İolandanın işsiz babası Cüzeppe Cilyotti XX əsrin əvvəlində iş tapmaq üçün İtaliyadan Qahirəyə köçür. Ona görə ki, Misir Kalabriyaya yaxın idi və yollar ucuz başa gəlirdi. Cüzeppe dərzilik edir, paltarlarını satırdı. Ailəsi kasıb, ehtiyac içində yaşayırdı. 40 yaşında dünyadan köçən Cüzeppenin oğlu Pyetro böyüyəndən sonra operada işə düzəlir. O, skripka çalırdı. Daha sonra Cüzeppina ilə evlənir və bu nikahdan onların 3 uşağı dünyaya gəlir: Orlando, İolanda və Bruno.

İolanda 17 yanvar 1933-cü ildə anadan olub. Qardaşlarından çox fərqlənirdi. Onun həyatla mübarizəsi elə anadan olduğu gündən başlayır. Çətin keçən doğuş zamanı körpə gömgöy doğulur. Onu dərhal xaç suyuna salırlar ki, qızcığaz ölə bilər. İolanda 10 aylıq ikən gözünə infeksiya düşür və valideynləri bundan o qədər də narahat olmayaraq onu yerli həkimə göstərirlər. Oftalmoloq bunu "adi göz infeksiyası" adlandıraraq uşağın gözünü 40 gün sarğıda saxlamağı məsləhət görür. Üstəlik infeksiyanın İolandanın gözünə Misirin küləkli, tozlu havasından düşə biləcəyini deyir. Balaca qızcığaz başa düşmür ki, niyə hər gün qaranlıq olur və o bu qaranlıqdan xilas olmaq üçün tez-tez gözündəki qara sarğını açır. Ancaq Cüzeppina qızının bu inadkarlığına mane olaraq sarğını yenidən onun gözlərinə bağlayır. İş o yerə çatır ki, hətta İolandanın əl-qolunu bağlamalı olur. Atası isə 10 aylıq qızını bu sözlərlə təsəlli edirdi: "Bu sarğı sənin gözəl görünməyin üçündür. Misir kraliçası Nefertiti kimi gözəl gözlərin olsun deyədir". 40-cı gün sarğını açırlar. Sınaq müddəti qurtarır. İolandanın anası sevincindən əsə-əsə sarğını qızının gözündən açır və dəhşətli mənzərə ilə qarşılaşır: infeksiya daha artıq yayılmışdı və İolandanın gözü irinlə dolu idi. Göz siniri işığa can ataraq burun nahiyyəsinə doğru gəlir və bu isə çəpgözlüyə səbəb olur. Körpə bərbad hala düşmüşdü. Dərddən ağlını itirən Pyetro küçəyə qaçır. O, həkimin adını qışqıraraq onu öldürməklə hədələyir. Donub qalmış Cüzeppina isə ağlayan qızını çiyninə sıxmışdı. Uzun müddət gözlənilən işıq İolandaya bəla gətirmişdi. Bir neçə gün sonra gözlərdən biri normal vəziyyətinə qayıtsa da, digəri hər zaman çəpgöz olaraq qaldı. Kəskin ağrılar uşaqda tez-tez başağrılarına gətirib çıxarırdı. Yerli həkim isə günahını boynuna almaqla kifayətlənmişdi. Valideynləri onu inandıqları mütəxəssisə göstərirlər. Əməliyyat yalnız İolandanın 18 ayında mümkün olur. Bu vaxt gözlərin reaksiyasının normal olduğu deyilir. İlk əməliyyat 18 ayında keçirilsə də, ikinci əməliyyatı İolandanın 4 yaşında etmək mümkün olur. Qızcığaz yandırıcı Misir günəşindən qorunmaq üçün iri eynək taxmalı olur. Məktəbdə sinif yoldaşları ona "dördgöz" deyərək lağ edirlər. Aktrisa olmaq istəyən İolanda bu lağlağılara dözməyərək 13 yaşında eynəyini pəncərədən tulayır. O, çirkin "çirkin ördək balası"ndan məftunedici gənc qıza çevrilir. O, ərəblərin, fransız və ingilislərin oxuduğu katolik məktəbində təhsil alır və Bibliya süjetləri əsasında qoyulmuş məktəb tamaşalarında oynayırdı. Bununla da ilk aktrisalıq məharətini nümayiş etdirirdi. İolandanın 12 yaşı olanda 41 yaşlı atası müharibə zamanı əsir düşdüyü və ingilislərin sürgün etdiyi düşərgədə dünyasını dəyişir.

