|
Bu məqalədə heç bir məlumatın mənbəsi göstərilməmişdir.
|
Rəcəz (Ərəbcə: رجز)
Ərəb ədəbiyyatında Ərəb şeirinin ən yayılmış formalarından biridir. Rəcəz, nəzm ilə əlaqəli bir termindir. Rəcəz uzun saitsiz müstəf`ilün təlifəsi üzərində qurulur.
Klassik Ərəblərin, qəsidə və rəcəz başda olmaqla bir sıra şeir növləri mövcuddur.
Satirik Rəcəzlər
Ərəb ədəbiyyatında satirik rəcəzlər, həcv sənətinin ortaya çıxma müddətindəki ikinci və ya üçüncü mərhələyə rast gəlinir. Həcvin əvvəlcə mənsur və ya ünsürlərlə qarışaraq keçdiyini, daha sonra Ərəb kahinləri vasitəsiylə səcin həcvlərə çevrildiyini ve önceki halının ləğv edildiyi hesab olunduğunda, rəcəzin vücuda gəlişi satirikliyin üçüncü keçidinə yerləşdirilir.
Hərb Rəcəzləri
İslamdan əvvəl və sonra, Ərəblərin hərb meydanlarında rəcəz şeirləri söylədikləri bilinir. Müharibə bölgəsində söylənən bu tərz şeirlər, hərb rəcəzi olaraq adlandırılır. Bu şeirlər adətən bədahətən söylənən və sünilikdən uzaq misralardan meydana gəlir. Mərhab ibn əl-Həras və Kəb ibn əlMâlik dövrünün hərb rəcəzi söyləyən şairlərini misal göstərmək olar.
Həmçinin bax
Xarici keçidlər
İstinadlar
- Əliyev, Rəhim. Ədəbiyyat nəzəriyyəsi (Azərbaycan) (2-ci nəşr). Bakı: Qanun nəşriyyatı. 2012. 387.
- Əliyev, Rəhim. Ədəbiyyat nəzəriyyəsi (Azərbaycan). Bakı: Mütərcim. 2008. 360.
- Ədilli, Şirvani. Əruz vəzninin sadələşdirilmiş qəlibləri (Azərbaycan). Bakı: Adiloğlu. 2010. 50.
- Əkrəm, Cəfər. Əruzun nəzəri əsasları və Azərbaycan əruzu (Azərbaycan). Bakı. 1977.
- Quliyev, Tərlan. Əruz və qafiyəşünaslıq tarixi (Azərbaycan). Bakı. 1998.
- Hacıyeva, Aytən. Ədəbi nümunələrin toplanmasında Şərq-Qərb ənənələri (Azərbaycan). Bakı: Ənənə və qloballaşma. 2002. 34–36.
Mənbə
- Quliyev Tərlan, Azərbaycan şeirinin qədim dövrü. Bakı2001.
- Rəhimova Aytac, Azərbaycan musiqisində meyxana janrı. Bakı-2002.
- Фролов, Д. В., Классический арабский стих. История и теория аруда. Москва-1991.