Lusifer - Haqqinda Melumat

Lusifer
Lusifer
Mifologiya	Lüsiferizm
Digər mədəniyyətlərdə	Fosfor (mifologiya), Şеytаn, İblis[d]
	Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Lüsifer (lat. Lucifer- "işıq daşıyan"; lux — "işıq" və fero — "daşıyıram") — Roma mifologiyasında "səhər ulduzunun təcəssümü", başqa sözlə Veneranın planetləri mənasını verir.

Qədim Yunan Fosforuna və qədim Rus Dennitsasına uyğun gəlir.

Xristianlıqda Orta əsrlərdən bəri — düşmüş mələyin sinonimi, Şeytan və iblis olaraq müəyyən edilir.

Venera planetinin qədim adı

" Səhər Ulduzu " və Ay

Lüsifer sözü latıncadan lux ("işıq") və fero ("daşıyıram") köklərindən ibarətdir.

Qədim romalılar ilahələrdən birini "Venera" adlandırmışdılar. Yalnız səhər və ya axşam şəfəq vaxtı görünən Venera planeti qədim Romalılar tərəfindən iki fərqli planet hesab edilirdi: "səhər ulduzu" Lüsifer (Yunan. Fosfor — "işıqdaşıyıcı" və ya Eosphorus, Günəşdən əvvəl və ya ondan sonra çıxmasından asılı olaraq və "axşam ulduzu" Vesper (yun. Hesperus).

Lüsifer tez-tez poeziya və mifologiyada sübhün müjdəçisi kimi təsvir olunurdu.

Ovid Lusiferi Avroranın oğlu hesab edirdi (Yunan. Eos).

Xristianlıqda

Erkən xristianlıqda "səhər ulduzu" sözü (və onun çoxdilli sinonimləri, məsələn , lusifer, eosfor, səhər ulduzu) tərifləyici epitet kimi istifadə edilmişdir.

Son orta əsrlərdə "Lusifer" və "Şeytan" ekvivalent anlayışlara çevrilir. Bu, Yeşaya ayəsinin alleqorik izahı ilə əlaqədar idi, burada Babil padşahının səhər ulduzu ilə müqayisəsi Şeytan mənasını verməyə başladı.

Erkən xristianlıqda

5-ci əsrdə Stridonlu İyeronim Vulqatanın tərcüməsində latınca lusifer sözündən "səhər ulduzu" mənasını metafora kimi istifadə etmişdir. Burada söz xüsusi ad kimi Lucifer böyük hərflə yazılmaq əvəzinə kiçik hərflə yazılmışdır. Vulqatanın yaradıcısı bu sözü Müqəddəs Yazıların digər hissələrində, hətta cəm şəklində də istifadə etmişdir.

Lucifer epiteti İsaya şamil olunmaqla bayram himnlərində və " Tu verus mundi lucifer " ("Sən dünyanın əsl işıqdaşıyıcısısan") ifadəsini özündə əks etdirən Piktaviyalı İlariusun himnlərində istifadə olunur.

Yeşaya kitabı

Yeşaya ayəsində Babil padşahını pisləyən sözlər var və burada "lüsifer" sözü epitet kimi istifadə olunur. Bəzi xristian yazıçıları bu beytdəki "Lusifer" sözünü şeytanla əlaqələndirmişlər ki, bu da düşmüş mələk və şeytanın göydən yerə enməsinin məşhur motivinə çevrilmişdir.

Orijinal ibrani dilində istifadə olunmuş ‏הֵילֵל בֶּן-שָׁחַר‏‎ ifadə " Şəhərin parlayan oğlu", "parlayan, səhər oğlu" mənasını verir. Bu ifadə ivrit dilində Venera planetinə səhər ulduzu kimi istinad edir.

Septuagintada ‏הֵילֵל‏‎ sözü yunan dilinə ἐωσφόρος, kiçik hərflə yazılmış "səhər ulduzunun" adı kimi tərcümə edilmişdir.

