŞ-yə məxsus olmalıdır. De-yure ərazinin SSRİ-ə məxsusluğu qəbul olunmazdır, de-fakto isə mübahisə doğurmur SSRİ və ABŞ arasında 1990-cı ildə imzalanmış dəniz məkanlarının sərhədlənməsi haqqında anlaşması birbaşa və açıq şəkildə dəniz sərhədləri və Vragel adası ilə yanaşı Rusiyanın nəzarətində (Arktikada) olan 7 adaya şamil edilmirdi. Hansı ki, ABŞ tərəfindən ərazi iddiası irəli sürülə bilərdi; Bununla belə bu sənəd Rusiya parlamenti tərəfindən ratifikasiya edilməmiş və onun tətbiqi müvəqqəti dayandırılmışdır.

1926-cı ildə Vrangel adasına Qeorqiy Alekseeviç Uşakovun başçılığı ilə ekspedisiya təşkil edirlər. Sonradan ekspedisiya üzvləri Uşakovskoe qəsəbəsinin ilk sakinləri olurlar. Adaya cəmi 59 nəfər gəlir. Onlar arasında eskimoslar da mövcud idi. Onlarda Provideniya və Staroe Çaplino qəsəbələrinin sakinləri idilər. Bu ekspedisiya zamanı qütb stansiyası təşkil olunur. 1928-ci ildə ikinci dəfə ekspedisiya "Litke" buzqıran gəmisində həyata keçirilir.

1948-ci ildə adaya sayı elə də çox olmayan şimal maralları (ev heyvanı) gətirilir və maralçılıq sovxozu yaradılır.

1950–1960-cı illərdə ada ərazisində Zvyozdnıy və Perkatkun adlı yaşayış məntəqələri salınır. Bir necə hərbi infastruktur binaları salınır.

1980-ci illərdə hərbiçilər adanı tərk edirlər. 1992-ci ildə isə adada fəaliyyət göstərən radiolokasiya stansiyasının işi dayandırılır. Vrangeldə yeganə yaşayış məntəqəsi olan Rocers buxtası sahilində yerləşən Uşakovskoe kəndi öz fəaliyyətini 2003-cü ilə qədər sürdürə bilir. Hazırda kənd tamami ilə boşalmışdır.

2010-cu ildə adada meteostansiya fəaliyyətə başlayır. Stansiyada cəmi 6 nəfər işləyirdi. Yerli əhalidən adada yaşayan yeganə insan (2011) Uşakovskoe kəndinin sakini şaman Qriqori Kaurqin olmuşdur.

20 avqust 2014-cü ildə Rusiyanın Sakit okean donanması, "Marşal Qelovan" gəmisində adaya yan alaraq hidroloji işlər görürlər. Bunlada adada Sakit okean donanmasının bayrağı sançılır və orada ilk baza yaradılır. İlin sonuna adada hərbi şəhərçik salınır. Radiolakasiya stansiya bərpa edilib və mühafizə postu təşkil edilir.

1987-ci ildə keçmiş məhbus Efim Moşinski özünün kitabında, Vrangel adasında islah-əmək düşərgəsində olduğunu iddia edir. Üstəlik o, düşərgədə Raul Balennber və başqa xaricdən olan məhbuslarla rastlaşdığını yazırdı. Əslində isə bu əfsanədır, Vrangel adasında hec vaxt QULAQ islah-əmək düşərgələri olmamışdır.

1953-cü ildə yerli inzibati orqanın təşəbbüsü ilə adada morjların çütləşmə zamanı yerləşdiyi ərazilərin qorunması haqqında qərar qəbul edilir. 1960-cı ildə Maqadanın oblispolkomu tərəfindən ərazidə uzun müddətli yasaqlıq yaradılması qərara alınır. 1968-ci ildə dövlət əhəmiyyətli yasaqlığa çevrilir.

