"Velosiped oğruları" (it. Ladri di biciclette) — rejissor Vittorio de Sikanın filmi.
Velosiped oğruları | |
---|---|
it. Ladri di biciclette | |
Janr | dram filmi, Art haus |
Rejissor | |
Prodüserlər | |
İcraçı prodüser | Vittorio de Sika |
Ssenari müəllifləri | |
Baş rollarda | |
Distribütor | Netflix |
İlk baxış tarixi | 1948, 21 noyabr 1948, 24 noyabr 1948, 12 dekabr 1949, 13 dekabr 1949 |
Müddət | 90 dəq. |
Büdcə | 133.000 $ |
Ölkə | |
Dil | italyan dili |
Rəng | ağ-qara[d] |
IMDb | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Məzmun
Filmdəki hadisələr 1940-cı illərdə baş verir və İtaliyanın müharibədən sonrakı dövrünü əks etdirir. Ailə başçısı, iki uşaq atası Antonio Riçi işsizdir. Uzun axtarışlardan sonra o, nəhayət, afişaları yapışdırmaq işinə qəbul olunur. İşə başlamaq üçün ona təcili velosiped lazımdır. Əmək birjasının məmuru ona "Velosiped yoxdursa, iş də yoxdur" – deyir. Antonionun əvvəl velosipedi var idi. Lakin onu yemək üçün az miqdarda pul əldə etmək üçün lombarda vermişdi. Velosipedi lombarddan almaq üçün arvadı Antonioya sonuncu qiymətli şeyi verir. Bu, onun cehizi olan altı döşəkağı idi.
Birinci iş günündə Antonio üstündə Rita Heyvortun şəkli olan afişanı yapışdırır. Bu vaxt velosipedi oğurlayırlar. Antonio balaca oğlu Bruno ilə ümidsiz halda axtarışa çıxır. Tamaşaçılar ata-oğulun gözü ilə varlı və kasıb Romanı gəzirlər. Bu axtarışlar filmin süjet xəttini təşkil edir. Bəzən Antonioya elə gəlir ki, velosipedi tapmağa lap az qalıb, amma o, hər dəfə fikrində yanılır.
Axırda o, bu vaxt ərzində özünün işsiz, ailəsinin ac olduğunu düşünüb özü bir velosipedi oğurlamağa cəhd edir. Ancaq onu tuturlar. Bunların hamısı balaca Brunonun gözünün qarşısında baş verir. Ona görə də velosipedin sahibi Antonionu bağışlayır və düşünür ki, onu tutanların etdiyi təhqirlər kifayətdir.
Film faciəli sonluqla başa çatır. Antonio heç nəyi olmadan, oğru damğası altında, sabahkı günə inamsız vəziyyətdə oğlu ilə yoluna davam edir.
Film haqqında
- Film Fəxri "Oskar" mükafatı (1950), BAFTA mükafatı, Lokarno kinofestivalının xüsusi mükafatını qazanmışdı. 1995-ci ildə isə Vatikanda tərtib edilmiş "Bütün zamanların 45 ən böyük filmi" siyahısına bu filmin də adı daxil edilmişdi. Bu siyahı dünya kinosunun yaranmasının 100 illiyi münasibətilə hazırlanmışdı.
Mükafatlar və nominasiyalar
Mükafatlar
1950-ci ilin "Oskar" mükafatı:
- Fəxri Oskar
1950-ci ilin "BAFTA" mükafatı:
- Ən yaxşı film
1950-ci ilin "Qızıl Qlobus" mükafatı:
- Ən yaxşı xarici film
1950-ci ilin Buxarest Film Festivalı:
- "Qızıl Canavar" mükafatı
Nominasiyalar
1949-cu ilin "Oskar" mükafatı:
- Ən yaxşı uyğunlaşdırılmış ssenariyə görə –
Filmin heyəti
Film üzərində işləyənlər
- Əsərin müəllifi : Luici Bartolini
- Ssenari müəllifləri : Çezare Zavattini
- Rejissor : Vittorio de Sika
- Operator : Karlo Montuori
- Bəstəkar : Alessandro Çikonyini
- Prodüser : Vittorio de Sika
Rollarda
- – Antonio Riççi
- – Bruno Riççi
- Lianella Karell – Mariya Riççi
- Yelena Altyeri
- Cino Saltamerenda – Bayokko
- Culio Kyari
- Vittorio Antonuççi – oğru
- Mikele Sakara
- Fausto Querzoni
- Karlo Yakino
İstinadlar
- ↑ .
- .
- ↑ .
- .
- ↑ (ing.). 1990.
Xarici keçidlər
- — Internet Movie Database saytında