29 yanvar 1860-cı ildə Anton Çexov Rusiyanın cənubundakı Azov dənizinin liman şəhəri Taqanroqda. Antoni bayramında altı uşağı olan bir ailənin üçüncü uşağı kimi dünyaya gəldi. 1860-cı ildə üçüncü gildaya aid olan tacirin evində oğlan uşağı dünyaya gələndə heç kim onun Rusiyada, eləcə də dünyada tanınmış yazıçı olacağını güman etmirdi. Yetkinlik yaşlarında Çexov qardaşının Aleksandrın arvadı və uşaqlarına münasibətini tənqid edərək, Pavelin zülmünü xatırlatdı: "Ananızın cavanlığının despotizm və yıxdığınız yalan olduğunu xatırlamağınızı xahiş edirəm. Despotizm və yalan, düşünmək üçün iyrənc və qorxulu olan uşaqlığımızı məhv etdi. Şorba çox duzlu olduğu üçün əsəb pozduğu zaman hiss etdiyimiz dəhşəti və iyrəncliyi xatırlayın". Çexov Taqanroqdakı Yunan məktəbində və Taqanroq Gimnaziyasında (sonradan Çexov Gimnaziyası olaraq dəyişdirildi) oxudu və Taqanroq Gimnaziyasında Qədim Yunan kursundan imtahan verə bilmədiyi zaman on beş yaşında sinifdə qaldı.

Qardaşlarım və mən kilsənin ortasında dayanarkən, "duam ucaldılsın" və ya "Arxangel səsi" üçlüyünü oxuyanda hamı bizə emosional baxırdı və ailələrimizə qısqanclıqla baxırdı, amma o vaxt özümüzü kiçik məhbus kimi hiss edirdik.

Çexov daha sonra ateist oldu.

1876-cı ildə Çexovun atası ev tikmək üçün xərclədiyi və Mironov adlı bir podratçıdan aldığı borca görə iflas etdi. Borcu səbəbindən həbsxanaya düşməmək üçün universitetdə oxuyan ən böyük iki oğlu – Aleksandr və Nikolayla birlikdə yaşamaq üçün Moskvaya qaçdı. Ailə Moskvada yoxsulluq içində yaşayırdı. Çexovun anası fiziki və mənəvi olaraq çökmüş halda idi. Çexov ailəsinin əmlakını satmaq və təhsilini başa çatdırmaq üçün geridə qaldı.

Çexov daha üç il Taqanroqda yaşadı və Albalı bağındakı Lopaxin kimi Selivanov adlı bir adamla təqaüdçü olaraq qaldı və evlərinin qiymətini ailədən qurtardı. Çexov özəl müəllimləri tutaraq qayğısına qaldığı təhsili ödəmək üçün qızılfinçləri satmağa başladı. Digər şeylər arasında qəzetlərə qısa eskizlərini də satdı. Moskvadakı ailəsinə göndərə biləcəyi hər rublu onları sevindirəcək yumoristik məktublarla göndərdi. Bu müddət ərzində Miguel de Servantes İvan Turgenev, İvan Qonçarov və Artur Şopenhauer kimi şəxslərin əsərlərini hərtərəfli, təhlil edərək oxudu və "Atasızlıq" adlı tragikomediyasını yazdı, amma qardaşı İskəndər "günahsız bir uydurma" olduğu üçün "bağışlandı". oyunu rədd etdi. Çexov bir sıra sevgi işlərindən də həzz alırdı, bunlardan biri müəllimin həyat yoldaşı ilə münasibətləri idi.

1879-cu ildə Çexov məktəbi bitirdi, ailəsi ilə birlikdə Moskvaya getdi, burada Moskva Dövlət Tibb Universitetinin tibb fakültəsinə qəbul oldu.

Çexov artıq bütün ailənin məsuliyyətini öz üzərinə götürmüşdü. Ailəsinə dəstək olmaq və təhsil haqqını ödəmək üçün "Anto Ça Chehonte" (Антоша хехонте) və "Nəfis adam" (овееловек без селезенки) kimi təxəllüslər altında müasir rus həyatı haqqında gündəlik qısa, məzəli eskizlər və vinyetetlər yazdı. Tədricən rus küçə həyatının satirik bir tarixçisi kimi şöhrət qazandı və 1882-ci ildə o dövrün qabaqcıl nəşrlərindən biri Nikolay Leykinə məxsus Oskolki (Fagmans) üçün yazdı. Çexovun bu mərhələdəki üslubu, yetkin fantastikası ilə tanınanlardan daha ağır idi.