1975-ci ildə Maqadan ispalkomu gələcəkdə ərazinin qoruğa çevrilməsi məqsədilə Nunivak adasından Müşk öküzlərini adaya köçürür. 1976-cı ildə arktika adalarının təbiət komplekslərini qorumaq və örgənmək məqsədilə "Vrangel adası" adlı qoruq yaradılır. Qoruğa həmcinin Vrangelin yaxınlığında yerləşən Herald adasıda daxildir. Adaların 5 millik şelf sahəsi belə qoruğun ərazisinə daxildir. Qoruğun ümumi sahəsi 795,6 min h təşkil edir. 1978-ci ildə qoruğun elmi bölməsi yaradılır. Bu bölmənin əsas hədəfi planlı şəkildə adaların bitki və heyvanlar aləminin örgənilməsi olur.

1997-ci ildə Çukotka Muxtar Dairəsinın qubernatoru və Rusiya ekologiya nümayəndəliyinin təşəbbüsü ilə ətrafında olan adaların hesabına qoruğun ərazisi eninə 12 dəniz mili genişləndirilir. 25 may 1999-cu ildə adaların ətrafında 24 dəniz mili qoruma zonası yaradılır.

Adanın sahəsi 7670 km² təşkil edir. Uzunluğu şərqdən qərbə 150 km, eni isə 125 kilometrdir. Bu sahənin 4700 km² qədərini dağlıq ərazilər təşkil edir. Sahilləri alçaqdır. Çoxlu sayda laqunlar vardır ki, onlar dənizdən qumdan ibarət olan burunlarla ayrılır. Daxili hissələr isə dağlıqdır. Adada elədə böyük olmayan buzlaqlar və göllər vardır. Ərazidə arktik tundra yayılmışdır.

Relyefi dağlıqdır. Ərazinin böyük hissəsini bir-birinə paralel uzanan üç silsilə təşkil edir. Şimal, Orta və Cənub silsilələrinin qərb və şərq qutaracağları sıldırımlı qayalıqlarla bitir. Bu silsilələrdən ən irisi və hündürü Orta silsilədir. Silsilədə adanın ən hündür nöqtəsi olan Sovet dağı (1096 m). Şimal silsiləsi ən alçağıdır. Silsilə geniş bataqlıqlaşmış düzənlikdən geçir. Bu düzənlik Tundra burada yerləşir. Tundra Akademiyası adını almışdır. Cənub silsiləsi elədə hündür deyildir və dəniz sahilinə yaxın ərazidən keçir. 1952-ci ildə adanın mərkəzində yerləşən zirvələrdən biri adada araşdırma işləri aparan geoloq Leonid Vasileviç Qromovun şərəfinə adlandırılmışdır. Ada sahillərində çoxlu sayda burunlar vardır (Florens, Blossom, Utyos-Bolşevik, Fom, Quş bazarı və Uerinq).

Silsilələr arasında çoxlu sayda çay sisteminə malik dərələr vardır. Adada uzunluğu 1 km olan 140 çay və ya axar vardır. 5 çayın uzunluğu isə 50 kilometrdən uzundur. Ən böyük çayları Qusinaya, Nanuk,Nasxok, Tundrovoy və Sovetskayadır. Adada 900-dən çox göl vardır. Onların çoxu Tundra Akademiyası düzənliyində yerləşir. 6 gölün sahəsi 1 km² təşkil edir. Göllərin orta dərinliyi 2 metri keçmir. Göllər əsasən karst, buzlaq və laqun məşəllidir. Ən iri gölləri Kmo,Komsomol, Qaqaçe və Zapovednoyedir.

Sahil xəttinin dənizin içərilərinə doğru elpis formasına malikdir. Adanın özü isə qərbə istiqamətlənmiş formadadır. Bu hissədə şelfin eni 5 km, sahil xətinin dərinliyi 25–30 km arasında dəyişir. Şelf şimala və cənuba doğru genişlənir. Cənuba doğru eniş 40 m dərinliyə malik olmaqla 35 km, şimala 45 m olmaqla 60 km, şərqə doğru 50 m olmaqla 90 km dənizin içərilərinə daxil olur.

