Pavel Aleksandrviç Florenski 1882-ci ilin yanvarın 21-də (Yuli təqvimi ilə 9-da) Yevlax yaşayış məntəqəsində anadan olmuşdur. O, 1879–1883-cü illərdə Bakı-Tiflis dəmir yolunu çəkən baş mühəndis Aleksandr İvanoviç Florenskinin oğludur. P. Florenskinin uşaqlığı Yevlaxda keçmişdir. O, Tiflisdə klassik gimnaziyanı bitirdikdən sonra Moskva Dövlət Universitetinin fizika-riyaziyyat fakültəsinə daxil olmuş və bitirdikdən sonra dinə olan marağına görə Moskva Dini İlahiyyət Akademiyasında təhsil almışdır. Təhsilini bitirdikdən sonra 1920-ci ilə Anna Giyatsintova ilə ailə həyatı qurmuşdur.

P. Florenski 1911-ci ildə keşiş təyin edildi. Artıq, 1912-ci ildə 30 yaşlı Pavel Florenski Pravoslav kilsəsinin din xadimi kimi bütün Rusiyada tanınırdı. O, çar II Nikolayın etimadını qazanmışdı, onunla dostluq əlaqələri vardı. 1914-cü ildə "Ruhani həqiqət haqqında" adlı dissertasiya işini müdafiə edərək, 1919-cu ilə qədər Troitse-Sergiyeva Lavrada fəlsəfə müəllimi olaraq çalışdı. Bu illər ərzində fəlsəfə, teologiya, incəsənət nəzəriyyəsi, riyaziyyat və elektrodinamika üzrə bir sıra əsərlərini nəşr etdirmişdir.1924-cü ildə "dielektriklər" haqqında böyük bir monoqrafiya çap etdirdi. Eyni zamanda "Troitse-Sergeiyeva Lavra"-nın tarix komissiyasında elmi katib vəzifəsində çalışdı. Bu illərdə Rus incəsənəti haqqında yazdığı məqalələri nəşr etdirdi. 1920-ci illərin ikinci yarısından etibarən o, araşdırmalarının istiqamətini əsasən fizika və elektrodinamika üzərinə yönəltmiş və "xəyali ədədlər" haqqında məqaləsini yayınlamışdır.

Rusiyada oktyabr çevrilişindən sonra bütün din xadimləri kimi o da təqiblərə məruz qalmışdı. 1928-ci ildə Florenski Nijni Novqoroda sürgün edildi. Yekatrina Peşkovanın "şəfaət"indən sonra ona Moskvaya qayıtmağa icazə verildi. 1933-cü ilin fevral ayının 26-da o Florenski professor Pavel Gidiuliyanovla birlikdə sui-qəsd hazırlama şüphəsi ilə 5 ay müddətinə yenidən həbs edildi. 1933-cü ilin dekabr ayının 1-də cəza qanununun 58-ci maddəsi ilə 10 il müddətinə sürgün edildi. Yayımlanan dini məqalələri, keşiş geyimi sürgündəki rəhbərlərini narahat edirdi. Solovkiyə köçdükdən sonra (1934) Baykal Amur əsas xəttində düşərgədə xidmət göstərmiş, burada yod və yodun yerli yosunlardan çıxarılması ilə bağlı tədqiqat aparmışdır. 1937-ci ildə Sankt-Peterburqa göndərildi və burada 25 noyabr tarixli məhkəmə qərarı ilə ölümə məhkum edildi. Daha sonra 8 dekabr tarixində 500 məhkum ilə birlikdə Sankt-Peterburq yaxınlığında bir ərazidə güllələnmişdir. Dəfn yeri məlum deyil. Antoniyo Maksioniyə görə Sankt-Peterburqun şimal-şərqində 30 min insanla birgə dəfn edilmişdir.