1884-cü ildə Çexov həkim oldu. O burada az pul qazansa da maddi durumları zəif insanları pulsuz müayinə edirdi.

1884 və 1885-ci illərdə Çexov qan öskürməyə başladı və 1886-cı ildə boğulmalar getdikcə pisləşdi, ancaq yoldaşlarına və ailəsinə vərəm xəstəliyinin olduğunu qəbul edə bilmədi. "Mən öz həmkarlarım tərəfindən müayinə olunmaqdan qorxuram." Etiraf etdi. Həftəlik jurnallar üçün yazmağa davam etdi və ailəsini daha yaxşı bir yerə köçürmək üçün kifayət qədər pul qazandı.

1886-cı ilin əvvəllərində milyonçu kapitalist olan Aleksey Suvorin sahibi idi və onu redaktə etdi. Sankt-Peterburqun ən populyar qəzetlərindən biri olan "Novoye Vremya" üçün (New Time) yazmaq təklifi aldı; Çexov hər sətirdə Leykindən iki qat çox yükləyər və üç dəfə yazardı. Suvorin Çexovla ömürlük dostluq etməyə başlamışdı və bəlkə də Çexova ən yaxın adam idi.

Tezliklə, populyar maraqdan əlavə, Çexov ədəbiyyatı da diqqəti cəlb etməyə başladı. Dövrünün məşhur rus yazıçısı, altmış dörd yaşlı Dmitri Qriqoroviç Çexovun "Ovçu" hekayəsini oxudu və Çexova yazdı: "Əsl istedadın var, səni yeni nəslin yazıçılarının başında saxlayan bir istedad var. " Çexova da yavaşlamağı, daha az yazmağı və ədəbi keyfiyyətə diqqət etməyi tövsiyə etdi.

Çexov məktubu cavablandırdı ancaq məktub onu "ildırım çubuğu kimi vurdu". Etiraf etdi. Bu etiraf, erkən əlyazmaların çox vaxt həddən artıq diqqətlə yazıldığını və daim nəzərdən keçirilməsini nəzərə alaraq Çexovun pisliyinə səbəb ola bilər. Qriqoroviçin tövsiyələri, iyirmi altı yaşlı yazıçını daha ciddi, bədii ehtirasla ilhamlandırdı. 1888-ci ildə Çexov, İkigünlükdə (V Sumerkakh) qısa hekayələr toplusuna görə Qriqoroviçin kiçik bir torpedası üçün "yüksək bədii dəyərin ən yaxşı ədəbi məhsulu" üçün Puşkin mükafatını qazandı.

Çox işləməkdən və səhhətinin get-gedə pisləşməsindən bezən Çexov, 1887-ci ildə Ukraynaya getdi. Dönüşündə, o, köhnə bir çox qəribə və çox orijinal bir şey kimi təsvir etdiyi Severny Vestnikdə nəşr olunan "Step Step" adlı roman uzunluğu hekayəsini yazmağa başladı. Xarakterlərin düşünmə prosesinə sürüklənən povestdə Çexov, çöldə gənc bir uşağın və yoldaşlarının, bir keşişin və evdən uzaqda yaşamağa göndərilən bir tacirin gözü ilə səyahətə başlayır. Addım addım "adını Çexov şeirinin lüğəti adlandırdı və yetkin bədii keyfiyyətinin çox hissəsini nümayiş etdirərək Chekhov'a əhəmiyyətli bir yüksəliş qazandırdı və bir qəzetdən daha çox bir ədəbi jurnalda nəşr olundu.