İqlimi sərtdir. İlin böyük hissəsi artik hava kütlələrinin təsiri altında olurlar. Soyuq və quru havalar hakimdir. Yayda cənub-şərqdən Sakit okean üzərindən isti və rütubətli havanın təsirinə məruz qalır. Adaya Sibirdən gələn quru və qızmış hava kütlələri təsir edir.

Qütb gündüzləri mayın ikinci on günlüyündən iyulun 20-ə qədər davam edir. Qütb gecələri isə noyabrın ikinci on günlüyündən yanvarın sonlarına qədər sürür.

Qışı davamlı olub 10 ay davam edir. Xüsusi ilə güçlü şimal küləkləri müşahidə edilir. Yanvar ayının orta temperaturu −22,3°S olur, ən soyuq aylar isə fevral və mart aylarıdır. Bu ərəfədə həftəlik tepratur −30°S-dən aşağı olur. Küləklərin güçü isə 40 m/s-i keçir.

Yayı soyuqdur. Donmalar və qar uçqunları baş verir. İyul ayında temperatur +2,5°S-dən +3°S-ə qədər yüksələ bilir. Adanın mərkəzində xüsusi ilə dağlıq hissələrdə hava nisbətən isti və qurudur.

Orta rütubətlilik 83 %, illik yağıntının miqdarı 135 mm təşkil edir.

Vrangel adasının bitkilər aləmini ilk dəfə B. N. Qorodkov araşdırmışdır. 1938-ci ildə adanın şərq sahillərini araşdırarkən ərazini arktik və qütb səhralarına aid etmişdir. XX əsrin ikinci yarısında ada bütünlüklə nəzərdən keçirdilmişdir. Ada arktik tundra və tundra zonasına aid edilir. Ərazisinin elədə böyük olmamasına baxmayaraq, ərazidə bitkilərin yayılma arealında fərqlər müşahidə edilir.

Adanın bitkilər aləmi qədim növlərin say tərkibinə görə zəngindir. Borulu bitkilər adada 310 (misal kimi göstərmək olar ki, Vrangeldən böyük olan Yeni Sibir adalarında bu cür növlər 135, Şimal Torpağında 65, Frans-İosif Torpağında 50-dən azdır) növdür. Florası relikt bitkilərlə zəngindir. Ön qütb bitkilərinə az təsadüf edilir. Qiymətləndirməyə görə cəmi bitkilərin 35–40% qədərini təşkil edir.

Bitkilərin 3 % subendemik (, ) və endemikdir (, Laplandiya laləsi). Bunlardan əlavə Vragel adasında 114 növ nadir və çox nadir bitkilər yayılmışdır.

Sualtı bitkilər aləminə cənubdan gələn axınlarla canlılar ötürülmüşdür. Ərazi Beringiyanın bir hissəsini təşkil etdiyindən bitkilər aləminədə təsir etmişdir.

Adanın müasir biktilərinin hündürlüyü yüksək deyildir. Burada əsasən Tundra mamırları yayılmışdır. Dağ düzənliklərində söyüd kolları () yayılmışdir. Onların hündürlüyü 1 metr təşkil edir.

Meşələr adanın cəmi 15% təkil edir. Əsasən adanın cənub sahillərində yayılmışdır. Vitus Berinqin ekspedisiyası üzvləri tərəfindən polkovnik Plenisnerə edilən məruzədə Çukotkadan şərqdə yerləşən torpaqda

Fauna baxımından ümumilikdə kasıbdır. Səbəb isə iqlimin olduqca sərt olmasıdır.

Adanın onurğasızları demək olar ki öyrənilməmişdir. Burada bir neçə növ , Ağcaqanadlar, Kəpənək, Milçək və şimal maralları üzərində yaşayan xüsusi növ parazit yayılmışdır.

Sahil sularında yayılmış balıqlar araşdırılmamışdır. Adanın daxili su tutarlarında isə balıqlar yaşamır.

