Bunsen XIX əsrin ikinci yarısında Avropa texnologiyasının Yaponiyaya gəlişindən sonra yaranmışdır. 1877-ci ildə "" nəşriyyatı tərəfindən Yaponiyada bunsen üsulu ilə ilk kitab çap olunmuşdur.

1970-ci illərdə kompüterlə hərf düzmə metodunun ortaya çıxmasından sonra bunsen öz əhəmiyyətini itirməyə başlamışdır. 1990-cı illərdə yayılması bunsenin ortadan qalxmasına səbəb olmuşdur. Bəzi şirkətlər 2003-cü ilə qədər bunsen ilə kitab çap etməyə davam etmişdir. Hazırda Yaponiyada estetik məqsədlər üçün bu üsulla kitab çap edən sadəcə bir neçə şirkət var.

Tipoqrafik çap üsulunda qurğuşun çubuqlardan hazırlanmış, yeri dəyişdirilə bilən şriftlərdən istifadə olunur. Yapon yazısı 92 kana işarəsi, 2500-dən çox kanci və digər simvollardan ibarət olduğu üçün bunsen üsulu üçün minlərlə müxtəlif şrift qəlibi hazırlanırdı. Şrift və şriftin ölçüsündən asılı olaraq hər bir simvol üçün bir neçə müxtəlif qəlib nəzərdə tutulurdu. の, し, て və を kimi tez-tez istifadə olunan hiraqanalar üçün yüzlərlə qəlib hazırlanırdı.

Bunsen texnikləri əllərində tutaraq rəflərə düzülmüş minlərlə şrift arasında verilmiş yazı materialına uyğun şriflər seçirdilər. Onlar seçim prosesini sürətləndirmək üçün müxtəlif metodlardan istifadə edirdilər. Tez-tez istifadə olunan kanalar mərkəzi rəfin yuxarısına, ən az istifadə olunan kancilər ən aşağı rəflərə qoyulurdu. Xüsusi adlar və kanci birləşmələri kimi tez-tez istifadə olunan birləşmələr üçün şriftlər qabaqcadan birləşdirilirdi.

Məhsuldar bir işçi 1-2 saniyə ərzində bir simvol və ya 1 saat ərzində 1500 simvol seçə bilirdi. Təxminən 100.000 işarədən ibarət olan 200 səhifəlik formatında kitabın çapı üçün işçi 67 saat rəflərdən simvol seçməli idi. Növbəti proses simvolların düzülməsi olurdu. Bu mərhələyə punktuasiya, nadir kancilərin oxunuşu üçün və sətirlər arası boşluğun əlavə olunması daxil idi. Bir neçə sınaqdan sonra redaktor düzəlişlər üçün göstəriş verirdi. Düzəlişlər üçün xüsusi nəqqaşdan istifadə olunurdu.

•   Vikianbarda Bunsen (mətbəəçilik) ilə əlaqəli mediafayllar var.