1887-ci ilin payızında Korş adlı bir teatr rejissoru Çexova bir pyes yazmağı tapşırır və nəticədə İvanov iki həftədən sonra pyesi yazır və noyabrda səhnələşdirir. Çexov bu təcrübəni "dəhşətli" tapsa da və qardaşı Aleksandra yazdığı məktubda xaotik məhsulun gülməli bir portret olduğunu, oyunun vurulduğunu və orijinal bir əsər kimi qiymətləndirildiyini bildirdi. Üstəlik, Çexov o dövrdə tam məlumatlı olmasa da, Seagull (imla ili 1895), Vanya əmi (yazılı il 1897), Üç bacı (imla ili 1900) və Albalı bağı (imla ili 1903) kimi pyesləri bu gün də fəaliyyət göstərən alətə ehtiyatlı olan inqilabi bir dayaqdır. insanlığı mümkün qədər dəqiq bir şəkildə tərtib edərək, izləyicilərin insan olmasının nə demək olduğunu bütün təfərrüatlarını əks etdirəcəyinə ümid edərək, insanların gerçək davranışları və bir-birləri ilə danışması gerçek realizm insanlarını yenidən yaratmaq və ifadə etmək səyləridir.

1889-cu ildə Çexovun qardaşı Nikolayın vərəm xəstəliyindən vəfat etməsi Darıxdırıcı Hekayəyə ilham verdi və ömrünün sonunda həyatının məqsədsiz olduğunu başa düşən bir adam haqqında iş həmin ilin sentyabrında tamamlandı. Nikolayın ölümündən sonra qardaşı Çexovun depresiya və narahat olduğunu yazan Mixail Çexov, qanuni işinin bir hissəsi olaraq, o dövrdə həbsxanalarda araşdırma aparırdı və Anton Çexov nədənsə öz həyatında həbsxana islahatı məsələsi ilə məşğul olurdu.

1890-cı ildə Çexov, Yaponiyanın şimalındakı cəza koloniyası olan Saxalin vilayəti ilə Rusiyanın Uzaq Şərqinə çətin bir səfər etdi, burada üç aylıq siyahıyaalma üçün minlərlə məhbus və məskunlarla görüşdü. Tomsk şəhəri haqqında bacısına yazdıqlarına görə şəhər pis bir nüfuza sahibdir.

"Tomsk çox darıxdırıcı bir şəhərdir. Görüşdüyüm sərxoşlardan və otelə gələn ziyalılardan mənə hörmətlərini göstərməyə qərar versəm.

Çexov, Saxalində bir çox şeyin, o cümlədən dələduzluq, materialların mənimsənilməsi və qadınları fahişəliyə məcbur etməsinin şahidi oldu, bu da onu qorxutdu və qəzəbləndirdi. Xüsusilə cəza koloniyasında ailələri ilə birlikdə yaşayan uşaqların acınacaqlı vəziyyətindən təsirlənmişdir.

Daha sonra Çexov yardımın cavab olmadığını, ancaq dövlətin məhbuslara humanitar rəftarı maliyyələşdirmək vəzifəsi olduğunu başa düşdü. Tapıntıları 1893 və 1894-cü illərdə ədəbi deyil, ictimai elm kimi Ostrov Saxalin (Saxalin adası) adı ilə nəşr edilmişdir. Çexov "Sahalin Cəhənnəm" üçün "Cinayət" adlı uzun qısa hekayəsində ədəbi bir ifadə tapdı. Çexovun Saxalin haqqında yazdığı yazı Haruki Murakaminin 1Q84 romanında qısa bir şərh və təhlildir. [60] Bu, eyni zamanda Nobel mükafatı laureatı Seamus Heaney-in "Çexov Saxalində" şeirinin mövzusu idi.

1892-ci ildə Çexov, 1899-cu ilə qədər ailəsi ilə birlikdə yaşadığı Melixovodan kiçik bir əmlak aldı, Moskvanın təxminən 40 km cənubunda. "Lord olmaq yaxşıdır." lakin ev sahibi kimi öz vəzifələrini ciddi qəbul etdi və qısa müddətdə yerli kəndlilərə xeyir verdi. 1892-ci ildə qıtlıq və xolera hadisələrindən zərər çəkmiş insanlara yardım qurmaqla yanaşı, üç məktəb, yanğınsöndürmə məntəqəsi və klinika tikməyə davam etdi və vərəm xəstəliyinin tez-tez yenidən ortaya çıxmasına baxmayaraq öz tibbi texnikasını yerli kəndlilərə bağışladı. Melixovodakı evlərin üzvü Mixail Çexov, qardaşının tibbi əlaqəsinin əhatəsini izah etdi:

"Çexovun Melixovoya köçdüyünün ilk günündən xəstələr iyirmi mil uzaqlıqda ona axın etməyə başladı. Onları gəzməyə və ya arabaya gətirdilər və tez-tez xəstə xəstələr üçün aparırdılar. Bəzən səhər erkən qadınlar və uşaqlar onun qapısının qarşısında dayandılar.