Adada daimi olaraq 20 növ quş yumurta qoyur. Onlar hər il əraziyə gələrək koloniya şəklində yumurta qoyurlar. Adada yayılmış nadir canlılardan biri Ağ qazdır. Onlar burada xüsusi ilə adanın mərkəzi hissəsində yerləşən Tundrovoy çayı vadisində əsas koloniyanı təşkil edirlər. Digər ərazilərdə olan koloniyalar isə say baxımından azlıq təşkil edirlər. Burada həmçinin yumurta qoymağa belə gəlirlər. Ümumilikdə isə adada Qaqa, , , , , Qütb bayquşu, , Calidris melanotos, Qütb susüpürəni, , Qırmızıdöş qaqar, , kimi quşlara nadir hallarda rast gəlinir.

Çox vaxt küləklərin təsiri və ya azaraq Şimali Amerikaya aid quşlar adaya baş çəkir. Onlar arasında tez-tez rast gəlinir. Bundan əlavə , Fringillidae (Junco, Dendroica, Ammodramus və Zonotrichia) kimi quşlar üstünlük təşkil edir.

Məməliləri olduqca azdır. Burada daimi olaraq Vinoqradov lemminqi yaşayır. Adanın endemik canlısı olan lemminq yarımnövü hesab edilir. Ağ ayılar isə xüsusi ilə bala verərkən adada görünürlər. Xüsusi olaraq adanın sahil zolağında rast gəlinir. Müvəqqəti olaraq isə adaya boğazın buzlarla örtüldüyü zaman canavar, adi Sibir porsuğu, sincab və tülkülər baş çəkir. İnsanlarla birlikdə adaya xizək itləri gətirilmişdir. Yaşayış yerlərində Ev sıçanları peyda olur və hazırda da yaşayırlar. Adanın faunasını zənginləşdirmək məqsədilə əraziyə Şimal maralı və Müşk öküzü buraxılmışdır.

Şimal maralları uzaq keçmişdə ada ərazisində təbii şəkildə yaşamışdır. Hazırda isə ərazidə yayılan marallar 1948, 1954, 1967, 1968 və 1975 -ci illərdə Çukot yarımadasından əraziyə gətirilən maralların törəmələridir. Onlar ev maralları olaraq adaya gətirilmişdi. Hazırda isə burada 1,5 min baş maral yaşayır.

Belə bir fikir vardır ki, marallar kimi müşk öküzləri də uzaq keçmişdə adada yayılmışdır. Günümüzdə isə adaya gətirilən müşk öküzləri 1975-ci ildə 20 baş olaraq amerikanın Nunivak adasından gətirilmişdir.

Adada bütün Rusiyanın ərazisində ən iri Morj yerləşim düşərgələri yerləşir. Xüsusi ilə çütləşmə zamanı ada morjlarla dolu olur. Sahil zolağında isə suitilərə rast gəlmək olar.

1990-cı illərin ortalarında Nature jurnalında ada haqqında məqalə dərc edilir. Burada qoruğun əməkdaşı Serqey Vartanyan Tüklü mamont sümüyü aşkarladığını bildirir. Onun yaşı 7–3,5 min il öncəyə aid edilirdi. Bununla belə araşdırmalar tüklü mamontların soyunun 10–12 min il öncə tükənməsini göstərir. Böyük ehtimal ki, tapılan qalıqlar adaya keçərək çırtdanlaşmış və yarımnövə çevrilmiş mamontlara aiddir. Bu mamontlar adaya gələrkən artıq Misir piramidaları mövcud olmuşdur. Cırtdan mamontların yoxa çıxması Tutanhamonun hakimiyyəti illəri və Mikena mədəniyyəti dönəminə təsadüf edir. Bu tapıntı adanı dünyanın mühüm paleontoloji tədqiqat yerlərindən birinə çevirir.

