Hüseynqulu xan 1834-cü ildə öz torpağını idarə edən başqa bir Feyli liderinin oğlu olaraq anadan olmuşdur. O, gənclik illərində atası Abbasqulu xana qarşı üsyan etmiş və bir neçə il sürgün edilmiş və Osmanlı İmperiyasına tabe olan Xanaqin və Mandalı Feyli şəhərlərində dolaşmışdır. Hüseynqulu xan sonra üsyanını davam etdirmək üçün İrana qayıtdı. Hüseynqulu xan və Abbasqulu Xan arasındakı qarşıdurmada bir çox zadəgan və hərbi rəhbər Abbasqulu Xanı dəstəklədi və Hüseynqulu xanın yenidən Osmanlı torpağına sığınmasına səbəb oldu. Növbəti üsyanı zamanı Bələvənd kürd tayfasının başçısı, Holeylan hökmdarı Lütf Əli Xan Esfəndiarinin dəstəyi və hərbi yardımı ilə. Hüseynqulu xan Abbasqulu xan üzərində qələbə qazana bildi və müasir İlam əyalətində hökmranlıq etdi, sonra nəzarətini sürətlə artıracaq. Hüseynqulu xanın ərazisinə müasir İlam əyalətindən ibarət olan bütün Pişt-e-Kuh, Kirmanşah əyalətinin bir hissəsi, Lorestan vilayəti, Xuzistan əyaləti və Diyala əyalətinin kürd hissələri daxildir. Hüseynqulu xanın Pişt-e-Kuh üzərindəki suverenliyi Qacar ​​sülaləsi hökuməti tərəfindən tanındı.

Onun gücü o qədər böyük idi ki, Avropadan gələn xarici səyahət yazıçılarının diqqətini cəlb etmişdi. Jak de Morqan Pişt-e-Kuh səfəri zamanı qeyd edib ki, yerli əhali həmişə Hüseynqulu xan haqqında yüksək danışıb və hər dəfə onlardan Pişt-e-Kuh haqqında soruşduqda "hamısı bizim qubernatorumuza məxsusdur" deyəcəklər.

O, 1863-cü ildən 1900-cü ilə qədər Pişt-e-Kuhda səlahiyyət sahibi olub. Bu müddət ərzində o, öz ərazisində nəinki asayiş və əmin-amanlıq yaratdı, həm də Xuzistanın şimalında, Luristanda və hətta Kirmanşahda yaradılmış separatçı üsyanları yatırmağa nail oldu. Hüseynqulu xan Nasirəddin Şah Qacar, Mozaffar ad-Din Şah Qacar ​​və Hüseynqulu xan İlxaninin müasiri idi. Nasirəddinin rəsmi kitabında ölkənin qüdrətli şəxsləri sırasında Hüseynqulu xanın adı çəkilir. Hüseynqulu xana mərkəzi hökumət və İran ordusu tərəfindən Saram-əl-Səltanə, Sərdar-e-Əşrəf və Əmir-e-Toumani kimi titullar verildi və o, Məsud Mirzə Zell-e Soltandan daş-qaşlı qılınc aldı. , və bu qılınc sayəsində o, ərəbcə "qılıncın atası" mənasını verən Əbu Qəddarə adı ilə tanındı. Hüseynqulu xan və Qacarlar sülaləsi arasında onun hakimiyyəti dövründə heç bir gərginlik olmayıb. Hər iki tərəfdən bir-birinə qarşı bir növ inamsızlıq görünsə də, bu inamsızlıq heç vaxt münaqişəyə səbəb olmayıb və Hüseynqulu xan həmişə Qacar ​​hökumətinin razılığı ilə hərəkət edib.

Bu müddət ərzində o, nəinki öz ərazisində nizam-intizam və əmin-amanlıq yaratdı, həm də Şimali Xuzistanda, Luristanda, hətta Kirmanşahda yaranmış və bölgədə iğtişaşlara səbəb olan üsyanları yatırmağa müvəffəq oldu. İlam hakimiyyəti dövründə sənətdə, poeziyada, ədəbiyyatda və memarlıqda yenidən doğuş dövrü keçirdi. o, həmçinin İlam bölgəsinə qarşı sünni Osmanlı və pravoslav rusların təcavüzünə qarşı yaxşı dayanmış, onlara qarşı amansız hücumlar və qırğınlar həyata keçirmişdir.

