Mora (lat. mora sözündən; hərf. "gecikmə, fasilə") — bəzi dillərin prosodiyasına xas olan, psixofiziki olaraq hiss edilə bilən və fonoloji baxımdan əhəmiyyət daşıyan ən kiçik vahid. Mora qısa saitli açıq hecaya və daha mürəkkəb tərkibli hecaların qısa hecaya bənzər funksional komponentlərinə bərabərdir. O, xüsusi vurğuya malik olur, həmçinin vurğunun yerinin müəyyən edilməsində, morfem və sözlərin "fonoloji uzunluq" qanunauyğunluqlarının formalaşmasında əhəmiyyətli rol oynayır.[1]
- ↑ Вадим Касевич. Мора // Языкознание. Большой энциклопедический словарь (2-е издание). Москва: Большая Российская энциклопедия. Главный редактор — Виктория Ярцева. 1998. 310. ISBN 5-85270-307-9.
- Белов А. М. Вопрос о морах (оппозиция арифметической кратности в греческом и латинском языках) // Discipuli Magistro. К 80-летию Н. А. Федорова. — Москва, 2008. — С. 53-73.
- Белов А. М. Древнегреческая и латинская просодика (мора, ударение, ритмика). — Диссертация… доктора филол. наук. — М., 2011.