1980-ci illərdən adada maralçılıq sovxozu fəaliyyətini dayandırır. Zvezdnıy qəsəbəsi bağlanır. Ov dayandırılır. Yalnız ehtiyac məqsədilə dəniz məməlilərinin ovuna icazə verilir. 1994-cü ildə Uşakovskoe kəndində yerləşən qoruğun kantoru Şmitd burnu qəsəbəsinə köçürülür. 1999-cu ildən Pevek şəhərinə köçürülməsi qoruğun işini çətinləşdirmişdir.

• Vrangel adasının sahilləri
•  
•  
•  
•  
•  
•  
•  
•  

• Q. A Uşakovun adaya birinci köçürülmə ilə bağlı xatirələri əsasında yazılmış kitab.
• Çukça yazıçısı Yuriy Rıtxeo Serqeeviçin "Ümid adası" romanında hadisələr Vragel adasında 1922-ci ilin ortalarında cərəyan edir.
• Jül Vernin fantastik "Sezar Kaskabel" (1890) romanında Vrangel adası nəhəng vulkan kimi təsvir edilir. Əsərin əsas qəhrəmanı dreyf edən buzun üzərində adanın yaxınlığından keçir.
• "Semençukun İşi" adlı hekayəsi əslində real faktlar əsasında yazılmışdır. Hekayədə 1934–1935-ci illərdə adada qütb stansiyasının üzvü olan həkimin öldürülməsindən bəhs edilir.
• Yazıçı Vitali Aleksandroviçin "Nanaun", "Dünya dostları" adlı yazılarında adanın adı çəkilir.
• Amerikalı yazıçı Kasandra Klerin "Ölüm silahı" adlı seriyalı kitablarında ada haqqında məlumat verilir.

• Vrangel adasının şərqi Qərb yarımkürəsində, qərbi isə Şərq yarımkürəsində yerləşir.
• Vrangel adasının adı bəzən Ağ ayılar olaraq adlandırılır.
• 2015-ci ildə adada heyvana qarşı edilən şiddət Rusiyada böyük narazılıqla qarşılanmışdır.

• Anonymous, 2008, Wayback Machine saytında (23 dekabr 2010 tarixindən) (aerial image and description of Wrangel Island)
• Pictures from 2009-05-01 at the Wayback Machine, 2007.
• Bureau of European and Eurasian Affairs, 2003, U. S. Department of State, Washington, D. C. (Fact sheet on Wrangel Island.)
• Eglin, Libby, 2000, Tourist's account and photography.
• Eime, Roderick, nd, Comments about history and tourism of Wrangel Island.
• Gray, D., 2003, Virtual Museum of Canada, Canadian Museum of Civilization, Gatineau, Quebec. (Includes )
• Gualtieri, L., nd, 2017-07-19 at the Wayback Machine Quaternary Research Center, University of Washington. (Numerous comments, picture, papers, links, concerning various aspects of Wrangel Island)
• McClanahan, A. J., nd, 2016-03-03 at the Wayback Machine LitSite, Alaska. (Article about Ada Blackjack Johnson and Wrangel Island.)
• MacPhee, Ross, nd, , American Museum of Natural History, New York, New York. (Hunting mammoths on Wrangel Island)
• Muir, John, 1917, Norman S. Berg, Dunwoody, Georgia. John Muir's description of the 1881 exploration of Wrangel Island.
• , 2008, Moscow, Russian Federation. (Web page about the Wrangel Island World Heritage Site.)
• Rosse, I. C., 1883, Journal of the American Geographical Society of New York. vol. 15, pp. 163–214. Text files from Project Gutenberg. (Also, available from JSTOR at )
• Stefansson, Vilhjalmur, 1921, G. P. Putnam's Sons, New York, New York, 319 pp.
• UNESCO World Heritage Committee, nd, United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, New York, New York.
• published may 2013 National Geographic magazine

• Dövlət Təbiət Qoruğu
• 2009-07-06 at the Wayback Machine
• 2008-12-03 at the Wayback Machine
• 2008-03-02 at the Wayback Machine