Yaponların ilk gəlişi 5 may 1806-cı il tarixində İnavaka-maru gəmisinin sıradan çıxmasından sonra 70 gün boyunca gəminin göyərtəsində sağ qalmağa çalışan yaponlarla bağlıdır.

Mansuke Motoyaya məxsus olan balaca ticarət gəmisi İnavaka-maru 1798-ci ildə Osakada tikilmişdir. İnavaka-maru sonuncu səyahətinə 7 noyabr 1805-ci ildə Hiroşimadan (müasir Tokio) doğru başlamışdır. Gəmisi tərəfindən döşək, at yemi və iki sərnişinin çatdırılması üçün tutulmuşdu. Gəmi heyəti kapitan Niinaya Qinzo, usta İçiko Sadaqoro, dənizçilər Hirahara Zenmatsu, Akzaki Matsuciro, Yumori Kasoci və Vasazodan ibarət idi. İnavaka-maru yenidən qayıtmalı idi və səyahətinə 27 noyabrda yenidən başlamışdır. Gəmi 21 dekabrda Edoya çatmış, evə çatmaq üçün , və Şimodada dayanmışdır. 6 yanvar 1806-cı ildə boyunca Şimodadan yola düşmüşdür.

Gəmi qar fırtınası ilə üzləşmiş, yağış və külək gəmini Sakit okeanın şərqinə doğru aparmışdır. 7 yanvarda gəmi heyəti güclü küləyə görə dorağacını kəsmişdir. 11 yanvarda iki qayalı ada görülmüş, lakin onlara çatmaq üçün cəhd edilməmişdir. Bu, Havay adalarından öncə heyətin gördüyü son torpaqlar idi. 20 yanvarda su ehtiyatı bitsə də, yağış suyunu toplamağa başladılar. 28 fevralda düyü ehtiyatı da bitmişdir. 15 martda bir uçan balıq gəminin göyərtəsinə enmiş, heyət sağ qalmaq üçün balıq ovlamağa başlamışdır. 20 martda Kornelius Solun kapitanı olduğu ABŞ gəmisi Tabour gəmi heyətini xilas etmişdir. O, onların ağızlarını və qarınlarını işarə edərək ondan yemək yalvardıqlarını görmüş, gəminin yemək ehtiyatının bitdiyini öyrənəndən sonra onların vəziyyətini dərk etmişdir. Kapitan Sol onları əvvəlki normal gündəlik yeməyə yenidən öyrəşdirmək üçün 5 gün boyunca onlara yeməyi kiçik porsiyalarda vermişdir. 5 may 1806-cı ildə Tabour Havay adalarının Oahu adasına çatmışdır. Kapitan Sol 8 yaponu da kral öhdəsinə vermişdir. Kapitan Sol kralın qonaqpərvərliyinin qarşılığında ona İnavaka-marunun lövbərini, 40 baltanı və digər əşyaları vermişdir.

Kral 6 mayda 50 adam yığıb yaponlar üçün ev tikdirməsini əmr etmişdir. Evin tikilməsi 4 gün çəkmiş, ev üçün bir aşpaz və iki mühafizəçi ayrılmışdır. Yerli əhali fərqli millətdən olan bu şəxsləri görmək üçün evin ətrafına axışmışdır. 17 avqustda yaponlar Perseverance gəmisi ilə Makaoya yola düşmüş, 17 oktyabrda ora çatmışdırlar. Burdan onları bir Çin gəmisi 25 dekabrda Cakartaya gətirmişdir. Cakartada onlar xəstələnmiş, 5-i burda və ya Naqasakiyə gedən yolda ölmüşdür. Gəmi 17 iyun 1807-ci ildə Naqasakiyə çatanda yenə biri ölmüşdür. Sakoku dövrü olduğu üçün Yaponiyanı tərk etmək qadağan idi. Buna görə də sağ qalan son iki nəfər həbs olunmuş və sorğulanmışdır. Biri intihar etmiş, son sağ qalan Hirahara Zenmatsu nəhayət 29 noyabr 1807-ci ildə evinə çatmışdır. Hiroşima daymyosu onu çağırmış, hekayəsini "Iban Hyoryu Kikokuroku Zenmatsu" adı altında qeyd etmişdir. Hirahara Zenmatsu 6 ay sonra ölmüşdür.

