25 yaşına qədər nə bir [[qəsidə]]si, nə də bir aşiqanə [[qəzəl]]i olmayan şairin mətbuat aləminə gəlişi [[1905]]-ci ilin ortalarına təsadüf edir. M.Hadi mətbuatdakı şeirləri ilə oxucuların hörmətini qazanmaqda idi. Onu yaxından tanıyan, yaxın dostu [[Mustafa Lütfi İsmayılov Şirvanski|Mustafa Lütfi]] [[Həştərxan]]da "[[Bürhani-Tərəqqi]]" qəzetini nəşr edirdi və onun M.Hadi kimi qüdrətli qələm sahibinə böyük ehtiyacı var idi. Onun çağırışına görə M.Hadi tamamilə müəllimlikdən əl çəkir, [[1905]]-ci ildə [[Həştərxan]]a gedir, mətbuatda çalışmağa başlayır. M.Hadi "[[Həyat (qəzet)|Həyat]]", "[[Füyuzat (jurnal)|Füyuzat]]" və "[[Bürhani-Tərəqqi]]" qəzetlərində elmə, maarifə çağıran şeirlər və intibah məsələlərinə dair məqalələr yazırdı. M.Hadi [[1906]]-cı ildə [[Əli bəy Hüseynzadə]]nin çağırışı ilə [[Bakı]]ya gəlib "[[Füyuzat (jurnal)|Füyuzat]]" məcmuəsində çalışır, buradakı [[osmanlı]] müəlliflərindən fərqli olaraq yerli həyata dair yazıların geniş nəşrinə çalışır. "[[Füyuzat (jurnal)|Füyuzat]]" qapandıqdan sonra o, ''"Tazə həyat"'' və ''"İttifaq"'' qəzetlərində işləyir.

 

[[1908]]-ci ildə çıxmış "''Firdovsi-ilhamat''" kitabına "''Varmı bundan yuxarı uçmağa istedadım''" misrası ilə başlanan "''Cəhalətimdən şikayət''", "''Aşiqi-sadiqləriz, pünhan deyil bürhanımız''" misrası ilə başlanan "''Bu da bir həqiqət''", "''Afərin olsun sənə, filusufi-zifunun''" misrası ilə başlanan "''Şeyxlərə-işanlara''", "''Sofi, gəl öyrən həyatın tərzini heyvandan''" misrası ilə başlayan "''Söfiyə-zahidə''" və b. şeirləri, məqalələri, tərcümələri daxil edilmişdir.

[[Əli Nəzmi]]nin öz xatirələrində yazdığına görə, həmin ilin baharında şair ağır maddi ehtiyacda idi. [[Gəncə üsyanı (1920)|Gəncə üsyanı]]ndan bir neçə gün sonra ([[1920]]-ci ili [[may]]ı) Hadi xəstəxanada ağır yatırmış, həmin günlərdə vəfat etdiyi güman olunur.<ref>[http://inform.az/index.php?newsid=22414]</ref>

 

 

== Xarici keçidlər ==