Ambivalentlik[1] (ing. ambivalence) — bir insanın eyni anda bir obyektə, insana, hadisəyə və ya situasiyaya qarşı həm pozitiv, həm də neqativ hisslər bəsləməsi halı.[2] Başqa sözlə, qarışıq və ziddiyyətli emosiyaların eyni zamanda mövcud olmasıdır.
Bu anlayış ilk dəfə isveçrəli psixiatr Eugen Bleuler tərəfindən 1910-cu ildə psixiatriyada istifadə olunmuşdur.[3] O, ambivalentliyi xüsusilə şizofreniya xəstələrində müşahidə olunan bir xüsusiyyət kimi izah etmişdir. Lakin ambivalentlik yalnız psixi pozuntulara aid deyil, sağlam insanlarda da müxtəlif qərarsızlıq və daxili konfliktlər şəklində ortaya çıxa bilər.
- ↑ Armitage, Christopher J.; Conner, Mark. "Attitudinal Ambivalence: A Test of Three Key Hypothesis". Personality and Social Psychology Bulletin. 26 (11). 2000: 1421–1432. doi:10.1177/0146167200263009.
- ↑ Kaplan, K. J. "On the ambivalence-indifference problem in attitude theory and measurement: A suggested modification of the semantic differential technique". Psychological Bulletin. 77 (5). 1972: 361–372. doi:10.1037/h0032590.
- ↑ Bleuler, Eugen. "Vortrag über Ambivalenz" [Lecture on Ambivalence]. Zentralblatt für Psychoanalyse [Central Journal for Psychoanalysis] (alman) (1). 1910: 266–268.