1866-cı ildə holland əsilli amerikalı Yucin Miller Van Rid Havay krallığının nümayəndəsi kimi Yaponiyaya gəlmişdir. O, rəsmi Havay-Yaponiya münasibətlərinin qurulmasına nail ola bilməsə də, tacir kimi burada qalmağa davam etmiş və yaponların immiqrasiyası üçün icazə almışdır. İmmiqrasiya üçün insan toplamağa başlayandan 1867-ci ildə qurulmuş və Meyci dövrünün ilk ilində Edo şoqunluğunun bütün müqavilələri ləğv olunmuşdur (yeni hökumətin Ridin immiqrasiya icazəsini ləğv etməsinin səbəblərindən biri də adının kölə ticarəti ilə hallanması idi. Misal üçün, ABŞ-dəki təhsili Van Rid tərəfindən təşkil olunan sonda qonaq olduğu ailə tərəfindən kölə kimi satılmışdır. Lakin o, Yaponiyaya qayıda bilmiş, ölkənin 20-ci baş naziri olmuşdur). Lakin Van Rid yeni hökumətin icazəsi olmadan 153 yaponu Havay adalarına şəkər plantasiyalarında işləməyə göndərmişdir. Onlar Scioto adlı gəmi ilə 17 may 1868-ci ildə Honoluluya yolda düşmüş, 19 iyunda hədəfə çatmışdırlar. Yapon immiqrantların ilk rəsmi qrupu Qannenmono (元年者^?), yəni "ilk ilin insanları" (Meyci dövrünün) adlanır. 2018-ci ildə Havay adalarında onların gəlişinin 150 illiyi qeyd olunmuşdur.

Bu ilk qrupda 142 kişi, 6 qadın var idi. Buna görə də onların çoxu Havay adalarına çatandan sonra havaylılarla evlənmişdirlər. Onlar Oahu, Mauy, Kauay və Lanaydakı şəkər plantasiyalarında işləyirdirlər. İki və ay üç ay sonra onların çoxu iş şəraitindən və vəd olunan ödənişin edilməməsindən şikayət etməyə başlamışdırlar. Qadınlardan 4-ü, kişilərdən isə 50-si 1870-ci ildə Yaponiyaya qayıtmışdır. Yeddisi müqavilələri başa çatmamış ölmüşdür. Lakin onların arasında bəzi insanlar Havay adalarındakı ABŞ yaponları arasında məşhurlaşmışdır: qrupun lideri miyaqili Tomitaro Makino, qrupun ən gənc üzvü, 13 yaşlı İçiqoro İşimura, okayamalı samuray, ölərkən 102 yaşında olan Sentaro İşii, havaylı həyat yoldaşı Klara ilə yaşayan tokiolu Tokuciro "Toko" Sato və Yaponiyanın Havay Krallığındakı ilk konsul generalı olan Taro Ando.

1869-1885-ci illərdə Yaponiya hökuməti Havay adalarına immiqrasiyanı qadağan etmişdi, çünki hökumət düşünür ki, yapon işçilər yapon irqinin nüfuzunu aşağı salacaqlar. 1881-ci ildə Havay kralı iki ölkə arasındakı münasibətləri gücləndirmək üçün Yaponiyanı ziyarət etmişdir. Kral Yaponiyadan eksterritoriallığı tələb etməməyi təklif etmişdir. 10 martda Kalakau İmperator Meyci ilə görüşmüş, ilə arasında evlilik təklif etmişdir. Bir neçə gün sonra təklif rədd edilmiş, lakin 1885-ci ildə immiqrasiya qadağası ləğv olunmuşdur. 153 yapon miqrantdan ibarət ilk qrup şəkər və ananas plantasiyalarında işləmək üçün 8 fevral 1885-ci ildə Havay adalarına çatmışdır.

XIX əsrin sonlarında Havay adalarında yeni inqilablar başlamışdır. 1887-ci ildə sakinlər kralın mütləq hakimiyyətinə son vermiş, onu və güclü parlamentdə malik konstitusiyalı hökumət təşkil etməyə məcbur etmişdirlər. Yeni konstitusiya ancaq havaylılara, amerikalılara, avropalılara səsvermə hüququ vermiş, yaponlar və digər asiyalar bu hüquqdan məhrum olmuşdurlar. Yapon komissarlığı kontitusiyada dəyişiklik edərək yaponların hüquqlarının bərpa edilməsi üçün cəhdlər etmişdir. 1893-cü ildə edilmişdir. Tokio buna kapitan Toqo Heyhaçironu Havay adalarındakı Yaponiya donanma fəaliyyətlərinə komandirlik etməklə vəzifələndirmişdir. gəmisi təlimdə olan ilə görüşmək üçün dərhal Havay adalarına göndərilmişdir.

