Neofeminizm
Neofeminizm — qadınlar haqqında formalaşmış təsəvvürü onların ənənəvi qadın kimi qəbul edilən atributların qeyd edilməsi sayəsində güc qazanmaları kimi təsvir edir, yəni onlar kişilərlə bərabərliyə dair iddialarla müqayisədə qadın mahiyyətini ucaldır. Bu termin XXI əsrin əvvəllərində tənqidçilərin bir növ "pomadalı feminizm" hesab etdikləri populyar mədəniyyətdəki tendensiyanı ifadə etmək üçün işlədilməyə verildi. 1960–1970-ci illərdə qadınların ikinci dalğa feminizmi ilə qazandıqları mədəni azadlıqları zəiflətməklə yanaşı, qadınların stereotip rollarını məhdudlaşdırır.
Bu termin, ikinci dalğa feminizmin başlanğıcından bəri feminist aktivizmin son zamanlarda ortaya çıxan hər hansı bir təzahürünə geniş istinad etmək üçün, əsasən onu səs fraqmentlərinin birinci dalğa feminizmindən ayırmaq üçün istifadə olunur. Bu fransız feminist Simona de Bovuar, Le Neo-Feminisme de Simone de Beauvoir haqqında ən çox satılan kitabının başlığında istifadə edilmişdir. Məsələn, ədəbiyyat nəzəriyyəçisi Lüs İqrarey, öz məktubunda qeyd edirdi ki, qadınlar essensialist qadınlığa malikdirlər.
Populyar mədəniyyətin sonrakı yazıçıları və şərhçiləri essentialist feminizmini təsvir etmək üçün bu termindən istifadə etməyə davam etdilər. Sosioloqlar onu məşhur mədəniyyətdə "qadın bədənini və qadınların siyasi nailiyyətlərini şöhrətləndirən" yeni hərəkatı təsvir etmək üçün istifadə edirdilər: qadınlar öz qadınlıqlarından Elle jurnalının təbliğ etdiyi formada öz muxtariyyətini dərk edir və dərk etməlidirlər. Neofeminizm, görünüşlərini, həyat tərzini və seksuallığını nəzarət etmək üçün qadınların sərbəst seçimini dəstəkləyir. Bu istehlakçı oriyentasiyası siyasi məkanda hüquqi bərabərliyin nailiyyətlərini qoruyub saxlayır, lakin qadınları şəxsi həyatında, karyerasında, geyimdə və seksuallıqda öz qadınlığını inkişaf etdirməyə təşviq edir.[1].
Bu termin də II İohann Pavel tərəfindən təsvir edilən yeni feminizmlə müqayisə edilir. Feminist kinosunun tədqiqatçısı Hilari Radner Hollivudun romantik komediyaları axını ilə təbliğ edilən feminizmin iterasiyasını xarakterizə etmək üçün neofeminizm terminindən istifadə edirdi. "Gözəlçə" (Qarri Marşall, 1990) adı filmdə tez-tez post-feminist bir film olaraq xarakterizə olunur. Radner iddia edir ki, neofeminizmin mənbəyini 1960-cı illərdə yazan Helen Gerli Braun kimi şəxsiyyətlərdən qaynaqlandığını iddia edir. Beləliklə, postfeminizm termini (bu fikirlərin ikinci dalğa feminizmindən sonra meydana gəldiyini fərz etmək) potensial olaraq yanlışdır.[2]
- ↑ Bowen, John R. Why the French Don't Like Headscarves: Islam, the State, and Public Space. Princeton University Press. 2010. 219. ISBN 9781400837564.
- ↑ Hilary, Radner. Neo-feminist Cinema: Girly Films, Chick Flicks and Consumer Culture. New York: Routledge. 2011. ISBN 9780415877732.