Tutuşaq, a dostlar, əl-ələ
Keçməsək arzudan əmələ
Böyük bir təhlükə, qorxu var –
Məhv olar, puç olar arzular
Könüllər coşub nəğmə deməz
Dünya biz deyənə bənzəməz. ("Əl-ələ")

Əyildim otlara, diz üstə çökdüm
Güllərin ətrini içimə çəkdim.
Günəş də telini çəmənə sərdi
Daha nə möcüzə istəyəcəkdim?! ("Çiçəkli çəmən")

Burda nə payız var, nə bahar, nə qış
Oğulsansa gəl bu gərdişə alış
Burda xəzan olmur, yarpaq saralmır
Şairim, vətənə dönməyə çalış
Burda nə payız var, nə bahar, nə qış. ("Xəzana alqış")

Gedin deyin anama
Uzaqda ki, balan var
Onu çox da qınama –
Uzaqdadır gələmmir.
Son vaxtlar keyfi yoxdur
Yorulub qəm-kədərdən
Heç ürəkdən güləmmir;
Ölmək istəyir hərdən
Amma hələ öləmmir… ("Gedin deyin anama")

Səsim bəzi qulaqlarda qalacaq
Kimlərsə şeirimdən ilham alacaq
Sözümü kimlərsə yada salacaq –
Adamın allahı var
Yada salmaqdan bezmir insanlar. ("Son xatirələr")

Bilirəm ki, için-için yanacaq
Neçə illər ad günümü anacaq
Ağrıyacaq mənə bağlı könüllər,
Qəbrim üstə qızaracaq
Qərənfillər, qızıl güllər. ("Məndən sonra")

Binadan nə Tolstoyçu, nə Marksist
Nə sosyalist, nə başqa "ist"
Nə Mustafa Kemalistəm.
Zaman-zaman onlara mehman olsam da
Təklikdən də zövq almışam
Söhbət edib, dərs alsam da
Mən öz havamı çalmışam.
Məni xorda oxutsalar
Səsim, sözüm, öz nəğməm var -
Dadı-duzu olsa da kəm,
Yenə nə qəm?!
Mən solistəm ki, solistəm! ("Solist")

Bir baxın: canımda neçə can varmış,
Qəlbimi neçə qat duyğular sarmış?!
Qanım uşaqlıqdan axan qan imiş
Gənclik atəşi də qəlbi yaxarmış…

Mənə "sanballı ol" söyləyən dostlar,
Deməyə nə var?!
Başqadır gərdiş –
O qədər də sadə deyilmiş bu iş…

Açılır rəng-rəng çiçəklər
Açılmayır kefim bu yaz.
İsinir xırda böcəklər
İsinir soyuq küləklər
Bu günəş mənimki deyil
Yaman üşüyürəm bu il.

Bu yaz mənə qəm gətirdi
Açılmayır kefim bu yaz.
Çoxları tək mən demirəm
Dərdim kitablara sığmaz –
Dərdlərim bircə sətirdi:
Sənsiz yaşaya bilmirəm. ("Sənsizlik")

Sənə hər nə söyləsələr
Allaha sığın desələr
Möcüzəyə bel bağlama,
Hər sevən yetməz ki kama…
Hər sevdiyi qismət olmur insana
Ürəyində bəslədiyi
Sevgilər qalır ona. ("Hər sevən yetməz ki kama…")

Sevənlər-onlardır bəxtəvər
Sevməyən insanı kim sevər?! ("Sevilmək istəyi")

Əlimdəki bir aşiqin qələmidir
O qələmə ilham verən
Bir dəli eşq aləmidir.
Biz yazırıq, yaradırıq sətir-sətir
Bu yandan da vərəq-vərəq ömür bitir
Nə etməli, bu bəşərin xilqətidir.
Hər nə qədər olsa da gec
Sözüm bir, fikrim qətidir:
Ya sən, ya heç! ("Ya sən, ya heç!")

Nə qədər "sevirəm" söyləsən
Dünyalar qədər də çox sevsən
Ağlasan (bilirəm kövrəksən) –
Qoy olsun, qoy coşsun duyğular
Bil ki, eşq nə qədər çox olsa
Yenə də çox azdır, gözəl yar.

