Epsilon Böyük Köpək - Haqqinda Melumat

Epsilon böyük köpək (lat. ε Canis Majoris) — ikili bir ulduzdur və ε (epsilon), Canis Majorin bürcündəki ən parlaq obyekt və ən parlaq ulduzlardan biri olmasına baxmayaraq, gecə göyü 1,50 ilə müəyyən bir böyüklükdədir. 4.7 milyon il bundan qabaq, göydə ən parlaq ulduz idi. Hipparcos missiyası zamanı əldə edilən parallaks ölçmələrinə əsasən Günəşdən təxminən 430 yüngül illərdir.

Fiziki xüsusiyyətlər

Epsilon böyük köpək ikili ulduzdur. Əsas, ε Canis Majoris A, +1.5-lik bir görünüşlü qüvvəyə malikdir və spektral təsnifata aiddir. Onun səthi 22,200K səth temperaturuna görə mavi və ya mavi ağ rəngdir. Günəşin 38,700 dəfə bərabər ümumi radiasiya yayır. Bu ulduz gecə göyündəki ən parlaq ultrabənövşəyi mənbəyidir. Günəşin yaxınlığında yerdəyişmə qazı içərisində hidrogen atomlarının ionlaşdıra bilən fotonların ən güclü qaynağıdır və Yerli Uldızlararası Buludun ionlaşma vəziyyətini təyin etmək üçün çox vacibdir.

Canlı Majoris B, 7.5 bal gücündə (mütləq böyüklüyə +1.9), ulduz Canis Majoris B, əsas ulduzun 161 ° mövqeyi ilə 7.5 "uzaqdır. Nisbətən böyük açılar məsafəsinə baxmayaraq, komponentlər yalnız həll edilə bilər böyük teleskoplarda, çünki ilkin yoldaşından təxminən 250 dəfə daha parlaqdır.

Bir neçə milyon il bundan əvvəl, Canis Majoris, günəşə daha yaxın idi və bu, gecə göyində çox parlaq bir ulduz olmasına səbəb oldu. 4.7 milyon il bundan əvvəl Adar günəşdən 34 işıq ili idi və göydə −3,99 böyüklükdə olan ən parlaq ulduz idi. Heç bir ulduz bu parlaqlığa nail olmayıb və heç bir ulduz bu parlaqlığa ən az beş milyon il çatmaz.

İstinadlar

van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics, 474 (2): 653–664,
Perryman, M. A. C.; Lindegren, L.; Kovalevsky, J.; Hoeg, E.; Bastian, U.; Bernacca, P. L.; Crézé, M.; Donati, F.; Grenon, M.; Grewing, M.; Van Leeuwen, F.; Van Der Marel, H.; Mignard, F.; Murray, C. A.; Le Poole, R. S.; Schrijver, H.; Turon, C.; Arenou, F.; Froeschlé, M.; Petersen, C. S.; et al. (1997). "The HIPPARCOS Catalogue". Astronomy and Astrophysics. 323: L49–L52.
Perryman, Michael (2010), "The Making of History's Greatest Star Map", The Making of History's Greatest Star Map:, Astronomers’ Universe, Heidelberg:
Wilkinson, E.; Green, J. C.; McLean, R.; Welsh, B. (1996). "Extreme Ultraviolet Spectrum of ɛ Canis Majoris Between 600–920 Å". Bull. Am. Astron. Soc. 28(2): 915
Tomkin, Jocelyn (April 1998). "[ölü keçid] ASTRO/S&T/SkyandTelescope 1998 - astronomy/04/199804059063.pdf|Once and Future Celestial Kings]" (PDF). Sky and Telescope. 95 (4): 59–63.

[1] van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics, 474 (2): 653–664,

[2] Perryman, M. A. C.; Lindegren, L.; Kovalevsky, J.; Hoeg, E.; Bastian, U.; Bernacca, P. L.; Crézé, M.; Donati, F.; Grenon, M.; Grewing, M.; Van Leeuwen, F.; Van Der Marel, H.; Mignard, F.; Murray, C. A.; Le Poole, R. S.; Schrijver, H.; Turon, C.; Arenou, F.; Froeschlé, M.; Petersen, C. S.; et al. (1997). "The HIPPARCOS Catalogue". Astronomy and Astrophysics. 323: L49–L52.

[3] Perryman, Michael (2010), "The Making of History's Greatest Star Map", The Making of History's Greatest Star Map:, Astronomers’ Universe, Heidelberg:

[4] Wilkinson, E.; Green, J. C.; McLean, R.; Welsh, B. (1996). "Extreme Ultraviolet Spectrum of ɛ Canis Majoris Between 600–920 Å". Bull. Am. Astron. Soc. 28(2): 915

[5] Tomkin, Jocelyn (April 1998). "[ölü keçid] ASTRO/S&T/SkyandTelescope 1998 - astronomy/04/199804059063.pdf|Once and Future Celestial Kings]" (PDF). Sky and Telescope. 95 (4): 59–63.