Epiqonlar (q.yun. ἐπίγονοι, hərfi tərcüməsi — "nəsil davamçıları") qədim yunan mifologiyasında — iştirak edən qəhrəmanların oğulları. Onlar atalarının uğursuz yürüşündən on il sonra yeni müharibəyə başlamışlar.
Epiqonlar bunlar idilər: oğlu , oğlu , oğlu , oğlu , oğlu , oğlu və oğlu .
Delfa orakulunun göstərişi ilə əsas komandanlıq Alkmeona verilir. O, arqoslulardan ibarət böyük bir qoşunla şəhərə yaxınlaşır. Fivalılara oğlu rəhbərlik edirdi. O döyüşdə öləndən sonra (epiqonlardan bu döyüşdə Egialey ölür) fivalılar şəhərlərinə geri çəkilirlər. Amma sonra öncəgör məsləhəti ilə tərk edirlər və arqosluların yanına sülh təklifi ilə çapar yollayırlar. Fivalıların şəhərdən qaçdıqlarından xəbər tutan arqoslular şəhəri ələ keçirib dağıdırlar. Onlar əldə etdikləri qənimətlərin bir hissəsini və Tiresinin qızı Mantonu Delfaya göndərib özləri yürüşü uğurla bbaşa vuraraq evlərinə qayıdırlar.
Homer Fivanın ələ keçirilməsi ilə bağlı Sfenelin dediklərini qeyd edir, amma yeddi döyüşçü haqqında heç nə demir. Epiqonların müharibəsinin poetik təsviri "Epiqonlar" adlı kiklik poemada verilmişdir. Delfa məbədində epiqonların arqoslulara həsr olunan heykəlləri qoyulmuşdur.
Epiqon – özünün, müstəqil yaradıcılıq sistemi olmayıb, hər hansı bir bədii, siyasi, ədəbi, elmi və başqa cərəyanı təqlid edən yazıçı, alim (adam) və b.; təqlidçi. Məsələn, epiqon ədəbiyyatı.
İstinadlar
- Мифы народов мира. М.: 1991–1992. В 2-х т. Т. 2. С. 664; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека I 9, 13; III 7, 2–5
- Гомер. Илиада IV 405–410
Mifologiya ilə əlaqədar olan bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Epiloq – [yun. epilogos, epi – sonra və logos – söz] 1)ədəbiyyatda qəhrəmanın sonrakı taleyindən xəbər verən son fəsil: ədəbi əsərin son hissəsi; 2)məcazi mənada son, nəticə, xülasə; 3)qədim yunan dramında tamaşacılara müraciətlə söylənən son söz – bədii əsərlərə (poema, roman, dram) əlavə edilən sonluq. Epiloqda, əsasən, əsərin qəhrəmanlarının sonrakı taleyi haqqında qısa məlumat verilir.