XII əsrin sonu və XIV əsrin ortaları ilk syuequn dövlətçiliyinin epoxasıdır. Yeni rejimin paytaxtı kimi Kamakura şəhəri ilə bağlı olduğuna görə bu dövrü adətən Kamakura dövrü adlandırırlar. Bu dövrdə Çoumei adlı bir müəllif meydana çıxdı.

O, doğma Şinto dininin qədim məbədi ətrafında qruplaşan adamların nümayəndəsi idi. Onu Kamo-no Çoumei adlandırırdılar. Bu adamın həyatı qaranlıq olaraq qalır.

Kamo no Çoumei 1154–1216-cı illər arasında yaşamışdır və o zaman haqqında da bizim etibarlı mənbələrimiz yoxdur. O, tanınmış nəslə mənsub idi, atası Kamo məbədinin xidmətçilərindən idi. Nənəsi sarayda qulluq eləmişdi. O, hələ gənc yaşlarından saraya yol tapmışdır. Çoumei mahir bir musiqiçi kimi də tanınırdı. O, poetik Akademiyanın üzvü idi. Burada o, öz tankalarını oxuyurdu. Otuz yaşına çatanda Kamo no Çoumei cəhd edir ki, atababalarının yolu ilə getsin və buna görə də Kama məbədində bir vəzifə almaq istəyir. Lakin ona məbəddə vəzifə vermirlər və o da dərviş həyatı keçirməyə məcbur olur və ev-eşiyini də atıb güşənişin olur. Çoumei dağında yaşayır və orada məşhur əsərlərini yazır. Ömrünün son günlərini tamamilə tənhalıqla, bir balaca məbəd hücrəsində keçirir (Hanayamo dağları yanında). Burada o, məşhur "Hücrədən qeydlər (1261) əsərini yazır. Çoumei 1216-cı ildə vəfat etmişdir. Çoumei nə üçün dünyadan narazı idi? Nəyə görə özü Şintoist olan bir adam birdən-birə başqa dinə keçir, sanki öz doğma allahlarını da unudur. "Qeydlər"ində hər bir təfərrüat Buddizmlə bağlıdır. Çünki bu yazıçı çox uğursuzluqla qarşılaşmışdı, həyatla özü arasında olan bağları qırmışdır. "Qeydlər" sözü yaponca "Hocoki" kimi tərcümə olunur. Bu əsər ətrafında qızğın mübahisələr getmişdir. Bu əsərin bir neçə bölməsi azca dəyişikliklə başqa bir əsərdə "Heyke-monoqatari" əsərində təkrar olunmuşdur.

Professor Fucioko belə deyir ki, "Hocoki" orijinal əsər deyil və bu əsər "Heyke-monoqatari"dən kompilyasiyadır. Bu cür əsərlər "dzuyhitsu" adlanan janra daxildir. Bu sözün mənası "Fırça ardınca" deməkdir. Bu, o deməkdir ki, "ağlına nə gəldi, yaz!" Belə əsərlərin heç birini xalis prozaik janra daxil etmək olmaz. Bunlarda təsvirdə, mühakimə də qarışıq haldadır. Yapon ədəbiyyatının başqa tədqiqatçıları da, məsələn Uqarisi bu əsəri lirik-prozaik mühakimələr kitabı adlandırır. Bu kitab bütünlüklə bir mövzunu təsdiq etmək naminə yazırdı. Bu da ki, yuxarıda deyildiyi kimi dünyanın etibarsızlığı məsələsidir. Belə bir pessimist ideyanın meydana gəlməsinin əsl səbəbi isə həyatda olan problemlərdir. Yazıçı bu əsərdə öz həyatının xronikasını verir.