IV Bohemond (it. Boemondo IV) və ya Təkgöz Bohemond (it. Boemondo il Monocolo) (1172 – mart 1233 və ya 1233) — 5-ci Antioxiya knyazı və 7-ci Tripoli qrafı.
| IV Bohemond | |
|---|---|
 | |
| 1201 – 1216 | |
| Əvvəlki | III Bohemond |
| Sonrakı | Raymond-Rupen |
| 1219 – 1233 | |
| Əvvəlki | Raymond-Rupen |
| Sonrakı | V Bohemond |
| 1189 – 1233 | |
| Əvvəlki | |
| Sonrakı | V Bohemond |
| Şəxsi məlumatlar | |
| Doğum tarixi | 1172 |
| Vəfat tarixi | mart 1233 və ya 1233 |
| Fəaliyyəti | siyasətçi |
| Atası | III Bohemond |
| Uşaqları |
V Bohemond Antioxiyalı Henri |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
O, Antioxiya knyazı III Bohemondun ilk evliliyindən doğulan oğlu idi. Tripoli qrafı un varisi yox idi və ölümündən qısa müddət öncə qohumu olan Antioxiya knyazının böyük oğlu u öz varisi elan etmişdi. Buna baxayaraq ataları böyük oğlu u öz taxtı üçün varis seçmişdi və onun yerinə kiçik oğlu Bohemondu 1189-cu ilin payızında Tripoliyə göndərdi. Beləliklə, o, IV Bohemond adıyla Tripoli qrafı oldu. Ancaq ertəsi il Səlahəddin Əyyubinin Antioxiyanın böyük bir hissəsini işğal etməsi bölgədəki siyasi tarazlığı pozdu.
1197-ci ildə böyük qardaşı un vəfatıyla Antioxiyada yenidən vərasət mübarizəsi başladı. Belə ki, qardaşı Erməni Kilikiya çarı I Levonun qohumuyla evli idi və geridə Raymond-Rupen adlı bir oğlu qalmışdı. Yerli əsilzadələr isə uzun müddətdir Kilikiya çarlığı ilə gedən müharibələr səbəbilə bu azyaşlı uşağın taxt varisi seçilməsinə etiraz edirdilər. Nəticədə, atasının 1201-ci ildə vəfatının ardından IV Bohemond şəhər sakinləri, Malta ordeni və Tampliyerlərin də dəstəyini alaraq Antioxiya knyazlığını ələ keçirdi. Beləliklə, Antioxiya knyazlığı və Tripoli qraflığı birləşdi.
Erməni Kilikiya çarı I Levonun hücumları önləmək məqsədilə, IV Bohemond Rum sultanı I İzzəddin Keykavus və Əyyubilərin Hələb əmiriylə ittifaq qurdu. Ancaq daxildə baş verən çaxnaşmalar səbəbilə, 1216-cı ildə mərhum qardaşının sürgündəki oğlu Raymond-Rupenin bölgəni işğal etməsinin qarşısını ala bilmədi. Gedən mübarizənin sonunda 1219-cu ildə hakimiyyətini yenidən bərpa etdi.
Elə həmin il vəfat edən Erməni Kilikiya çarı I Levonun yerinə oğullarından i taxta çıxarmaq istəsə də, yerli ermənilər bunu qəbul etmədi və mərhum çarın 3 yaşlı qızı İzabella taxta çıxarıldı. Bölgədə sülhü təmin etmək məqsədilə, oğlu i yeni kraliçayla evləndirsə də, davam edən siyasi çaxnaşmalar səbəbilə oğlu 1224-cü ildə Kilikiyada həbs olundu. Buna cavab olaraq müttəfiqi olan Rum sultanı I Keyqubadla birlikdə bölgəyə hücum etsə də, oğlunun 1225-ci ildə öldürülməsinin qarşısını ala bilmədi.
Mənbə
- Asbridge, Thomas (2000). The Creation of the Principality of Antioch, 1098–1130. Boydell Press. ISBN 978-0-85115-661-3
- Barber, Malcolm (2012). The Crusader States. Yale University Press. ISBN 978-0-300-11312-9
- Brown, Gordon S. (2003). The Norman Conquest of Southern Italy and Sicily. McFarland&Company, Inc. ISBN 978-0-7864-1472-7
- Lilie, Ralph-Johannes (1993). Byzantium and the Crusader States, 1096–1204. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820407-7
- Runciman, Steven (1989b). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East, 1100–1187. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06162-8
İstinadlar
- ↑ .
- Fink, Harold S. (1969). "The Growth of the Latin States, 1118–1144". In Setton, Kenneth M.; Baldwin, Marshall W. (eds.). A History of the Crusades, Volume I: The First Hundred Years. The University of Wisconsin Press. pp. 368–409. ISBN 0-299-04844-6
- Hailstone, Paula Z. (6 Dec 2019). Recalcitrant Crusaders?: The Relationship Between Southern Italy and Sicily, Crusading and the Crusader States, c. 1060–1198. Routledge. ISBN 9781000764628