İolanda 16 yaşında əczaçılıq şirkətlərinin birində katibə işləməyə məcbur olur, lakin o, incəsənətə olan həvəsini itirmir. 1954-cü ildə İolanda "Misir gözəli" müsabiqəsində qalib olur. Onun müsabiqə üçün ölçüləri: 1 metr 68 santimetr boyu, 95-52-95 bədən quruluşu. Bu qələbədən sonra isə ona filmdə çəkilmək təklif edilir. İolanda aktrisa kimi fəaliyyəti üçün İncildən "yoldan çıxaran" mənasını verən "Dalila" təxəllüsünü seçir. Parisə köçdükdən sonra isə yazının əvvəlində qeyd edilən Nefertiti ilə "söhbət"dən sonra hərflərdən birini dəyişərək Dalida olur. Bu adın sehrindən İolanda sevdiyi üç kişinin (Lyüsen Moriss, Luidci Tenko, Rişar Şamfre) intiharına səbəb olur. Özü isə iki dəfə intihara cəhd edir və yalnız sonuncusunda həyatla vidalaşır. 1954-cü ildə "Misir gözəli" seçildikdən sonra Dalida Parisə yollanır. Parisdə Jan-Mermoz küçəsində yaşamağa başlayan Dalida o vaxtlar hələ bir o qədər də məşhur olmayan Alen Delonla qonşu olur. Dalida karyerasını kino aktrisası kimi davam etdirməyi düşünürdü. Ancaq tale elə gətirdi ki, o, aktrisa yox, müğənni oldu.

Dalida Rolan Berjedən ifaçılıq dərsləri alır. Rolan onu gələcəyin ulduzu kimi görür və bütün dinləmələrə gəlməsini istəyir. Gözəlliyi və istedadı ilə insanları cəzb edən İolanda ilk debütünü "Villa de Este"m klubunda edir. Cənublu gözəlliyi, aşağı plastik səsinə və coşğun temperamentinə görə onu "Qara səhləb çiçəyi", "Əsrin səsi" adlandırırlar. Dalida Bryuno Kokatrikslə "Avropa 1" radiostansiyasının əfsanəvi "Olimpiya" zalında təşkil etdikləri "Sabahın nömrə biri" müsabiqəsində iştirak edir. O, həmin dövrün məşhur ifaçısı Qloriya Lassonun "Cənnətdə yad" (L`inconnue au paradis) mahnısını səsləndirir. Xoşbəxt təsadüfdən Dalidanı dinləyənlər arasında "Avropa 1" radiosunun direktoru Lyüsen Morris və səsyazma studiyasının sahibi Eddi Barklay da olur. Dalidaya təklif irəli sürülür və o, ilk "Bambino" hitini səsləndirir. Sonrakı dövrlərdə hit ardınca hit yazdırır. 1965-ci ildə Dalidanın Mərakeşdəki konsertində xoşagəlməz hadisə baş verir. İsrail mahnılarının Mərakeşdə qadağan olunduğunu bilməyən Dalida "Hava maguila"nı oxuyur. Səhnəyə qalxan polis komissarı ondan konserti saxlamağı tələb edir. Zalda isə ərəblərlə yəhudilər arasında toqquşmalar başlayır. Növbəti gün Dalida polis bölməsinə çağrılır. Bu hadisə pis sonluqla nəticələnə bilərdi, lakin Dalida bundan qonorarının bir hissəsindən imtina edib geriyə bilet almaqla xilas ola bilir. Dalida 1965-ci ildə Teodorakisin "Zorba rəqsi" ("La danza di Zorba") mahnısını ifa edir. Bu mahnı ona inanılmaz uğur gətirir.

1967-ci ilin yanvarında Dalida birinci və sonuncu dəfə San-Remo festivalında çıxış edir. Oxuduğu "Əlvida, sevgilim, əlvida" ("Ciao amore ciao") mahınsını Dalida ömrünün sonunadək böyük kədər və ürək ağrısı ilə ifa edəcəkdi."Əlvida, sevgilim, əlvida" mahnısı ümumi repertuardan çox fərqləndiyindən münsiflər tərəfindən rədd edilir.

