Raquza (müasir Dubrovnik, Xorvatiya) mühasirəsi ― 866-cı ildən ifriqiyəli ağlabidlər sülaləsi tərəfindən həyata keçirilən və 868-ci ildə Bizans donanması yaxınlaşdıqdan sonra uğursuzluqla başa çatan mühasirə. Bu hərbi əməliyyat 15 ay davam etmişdir. Mühasirənin özünü doğrutmaması və bizanslıların Dalmatiya bölgəsinə yenidən gəlməsi təzə Bizans imperatoru I Vasili tərəfindən yeni təcavüzkar Qərb siyasətinin başlanğıcına gətirib çıxartdı. Bunun bilavasitə nəticəsi, həmin ərazilərdə Bizans hökmranlığının adı altında bərpası və qərbi Balkanlarda yaşayan başlanğıcı oldu, bundan əlavə hadisədən bir neçə il sonra Bizans da öz mövqeyini bərkitdi və o, bölgəyə təsiri daha da artdı.
Raquzanın mühasirəsi | |||
---|---|---|---|
| |||
Tarix | 866–868 | ||
Yeri | Raquza, | ||
Nəticəsi | Xristianların qalibiyyəti, Raquzanın azad olunması | ||
Ərazi dəyişikliyi | Dalmatiya üzərində | ||
Münaqişə tərəfləri | |||
|
|||
Komandan(lar) | |||
|
|||
Tərəflərin qüvvəsi | |||
|
|||
|
Öncə gələn hadisələr
867-ci ildə Makedoniyalı I Vasili hakimiyyətinin başlanğıcında Siciliya və üzərindəki Bizans hakimiyyəti ağlabidlərin İfriqiyədə genişlənməsinə görə xeyli zəiflədi; eynilə, Qərbi Balkanlarda xorvatlar, serblər, , , , və kimi yerli slavyan qəbilələri Bizans süzerini qovuи, öz müstəqilliklərini yenidən elan etdilər. Nəticədə, Adriatik dənizi həm slavyan, həm də saratin quldurlarının qurbanına çevrildi, birincisi Dalmatiya sahillərindən fəaliyyət göstərirdisə, ikincisi İtaliyanın cənubundan, Bari, Taranto və Brindizidəki bazalarından öz quldurluq əməllərini həyata keçirirdi.
Mühasirə və sonraki hadisələr
I Vasilinin nəvəsi, X əsr imperatoru sözlərinə əsasən, 866-cı ildə ağlabidlər Səudan (Barinin ağlabid əmiri), tarentolu Səbanın və bərbər Kalfunun komandanlığı altında 36 gəmi ilə Dalmatiya sahillərinə qarşı böyük dəniz əməliyyatı başlatdılar. Ağlabid donanması Raquzanı (Dubrovnik) mühasirəyə almağa başlamazdan əvvəl Butova (Budva), Rosa () və Dekatera (Kotor) şəhərlərini qarət etdi. Raquzalılar ağlabid mühasirəsinə on beş ay müqavimət göstərməyi bacardılar, lakin qüvvələri azalanda kömək üçün Konstantinopola elçilər göndərdilər. İmperator Vasili onlara kömək etməyə razı oldu və təcrübəli və bacarıqlı patrisiat komandanlığı altında 100 gəmidən ibarət donanma təchiz etdi. Bəzi fərarilərdən onun yaxınlaşmasını öyrənən saratinlər mühasirəni dayandırıb Bariyə qayıtdılar.
Bu ekspedisiya Vasilinin Qərb üçün tərcih etdiyi yeni və iddialı xarici siyasətinin ilk nümunəsi idi. Oorifanın "bayraq göstərməsi" həmən öz nəticələrini verdi, slavyan qəbilələri imperatorun süzerenliyini bir daha tanıyaraq onun yanına səfirlərini yolladılar. Vasili bölgəyə məmurlar, casus və missionerləri göndərdi və sahil şəhərləri və regionları üzərində Bizans hökmranlığını yeni adı altında bərpa etdi. Daxili bölgələrin slavyan qəbilələri başçılarına geniş muxtarlıq verildi və onlar o ərazilərdə əsasən özləri hökmdarlıq edirdilər; da bu ərəfdə başladı.
Dalmatiya mülkləri və Adriatik dənizi üzərində nəzarəti təmin etmək üçün Vasili İtaliyadakı saratin bazalarını neytrallaşdırılmalı olduğunu başa düşdü. Bu məqsədlə Oorifa 869-cu ildə Raquza da daxil olmalqla slavyan kontingentlərini daşıyan başqa donanmaya rəhbərlik etməyə başladı ki, İtaliya kralı ilə Barini zəbt etsin. Bu cəhd uğursuz olsa da, iki il sonra Bari Lüdovikin . Nəhayət, 876-cı ildə şəhər Bizansın nəzarəti altına daxil oldu və feması adlı yeni Bizans vilayətinin paytaxtı və mərkəzinə çevrildi. Bu, on ildən artıq çəkən Bizans hücumunun başlanğıcı oldu, hansı ki cənubi İtaliyanın böyük bir hissəsində XI əsrə qədər davam edən imperiya nəzarətini bərpa etdi.
İstinadlar
- ↑ . səh. 142
- . səh. 30
- Əslində Bari əmirliyinin qurucusunun adı. . səh. 20
- . səh. 127
- ↑ . səh. 31
- ↑ . səh. 143
- . səh. 41–45, 57, 63–66, 68
Mənbə
- Kreutz, Barbara M. . Philadelphia: University of Pennsylvania Press. 1996. ISBN 0-8122-1587-7.
- Metcalfe, Alex, , Edinburgh: Edinburgh University Press, 2009, ISBN 978-0-7486-2008-1
- Moravscik, Gyula; Jenkins, R.J.H., redaktorlar Constantine Porphyrogenitus: De Administrando Imperio. Washington, DC: Dumbarton Oaks. 1967. ISBN 0-88402-021-5.
- (1988). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-34157-4.
- Wortley, John, ed. (2010). . Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76705-7.