Kapitan Toqo daha öncə Kalakauanın qonağı olmuşdu, buna görə sonuncu kralın bacısı və xələfi olan taxtdan imtina etməsinə qarşı gəlmək və ""ndan istifadə etmək üçün Havay adalarına qayıtmışdır. O, respublikanın bayrağını dalğalandırmamaqla müvəqqəti hökuməti salamaqdan imtina etmişdir. O, yeni rejimi tanımamış, Britaniya gəmisi də eynisi edib etiraz etməyə təşviq etmişdir. Yapon komissarlığı sonda Toqonun etirazını dayandırmışdır, çünki bunun yaponların hüquqlarının bərpa edilməsinə mane olmasından ehtiyat etmişdir. Daha sonra daha sərt etiraz etmədiyinə, hətta etiraza britaniyalıları da cəlb etmədiyi üçün peşman olduğunu yazmışdır.

Yaponiya donanmasının təzyiqi və Yaponiya hökumətinin taxtdan imtinaya qarşı olması Yaponiyanın hərbi gücdən istifadə edərək monarxiyanı bərpa etməyə və ölkəni Yaponiya kuklasına çevirməyə cəhd etməsi barədə narahatlıq yaratmışdır. Havay adalarındakı antiyapon hərəkat daha da güclənmişdir.

30 aprel 1900-cü il tarixindən sonra Havay adalarında doğulan uşaqların hamısı doğuşdan ABŞ vətəndaşı olmuşdur. Yapon uşaqların çoxunun ikili vətəndaşlığı var idi. Havay adalarında açılmışdır. 1920-ci ilə kimi Havay adalarındakı yapon uşaqların 98%-i yapon məktəblərində oxumuşdur. 1934-cü ilin statistikasına görə 183 məktəbdə 41.192 şagird oxuyurdu.

• Asato, Noriko. Teaching Mikadoism: The Attack on Japanese Language Schools in Hawaii, California, and Washington, 1919-1927. Honolulu: University of Hawaii. September 2005.
• Harada, Koichi Glenn. A Survey of the Japanese Language Schools in Hawaii. Honolulu: University of Hawaii. 1934.
• Kono, Hideto; Sinoto, Kazuko. (PDF). The Hawaiian Journal of History. 34. 2000: 49–62.
• Hosokawa, Bill. Nisei, the Quiet Americans (1969).
• Kawakami, Barbara F. Japanese immigrant clothing in Hawaii, 1885-1941 (University of Hawaii Press, 1995).
• Liu, John M. "Race, ethnicity and the sugar plantation system: Asian labor in Hawaii, 1850–1900." in and Edna Bonacich, eds. Labor immigration under capitalism: Asian workers in the United States before WWII (1984) pp: 186-201.
• Miyakawa, Tetsuo Scott. East across the Pacific: historical & sociological studies of Japanese immigration & assimilation (ABC-CLIO, 1972).
• Morgan, William. Pacific Gibraltar: U.S.-Japanese Rivalry over the Annexation of Hawai'i, 1885-1898 (Naval Institute Press, 2011).
• Morimoto, Toyotomi. Japanese Americans and Cultural Continuity: Maintaining Language through Heritage. United Kingdom: Routledge. 1997.
• Nordyke, Eleanor C., and Y. Scott Matsumoto. "Japanese in Hawaii: a Historical and Demographic Perspective." (1977).
• Stephan, John J. Hawaii Under the Rising Sun: Japan's Plans for Conquest After Pearl Harbor. Honolulu: University of Hawaii Press. 2002. ISBN 0-8248-2550-0.
• Takagi, Mariko. Moral Education in Pre-War Japanese Language Schools in Hawaii. Honolulu: University of Hawaii. 1987.
• Thernstrom, Stephan; Ann Orlov; Oscar Handlin. Japanese // Harvard Encyclopedia of American Ethnic Groups (2). Harvard University Press. 1980. 561–562. ISBN 0-674-37512-2.
• . United States Census Bureau. April 2000. İstifadə tarixi: 2007-03-16.