Saak Süni — 821-831/832 - ci illərdə Qeqarqunik hakimi.Sünik knyazı Vasakın kiçik oğlu olan Saak atası Vasakın ölümündən sonra Sünikin şimal-qərb ərazisində yerləşən Qeqarqunik ərazisində və Göyçə gölünün ətrafında hakimiyyətə gəlmiş və Sünik sülaləsinin bir qolu olan Qeqarqunik Haykazunları nəslinin əsasını qoymuşdur. 831-832-ci illərdə ərəblərə qarşı Zəngiçay sahilində Kavakert döyüşündə öldürülmüş və nəşi katolikos II David Kakagetsi tərəfindən dəfn edilmişdir. Ölümündən sonra taxta oğlu I Qriqor Supan keçmişdir.
| Saak Süni | |
|---|---|
| Şəxsi məlumatlar | |
| Uşağı | |
| Ailəsi | Sünik |
| Dini | Erməni Həvari kilsəsi |
“Kavakert dastakerti qarşısında Xurastan çayı sahilində böyük ərlər onları qarşıladılar. Hulun onların üzərinə hücum əmri verməsindən sonra tərəflər arasında vuruşma başlandı və bir çoxlarının qanı töküldü. Öldürülənlər arasında Sünik teri (zadəganı) Saak da var idi. Smbat və Sevada isə qaçaraq canlarını qurtara bildilər. Hul yenidən Dvinə döndü. Sünik teri Saakın cəsədi böyük patriarx David tərəfindən müqəddəs patriarxlıq evinə gətirilərək müqəddəs məbəd yaxınlığında dəfn edilmişdir. Saakdan sonra taxta, əzizləmə anlamında Supan ləqəbiylə adlandırılan oğlu Qriqor sahib çıxmışdır."
— Hovannes Drasxanakertçi, XXV
İstinadlar
- ↑ A. E. Redgate - 2021-01-18 at the Wayback Machine, Wiley-Blackwell, 2000. — səh. 180
-
↑ Richard G. Hovannisian. The Armenian People from Ancient to Modern Times. — Palgrave Macmillan, 1997. — Vol. I. The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century. — P. 137. — 386 p. — ISBN 0-312-10169-4, ISBN 978-0-312-10169-5
The alliance with Babek was not always advantageous for Siwnik‘, as we shall see, and after Vasak’s death in 821 his lands were divided between his two sons: Sahak, prince of western Siwnik‘ or Gelakunik‘ (Geghakunik), with the famous religious and intellectual center of Makenoc‘ (Makenots) Vank, and P‘ilippos, prince of eastern Siwnik‘ or Vayoc‘ Jor (Vayots Dzor) (modern Eghegnadzor), southeast of Lake Sevan, where the local dynasts were to erect the still more distinguished monastic center of Tat‘ew (Tatev).
- Bax. 2011-12-06 at the Wayback Machine
-
↑ Richard G. Hovannisian. The Armenian People from Ancient to Modern Times. — Palgrave Macmillan, 1997. — Vol. I. The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century. — P. 138. — 386 p. — ISBN 0-312-10169-4, ISBN 978-0-312-10169-5
Joining together in one of the local alliances between the Christian naxarars and Muslim emirs that was to characterize the history of medieval Armenia, Sahak, prince of western Siwnik‘, the Djahhafid emir and the usually cautious sparapet Smbat, abandoning on this occasion the loyalist tradition of the Bagratuni house toward the caliphate, disregarded the conciliatory intervention of the kat‘olikos Dawit‘ II and defied the ostikan in 831/2 according to the Armenian historian Yovhannes “the Kat'olikos.” (Yovhannes Drasxanakertc‘i, xxv, p. 117). Unfortunately for the rebels, the Prince of Princes Bagarat held aloof with the forces of the south, and the ostikan, taking the initiative of the attack, routed them in a bloody battle on the Hrazdan River north of Duin. Sahak of Siwnik‘ was killed, and his domain passed to his son Grigor Sup‘an I. The Djahhafid emir fled to Siwnik‘ to bring more trouble on the region, and Smbat sparapet took refuge in his northern domains.
- Иованнес Драсханакертци. гл. XXV // 2011-12-06 at the Wayback Machine. — Ер., 1986