Adelfat (q.yun. ἀδελφᾶτον) — monastır və adelfotariya arasındakı müqaviləyə əsasən monastıra əhəmiyyətli töhfə üçün alınan monastır əmlakını idarə etmək və monastır gəlirlərinə sərəncam vermək hüququ. Əsasən Bizansda geniş yayılmışdır.
Adelfat hüququ həm də qrant, ianə və ya satış predmetinə çevrilə bilər.[1] Feodor Prodrom Manqan monastırında verilən adelfata görə imperator I Manuilə təşəkkür etdiyi bütün poetik dövrü həsr etmişdir.[2]
Monastır əmlakına sərəncam verməklə adelfotari monastırın daxili həyatına müdaxilə etmək imkanı əldə etmişdir. Onların fəaliyyəti monastıra itkilər gətirə bilərdi. Buna görə də, bir sıra monastır tipikonları bu cür əlaqələri qadağan edir. Kanonist Feodor Balsamon adelfatı tamamilə məqbul hesab edirdi.[3]
- ↑ "А. П. Каждан. Византийский монастырь XI—XII вв. как социальная группа.//Византийский временник. том 31. с. 63-64". 2016-03-29 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-05-31.
- ↑ "А. П. Каждан Рецензия на: Theodori Prodromi de Manganis, ed. S. Bernardinello//Византийский временник т. 35 с. 252—254" (PDF). 2016-03-04 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2013-05-31.
- ↑ "А. П. Каждан. Византийский монастырь XI—XII вв. как социальная группа.//Византийский временник. том 31. с. 63" (PDF). 2016-03-04 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2013-05-31.