Antun Avqustinçiç (xorv. Antun Augustinčić; 4 may 1900[…], Klanets[d], Avstriya-Macarıstan – 10 may 1979[…], Zaqreb) — Xorvatiya heykəltaraşı, beş dövlətin (Polşa, Yuqoslaviya, Albaniya, Argentina, Xorvatiya) başçılarına abidələrin müəllifi. və kimi ustalarla yanaşı, Antun Avqustinçiç XX əsrin ən böyük xorvat heykəltaraşlarından biri hesab olunur. Onun ən məşhur əsərləri "Sülh" (BMT-nin Nyu-Yorkdakı binasının pedimentində quraşdırılmış) və "Şaxtaçı" (ÜTT-nin Cenevrədəki baş qərargahının binasının pedimentində quraşdırılmış) heykəlləridir.
| Antun Avqustinçiç | |
|---|---|
| Doğum tarixi | 4 may 1900[…] |
| Doğum yeri |
|
| Vəfat tarixi | 10 may 1979[…](79 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Dəfn yeri |
|
| Fəaliyyəti | heykəltaraş, siyasi komissar, universitet müəllimi[d], siyasətçi |
| Üzvlüyü |
|
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Həyatı
1918-ci ildə Zaqrebdə heykəltaraşlıq ixtisası üzrə təhsil almağa başlamışdır, 1924-cü ildə oranı itirmişdir. Fransa hökumətinin əməkdaş kimi 1924–1926-cı illərdə Parisdə yaşamışdır. O, burada təhsil almışvə və sərgilənmişdir. Zaqrebdə 1929-cu və 1932-ci illərdə sərgilədiyi "Yer" bədii qrupunun yaradıcılarından biri olmuş, ideoloji fərqlərə görə 1933-cü ildə bu kollektivi tərk etmişdir. Moskva və Belqraddan sonra 1946-cı ildən Zaqrebdə yaşamış, elə həmin il Rəssamlıq Akademiyasının professoru olmuşdur. 1949-cu ildən bir çox xorvat heykəltaraşlarının yetişdirildiyi heykəltaraşlıq emalatxanasına rəhbərlik etmiş, həmin il indiki üzvü olmuşdur. 1976-cı ildə "Antun Avqustinçiç" qalereyası açılmışdır.
İstinadlar
- ↑ (nid.).
- ↑ Antun Augustincic // .
- ↑ Августинчич Антун // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохоров 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- // Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje (xorvat). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. 2021. 2023-01-15 tarixində . İstifadə tarixi: 2023-01-25.
Əlavə ədəbiyyat
- Августинчич (Augustinčić), Антун // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] (3-е изд.). М.: Советская энциклопедия. гл. ред.: А. М. Прохоров. 1969–1978.