Ali Normal Məktəbdə təhsil almışdır. 1888-ci ildən Paris Universitetinin professoru, 1912-ci ildən Fransa Akademiyasının üzvü idi.

Butru həyat, psixika və təfəkkür təzahürlərinin şərhində mexanistik determinizmə qarşı çıxaraq, varlığın maddi, instinktiv və şüurlu səviyyələri arasında radikal uçurum olduğunu iddia etmiş və vurğulamışdır ki, ali səviyyələr aşağı səviyyələrə müncər edilmir və onlardan asılı deyildir, onlara nəzərən “təsadüfidir”. Canlının keyfiyyət özü nəməxsusluğunu Butru iyerarxiya nizamına və fərdiləşməyə canatmada görürdü: “Həyat bu mənada əsl yaradıcılıqdır”.

Butru ruhun ilkinliyini təsdiqləyərək hesab edirdi ki, varlığın səviyyələr iyerarxiyası azad ilahi yaradıcılıq aktının nəticəsidir. Bu iyerarxiya hər bir səviyyədə artan azadlığın inkişafının vasitəsi və şərti kimi çıxış edir. Butrunun ideyaları A.Berqsona, M. Blondelə təsir göstərmişdir.

• De la Contingence des Lois de la Nature (1874).
• De Veritatibus Æternis apud Cartesium (1874; translated into French by G. Canguilhem, Des Vérités Éternelles Chez Descartes, Paris: Alcan, 1927; Paris: Vrin-Reprise, 1985).
• La Grèce Vaincue et les Premiers Stoïciens (1875).
• La Monadologie de Leibnitz (1881).
• Socrate, Fondateur de la Science Morale (1883).
• Les Nouveaux Essais, de Leibnitz (1886).
• Questions de Morale et d'Éducation (1895).
• De l'Idée de Loi Naturelle dans la Science et la Philosophie Contemporaines (1895).
• Études d'Histoire de la Philosophie (1897).
• Du Devoir Militaire à Travers les Âges (1899).
• Pascal (1900).
• Essais d’Histoire de la Philosophie (1901).
• La Philosophie de Fichte. Psychologie du Mysticisme (1902).
• Science et Religion dans la Philosophie Contemporaine (1908).
• William James (1911).

• La Philosophie des Grecs, by  (1877–1884).