Dalida ilə Lyüsen Morris arasında eşq də yaşanır. 5 il nişanlı qalan cütlük 1961-ci ildə ailə qurur. Ancaq daha gec idi. Dalidanın Morrisə olan eşqi soyumağa başlamışdı və o, polyakəsilli rəssam Jan Sobeskiyə aşiq olmuşdu. Morris Dalidadan boşanmaq qərarına gəlir və müəyyən müddət onunla ünsiyyəti kəsir, lakin tezliklə Morrislə Dalida yenidən dostlaşırlar və bu dostluq Morrisin intiharınadək davam edir. 1962-ci ildə Dalida Monmartredə özünə yeni ev alır. Əvvəllər bu evdə "Gecənin sonuna səyahət" romanını bitirmiş Lui-Ferdinand Selin yaşamışdı. Dalida sonrakı bütün həyatını bu evdə keçirir və elə burada da intihar edir. "Əlvida, sevgilim, əlvida"nı gənc müğənni və bəstəkar, həmin dövrdə çox az tanınan Luici Tenko yazmışdı. San-Remo festivalı onun üçün şöhrətin qapılarını açacaq yeganə şans idi. Dalida Tenkonu festivalda təmsil etməyə razılaşmışdı. Çünki az adam bilsə də, Dalida ilə Luici artıq sevgili idilər və üstəlik evlənməyə hazırlaşırdılar. "Əlvida, sevgilim, əlvida" mahnısı ümumi repertuardan çox fərqləndiyindən münsiflər tərəfindən rədd edilir. Səsvermənin nəticələrini bilən və içki qəbul edərək münsifləri ağır söyüşlərlə təhqir edən, onları korrupsiyada və rüşvətdə günahlandıran Luici Tenko daha sonra otağına çəkilir və özünü güllələyərək intihar edir. Bu ölümdən sarsılmış Dalida düz bir ay sonra intihara cəhd edir. Həb udan müğənninin həyatını xilas etmək mümkün olur. Dalida 90 saat koma vəziyyətində qalır. Onun bu intihar cəhdindən sonra sağalması uzun və çətin vaxt alır: Dalida bir müddət səsini itirir, nekroz səbəbindən əlinin dərisi dəyişməyə başlayır və o, təcili əməliyyat edilir. Bu müddətdə sənətindən uzaqlaşan Dalidaya Fransadan və dünyanın hər yerindən minlərlə pərəstişkar məktub yazır, ona sevgilərini bildirir və gül-çiçək yollayırlar. Dalida bütün bunların nədən baş verdiyini anlamağa çalışır. O, oxumağı dayandırıb həyatının mənasını axtarmağa başlayır və özünü psixoanalizə həsr edir. Fəlsəfəyə meyil salan Dalida buddizm haqqında oxumağa başlayır: Teyard de Şarden, Freyd Yunq, Taqor, Prustun əsərləri onun stolüstü kitabına çevrilir.

