İlk musiqi təhsilini Xarbin və İrkutskda almışdır. F. E. Koxun tələbəsi (1922–26, Berlin) olmuş, musiqi nəzəriyyəsi fənlərini Berlin Universitetində öyrənmişdir (1927–31). 1938–39-cu illərdə dərs demişdir. Qərbi Berlin Ali Musiqi Məktəbinin professoru (1948-ci ildən) və direktoru (1953–70) vəzifəsində işləmiş, Qərbi Berlin İncəsənət Akademiyasının prezidenti (1968–71) olmuşdur. Blaxerin ilk instrumental əsərlərində İ. F. Stravinskinin təsiri hiss olunur. "Orkestr üçün konsert musiqisi" əsərində (1937) caz stilistikasını tətbiq etmişdir. Orkestrə və polifonik texnikaya dərindən bələd olan Braxerə Paqanini mövzusunda yazdığı orkestr variasiyaları (1947) dünya şöhrəti qazandırmışdır.

1940-cı illərin sonundan 12 tonlu kompozisiya metodundan istifadə etmiş, özünün "dəyişən vəzn" (variable Metren) yaradıcılıq texnikasını işləyib hazırlamışdır. Fortepiaono üçün "Ornamentlər" (1950), F. Kafkanın xatirəsinə simli kvartet üçün "Epitafiya" (1951), fortepiano ilə orkestr üçün 2 №-li konsert (1952) və s. bu texnika ilə yazılmışdır. 1960-cı illərdə ilə aktiv eksperimentlər həyata keçirmişdir ("Maqnitofon lenti üçün elektron skerso", 1965; "Ariadna" – 2 qiraətçi və elektrik alətləri üçün "duo — dram", 1971). Digər əsərləri arasında operalar (o cümlədən "Knyaz qızı Tarakanova", tamaşası 1941, Vuppertal), baletlər, oratoriyalar (o cümlədən "Böyük inkvizitor", F. M. Dostoyevskinin "Karamazov qardaşları" romanı üzrə L. Borxardtın librettosu, tamaşası 1947, Berlin) və s. var. Ciddi polifoniya üslubu dərsliyinin ("Einführunq in den strengen Satz", 1953) müəllifidir.

• Ditrix Bukstehude
• Feliks Mendelson Bartoldi
• Georq Yozef Foqler
• Hans fon Bülov