Bu, tənha məqalədir, çünki hansısa məqalədən bu məqaləyə yoxdur.
|
Mirzə Süleyman xan Mirzə Əli oğlu Meykədə (1868, Tehran – 1932, Tehran) — Məşrutə hərəkatının fəal üzvü.
Mirzə Süleyman xan Meykədə | |
---|---|
Mirzə Süleyman xan Mirzə Əli oğlu Meykədə | |
Şəxsi məlumatlar | |
Doğum tarixi | 1868 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 1932 |
Vəfat yeri | |
Fəaliyyəti | siyasətçi |
Atası | Mirzə Əli Aştiyani |
Uşağı | Mehdi xan Meykədə |
Həyatı
Mirzə Süleyman xan 1868-ci ildə anadan olmuşdu. Mirzə Əli Mustovfinin oğludur. Meykədə ləqəbli Mirzə Əli Mirzə Yusifin, o da Xələf təxəllüslü Hacı Mirzə Abdullanın oğlu, o isə Mirzə Kazım Aştiyaninin övladıdır.
Mirzə Süleyman xan ibtidai təhsilini atasından almışdı. Sonra mədrəsədə oxumuşdu. Dədə-baba peşələri hesabdarlığa yiyələnmişdi. Bir çox idarələrdə maliyyə müfəttişi vəzifəsində çalışmışdı. Məşrutə hərəkatı dönəmində orduda maliyyə sahəsində xidmət edirdi. Sonra maliyə nazirliyinə yol tapıb orada işləməyə başladı.
Mirzə Süleyman xan Meykədə məşrutə hərəkatının görkəmli şəxslərindən olan Mirzə Nəsrulla Məlikəlmütəkəlliminlə dostlaşıb sonra qohum oldu.
Mirzə Süleyman xan Meykədə məşrutə hərəkatından sonra da denokratiya yolunda çalışmışdı. Mirzə Yəhya Dövlətabadi yazır: "1916-cı ilin mart ayının ortalarınadək Milli müdafiə komitəsinin İsfahanda ortalarınadək Milli müdafiə komitəsinin İsfahanda qalmış başçılarından Süleyman mirzə İskəndəri, Seyid Məhəmmədsadıq Təbatəbai, Seyid Həsən Müdərris, Süleyman xan Meykədə, Sərdar Mühyi, Azərbaycan mücahidlərinin başçılarından Əmir Heşmət Nisari, 1500 nəfərə qədər jandarm, mücahid və köçərilərə mənsub olan silahlı dəstələrilə birlikdə İsfahandan hərəkət edərək, çox çətin şəraitdə Luristan yolu ilə aprel ayının əvvəllərində Qəsri-Şirinə gəlib çatdılar. Müvəqətti hökumət İran Demokrat partiyası başçılarından Vəhidülmülkü Berlinə, Etidaliyyun partiyasının sədri Seyid Məhəmmədsadıq Təbatəbaini İstanbula səfir təyin etdi".
Mənbə
- Ənvər Çingizoğlu, Məşrutə ensiklopediyası, Bakı, 2011. 624 səh.
İstinadlar
- M. Y. Dövlətabadi. Tarixe müsair, III cild. Səh. 358