1969-cu ildə Dalida yazıçı, prodüser, səyyah, "Müdrikliyin qiyməti" əsərinin müəllifi Arno Dejardenlə tanış olur və onunla Tibetə, Nepala və Hindistana yollanır. Dalida Şərq müdriklərindən onu narahat edən suallara cavab tapmağa çalışır. Hindistanda olarkən Dejarden Dalidanı bir müdriklə tanış edir. Məhz həmin müdrik Dalidaya onun bu dünyadakı əsas vəzifəsinin oxumaq və insanlara xoşbəxtlik bəxş etmək olduğunu başa salır. Bu görüş Dalidaya çox böyük təsir göstərir. Hindistandan qayıtdıqdan bir neçə il sonra da Dalida həmin müdriklə məktublaşır. Bundan başqa, Dalida Arno Dejardenin simasında öz müdrik sevgilisini tapır. Ancaq bu sevginin də ömrü uzun olmur və onlar ayrılırlar. 1970-ci ilin sentyabrında Dalida daha bir hadisə ilə yıxılır. Onun ilk əri Lyüsen Morris intihar edir. Bu ölümlə növbəti dəfə sarsılan Dalida yaradıcılığında inqilab edərək repertuarını tamamilə dəyişir və dərin fəlsəfi mənası olan, poetik mahnılar oxumağa başlayır. 1972-ci ildə Dalida ilə Alen Delon məşhur duetlərini "Sözlər sözlər" ("Paroles paroles") yazdırırlar. Mahnı gözlənilməz şöhrət qazanır. Üçüncü intihar 1972-ci ildə Dalida rəssam və avantürist Rişar Şamfre ilə tanış olur. O, özünü Sen-Jermenin qrafı kimi təqdim etsə də, Dalida onu olduğu kimi sevirdi. Rişar Dalidanı etibardan salıb, onun şöhrətinə mane olsa da, onlar 9 il birlikdə yaşadılar. Dalida onun yanında qadın kimi gündən-günə gözəlləşdiyini hiss edirdi. Rişar Şamfre Dalidanın sonuncu sevgilisi oldu. 1973-cü ildə gənc bəstəkar Paskal Sevren Dalida üçün "Onun hələ 18 yaşı var" (İlvenaitd`avoir 18 ans") mahnısını yazır. Mahnı 18 yaşlı gənclə ondan yaşca iki dəfə böyük olan qadının sevgi tarixçəsindən bəhs edir. Mahnı çox böyük məşhurluq qazanır və Dalida onu bir neçə dildə ifa edir. 1977-ci ildə Dalida repertuarında ərəb dilində mahnılar oxumaq qərarına gəlir. Onun bu sahədə ilk debütü isə Misir folklorundan "Salmaya Salama" olur. Mahnı ərəb ölkələrində ildırım effekti yaradır. Yalnız bir həftəyə bu mahnı Misirin, Livanın, İordaniya, Suriya və İraqın milli himninə çevrilir. Dalida Yaxın Şərqin ən məşhur müğənnisinə çevrilir. Onu "Misirin ikinci Kleopatrası" adlandırırdılar. 1983-cü ilin 20 iyulunda Dalidanın sonuncu sevgilisi Rişar Şamfre intihar edir. Uşaqları olmasa da, Dalida bu qəribə insanla qocalmaq istəyirdi. Vergi müfəttişləri ilə başı bəlada olan Rişar qarajda avtomobilinin qapılarını bağlayaraq qazı içəri buraxmış və özünü öldürmüşdü. Bu ölümlə Dalida tamamilə məhv olur. Yaxınları və ictimaiyyət Dalidanın artıq yorulduğunu və əvvəlki kimi davranmadığını görürlər. 1985-ci ildə onun gözündə daha 2 əməliyyat aparılır. Əməliyyatlardan sonra projektorların işığı Dalidanın gözlərinə ağrı verdiyi üçün o, uzun müddət səhnəyə çıxa bilmir. Dalida çoxlu siqaret çəkməyə, içki içməyə, hətta deyilənə görə narkotik istifadə etməyə başlayır. Ömrünün son günləri isə yuxusuzluqdan əziyyət çəkir. Gecə yarısı dostlarına zəng edən Dalida "Mən 3 gündür ki, yatmıram. Çox pisəm. Yalvarıram, məni tək qoymayın" deyirmiş.

1986-cı ildə Dalida misirli rejissor Yusif Şahinin "6-cı gün" filmində çəkilmək təklifi alır. Bu, Dalidanın kino sahəsində uzun müddətdir gözlədiyi ilk triumf idi. Misirə getmək isə uşaqlığına səyahət etmək demək idi,

lakin tale Dalidaya növbəti və sonuncu zərbəsini vurur. Evində illərdir qulluqçu olan cırtdanboylular — Petro və Lyuçiyi hər ikisi elə 1986-cı ildə bilinməyən xəstəlikdən ölürlər. Dalida onları öz ailə üzvləri hesab etdiyindən dərin depressiyaya düşür. Nə yaxınlarının məsləhətləri, nə də tamaşaçı sevgisi Dalidanı bu depressiyadan çıxara bilir. 1987-ci il mayın 3-də Dalida ağ penuarını geyinir, makiyajını edir, saçlarını düzəldir və yüksək alkoqollu içki ilə yuxu dərmanlarını qəbul edir. İntiharından əvvəl isə belə bir məktub yazır: "Həyat mənim üçün dözülməzdir. Məni bağışlayın".

Dalida Janna d’Ark və Sara Bernardan sonra Parisdə heykəli qoyulan üçüncü qadın idi. Fransız kinematoqrafiyasının 2016-cı il istehsalı olan rejissor Liza Azuelosun "Sevgi və ehtiras — Dalida" filmi Dalidanın həyatından bəhs edir.

• Dalida — Olympia 67 (1967)
• Olympia 71 (1972)
• Dalida — Olympia 74 (1974),
• Dalida — Olympia 77 (1977)
• Dalida au Palais des Sports 1980 (1980)
• Gigi in Paradisco (1980)
• Dalida — Olympia 81 (1981)

• La regina delle piramidi (1955)
• Sigarah wa kas (1955)
• Le masque de Toutankhamon (1955)
• Rapt au deuxième bureau (1958)
• La gang del Mambo-Bar (1959)
• Che femmina!! e… che dollari! (1961)
• L'inconnue de Hong Kong (1963)
• Menage all'italiana (1965)
• Io ti amo (1968)
• American Secret Service (1968)
• Al-yawm al-Sadis (1986)

• Lieben Sie Show…? (1963)
• Teuf-teuf (1963),
• Ni figue ni raisin (1965), (tele-serial)
• La morale de l'histoire (1966)