Assosiativ psixologiya və ya assosiasiyaçılıq — assosiasiya şüurun işinin əsas və hətta yeganə mexanizmi hesab edilən XVIII – XIX əsrlərin psixoloji konsepsiyaları və məktəbləri toplusu. İdeyaların assosiasiyası oxşarlıq (eyni xassələrə və xüsusiyyətlərə malik olan obyektlərin birləşməsi), yaxınlıq (yaxınlıqdakı obyektlərin və ya eyni zamanda bir yerdə baş verən hadisələrin birləşməsi), təzad (əkslik kimi xarakterizə olunan obyektlərin birləşməsi) nəticəsində yarana bilər. bir-birindən). İdeyaların assosiasiyalara bağlanmasının bu üç prinsipi Aristotel tərəfindən irəli sürülmüşdür.

Assosiasiyaçılıq ideyaları ilk dəfə əzbərləmə proseslərinin təhlilində Platon və Aristotel tərəfindən irəli sürülmüşdür.

Assosiasiyaçılıq yanaşmasının sistemli tətbiqi alman psixoloqu Herman Ebbinqhauz tərəfindən yadda saxlama proseslərinin tədqiqində həyata keçirilmişdir. Amerikalı psixoloq Edvard Li Torndik təltifedici stimulun assosiasiyaların yaranmasına təsirini tədqiq etdi və bu təsir qanununda əks olundu.

Assosiasiya məktəbinin bəzi ideyaları biheviorizm psixologiyasını, xüsusən də reflekslər ideyasını nəzərdə tuturdu.