Yaponiya coğrafi cəhətdən özünə yaxın olan Koreyanı "təhlükə ocağı" kimi görürdü. Yapon siyasətinin məqsədi avropalıların Koreya üzərindəki təsirini azaltmaq və mümkün olduqda Koreyanı nəzarət altına almaq idi. 1876-ci ildə böyük siyasi təzyiq nəticəsində Koreya Yaponiya ilə öz izolasiyasına son qoyan və ticari əlaqələrə icazə verən müqavilə imzalayır. Bu müqavilədən sonra on illərlə Çin və Yaponiya arasında Koreya uğrunda mübarizə başlayıb.1884-cü ildə Yapon modernizasiyasından ilhamlanaraq və Yaponiyanın birbaşa yardımı ilə Koreyda çevrilişə cəhd edildi. Məqsəd Koreyada Yaponiyada olduğu kimi reformalar həyata keçirmək idi.Üsyan 3 gün sonra Seulda Çinlilər tərəfindən yatırıldı. Döyüşlər ərzində Yapon səfirliyi yandırılmış və 40 əsgər  öldürülmüşdür. Bu hadisələr Yaponiya və Çini irimiqyaslı müharibəyə yönəldə bilərdi, lakin 1885ci ildə Tanzin sülh müqaviləsinin imzalanması ilə bunun qarşısı alındı. Müqaviləyə əsasən həm Çin həm Yapon ordusu Koreyadan çıxarıldı. Koreya isə Yaponiya və Çinin birgə idarəsi altında qalırdı.

1894 cü ildə Koreya hökumətinin xahişi ilə Çin Koreyaya ordu yeritdi. Məqsəd Tonxak dini cərəyanı davamçılarının qaldırdığı üsyanı yatırmaq idi. Çin əsgərlərinin Seula yaxınlaşması ilə üsyançılar çəkilməyə məcbur oldu. Yaponiya isə bunu özünə bəhanə bilib Koreyaya yardım adı ilə Seula Çinlilərin göndərdiyindən 3 dəfə çox əsgər göndərdi. Sonra isə Yaponiya Koreyadan "reform" keçirməyi tələb etdi. Faktiki olaraq bu Koreyanın Yaponiya tərəfindən işğalı demək idi. 23 iyul tarixində Yapon silahlı qüvvələri Seulda dövlət çevriliş etdi. Yeni Koreya hökuməti isə iyulun 27si Yaponiya dövlətindən Çinliləri Koreyadan qovmağı xahiş etdi.  Əslində isə iki gün öncə iyulun 25-də Yapon flotiliyası Çinə qarşı elan edilməmiş müharibəyə başlamışdı. 1894cü ilin avqustun 1-də Yaponiya Koreyanı yeni müqavilə imzalamağa məcbur etdi. Bu müqaviləyə əsasən Koreya Çinliləri Koreyadan qovmağı Yaponiyaya etibar edirdi.