Çexovun dərman xərcləmələri diqqətəlayiq idi, lakin ən böyük xərc xəstəyə baş çəkmək üçün bir neçə saat səyahət etmək idi, bu da yazmaq üçün vaxtını azaltdı. [64] Ancaq Çexovun həkim kimi çalışması, onu Rusiya cəmiyyətinin bütün təbəqələri ilə sıx əlaqə quraraq yazılarını zənginləşdirdi. Məsələn, əvvəlcədən kəndlilərin qeyri-sağlam və dar yaşayış şəraitini gördü və "Kəndlilər" adlı qısa hekayəsi də səsləndi. Çexov üst sinifdə də olub dəftərinə qoydu: "Aristokratlar? Eyni çirkin bədənlər və fiziki çirklənmə, eyni dişsiz qocalıq və bazar qadınları kimi iyrənc ölüm."

1897-ci ilin martında Çexov Moskvaya səfər edərkən ağciyərlərindən böyük bir qanaxma keçirdi. Çox çətinliklə bir klinikaya girməyə razı oldu, burada həkimlər ağciyərlərinin yuxarı hissəsində vərəm diaqnozu verdilər və həyat tərzinin dəyişdirilməsini tövsiyə etdilər. 1898-ci ildə atasının vəfatından sonra Çexov Yaltanın kənarında bir torpaq sahəsi satın aldı və burada gələn il anası və bacısı ilə birlikdə köçdüyü villa qurdu. Ağaclar və çiçəklər əkdi, köpəklər və kranları bəslədi. Lev Tolstoy və Maksim Qorki kimi insanları da salamladı. Çexovun Moskvaya "isti Sibir" dən ayrılması və ya xaricə səfərlər etməsi həmişə yaxşı idi.Yaltadakı İncəsənət Teatrında daha iki tamaşanı tamamladı və əvvəllər pancake yediyim tərzdə yazdığından daha böyük çətinliklərlə doyurdu. Üç bacı və Albalı bağı hər il bir il çəkdi. 25 may 1901-ci ildə Çexov səssizcə Olga Knipper ilə evləndi. Knipperr vaxtilə Çexovun Seagullun məşqləri zamanı aparan və qəyyumluqda olduğu Nemirovich-Danchenko'nun sevgilisi idi. Çexov "Rusiyanın ən tələbkar ədəbi bakalavr" kimi tanınır. münasibətlər qurmaqdan yayındı və münasibətlər əvəzinə fahişəxanalara getməyi üstün etdi. Suvorinə göndərdiyi məktubda bildirmişdir:

İstəsən, mütləq evlənəcəm. Ancaq bu şəraitdə hər şey olduğu kimi olmalıdır. Mən kənddə yaşadığım zaman Moskvada yaşamalı və onu görməyə gedəcəyəm.