Aşiqi hər addım sınamaq
Sözdən söz çıxarıb qınamaq –
Bu köhnə avazdır, gözəl yar.
Sevginin başqadır səfası –
Sevginin hər cövrü-cəfası
Cilvə, işvə, nazdır, gözəl yar.

Gözlərin üstümə yürüsə
Canımı atəşə bürüsə
Bil ki, kefim sazdır, gözəl yar.
Dilin bal, dişlərin dürr isə
Bizi titrətməsə bir busə
Dil ya diş çox azdır, gözəl yar…

Nə olardı, gülüm, dəyişməyəydin,
Gözündən qığılcım yox olmayaydı
Tale bəxş edənə boyun əyəydin
Od saçan gözlərə yaş dolmayaydı?!

Nə olardı, gülüm, susa biləydin
Səbirdən sənə də bir pay düşəydi
Ağlamaq yerinə deyib-güləydin
Qara bulud bizdən yan ötüşəydi?!

Səndən ilham alıb şeir yazaydım
Bizi məst edəydi bu eşqin dadı
Hər şeyi sevgiyə, eşqə yozaydım
Bax onda deyərdim: həyat röyadı

Qoyun olduq, dağ döşündə cəm olduq
Otdan yedik, sudan içdik, dəm olduq.

Qoyunsansa sual vermə
Daha demə
Kimlərə həmdəm olduq?!
Alış itə, alış qurda
Xan çobana, xan çomağa
Alış təzə, köhnə yurda
Başaşağı otlamağa.

Biz öz qoyun gözümüzü
Döyə-döyə
Yaradana şükür olsun deyə-deyə
Hələ çox iş görməliyik,
Yunumuzu, südümüzü…
Sözün düzü
Biz ki belə yeməliyik –
İstəsələr canımızı verməliyik.

Qoyunsansa sual vermə
Daha demə
Nədən belə havalandıq, dəm olduq,
Ağzı qara canavara yem olduq?!

Dözülməz çox dərdlərə
Dözdük…dözürük hələ.

Toyların qulaq batıran səsinə
Xanımların hikkəsinə
Dözürük yana-yana.
Dözürük ağ yalana,
Soyğunlara, talana.
Sözdən uzaq əmələ
Dözdük…Dözürük hələ.

Boşboğazın çənəsinə
Cahilin mənəm-mənəm deməsinə
Canavarın quzunu yeməsinə
Dözdük,
Rüşvətin xırdasına, yekəsinə
Dözdük,
Xəritənin sol küncdəki ləkəsinə *
Üzüldük,
Amma dözdük.

Hakimlərə pul verdi vəkillər
Polisə işə girdi "killer"
Yenə dözdük.

Böhtana, nifrətə, kinə
İblisə, şeytana, cinə
Daş ürəyə, zəhər dilə
Dözdük…və dözürük hələ.

Dözmüşük…və dözməliyik
Durmaq olmaz ki yarıda?!
Dözməsək… deməli biz dəliyik
Dözməsək… bu dünyadan getməliyik.
Dözüb başqaları da
Bizə – mənə, sənə qədər
Yəqin biz də dözəcəyik
Yəqin ki… ölənə qədər.

İstedadda bu xalq, vallahi, təkdir
Baş işlətmək ona nəyə gərəkdir?!
Bir xalq ki bazarda belə zirəkdir
Ona nə Hind taydır, nə Çin, a millət!

Madam ki qarşıda xoş gələcəkdir
İşimiz onsuz da düzələcəkdir.
Elə ki, bu doğru yol ilə getdin
Onda kamilliyə yetdin, a millət.

Özgəyə qurbandır o quru canın
Dövran dəyişdikcə dəyişdi qanın
İranın, Turanın, ya Rusiyanın
Quyruğuna düşüb getdin, a millət.

Beşikdən yabançı dillərdən yapış
İngilisi, Rusu bilməyə çalış.
Doğma dil boş şeydir, ona bənd olma
Və xam xəyallarla özünü yorma
Vicdan, həya, vüqar… Bunları unut
Rüşvət ver, rüşvət al, işini bərk tut!

=============== ===============
Millətin işləri başından aşır
Gecə-gündüz toyda, ya bazardadır
Millətə oynayıb gülmək yaraşır
Elmə, fəlsəfəyə vaxtı hardadır?!