Bu söz kilsə slavyan dillərindən tərcümədə "səhər çıxan gün işığı" və " gün işığı, şəfəqin oğlu" kimi tərcümə olunur.

Şeytan və ya iblis kimi

Lyej, Belçikada Lusifer heykəli

Şeytan adlanan şərin təcəssümü olaraq xristian yazılarında, xüsusilə apokaliptik ədəbiyyatda qeyd edilirdi.

3-cü əsrdə Origen bu Əhdi-Ətiq ayələrini şeytanı təsvir edən kimi şərh etdi; lakin o, latınca deyil, yunan dilində yazdığı üçün şeytanı "Lusifer" adı ilə eyniləşdirməmişdir. Eyni zamanda Origen bu sözü Vəftizçi İohanna aid edərək deyirdi ki, o, səhər ulduzunun Günəşi müjdələdiyi kimi Məsihi də müjdələyir. Elə həmin əsrdə Tertullian latın dilində yazaraq şeytanın sözləri kimi və şeytanın göydən düşməsi ilə əlaqəli "Mən buludların yüksəkliyinə qalxacağam, Ən Uca Allah kimi olacağam" ayəsini şərh etdi, lakin "Lusifer" şeytanı təsvir etmək üçün istifadə etdiyi bir çox ad və ifadələr arasında deyildi. Hətta 4–5-ci əsrdə, latın yazıçısı Avreli Avqustinin dövründə "Lusifer" hələ şeytanın ümumi adına çevrilməmişdi.

14-cü əsrin əvvəllərində Dantenin " İlahi komediya " poeması, 1654-cü ildə Vondelin "Lüsifer", 1667-ci ildə Miltonun " İtirilmiş cənnət " əsərlərində Lüsifer cəhənnəmin lap dərinliklərində buzda donmuş kimi təsvir edilir.

Beləliklə, Lüsifer kilsə və xalq ədəbiyyatında Şeytan və iblislə sinonim ifadəyə çevrildi.

İstinadlar

2015-01-07 at the Wayback Machine // Большой энциклопедический словарь.
2015-01-07 at the Wayback Machine // Энциклопедия мифологии.
[slovar.cc/enc/bolshoy/2098441.html Люцифер] //
Естественная история. II, 36–37.
2020-01-24 at the Wayback Machine // Encyclopaedia Britannica.
(latın). Sacred-texts.com. 2018-12-26 tarixində . İstifadə tarixi: 2012-12-22.
"numquid producis luciferum in tempore suo et vesperum super filios terrae consurgere facis" — "Можешь ли выводить созвездия в свое время и вести Ас с её детьми?"
Latin Hymns with English Notes (Douglass Series of Christian Greek and Latin Writers), vol. 1, p. 218: "Lucifer: God — Christ is here addressed as the true light bringer, in distinction from the planet Venus. Such etymological turns are common in the hymns. […] This description of the King of Babylon was applied by Tertullian and others to Satan, and the mistake has led to the present meanings of Lucifer. See Webster’s Dictionary."
(Volume 3). USA: Funk & Wagnalls Co. Samuel MacAuley Jackson; Charles Colebrook Sherman; George William Gilmore. 1909. . ISBN 1-42863183-6.
. mechon-mamre.org. The Mamre Institute. 2019-06-26 tarixində . İstifadə tarixi: 2014-12-29.
Gunkel expressly states that "the name Helel ben Shahar clearly states that it is a question of a nature myth. Morning Star, son of Dawn has a curious fate. He rushes gleaming up towards heaven, but never reaches the heights; the sunlight fades him away." ().
Исаия 14: греч. Викитека; .
David L. Jeffrey. A Dictionary of Biblical Tradition in English Literature. 1992. 199. ISBN 978-0-80283634-2.
The Oxford Dictionary of the Jewish Religion. 2011. . ISBN 978-0-19973004-9.
↑ Link, Luther. The Devil: A Mask without a Face. Clerkenwell, London. 1995. . ISBN 978-0-94846267-2.
Kelly, Joseph Francis. The Problem of Evil in the Western Tradition. Collegeville, Minnesota: Liturgical Press. 2002. . ISBN 978-0-81465104-9.
Fekkes, Jan. Isaiah and Prophetic Traditions in the Book of Revelation. London, New York City: Continuum. 1994. . ISBN 978-1-85075456-5.
(PDF) (latın). 2013-05-02 tarixində (PDF). İstifadə tarixi: 2012-12-23.
Satan: The Early Christian Tradition. Cornell University Press. 1987. 95. ISBN 978-0-80149413-0.
Adelman, Rachel. . Leiden: BRILL. 2009. ISBN 978-9-00417049-0.

