Enzo Biagi (it. Enzo Biagi; 9 avqust 1920[1][2][…] – 6 noyabr 2007[3][1][…], Milan) — İtalyan jurnalist və yazıçı.
Enzo Biagi | |
---|---|
it. Enzo Biaggi | |
![]() | |
Doğum tarixi | 9 avqust 1920[1][2][…] |
Vəfat tarixi | 6 noyabr 2007[3][1][…] (87 yaşında) |
Vəfat yeri | |
Vəfat səbəbi | ağ ciyərin ödemi |
Uşağı | 3 (Bice Biagi daxil olmaqla) |
Fəaliyyəti | televiziya aparıcısı, partizan, film tənqidçisi, kinorejissor, ssenarist, siyasətçi, yazıçı, jurnalist |
Əsərlərinin dili | italyan dili |
Mükafatları |
![]() ![]() |
![]() |
Enzo Biagi Antifaşist partizan hərəkatının iştirakçısı olub. Jurnalistikaya 18 yaşından başlayıb. O, həm yazıçı jurnalisti ("Corriere della Sera" qəzetində məqalələr yazıb, 1950-ci ildə yaradılan "Epoca" jurnalının baş redaktoru olub, kitablar çap etdirib), həm də televiziya aparıcısı kimi fəaliyyət göstərib.
9 may 2001-ci ildə İtaliyada seçki kampaniyası zamanı Biagi "Rai Uno" kanalında 10 dəqiqəlik “Il fatto” (“Fakt”) şousunda məşhur aktyor və rejissor Roberto Benignidən müsahibə alıb. Söhbət zamanı Beniqni baş nazirliyə namizəd Silvio Berluskonini ələ salıb, digər namizəd Françesko Rutellini dəstəkləyib.
Hakimiyyətə gəldikdən sonra Berluskoni mətbuat konfransı keçirib (bax: Editto Bulgaro), bu zaman o, açıq şəkildə "Rai Uno"nu Biaggi, eləcə də digər iki jurnalist - Mişel Santoro və Daniele Luttazzi ilə müqaviləni yeniləməməyə çağırıb. Müqavilə başa çatdıqdan sonra Biaggi qırx ildən çox işlədiyi televiziyanı tərk edib. Hökumətin mediaya təzyiq göstərməsi İtaliyada qalmaqala səbəb olub.[4]
Biagi "Corriere della Sera" səhifələrində Berluskonini tənqid etməyə davam edib. 2005-ci il mayın 26-da o, yenidən televiziya ekranlarına dönüb. Lakin bu dəfə müsahibi kimi. Nəhayət, 22 aprel 2007-ci ildə Romano Prodinin qısa müddətli baş nazirliyi zamanı Biagi ömrünün sonuna qədər aparıcılıq etdiyi yeni "Rotocalco Televisivo" şousu ilə televiziyaya qayıdıb.
O, evli olub, həyat yoldaşı 2002-ci ildə vəfat edib. Onların üç qızı - Bis, Karla və Anna (1956-2003) olub.
Bis Biagi (1947-ci il təvəllüdlü) həm də jurnalistdir, 2008-ci ildən bacısı Karla ilə birlikdə Enzo Biagi mükafatının verilməsi komitəsinə rəhbərlik edir.
- "İtaliya qarşısında xidmətlərə görə" ordeni (15 dekabr 1995-ci il).
Peşəkar mükafatları
və başqaları.
- “Gözəl həyat” (İtalyanca: “La bella vita”, 1996, Marçello Mastroyanni ilə söhbətlər kitabı).
- ↑ 1 2 3 4 Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
- ↑ 1 2 Enzo Biagi // BD Gest' (fr.).
- ↑ 1 2 http://uk.reuters.com/article/worldNews/idUKL0661439320071106.
- ↑ Stille, Alexander. The Sack of Rome. New York: Penguin. 2006. ISBN 978-1-59420-053-3.
- ↑ "1959/1950 - Le affermazioni di Tullio Pinelli, Enzo Biagi, Luigi SquarzinaRiccione Teatro". 2013-06-17. 2013-06-17 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-05-22.
- ↑ 1 2 "Biagi, una vita per il giornalismo . Corriere della Sera". 2015-03-24. 2015-03-24 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-05-22.