Abwehrflammenwerfer 42, İkinci Dünya Müharibəsi zamanı istifadə edilmiş olan Almanların ərazi müdafiəsi alov qurğusu, alov dumanu və ya alov minası olmuşdur. Onun dizaynı 1941-ci ildə Barbarossa əməliyyatı zamanı rast gəlinmiş olan rusların FOG-1 minalarından kopyalanmışdır. Bunlar əsasən 12 ilə 30 yard (11 ilə 27 m) aralığında basdırılmış olan, çox vaxt yol bloklarını, eniş sahillərini, liman divarlarını və ya digər maneələri əhatə edirdi. Onlar adətən digər minalarla qarışdırılırdılar və ya tikanlı məftillərin arxasına yerləşdirilirdilər və eyni zamanda da əmr əsasında partladıla bilər və yaxud da tələb məftilləri və digər qurğular tərəfindən işə salına bilirdilər.

Mina hündürlüyü yüngül, orta və ağır yağların qarışığı olan qara, yapışqan maye tərkibli 29,5 litr tutumlu, hündürlüyü 53 santimetr və eni 30 santimetr olan, böyük yanacaq silindrindən ibarət idi. Yanacaq silindrinin üstünə diametri 67 millimetr və hündürlüyü 25 santimetr olan ikinci, daha kiçik bir silindr quraşdırılmışdı; Tərkibində adətən barıt və ya nitroselüloz və dietilen qlikol dinitrat qarışığı olan yanacaq tozu var idi. Bir alov borusu yanacaq silindrinin yuxarı hissəsində mərkəzləşdirilmiş formada sabitləndirilmişdir, bu, yanacaq silindrinin mərkəzindən yüksələn və üfüqi olaraq təxminən 50 santimetr uzanacaq formada əyilən 50 millimetr diametrli bir boru idi. Mina basdırılan zaman, adətən, yalnız alov borusu yerin üstündə görünürdü.

Mina işə salındığI zaman, fişəng yükü propellantı alovlandırırdı və yanacağı əsas silindrdən və alov borusundan keçməyə məcbur edən isti qaz partlayışını yaradırdı. Borunun ucundan çölə çıxarkən isə ikinci bir mərmi yanacaq yandırırdı. Proqnozlaşdırılan yandırılan yanacaq axınının eni 4,5 metr və hündürlüyü 2,7 metr olub, atış məsafəsi təxminən 27 metrə bərabər idi və təxminən 1,5 saniyə davam edirdi.