Ştuk Bavariya Krallığında bölgəsində anadan olmuşdur. Erkən yaşlarından qrafika və karikaturaya maraq göstərmişdir. O, rəssamlıq təhsilinə başlamaq üçün 1878-ci ildə Münhenə köçür. 1881-ci ildən 1885-ci ilə kimi təhsil alır.

O, əvvəlcə "Fliegende Blatter" jurnalı üçün işlədiyi karikaturalar, kitab bəzəkləri və proqramlar üçün dizaynlarla tanınır. 1889-cu ildə o özünün ilk rəsmlərini sərgilədi. Burada o, Cənnətin gözətçisi (The Guardian of Paradise) əsəri ilə qızıl medal qazanır. 1892-ci ildə Ştuk həmtəsisçilərindən biri olmuşdur və həmçinin özünün ilk heykəltaraşlıq nümunəsi olan Atleti tamamlamışdır. Növbəti il o, indi onun ən məşhur əsəri sayılan Günah (The Sin) ilə önəmli və ictimai uğur qazandı. Həmçinin 1893-cü il ərzində Ştuk rəssamlığına görə Çikaqoda qızıl medala layiq görüldü və kral professorluğuna təyin olundu. 1895-ci ildən o, Münih Rəssamlıq Akademiyasında dərs deməyə başlayır.

1897-ci ildə Ştuk amerikalı dul qadın Mari Lindpainterlə ailə həyatı qurduqdan sonra, iqamətgahı və adlanan emalatxanasının layihəsini hazırlamağa başlayır. Villa üçün onun layihəsinə tərtibatdan interyer dekorasiyasına kimi hər şey daxil idi. Öz avadanlığına görə Ştuk daha bir qızıl medala layiq görüldü.

Şöhrəti artdıqdan sonra 9 dekabr 1905-ci ildə nəcibləşdi və ömrünün qalan hissəsində Avropa ətrafında daha böyük ictimai uğurlar qazanacaqdı. O hətta onun bədii üslubunun dəbdən düşdüyü vaxtdan sonra da professor kimi Münhen Rəssamlıq Akademiyasında gənc rəssamlar arasında hörmətlə qarşılanırdı. Onun tələbələri arasında , , , , məşhurdur.

O, həmçinin Qravüraçıların, Rəssamların və Heykəltəraşların Beynəlxalq Birliyinin üzvü idi.

Ştukun predmeti ilk növbədə işlərindən ruhlanaraq mifologiya olmuşdur. Böyük fiqurlar onun yaradıcılığında üstünlük təşkil edir və bu onun heykəltaraşlığa meylini göstərirdi. Onun cazibədar çılpaq qadın fiquru məşhur Simbolist məzmunun bariz nümunəsidir. Ştuk öz rəsmləri üçün çərçivələrə xüsusi diqqət yetirirdi və adətən çərçivələr kitabələrdən, zər oymalardan və panellərdən istifadə edərək özü layihələşdirirdi. Çərçivələr ümumi əsərin ayrılmaz hissəsi hesab olunurdu.

Ştukun böyük müvəqqəqiyyət əldə edən şagirdlərinin sayı onun şöhrətinin artmasını təmin edirdi. Hələ ölümündən qabaq heçkimdən asılı olmayaraq fəaliyyət göstərən Ştukun əhəmiyyəti unudulmuşdu: onun əsərləri I Dünya Müharibəsini görmüş nəslə dəbdən düşmüş və yersiz görünürdü. Modern İncəsənətə yenilənən maraq bir daha onun üzərinə diqqəti cəlb edəndə 1960-cı illərin sonlarınadək onun nüfuzu azalırdı. 1968-ci ildə Villa Ştuk muzey kimi ictimaiyyətə açıldı.

Robert Vaytenin Psixopat Allah: Adolf Hitler kitabında və bir çox başqa kitablarda Ştukun Hitlerin ən çox bəyəndiyi rəssamlardan biri olduğu qeyd olunur.

Bununla əlaqədar qeyd etmək lazımdır ki, Ştuk bir ilan, qeyri-adi təsvir ilə bükülən qadın obrazından tez-tez istifadə edib; Hitler də həbsxanaya salmada qadın təsvirlərinə cəlb olunması ilə məşhur idi.

Ştukun əsərləri Böyük Alman İncəsənət Sərgisinə heç vaxt buraxılmadı

Ştukun ən yaxşı rəsm əsərlərindən biri ölü alayında at belində Wotan (Odin) təsvir olunan Vəhşi Təqib əsəridir. Bu təxminən 1889-cu ildə, Hitlerin anadan olduğu ildə tamamlanmışdı və bu rəssamlıq Wotanın üzü Hitlerin üzünə oxşadığı üçün yarı-əfsanəvi status almışdır.

•  
  Rəqqasələr
•  
  Cənnətin gözətçisi
•  
  Yaralı amazonka
•  
  Qadın üstündə dava
•  
  Adəm və Həvva
•  
  Salome
•  
  Sizif
•  
  Sfinksin öpüşü

• Adam Peter. "Art Of The Third Reich". Nyu-York: Harry N. Abrams. 1992. ISBN 0-8109-2615-6.
• Gibson, Michael. "Symbolism". Köln: Benedikit Verlag. 1995. ISBN 3-8228-9324-2.
• Mendgen, Eva. "Von Stuck". Köln: Benedikt Verlag. 1995. ISBN 3-8228-8888-5.

•  (alm.)