1888-ci ildə naşir Suvorinə yazdığı məktubda Çexov xəstəliyinin şiddətləndiyini, ağciyərindən qan gəldiyini yazır. 1897-ci ildə müayinə olunanda həkimlər onun sağ ağciyərində problem olduğunu təsdiqləyirlər. Bu illərdə artıq Çexov məşhur və dəbdə olan yazıçı idi. Ona Puşkin mükafatı təltif etmişdilər və əsərləri qalın jurnallarda dərc olunurdu. Məşhur yazıçının vəziyyəti günü-gündən ağırlaşırdı. Onun 186 sm boyu, 62 kq çəkisi vardı. Çox ciddi müalicə olunsa da, nəticə görünmürdü. Səhhətindəki ciddi problemlərə baxmayaraq Çexov 1901-ci ildə evlənir. Çexovun seçimi çoxlarında təəccüb doğurur. O, aktrisa Olqa Leonardovna Knipperlə ailə həyatı qurdu. Onlar 1898-ci ildə Moskva Bədii Teatrında " Qağayı" və "Çar Fedor İoannoviç" tamaşaya qoyularkən tanış olmuşdular. Evlənənə qədər bir-biri ilə tez-tez məktublaşan, aradabir Moskvada və ya Yaltada görüşmək imkanı qazanan cütlüyün rəsmi nikaha girmələri çoxlarını heyrətləndirdi. Anton Pavloviç ailə uşaq arzusunda olsa da, sənətini heç vəchlə ailəyə qurban verməyəcək bir qadınla evlənmişdi. Xəstəliyi ilə əlaqədar ilin çox hissəsini Yaltada yaşayan yazıçının xanımı işinə görə daha çox Moskvada qalırdı. Onların uşaqları olmadı. Bir dəfə hamilə qalan Olqa Knipper uşağı itirir. Olqa Leanardovna məktublarından birində ərinə yazırdı: " Sənə, hardasa uzaqlarda mifik arvadının olmağını düşünmək qəribədir, deyilmi? Bu necə də gülməlidir. Səni çoxlu-çoxlu qucaqlayıb öpürəm, mənim mifik ərim." Olqa Leanardovna məktublarında Anton Pavloviçlə evlənməkdə düzgün addım atmadığını, buna peşman olduğunu dəfələrlə yazmışdı: "Mən sənə, belə bir insana qarşı düşünülməmiş addım atdım. Əgər səhnədəydimsə, tənha qalmalı və heç kimin zəhləsini tökməməli idim". Çexovsa cavabında yazırdı: " Boş-boş danışma. Sən qışı mənimlə qala bilmədiyin üçün günahkar deyilsən. Əksinə, əgər bir-birimizin işlərinə mane olmuruqsa, biz səninlə çox yaxşı ər-arvadıq. Sən teatrı sevirsən, deyilmi? Əgər sevməsəydin, onda başqa məsələ". Knipperin vicdanı ona rahatlıq vermirdi. Yaltadakı evində anası və bacısı ilə yaşayan ərinə tez-tez baş çəkə bilmək üçün teatrda yerinə əvəzedici aktyor hazırladı. "Antonka, səni çoxmu acıqlandırıram? Səni tez-tezmi narahat edirəm? Bağışla məni, əzizim, qızılım mənim, bu elə utancvericidir ki. Mən necə də murdaram."- Olqa Knipper yazırdı. Çexovun səhhəti getdikcə pisləşirdi. 3 iyun 1904-cü ildə o xanımı ilə birlikdə xaricə yola düşür. Badenveylerdən bacısı Maşaya ünvanladığı sonuncu məktubda Çexov yazırdı: "Əzizim Maşa, bura çox istidir. Özümlə yalnız qış paltarı götürdüyümdən, istilər məni qəfil yaxaladı, nəfəsim kəsilir və yeganə arzum buradan tez getməkdir, amma haraya? İtaliyaya, Komoya getmək istədim, amma hamı ordan da istilərin əlindən qaçıb. Avropanın cənubunda, hər yerdə istidir. İstədim paroxodla Triestadan Odessaya gedim, ancaq bilmirəm, indi, iyun-iyulda bu nə qədər mümükündür… Bilmirəm nə edim. Olqa mənə nazik kostyum sifariş etmək üçün Freyburqa gedib, burada, Badenveylerdə nə çəkməçi, nə də dərzi var… Yaxşı, sağlıqla qal və şən ol. Anaya, Vanyaya, Corca, nənəyə və başqalarına salam de. Yaz. Səni öpür və əlini sıxıram".

Dünya ədəbiyyatında görkəmli yərlərdən birini tutan böyük rus yazıçısı A. Çexov öz əsərlərində yaşadığı dövrün real səhnələrini, ictimai həyatın səciyyəvi tərəflərini əks etdirmişdir. Lev Tolstoy onu "nəsrin Puşkini" adlandırırdı. Ziyalıların xalq qarşısında məsuliyyəti mövzusu, xalq taləyinə etinasızlıq, meşşanlıq, qına çəkilmək kimi mənəvi eybəcərliklərin tənqidi, "obıvatel" mühitinin insani keyfiyyətləri və müsbət idealları puç etməsi Çexov yaradıcılığının leytmotividir. Həkayə sahəsindəki fəaliyyəti ile bütün dünya ədəbiyyatında diqqəti cəlb ətmiş Çexov üçün bir novator yazıçı kimi təmkinli, lakonik təhkiyə üslubu xarakterikdir. Əsas diqqəti qəhrəmanın daxili aləminə yönəldən müəllifin əsərlərində, adətən, gərgin süjet, konflikt yoxdur. Həmin əsərlerdeki özünəməxsus yumor bu mənada lirik təbəssümü, ciddi istehza və satiranı özündə birləşdirən tragikomik gülüşdür.

