1916-cı ilə qədər Tübingen və 1923–1926 illərdə Marburq universitetlərində təhsil alıb. Sonra isə 1932-ci ilə qədər Marburq Universitetində işləyib. 1923-cü ildə həkim, 1932–1937-ci illərdə Braunşveyq Texniki Liseyində, 1937–1944-cü illərdə Frayburqda, 1944–1956-cı illərdə Tübingendə, 1956-cı ildən Heydelberq Universitetinin professoru və 1967-ci ildən təqaüddə olan fəxri professor olub.

Tədqiqatı mürəkkəb və çətin əldə edilən üzvi birləşmələrin sintezinə həsr edilmişdir. Litium halogen mübadiləsi üsulundan istifadə edərək (1938 il) müxtəlif orqanolitium birləşmələri, o cümlədən o-litium ftorbenzol əldə etdi. O, (1942 il) o-litium ftorbenzolun iştirakı ilə reaksiyalarda qısamüddətli ara birləşmənin, dehidrobenzolun əmələ gəlməsi haqqında fərziyyə irəli sürdü və sonradan onun mövcudluğunu təsdiqlədi və onun əsasında polinüvəli aromatik birləşmələri, xüsusən benzol polimerlərini sintez etdi. O göstərdi ki, α-β yüksək doymamış bağları olan halqalar boru və ya spiral quruluşa malik polimerlər əmələ gətirir. (1942 il) fenillitiumun təsiri altında efirlərin yenidən spirtlərə çevrilib qruplaşmasını kəşf etdi (Vittiqin yenidən qruplaşdırması). 1940-cı illərdə o, 5 üzvi qrupun azot, fosfor və arsen kimi dövri cədvəlin V qrupunun elementləri ilə kovalent əlaqəyə malik molekullar yaratmaq vəzifəsini qarşısına məqsəd qoydu. O, (1945 il) ilidlər sinfinin ilk nümayəndəsi olan birləşməni — müsbət yüklü onium atomunun (azot, fosfor və s.) mənfi yüklü karbon atomu ilə kovalent bağlandığı bipolyar ionları əldə etdi. 1952-ci ildə pentafenilfosforu sintez etdi. Əvəz edilmiş 2,2'-difenilkarboksilik turşuların efirlərini reduksiya etməklə fenantrenlərin çoxmərhələli sintezini həyata keçirmişdir (1958 il). (1954 il) karbonil birləşmələrindən və alkilidenfosforanlardan olefinlərin alınması reaksiyasını kəşf etdi (Vittiq reaksiyası). (1954il) ikiqat karbon-oksigen bağı vasitəsilə aldehidlərə və ketonlara fosfinmetilidlərin əlavə edilməsi reaksiyasını kəşf etdi. Vittiq-in bu nəticələri, məsələn, A vitamininin, D vitamini törəmələrinin, steroidlərin və s.-nin sənaye sintezində geniş tətbiq tapmışdır. 1956-cı ildə triptiseni sintezləşdirib. Diels-Alder reaksiyasının yüksək aktiv komponentlərinin (fenilasid və 2,5-difenil-3,4 — benzofuran) iştirakı ilə müvafiq bis-hidrazonların oksidləşməsi zamanı C5-C7 sikloalkinlərin aralıqda əmələ gəlməsi (1960–1961 il) sübut edilmişdir. Nüvə maqnit rezonansı metodundan istifadə edərək aromatik propellanın strukturu quruldu (1971 il).

Bir sıra elmlər akademiyalarının və elmi cəmiyyətlərin üzvü, çoxsaylı beynəlxalq mükafatlar və fəxri adların laureatı olub. O cümlədən:

• Helsinki Universitetinin gümüş medalı
• 195 il — Alman Kimya Cəmiyyətinin Adolf von Baeyer xatirə medalı
• 1965 il — Denny Heynemann mükafatı
• 1967 il- Fizika və Kimya üzrə Otto Han Mükafatı
• 1972 il- Sürix Universitetinin Paul Karrer medalı
• 1973 il- Amerika Kimya Cəmiyyətinin Rocer Adams Mükafatı
• 1975 il- Karl Ziqler Mükafatı
• 1979 il- Kimya üzrə Nobel Mükafatı ("Mürəkkəb bor və fosfora malik üzvi birləşmələrin yeni sintez üsullarını işləyib hazırladığına görə").
• 1957 il — Sarbonnanın fəxri doktoru
• 1962 il -Tübingen və Hamburq universitetlərinin fəxri doktoru