Bağlantılar

// Ensiklopediya " Krugosvet ".

[1] 2015-01-07 at the Wayback Machine // Большой энциклопедический словарь.

[2] 2015-01-07 at the Wayback Machine // Энциклопедия мифологии.

[4] [slovar.cc/enc/bolshoy/2098441.html Люцифер] //

[6] Естественная история. II, 36–37.

[7] 2020-01-24 at the Wayback Machine // Encyclopaedia Britannica.

[Vulgate_Latin:_Isaiah_Chapter_14-8] (latın). Sacred-texts.com. 2018-12-26 tarixində . İstifadə tarixi: 2012-12-22.

[9] "numquid producis luciferum in tempore suo et vesperum super filios terrae consurgere facis" — "Можешь ли выводить созвездия в свое время и вести Ас с её детьми?"

[10] Latin Hymns with English Notes (Douglass Series of Christian Greek and Latin Writers), vol. 1, p. 218: "Lucifer: God — Christ is here addressed as the true light bringer, in distinction from the planet Venus. Such etymological turns are common in the hymns. […] This description of the King of Babylon was applied by Tertullian and others to Satan, and the mistake has led to the present meanings of Lucifer. See Webster’s Dictionary."

[11] (Volume 3). USA: Funk & Wagnalls Co. Samuel MacAuley Jackson; Charles Colebrook Sherman; George William Gilmore. 1909. . ISBN 1-42863183-6.

[MM-Isa14-12] . mechon-mamre.org. The Mamre Institute. 2019-06-26 tarixində . İstifadə tarixi: 2014-12-29.

[13] Gunkel expressly states that "the name Helel ben Shahar clearly states that it is a question of a nature myth. Morning Star, son of Dawn has a curious fate. He rushes gleaming up towards heaven, but never reaches the heights; the sunlight fades him away." ().

[14] Исаия 14: греч. Викитека; .

[15] David L. Jeffrey. A Dictionary of Biblical Tradition in English Literature. 1992. 199. ISBN 978-0-80283634-2.

[ODJR-16] The Oxford Dictionary of the Jewish Religion. 2011. . ISBN 978-0-19973004-9.

[Mask-17] Link, Luther. The Devil: A Mask without a Face. Clerkenwell, London. 1995. . ISBN 978-0-94846267-2.

[18] Kelly, Joseph Francis. The Problem of Evil in the Western Tradition. Collegeville, Minnesota: Liturgical Press. 2002. . ISBN 978-0-81465104-9.

[19] Fekkes, Jan. Isaiah and Prophetic Traditions in the Book of Revelation. London, New York City: Continuum. 1994. . ISBN 978-1-85075456-5.

[21] (PDF) (latın). 2013-05-02 tarixində (PDF). İstifadə tarixi: 2012-12-23.

[22] Satan: The Early Christian Tradition. Cornell University Press. 1987. 95. ISBN 978-0-80149413-0.

[Adelman-23] Adelman, Rachel. . Leiden: BRILL. 2009. ISBN 978-9-00417049-0.