Məxfi hücrə sistemi döyüşçüləri, yaxud terrorçuları elə bir formada təşkilatlandırmaq üçün istifadə edilən metoddur ki, qarşı cəbhənin (məsələn, hüquq mühafizə orqanları kimi) basqısına effektiv formada müqavimət göstərmək mümkün olsun. Hücrə sistemində hücrədəki hər bir kiçik qrup yalnız hücrədəki insanları tanıyır ki, qrup üzvü tutulduqda və sorğu-sual edildikdə təşkilatın yüksək rütbəli üzvlərinin şəxsiyyəti haqqında heç bir məlumata malik olmur. Bu hal üzvün özündən yüksək rütbəliləri tanımasına və onlarla əlaqə saxlamasına qədər davam edir. Qrupun fəlsəfəsindən, onun fəaliyyət göstərdiyi ərazidən, mövcud kommunikasiya vasitələrindən və missiyanın təbiətindən asılı olaraq, təşkilat ciddi iyerarxiyadan olduqca bölünmüş formada ola bilər.
Bu metod həmçinin , və tərəfindən idarə olunan qeyri-ənənəvi müharibə birlikləri tərəfindən də istifadə olunur. Tarixən, məxfi təşkilatlar elektron kommunikasiyanı rədd etmişlər, çünki e-kəşfiyyat ənənəvi orduların və əks-kəşfiyyatçı təşkilatların gücü deməkdir[mənbə göstərin].
, və kontekst baxımından eyni mənaları ifadə etmir. Gizli əməliyyatda zəmanətçinin kimliyi gizli qaldığı halda, məxfi əməliyyatda əməliyyatın özü məxfi qalır. Ən azından nəyinsə və yaxud kiminsə mövcud olduğu bilinəcəyi dərəcəyə qədər ən azı iki nəfər tərəfindən gizlədilə bilsin. Başqa sözlə, məxfi "gizlədilmiş", gizli isə "inkar edilən" mənalarına gəlir. Düşmən gizli əməliyyatın həyata keçirildiyindən xəbərdar olur, ancaq nəzəri və təxmini olaraq onu kimin etdiyini bilmir və zəmanətçilərdən də məlumatsız olur. Əməliyyatın "zaminlik"dən ayrılması zəmanətçi üçün özünü sığortalamağa imkan verir. Belə ki, o, özü ilə əməliyyat arasında əhəmiyyətli məsafə təmin edərək "gizli" plan üzə çıxdığı zaman suçsuzluğunu sübuta yetirə bilsin. Gizli fəaliyyətlər ancaq düşmən üçün tamamilə məxfi olduğu zaman uğur verir və əməliyyat haqqında hər hansı bir məlumatlılıq olduqda neytrallaşdırıla bilər. "Neytrallaşdırma" zəmanətçinin məsuliyyətdən boyun qaçırmasına təminat vermir və əgər əməliyyat nəticəsində xoşagəlməz hallar ortaya çıxarsa leqal, etik yaxud mənəvi müdafiə çərçivəsində götürülmür. Casusluq kəşfiyyat və məlumatın zəmanətçi üçün yararlı-yararsız olmasından asılı olmayaraq yenə də casusluq hesab olunur. Hətta informasiya bilərəkdən yanıldıcı olsa belə, onun xarici hökumətə ötürülməsi cinayət xarakteri daşıyır [mənbə göstərin].