Sarkidiornis sylvicola — Ördəklər fəsiləsinə aid quş növü.
Sarkidiornis sylvicola | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Elmi təsnifat | ||||||||
XƏTA: parent və rang parametrlərini doldurmaq lazımdır. ???: Sarkidiornis sylvicola |
||||||||
Beynəlxalq elmi adı | ||||||||
|
||||||||
|
Sarkidiornis sylvicola Cənubi Amerikanın tropik bataqlıqlarında, şərqi Paraqvay, cənub-şərqi Braziliya və şimal-şərqi Argentinada Paraqvay çayı regionuna qədər olan ərazilərdə rast gəlinən qeyri-adi bir ördək növüdür.[3]
Əksər taksonomik mənbələr bu növü və "toppuz dimdikli ördəyin" ayrı-ayrı növü kimi qəbul edir. Sarkidiornis sylvicola ümumiyyətlə toppuz dimdikli ördəkdən daha kiçik ölçüdədir və yan tərəfləri daha tünd rəngdədir (erkəklərdə qara, dişilərdə orta boz).[4]
Bu növün düzgün sistematik yeri mübahisəlidir. Əvvəlcə "Anatinae" yarımfəsiləsinə daxil edilmişdir. Daha sonra isə "qonar ördəklər" adlanan, əsasən daban vuran ördəklər və qazlar arasında aralıq mövqe tutan parafiletik qrupa aid edilmişdir. "Qonar ördəklər" ayrıldıqdan sonra Sarkidiornis sylvicola "Tadorninae" yarımfəsiləsinə köçürülmüşdür.
Bununla belə, sitoxrom "b" və "NADH" dehidrogenaz alt vahid 2 genlərinin "mtDNT" ardıcıllıqlarının təhlili göstərir ki, bu növ "Anatidae" fəsiləsinin kifayət qədər əsas üzvüdür, lakin onun ən yaxın yaşayan qohumlarını müəyyən etmək üçün əlavə tədqiqatlar tələb olunur.
Bu ümumi növ qarışıq olmayan xüsusiyyətlərə malikdir. Ördək növləri arasında ən irilərindəndir. Uzunluğu 56–76 sm (22–30 düym), qanad aralığı 116–145 sm, çəkisi isə 1,03–2,9 kq arasında dəyişir. Yetkin fərdlərin ağ başında tünd ləkələr, təmiz ağ boyun və alt hissələri var. Üst hissələri parlaq mavi-qara rəngdədir, xüsusilə ikinci dərəcəli lələklərdə mavi və yaşıl parıltılar diqqət çəkir. Erkək dişidən xeyli böyükdür və dimdiyində böyük qara daraq var.[5]
Uzaqdan göründükdə cavan Sarkidiornis sylvicola Dendrocygna bicolorla qarışdırıla bilər. Lakin cavan Dendrocygna bicolor adətən yetkinlərlə birlikdə göründüyündən asanlıqla müəyyən edilir.
Sarkidiornis sylvicola tropik bölgələrdə dayaz şirin su bataqlıqlarında və göllərdə çoxalır. Əsasən yerli quşdur, lakin yağış mövsümündə yayılma müşahidə edilir.
Bu ördək bitkilərlə qidalanır, otlayır və ya daban vurur, həmçinin kiçik balıqlar, onurğasızlar və toxumlarla da qidalanır. Düyü əkinləri üçün problem yarada bilər. Sarkidiornis sylvicola tez-tez ağaclarda qonur. Adətən sürülər halında görünür, yağış mövsümündə kiçik sürülər, quru mövsümdə isə 100-ə qədər fərddən ibarət sürülər təşkil edir. Bəzən cinsiyyətlərə görə ayrılırlar.[6] [7]
Sarkidiornis sylvicola əsasən ağac deşiklərində, həmçinin hündür otlar arasında yuva qurur. Yuvalarını qamış, ot və ya lələklərlə döşəyirlər, lakin tüklə deyil. Erkəklər dişiləri və balaları qoruyur, lakin yuva yerlərini qorumurlar. Cütləşməmiş erkəklər ağaclarda qonaraq cütləşmə fürsətləri gözləyirlər.
Dişilər 7–15 sarımtıl-ağ yumurta qoyur. Bir neçə dişi tək bir "töküntü yuva"da 50-ə qədər yumurta qoya bilər.
- ↑ IOC World Bird List Version 6.3. 2016. doi:10.14344/IOC.ML.6.3
- ↑ World Bird List (ing.): IOC World Bird List. 6.4 IOU, 2016. doi:10.14344/IOC.ML.6.4
- ↑ BirdLife International. "Sarkidiornis sylvicola". IUCN Red List of Threatened Species. 2016. 2016: e.T22724744A94877265. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22724744A94877265.en. İstifadə tarixi: 19 November 2021.
- ↑ Bencke, Glayson Ariel (2007): Avifauna atual do Rio Grande do Sul, Brasil: aspectos biogeográficos e distribucionais ["The Recent avifauna of Rio Grande do Sul: Biogeographical and distributional aspects"]. Talk held on 22 June 2007 at Quaternário do RS: integrando conhecimento, Canoas, Rio Grande do Sul, Brazil. PDF abstract
- ↑ Madge, Steve & Burn, Hilary (1987): Wildfowl: an identification guide to the ducks, geese and swans of the world. Christopher Helm, London. ISBN 0-7470-2201-1
- ↑ Honolulu Zoo (2007): Comb Duck Arxivləşdirilib 2005-11-25 at the Wayback Machine. Retrieved 2007-06-08.
- ↑ Johnson, Kevin P.; Sorenson, Michael D. "Phylogeny and biogeography of dabbling ducks (genus: Anas): a comparison of molecular and morphological evidence" (PDF). Auk. 116 (3). 1999: 792–805. doi:10.2307/4089339. JSTOR 4089339.