Eqosentrizm (lat. ego — "mən", centrum — "mərkəz") — fərdin öz nəzər nöqtəsindən başqa hər hansı digər fikri qəbul etməməsi. Eqosentriklər özlərini və öz şəxsi fikirlərini və ya maraqlarını daha əhəmiyyətli və etibarlı hesab edirlər. Eqosentrik insanlar başqalarının fikirlərini, reallığın onların qəbul edə biləcəyindən fərqli olduğunu tam başa düşə və ya qəbul edə bilmirlər.[1][2]
Bu termin psixologiya elminə Jan Piaje tərəfindən, 8-10 yaşınadək uşaqlara xas olan düşüncə tərzini təsvir etmək üçün gətirilmişdir. Müxtəlif səbəblərdən bu cür düşüncə tərzi yaşlı adamlarda da qorunub saxlana bilər.[3]
Eqosentrizm və narsissizm fərqli anlayışlardır.
- ↑ Windschitl P. D., Rose J. P., Stalkfleet M. T., Smith A. R. "Are people excessive or judicious in their egocentrism? A modeling approach to understanding bias and accuracy in people's optimism". Journal of Personality and Social Psychology. 95 (2). 2008: 253–273. doi:10.1037/0022-3514.95.2.253.
- ↑ Jan Piaje, «Речь и мышление ребенка», Глава 3 Arxivləşdirilib 2021-09-27 at the Wayback Machine, Москва — Ленинград, «Государственное учебно-педагогическое издательство», 1932
- ↑ Fogiel, M. The psychology problem solver: a complete solution guide to any textbook. New Jersey, NJ US: Research & Education Association. 1980.
- Mətndə eqosentrik metafor (mühazirənin videoyazısı) (rus.)
- The Human Mind Is Naturally Prone To the Following Egocentric Tendencies by Foundation for Critical Thinking