İqnati Kraçkovski - Haqqinda Melumat

İqnati Yulianoviç Kraçkovski
İqnati Yulianoviç Kraçkovski
	Игнатий Юлианович Крачковский
Doğum tarixi	4 (16) mart 1883 və ya 1883
Doğum yeri	Vilna,Rusiya imperiyası
Vəfat tarixi	24 yanvar 1951
Vəfat yeri	Leninqrad (Sankt-Peterburq) SSRİ
Dəfn yeri	Literatorski mostki[d];
Elm sahələri	ərəbşünaslıq, şərqşünaslıq
Elmi dərəcəsi	filologiya elmlər doktoru
Elmi adı	professor
İş yerləri	LDU, REA Şərqşünaslıq İnstitu
Təhsili	Sankt-Peterburq Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsi[d];
Elmi rəhbərləri	Bartold V.V., , , Rozen V.R., ,
Tanınmış yetirmələri	, , , , Şidfar B.Y.,
Üzvlüyü	SSRİ Elmlər Akademiyası;
Mükafatları

İqnati Kraçkovski Yulianoviç (4 (16) mart 1883 və ya 1883, Vilnüs – 24 yanvar 1951 və ya 1951, Leninqrad; rus. Игнатий Юлианович Крачковский) — rus ərəbşünası, sovet ərəbşünaslıq məktəbinin yaradıcılarından biri, akademik (1921), İslam Ensiklopediyasının ilk nəşrinin müəlliflərindən biri.

Həyatı

Peterburq Universitetinin Şərq dilləri fakultəsini bitirmişdir (1905). 1918-ci ildən SSRİ-nin bir sıra ali məktəblərinin, xarici akademiyaların və şərqşünaslıq cəmiyyətlərinin üzvü olmuşdur.

450-dən artıq elmi əsərin müəllifidir. Qurani-Kərimi rus dilinə tərcümə etmişdir. Kraçkovski Nizaminin "Leyli və Məcnun" əsərinin mənbələrini araşdırmış, həmin əfsanənin islamdan əvvəl ərəblər arasında dolaşdığını göstərmişdir.

Əsərləri

"Поэтическое творчество Абу-л-Атахии" ("Записки Восточного Отделения Императорского Русского Археологического Общества", т. XVIII);
"Arabica" ("Византийский Временник", т. XIII—XIV);
"Мутанабби и Абу-л-Ала" ("Записки Восточного Отделения", т. XIX);
"Новозаветный апокриф в арабской рукописи" ("Византийское Время", т. XIV);
"Восточный факультет университета святого Иосифа в Бейруте" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1910);
"Легенда о святом Георгии Победоносце в арабской редакции" ("Живая Старина", т. XIX);
"Поэт корейшитской плеяды" ("Записки Восточного Отделения", т. ХХ);
"Исторический роман в современной арабской литературе" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1911);
"Abu-Hanifa ad-Dinaweri" (Лейден, 1912);
"Хамаса Бухтури и ее первый исследователь в Европе" ("Записки Восточного Отделения", т. XXI);
"Из эфиопской географической литературы" ("Христианский Восток", т. I);
"Из арабской печати Египта" ("Мир Ислама", т. I);
"К описанию рукописей Ибн-Тайфура и ас-Сули" ("Записки Восточного Отделения" т. XXI);
"Одна из мелькитских версий арабского синаксаря" ("", т. II);
"Арабские рукописи городской библиотеки в Александрии" ("Записки Восточного Отделения", т. XXII) "Абу-л-Фарадж ал-Ва’ва Дамасский. Материалы для характеристики поэтического творчества" (Петроград, 1914).

Mənbə

Долинина А. А. Игнатий Юлианович Крачковский как исследователь арабской литературы. Народы Азии и Африки 1985. № 2. С. 107—117.
Долинина А. А. Из наследия академика И. Ю. Крачковского. Петербургское востоковедение, Вып.8. 1996. С.562-564.

Xarici keçidlər

↑ Грязневич П. А. Крачковский Игнатий Юлианович // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохорова 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1973. Т. 13 : Конда — Кун. С. 356.
↑ (rus.). СПб: Петербургское Востоковедение, 2013. 496 с. — (Социальная история отечественной науки о Востоке) ISBN 978-5-85803-225-0
Ignatij Ûlianovič Kračkovskij // AlKindi.

[_a1cd4c73932b88d7-1] Грязневич П. А. Крачковский Игнатий Юлианович // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохорова 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1973. Т. 13 : Конда — Кун. С. 356.

[_5d9ac3f03ca08416-2] (rus.). СПб: Петербургское Востоковедение, 2013. 496 с. — (Социальная история отечественной науки о Востоке) ISBN 978-5-85803-225-0

[_218b684a9d26a233-3] Ignatij Ûlianovič Kračkovskij // AlKindi.