İşıq dağını da əhatə edən Binboğa dağlarının ən yüksək nöqtəsi 2957 metrdir. Dağlıq kütlə şimalda Hurman çayı, cənubda Göksun çayı, şərqdə Elbistan hövzəsi və qərbdə Sarız Suyu hövzələrini ayıran suayrıcı xətdir. Mövsümi və daimi axınlar qırılmaların köməyi ilə dağı aşındırmış və hər tərəfdən zirvələrə qədər çatan vadilər yaratmışdır. Bu vadilər zirvələrə çatmağı asanlaşdırır.

Anadolu Diaqonalı üzərindəki dağlarda həm İran-Turan, həm də Aralıq dənizi bitki zonası növlərinə rast gəlinir. 967 bitki növü müəyyən edilmişdir. Bitki növlərinin 38%-i İran-Turan, 11%-i Aralıq dənizi, 1,5%-i isə Avropa-Sibir bitki bölgəsinə aiddir. 2000 m hündürlükdən sonra endemiklik nisbəti yüksək olur. Dağda az miqdarda palıd və ardıc meşəsi qalıqları var. Bitki örtüyü süd emalı üçün yaylağa gedənlər tərəfindən məhv edilib. Yayla ərazilərinin bitki örtüyü dağ çəmənlikləri və antropogen çöllərdir.

Dağın yayla sahələrində görülən antropogen çöl bölgəsində görülən əsas bitkilər bunlardır: asfodel, bənövşəyi gəvən, sarmaşıq, adi boymadərən, kəklikotu, turnefor qundeliyası, mürəkkəbçiçəklilər, gəvən, tıs-tıs, yovşan, yonca, dərman adaçayı, sığırquyruğu, günəbaxanvari güləvər, südləyən, sünbülçiçəyi və zəfəran. Dağ çəmənlik zonasında; tayaotu, qaymaqçiçəyi, tıs-tıs, festuca, çobanyastığı, dağ soğanı, sığırquyruğu və ətirşah növlərinə rast gəlinir.

Binboğa dağlarında yarımköçəri heyvandarlıqla bağlı heyvandarlıq işləri ilə məşğul olurlar. Yayın əvvəlində sürüləri ilə yaylağa gedən kəndlilər sentyabrın ortalarında qayıdırlar. Yaylaqlar 1850 m ilə 2400 m yüksəklik arasında yerləşir.