Laos krallığı

Laos krallığı
	Tarixi dövlət
Laos krallığı
Bayraq	Gerb
1947 — 1975 ;
Paytaxt	Vyentyan, Luanqpxabanq[d]
i	Laos dili
Rəsmi dilləri	Laos dili;
Valyuta	Laos kipi
Ərazisi	236.800 km²;
Əhalisi	3.100.000 nəf.;
İdarəetmə forması	konstitusiyalı monarxiya
	Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Laos krallığı (laos ພຣະຣາຊອານາຈັກລາວ) — Cənub-Şərqi Asiyada 1949–1975-ci illərdə mövcud olmuş dövlət.

Süqutu

25 aprel 1975-ci ildə Savannaxet şəhərində koalisiya hökumətini birgə devirməyə razılıq verən sağçı siyasi liderlərin və generalların gizli toplantısı keçirilmişdir. Çevriliş 11 mayın səhəri planlaşdırılmışdı, lakin üsyan həyata keçirilməmişdir. Sui-qəsdçilərin ABŞ-nin Vyentyandakı səfirliyi və Beynəlxalq İnkişaf Agentliyi ilə birbaşa əlaqəsi üzə çıxmışdı. 1 mayda Vyantyanda və başqa şəhərlərdə mitinqlər keçirilmiş, onların iştirakçıları mürtəcelərin dövlət orqanlarından və ordudan uzaqlaşdırılmasını, Amerikanın Laosun işlərinə müdaxiləsinə son qoyulmasını tələb etmişdilər.^[1]

23 avqust 1975-ci ildə Vyantyanda xalq idarəsi qurulmuşdur. 2 dekabr 1975-ci ildə Laos Xalq Demokratik Respublikasının yaranması elan edilmişdir.^[1]

Sosial-iqtisadi inkişaf

Laos krallığı əsasən aqrar ölkə idi. Sənayenin inkişafına digər şeylərlə yanaşı, vətəndaş müharibəsi də mane olmuşdu. Xırda kəndli təsərrüfatları üstünlük təşkil edirdi və bir sıra ərazilərdə kəsimli kənd təsərrüfatı qorunurdu. 1975-ci ilə qədər əsas məhsullar çəltik və qarğıdalı idi. Tütün, qəhvə, pambıq, tiryək, kartof, soya, manok, sitrus və yağlı bitkilər də becərilirdi.^[2] Meşə sənayesi məhsulları ixrac edilirdi. Gevea plantasiyaları inkişaf etdirilməmişdir. Çox az sənaye obyektləri müəssisələri var idi. Müstəqillik dövründə hidroenergetika güclü inkişaf etmişdir. 1975-ci ilə qədər ölkədə 6 iri elektrik stansiyası fəaliyyət göstərirdi. Krallıqda avtomobil sahəsində sürətli inkişaf müşahidə olunmuşdu. 1948-ci ildə ölkədə 300, 1975-ci ildə artıq 18 min avtomobil var idi. avtomobillər. Dəmir yolları yox idi.^[3]

İstinadlar

↑ ¹ ² М. Ильинский. «Индокитай. Пепел четырёх войн» — Москва: «Вече», 2000. ISBN 5-7838-0657-9
↑ Страны и народы. В 20 т. Т. Юго-Восточная Азия / Отв. ред. П.И. Пучков. - М.: Мысль, 1979. - С. 84
↑ Страны и народы. В 20 т. Т. Юго-Восточная Азия / Отв. ред. П.И. Пучков. - М.: Мысль, 1979. - С. 85

[:0-1] ¹ ² М. Ильинский. «Индокитай. Пепел четырёх войн» — Москва: «Вече», 2000. ISBN 5-7838-0657-9

[autogenerated1-2] Страны и народы. В 20 т. Т. Юго-Восточная Азия / Отв. ред. П.И. Пучков. - М.: Мысль, 1979. - С. 84

[3] Страны и народы. В 20 т. Т. Юго-Восточная Азия / Отв. ред. П.И. Пучков. - М.: Мысль, 1979. - С. 85

[1]

[2]

[3]