Çal-çağır bol olsa, basılarmı ər?
Millət fərəhindən göyə yüksələr;
Ürəkdə saxlama nə dava, nə kin
Get-gedə azalır qonşun dərbədər
Nə qalıb? – Uzağı yüz-yüz əlli min,
Yəni bizim şadlıq evləri qədər.

============== ==============
Guya mənəviyyat axsayır indi
Nə qədər axsasa yenə bəsindi.
Mənəviyyat nədir, təmizlik nədir?
Təmiz olan bədbəxt gör nə gündədir!

— Elmdə sıramız?… – Bəli, seyrəkdir
Bizimki o deyil, sevən ürəkdir-
On səkkiz min şair nəyə gərəkdir
Sən məni də şair etdin, a millət?!

Günahımız çoxdur, aləmə sığmaz
Heç biri sirr deyil, deyəcəm az-az.
Yox! Dilim od tutar, gəlsin telli saz
Aşıq meydan açsın, mən deyim, sən yaz.

Gah sağa, gah sola, gah dala getdin
Nə dövlətə, nə də kamala yetdin.
İşlər belə getsə…yox! Belə getməz -
Belə getsə millət kamına yetməz.
Hamısını desəm ömür bəs etməz
Və sair və sair etdin, a millət.

Sən könül savaşına
Çəkmə məni, ay gözəl –
Görmürsünmi yanıram?!
Kül oldum, insafa gəl.
Mən ki sənin başına
Dönürəm, dolanıram
Canımı almaqla sən
Xeyirmi görəcəksən?

Demirəm şuxluq etmə
Yerində et, çox etmə!

Mən başına dönəndə
Sən də döndər başını
Lal olubsan – dilə gəl
Dəryasan – sahilə gəl.

Tök ətəyindən daşı
İncitmə vətəndaşı
Gəmisən? – Limana gəl
Kafirsən? – İmana gəl
Axır düz yola düzəl.

Gəl imkan ver, ay gözəl
Ay bal dodaq, gül yanaq
Bu könül savaşını
İkimiz də qazanaq!

Gözündən sevgi yağsın
Ay qaş-qabaq tökən yar.
Bulaqlar şır-şır axsın
Ay su dərdi çəkən yar.

"Su yoxdur, çay da yoxdur"
Deyib işvə satan yar,
Çay yoxdur – farağat dur,
Dalda qaş-göz atan yar.

Saçlarının ucunu
Əllərində əzən yar
Boynuna al suçunu
Ay məndə suç gəzən yar.

Qonağa nə deyərlər?
— Göz üstündə yerin var.
Nə döyər, nə söyərlər
Mahnı deyər samavar.

Boynunu yana əyib
Nəlbəkini düz, gözəl
Pürrəngi çay dəmləyib
İstəkana süz, gözəl.

Pürrəngi çay dəmləyib
İstəkana süzəndə
Mən sözümü cəmləyib
Çatdım son iki bəndə:

Can alan, naz satanlar
O tay, bu tayda çoxdur
Sevgidə nə desən var
Sevgidə qayda yoxdur.

Deyinibsən gödək donu
Hara gedir işin sonu?
Bir quru canım var, onu
Al, sənə qurban demişəm. ("Demişəm")

Səni çox tərif etsələr
Səndən heç yoxdur desələr
Sənə xoş gəlsə də belə
Çox aldanma şirin dilə
İnsan bəzən yalan deyir
Bilə-bilə. ("Tərif")

Ürəyimdə odlu sevgi bəslədim
Sevgilimə açdım onu mən fağır.
Onda da bir xoş üz görmək istədim
Gördüm…üz-gözündən zəhrimar yağır.

Təbiət insanla ittifaq qurmur
Günəş istəyirsən, sulu qar yağır.
Yar üçün özünü lap oda da vur
Yenə də başına tufanlar yağır. ("Sulu qar")

Aşiq məşuqə yetməsə
Ortada ah-zar olacaq.
İki qəlb yola getməsə
De, kim günahkar olacaq
Mənmi, yoxsa sənmi, gülüm? ("Mənmi, yoxsa sənmi?")