Hüseynqulu xan on iki şiə müsəlmanı idi və ailəsi də. Onun çoxlu arvadları var idi ki, onların arasında əslində Lütf Əli Xan Esfəndiarinin qızları olan Mələkzadə və Həmidə adlı iki kürd bacı da var idi. O, həmçinin Codki tayfasından Hatəm bəyin qızı Nəzərə adlı iki ərəb qadını və Zurbatiyyədə ərəb qəbiləsindən Məhəmməd Şərifin qızı Hacıya ilə evləndi. Hüseynqulu xanın cəmi iki oğlu var idi, biri Nazaradan Qulamrza Xan, digəri isə Mələkzadədən Əlirza Xan idi. Hüseynqulu xanın digər arvadlarının uşaqları olmayıb.

Onu möhtəşəm görünüşlü, kişi və gənc kimi təsvir edirdilər. O, çox hündür, həm də uzun sünnə saqqalı, uzun saçlı və açıq dərili idi.

Portuqaliyalı səyyah onu "gözəl, yaraşıqlı və çox cəlbedici; qeyri-adi uzun boylu, yaxşı çərçivəli fiqurlu; qalın və iri, geniş çiyinli. Saçları qaradır; qeyri-adi uzun saqqal saxlayır və onun əvəzinə sol əlindən istifadə edir" o, bir Xəzər pələngi kimi cəsurdur və okçuluq yarışlarında və qılıncoynatmada hər hansı bir ustadan daha güclüdür, vurduğu on almanın səkkizini yıxır və döyüşdə yeddisini kəsir, bu fəyli vəlisi təmtəraqlı və dini ayinlərinə görə hörmət edirdi, lakin amansızlığından qorxurdu”.

1914-cü ildə Hüseynqulu Xanın oğlu Qulamrza Xan onu dövlət çevrilişi ilə taxtdan saldı. Qulamrza xan atasını atasının hökuməti ilə birlikdə qonşu Osmanlı İmperiyasına sürgün etdi. Hüseynqulu xan Nəcəfdə yaşamağı seçdi, çox güman ki, on iki şiə arasında dini əhəmiyyətinə görə. O, 1914-cü il iyulun 1-də 80 yaşında vəfat edənə qədər Nəcəfdə yaşadı.

Hüseynqulu xan şair və rəssam idi, vaxtının çox hissəsini poeziya və sənətə həsr edirdi. Xan şiə məscidlərinin tikintisinə töhfə verdiyi və öz krallığını sünni və xristianlara qarşı müdafiə etdiyi üçün hamı tərəfindən dindar şiə əmiri və imanın qoruyucusu kimi təsvir edilir.

1. چریکف، سیاحت‌نامه، ص ۹۷.
2. مرادی مقدم، مراد، تاریخ سیاسی-اجتماعی کُردهای فیلی در عصر والیان پشتکوه (ایلام)، ص ۹۰.
3. سردار ظفر بختیاری، خاطرات و یادداشت‌ها، تهران: انتشارت یساولی، ص ۲۵۸–۲۵۹.
4. دومرگان ژاک. هیئت علمی فرانسه در ایران، کاظم ودیعی، تبریز: شفق، ۱۳۳۹، ص ۲۶.
5. . کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی. September 3, 2014 tarixində arxivləşdirilib.
6. . هفته نامه سیمره ۱۸ شهریور ۱۳۹۴. 18 May 2015 tarixində .
7. . web.archive.org. 2015-05-18. 2015-05-18 tarixində . İstifadə tarixi: 2024-02-18.
8. راد، ناصر. تاریخ سرزمین ایلام، اراک: ارغنون، ۱۳۷۴، ص ۲۲۴–۲۲۵.
9. . University of Arizona Libraries. 2004.
10. . University of Arizona Libraries. 2004.
11. . University of Arizona Libraries. 2004. İstifadə tarixi: 2023-04-26.
12. Foundation, Encyclopaedia Iranica. . iranicaonline.org (ingilis). 2010-04-10 tarixində . İstifadə tarixi: 2023-04-26.
13. . web.archive.org. 2015-05-18. 2015-05-18 tarixində . İstifadə tarixi: 2024-02-18.