• 6 N°-li palata
• Məmurun ölümü
• Cərrahlıq
• Maska
• Yaylaqçılar
• At familiyası
• Xoşbəxtlik
• Anna nişanı

Xəstəxana həyətində ayıpəncəsi, gicitkən və çətənə kolluqları ilə bürümüş kiçik bir fligel vardı. Fligelin dəmir damı paslanmışdı, su novçası yarıyadək sınıb tökülmüşdü, artırmasının pillələri çürümüş və qıraq-bucağında ot bitmişdi, evin suvağından təkcə iz qalmışdı. Fligelin qabaq tərəfi xəstəxanaya, dal tərəfi isə çölə baxırdı. fligeli çöldən, üstünə çoxlu mıx çalınmış xəstəxana hasarı ayırırdı. Bu, ucları yuxarı sancılmış mıxlar, hasarın və figelin özü, yalnız xəstəxana və həbsxana tikililərinə məxsus kədərli və çox pis görünüşdə idi. Əgər gicitkəni dalayıb yandırmasından qorxmursunuzsa, gəlin dar çığırla gedib figelin içərisinətamaşa edək. Birinci qapını açıb dəhlizə giririk. Burada divarın və peçin dibinə bir yığın xəstəxana tör-tökündüsü atılmışdır. Döşəklər, köhnə cırıq xalatlar, tumanlar, heç nəyə yaramayan göy zolqaqlı köynəklər, yırtıq ayaqqbılar bir yerə tökülmüş, əzilmiş, qarışdırılmışdır, bu şeylər çürüyürvə ətrafa pis qoxu yayır. Gözətçi Nikita, damağında çubuq, həmişə bu tör-töküntünün üstünə uzanırdı; bu, istefaya çıxmış köhnə bir soldat idi, paltarına tikilmiş baftaları belə saralmışdı. Üzü sərt və arıqdı, sallaq qaşları sifətini qoyun itinə oxşadırdı, burnu pul kimi qırmızı idi; boyu alçaq, görünüşü arıqdı, lakin gövdəsi zəhmli, yumruqları saz idi. O, dünyada qayda-qanunu hər şeydən çox sevən və ona görə də bunları döyməyin zəruri olduğunu inanan sadədil, icraçı və küt adamlar zümrəsinə mənsub idi. O, adamların üzünə, döşünə, kürəyinə, hər yerinə vururdu və əmin idi ki, bunsuz burada qayda ola bilməz.

1904-cü ilin mayında Çexovun vərəm xəstəliyi ağır şəkildə irəliləyir. Mixail Çexov deyir ki, "Çexovu görən hər kəs gizli şəkildə sonun çox uzaq olmadığını düşünür və Çexov sona yaxınlaşanda bunu başa düşdü" dedi. İyunun 3-də, Olqa ilə birlikdə Almaniyanın Qara meşəsindəki Badenveiler şəhərinə getmək üçün yola düşdü, burada bacısı Maşaya zahirən şən məktublar yazır, məktublardakı yeməklər barədə məlumat verirdi. Anası və bacısının sağlamlığının yaxşılaşdığına inandırdı. Son məktubunda Almaniyada qadın geyimindən şikayətləndi. Çexovun qalıqları Qorki'ni narahat edən istiridyə üçün istifadə olunan soyudulmuş bir dəmir yolu vasitəsilə Moskvaya daşındı. General Kellerin cənazəsini hərbi qrupun müşayiəti ilə təsadüfən minlərlə yas mərasimindən bəziləri izlədi. Çexov atasının yanında Novodeviçi qəbiristanlığında dəfn olundu.

