Konstantin Petroviç Pobedonotsev 21 may 1827-ci ildə Moskva şəhərində anadan olmuşdu. 1841-1846-cı illərdə hüquq təhsili almışdı.

II Aleksandrın 1856-cı ildə tacqoyma mərasimində Moskvada kilsələrdən birində kilsə zəngi qırılıb yerə düşmüş iki adamın ölümünə səbəb olmuşdu. Beləcə, 1881-ci ildə II Aleksandr da öz həyatını faciə ilə başa vurur...

Bu hadisədən sarsılan, böyük həyəcan keçirən dövlət xadimi, ober-prokuror K.P.Pobedonotsev 1881-ci il martın 6-da qanlı hadisə ilə bağlı yeni imperator III Aleksandra yazır: “...Ya bu gün özünüzü və Rusiyanı qorumalısınız, ya da heç vaxt. Əgər Sizi əvvəlki kimi inandırmağa çalışsalar ki, sakitləşmək lazımdır, liberal istiqaməti davam etmək, necə deyərlər, ictimai fikirlərə güzəştə getmək lazımdır, Ali həzrətləri, Tanrı xatirinə qulaq asmayın... Qraf Loris-Məlikovu saxlamayın. Mən ona inanmıram. O, məzhəkəçi kimi ikili oyun oynaya bilər...O, ancaq liberal layihələr, daxildə isə intriqa oyunları apara bilər. Əgər Siz özünüzü onun əlinə versəniz Rusiya və Sizi məhvə doğru gətirər.”

Rusiyada məhkəmə islahatının həyata keçirilməsində Pobedonotsevin xidməti böyükdür. O, 1865-ci ildən , II Nikolaya hüquq sahəsindən dərs keçmiş, hətta Bibliyanın tərcüməsi ilə məşğul olmuşdu. O,dövlətin əsasını kilsə və etiqadda görürdü: “...Din və xristianlıq dövlət və vətəndaş cəmiyyətinin mənəvi əsasıdır. Məhz biz görürük ki, siyasi partiyalar ictimai qaydalara qarşı ən düşmən mövqedədir, partiyalar radikal surətdə ən əvvəl dövləti inkar edir, din isə şəxsi, fərdi işdir.” Pobedonotsev Rusiyanı bu acınacaqlı vəziyyətə gətirib çaxaran amilləri qərb mütəfəkkirlərinin fəlsəfəsində görürdü. O, J.J.Russonun (1712-1778) fəlsəfə məktəbinin bəşəriyyətə çoxlu ziyan vurduğunu, mükəmməl insan təbiəti haqqında yanlış təsəvvürünü tənqid edirdi. Filosofun dövlətin xalqı idarəetməsi, yeni sosial modelləri, demokratiya haqqında ideyaları bu gün də bəzi dövlətlərdə həyata keçirilir.

Konstantin Pobedonotsev 23 mart 1907-ci ildə Sankt-Peterburq şəhərində vəfat edib.

• Альманах современных русских государственных деятелей. — СПб.: Тип. Исидора Гольдберга, 1897. — С. 64—67.
• Победоносцев Константин Петрович // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
• Победоносцев Константин Петрович / П. А. Зайончковский // Плата — Проб. — М. : Советская энциклопедия, 1975. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров ; 1969—1978, т. 20).
• Глинский Б. Б. Константин Петрович Победоносцев. (Материалы для биографии) // «Исторический вестник», апрель 1907. С. 247—274.
• Фирсов Н. Н. Победоносцев (опыт характеристики по письмам) // «Былое», 1924, № 25.
• Готье Ю. В. Победоносцев и наследник Александр Александрович // Сборник Публичной библиотеки им. Ленина. Вып. 2. M., 1928.
• R. F. Byrnes. Pobedonostsev. His life and Thought. Bloomington, London, 1968.
• Эвенчик С. Л. Победоносцев и дворянско-крепостническая линия самодержавия в пореформенной России // «Учёные записки МГПИ им. В. И. Ленина», 1969, № 309
• К. П. Победоносцев: pro et contra. Личность, общественно-политическая деятельность и мировоззрение Константина Победоносцева в оценке русских мыслителей и исследователей: антология / вступ. ст., сост. и примеч. С. Л. Фирсова; ред. Д. К. Бурлака. СПб.: Изд-во РХГИ, 1996.
• Попов Е. А. Взгляды К. П. Победоносцева на государственное устройство России // Записки історичного факультету Одеського державного університету ім. І. І. Мечникова. — Одеса, 1999. — Вип. 10. — С. 244—248.
• Тальберг Н. Д. Победоносцев: очерки истории императорской России. М.: Изд-во Сретенского монастыря, 2000.
• Тимошина Е. В. Политико-правовая идеология русского пореформенного консерватизма: К. П. Победоносцев. — СПб: Изд-во СПбГУ, 2000. — 204 с. — 1000 экз. — ISBN 5-93333-016-7.
• Репников А. В. Штрихи к портрету К. П. Победоносцева // Армагеддон: актуальные проблемы истории, философии, культурологии. Кн. 7. М., 2000. С. 88—113.
• Шилов Д. Н. Государственные деятели Российской империи. СПб., 2002. С. 580—591.
• Петрунин Ю. Ю. Обер-прокурор Святейшего Синода, профессор Московского университета К. П. Победоносцев // Вестник МГУ. Сер. 21. Управление (государство и общество). — 2005. — № 1. — C. 53—65.
• Константин Петрович Победоносцев: мыслитель, учёный, человек / отв. ред. В. В. Ведерников. СПб., 2007.
• Константин Петрович Победоносцев (1827—1907) // Томсинов В. А. Российские правоведы XVIII—XX вв.: очерки жизни и творчества. Т. 1. М.: Зерцало, 2007. С. 348—415.
• Полунов А. Ю. К. П. Победоносцев в восприятии французских ученых и публицистов // «Отечественная история», 2007, № 4.
• Полунов А. Ю. Константин Петрович Победоносцев: вехи политической биографии. М.: МАКС Пресс, 2010.
• Шафеев А. Р. Политические взгляды К. П. Победоносцева на проблемы взаимоотношения между обществом и государством // Теория и практика общественного развития. — 2011. — № 2. — С. 85—90.
• Томсинов В. А. Константин Петрович Победоносцев (1827—1907): человек, государственный деятель и правовед // Победоносцев К. П. Юридические произведения / Под ред. В. А. Томсинова. М.: Зерцало, 2012. С. 7—216.
• Переписка архиепископа Никанора с К. П. Победоносцевым // Архиерей синодальной эпохи: Воспоминания и письма архиепископа Никанора (Бровковича) / Сост., примеч. В. Чуркина. - М.: Книжный Клуб Книговек, 2016. - 480 с. - (Русь православная). С. 233 - 407. ISBN 978-5-4224-1116-0

Bədii ədəbiyyat:

• Голубов С. Н. День Константина Петровича (сатирическая повесть). — М.: Советский писатель, 1941.