Yemək, 1950-ci ildə Venesiyada yerləşən ikonik "" restoranın sahibi ^[it.] (Həmçinin kokteylinin ixtirası ilə də tanınır) tərəfindən "kəşf edilmişdi". Yemək, rəsmləri hər cür parıldayan qırmızı və ağ rəng çalarları ilə bol olan Renessans rəssamı Vittore Karpaççonun şərəfinə adlandırılıb. Həmin il Venesiyada rəssamın möhtəşəm sərgisi keçirilirdi. Çipirani də bu resepti həkimlərin istilik emalına məruz qalmış ət yeməsini qadağan etdiyi qrafinya Amaliya Nani Moçeniqo üçün xüsusən hazırlamışdı.^:16—17

Ənənəvi karpaçço, iti bıçaq və ya xüsusi mətbəx aparatı (sleyser) vasitəsi ilə nazik doğranmış mal əti filesindən hazırlanır. Ətin daha yaxşı kəsilməsi üçün ət əvvəlcədən dondurucu kameraya qoyulur və ya yandırılır. Karpaççonun masaya verilməsinin ən məşhur üsulları arasında onun parmezan pendiri, rukkola salatı və ya çerri pomidorları ilə təqdim olunması var. Bu inqredientlər yeməyə daha nəcib dad verirlər. Yemək birinci soyuq sıxmadan alınan zeytun yağının sirkə və ya limon suyu ilə qarışığıyla mövsümlənir.

Karpaçço üçün hələ də "Harrinin barında" istifadə edilən original reseptdə ət dilimlənmədən əvvəl dondurulmur.^:216 Həmçinin bu reseptdə yemək üçün hazırlanan sous, mayonez, vuster sousu, limon suyu, süd və təzə üyüdülmüş bibərdən ibarətdir. ^:241 .

• Arrigo Cipriani. Harry's Bar. The Life and Times of the Legendary Venice Landmark (1st). 1996.
• Arrigo Cipriani. The Harry's Bar Cookbook. Italy by AGG Printing: John Blake Publishing Ltd. 2006. ISBN 1-85782-508-X.