Kral və kraliçanın çoxdan gözlənilən qızı dünyaya gəlir və bir pəridən başqa krallığın bütün pərilərini bayrama dəvət edirlər - çünki o, yarım əsridi ki, öz qəsrindən ayrılmamışdı və hamı onun öldüyünü düşünürdü. Vəftiz ziyafətinin qızğın vaxtında çağırılmamış pəri peyda olur, ona elə gəlirdi ki, ona hörmətsizlik edilir, çünki onun üçün kifayət qədər qiymətli qab-qacaq qoyulmayıb. Çağırılmamış pərilərdən və digər birindən başqa, bütün pərilər şahzadəyə sehrli hədiyyələr təqdim etdikdə, qoca pəri Karabos şokedici kəhanətini söylədi: şahzadə barmağını cəhrənin iynəsinə sancaraq öləcək. Sonuncu pəri hökmü yumşaldır: “Bəli, şahzadə barmağını iynəyə sancacaq, amma düz 100 il yatacaq” (Perronun orijinal variantında şahzadənin adı çəkilmir). Padşah bütün cəhrələri və iynələri yandırmaq üçün fərman verir, amma boş yerə: 16 ildən sonra şahzadə şəhərdən kənar qəsrdə, kral fərmanı haqqında heç nə eşitməyən və ip əyirən yaşlı bir qadın tapır. Şahzadə barmağını iynəyə sancır və yerə yıxılır. Artıq onu oyatmaq mümkün deyil. Hökmü yumşaldan pəri peyda olur, padşah və kraliçadan qalanı tərk etməyi xahiş edir. Bu vaxt o, qəsri əbədi yuxuya qərq edir və onun ətrafında keçilməz bir meşə böyüdür ki, heç kəs son tarixə qədər qalaya girə bilməsin. 100 il keçir, şahzadə oğlan peyda olur, qalaya girir - və şahzadə qız yuxudan oyanır (heç bir öpüş olmur, o, şahzadə yalnız sehrin bitmə vaxtı çatdığına görə oyanır). Sonra - gizli nişan baş tutur. Şahzadə hər gün arvadına baş çəkir və onların uşaqları - Den adlı oğlu və Zarya adlı qızı dünyaya gəlir. Lakin şahzadənin anası onun sevgi münasibətindən şübhələnir və oğlundan gəlinini və nəvələrini qalaya onun yanına gətirməsini xahiş edir. Qadın adamyeyən olduğu üçün, nəvələrini yemək istəyini çətinliklə cilovlaya bilir.Lakin şahzadə müharibəyə gedir və qayınana hərəkətə başlayır. Əvvəlcə qız nəvəsini, sonra oğlan nəvəsini və nəhayət, gəlinini öldürüb dadlı bir yemək bişirməyi əmr edir. Amma eşikağası onları tövlədə gizlədir, kraliçaya isə heyvan əti verir. Bir dəfə həyətdən keçən adamyeyən-kraliça tövlədən qışqırıq səsləri eşidir: şahzadə şıltaqlığına görə oğlunu qamçılamaq qərarına gəlib. Adamyeyən-kraliça o qədər qəzəblənir ki, qalanın həyətinə hər cür sürünənlər doldurulmuş bir qazan qoymağı, gəlinini və nəvələrini ora atmağı əmr edir, amma xoşbəxtlikdən şahzadə qayıdır. Biabırçılığa dözə bilməyən kraliça özünü qazana atır və ölür. Nağılın məntiqi nəticəsi: heç bir qız titulu və var-dövləti olan şahzadəni gözləmək üçün bir əsr boyu yatmaz.

Keçmişin bəzi folklorşünasları güman edirdilər ki, on üçüncü qovulmuş pəri haqqında hekayədə ay təqvimi sisteminin (il on üç aydan ibarətdir) on iki aylıq günəşə dəyişdirilməsi öz əksini tapmışdır. Bu gün bu baxış köhnəlmiş hesab olunur.

Qüstav Dore nağılın mövzusunda altı qravürdən ibarət seriya yaratmışdır.

Bir sıra rəssamlar da öz kətanlarında nağılın süjetindən istifadə etmişlər.

•  
  (ing. Henry Meynell Rheam) «Yatmış gözəl» (1899)
•  
  (ing. John Collier) «Yatmış gözəl» (1921)
•  
  (ing. Edward Coley Burne-Jones)«Çəhrayı bağça» (1890)