Bədinin atası bəhai olmasına baxmayaraq, Bədi əvvəlcə qətiyyən bu yeni dindən təsirlənməmişdi. O asi və üsyankar təbiətli bir gənc idi və atası onu "ailənin naümidi" kimi təsvir edirdi. Bəhaullahın sadiq tərəfdarı ilə görüşdə ondan Bəhaullahın nazil etdiyi şeirlər eşidir və ağlamağa başlayır. Təhsilini başa vuran kimi nəyi vardısa geridə buraxıb Bağdada doğru piyada səfərə çıxır, harada ki, əhəmiyyətli sayda bəhailər təqib altında idilər. Nəhayət o Mosuldan çıxaraq Bağdaddan keçməklə o zaman Osmanlının məhbəs şəhəri olan Əkkaya yollanır.

Mühafizlər bəhailərin Əkkaya girişini əngəllədikləri üçün Bədi qiyafəsini dəyişərək su daşıyan kimi görünür və mühafizlərdən sıyrıla bilir. Sonra o dərhal məscidə yollanır, orada Əbdül-Bəhanı tanıyır və ona yazılı bir qeyd verir. Bədi Bəhaullahla 2 dəfə görüşür və Bəhaullahın Nasirəddin Şaha ünvanladığı "Lövhi-Sultan"ı ona çatdırmaq tapşırığı alır. Osmanlı rəsmilərinin əlinə keçməsin deyə o Lövhü Hayfada alır. Bundan sonra o Tehrana doğru 4 ay boyunca piyada səfər edir. Ona tapşırılmışdı ki, yol boyunca "tam şadlıq, gülüş, şükranlıq və dözüm içində yürüsün və hər yüz addımdan sonra üzünü geriyə, Əkkaya çevirsin, səcdəyə varsın və desin: "Ey Allahım, öz səxavətinlə mənə bəxş etdiyini öz ədalətinlə geri alma; əvəzində onu qorumaq üçün mənə güc ver."

3 gün oruc tutduqdan sonra Bədi şahın yay düşərgəsinə yollanır, şah isə bu zaman meşədən ovdan qayıdırdı. Bədi şaha yaxınlaşdı və aramlı səslə dedi: "Ey Şah! Sənə Səbadan doğru bir xəbər gətirmişəm." Bədi həbs edildi, 3 gün boyunca qızğın dəmirlərlə damğalandı, nəhayətdə başı tüfəngin qundağı ilə ölənə kimi əzildi və xəndəyə atılaraq üzəri daş və torpaqla örtüldü.

Bədinin o işgəncə günlərindən qalma bir şəkli mövcuddur, harada ki, o zəncirlər altında damğalanır, lakin üzündə heç bir hissiyat görünmür.