Dənizkənarı kurortlar qədim zamanlardan mövcud olub. Roma dövründə İtaliyada Tirren dənizinin sahilində yerləşən Baiae şəhəri kifayət qədər varlı insanlar üçün kurort idi. İtaliyanın şimalındakı Barcola dəbdəbəli Roma villaları ilə qədim dənizkənarı tətil mədəniyyətinin xüsusi nümunəsi hesab olunur. İngiltərənin Esseksindəki Mersi adası Kolçesterdə yaşayan varlı Romalılar üçün dənizkənarı tətil yeri idi.

XVI əsrdə Avropada çimərliklər tarixən qorxulu yerlər idi, burada piratçılıq, işğallar və qasırğalar, kral gelgitləri və sunamilər tərəfindən məhv edilməsi gözlənilməz təhlükələr yaradırdı. Dənizkənarı və çimərlik icmalarının əksəriyyəti müntəzəm olaraq fırtınalar və ya piratlıq nəticəsində icma üzvlərini itirən balıqçı kəndləri idi. Dənizçilərin və cəmiyyətin digər üzvlərinin əksəriyyəti üzə bilmirdi və boğularaq ölənlər adi hal idi. Köpək balıqlarının hücumu ehtimalı səbəbindən okeanda üzmək təhlükəli sayılırdı. Çimərlik tətilləri XVIII əsrə qədər mədəni bir hadisə deyildi. The Atlantic-ə görə, "yalnız kəndlilər istidən sərin dəniz suyuna sığınıblar".