• Allen, David, Performing Chekhov, Routledge (UK), 2001, ISBN 978-0-415-18934-7
• Bartlett, Rosamund, and Anthony Phillips (translators), Chekhov: A Life in Letters, Penguin Books, 2004, ISBN 978-0-14-044922-8
• Bartlett, Rosamund, Chekhov: Scenes from a Life, Free Press, 2004, ISBN 978-0-7432-3074-2
• Benedetti, Jean (editor and translator), Dear Writer, Dear Actress: The Love Letters of Olga Knipper and Anton Chekhov, Methuen Publishing Ltd, 1998 edition, ISBN 978-0-413-72390-1
• Benedetti, Jean, Stanislavski: An Introduction, Methuen Drama, 1989 edition, ISBN 978-0-413-50030-4
• Borny, Geoffrey, Interpreting Chekhov, ANU Press, 2006, ISBN 1-920942-68-8,
• Chekhov, Anton, About Love and Other Stories, translated by Rosamund Bartlett, Oxford University Press, 2004, ISBN 978-0-19-280260-6
• Chekhov, Anton, The Undiscovered Chekhov: Fifty New Stories, translated by , Duck Editions, 2001, ISBN 978-0-7156-3106-5
• Chekhov, Anton, Easter Week, translated by Michael Henry Heim, engravings by Barry Moser, Shackman Press, 2010
• Chekhov, Anton, Forty Stories, translated and with an introduction by , New York, Vintage, 1991 edition, ISBN 978-0-679-73375-1
• Chekhov, Anton, Letters of Anton Chekhov to His Family and Friends with Biographical Sketch, translated by , Macmillan, 1920. . Retrieved 16 February 2007.
• Chekhov, Anton, Note-Book of Anton Chekhov, translated by and , B. W. Huebsch, 1921. . Retrieved 16 February 2007.
• Chekhov, Anton, The Other Chekhov, edited by Okla Elliott and , with story introductions by Pinckney Benedict, Fred Chappell, Christopher Coake, Paul Crenshaw, Dorothy Gambrell, Steven Gillis, , Jeff Parker, Benjamin Percy, and David R. Slavitt. New American Press, 2008 edition, ISBN 978-0-9729679-8-3
• Chekhov, Anton, Seven Short Novels, translated by Barbara Makanowitzky, W. W. Norton & Company, 2003 edition, ISBN 978-0-393-00552-3
• Clyman, T. W. (Ed.). A Chekhov companion. Westport, Ct: Greenwood Press, (1985). ISBN 9780313234231
• Finke, Michael C., Chekhov's 'Steppe': A Metapoetic Journey, an essay in Anton Chekhov Rediscovered, ed Savely Senderovich and Munir Sendich, Michigan Russian Language Journal, 1988,  
• Finke, Michael C., Seeing Chekhov: Life and Art, Cornell UP, 2005, ISBN 978-0-8014-4315-2
• Gerhardie, William, Anton Chekhov, Macdonald, (1923) 1974 edition, ISBN 978-0-356-04609-9
• Gorky, Maksim, Alexander Kuprin, and I. A. Bunin, Reminiscences of Anton Chekhov, translated by and , B. W. Huebsch, 1921. 2015-09-14 at the Wayback Machine. Retrieved 16 February 2007.
• Gottlieb, Vera, and Paul Allain (eds), The Cambridge Companion to Chekhov, Cambridge University Press, 2000, ISBN 978-0-521-58917-8
• Jackson, Robert Louis, Dostoevsky in Chekhov's Garden of Eden—'Because of Little Apples', in Dialogues with Dostoevsky, Stanford University Press, 1993, ISBN 978-0-8047-2120-2
• Harold L. Klawans|Klawans, Harold L., Chekhov's Lie, 1997, ISBN 1-888799-12-9. About the challenges of combining writing with the medical life.
• . Reading Chekhov, a Critical Journey. London: Granta Publications. 2004 [2001]. ISBN 978-1-86207-635-8. OCLC .
• Miles, Patrick (ed), Chekhov on the British Stage, Cambridge University Press, 1993, ISBN 978-0-521-38467-4
• Nabokov, Vladimir, Anton Chekhov, in Lectures on Russian Literature, Harvest/HBJ Books, [1981] 2002 edition, ISBN 978-0-15-602776-2.
• Pitcher, Harvey, Chekhov's Leading Lady: Portrait of the Actress Olga Knipper, J Murray, 1979, ISBN 978-0-7195-3681-6
• Prose, Francine, Learning from Chekhov, in Writers on Writing, ed. Robert Pack and Jay Parini, UPNE, 1991, ISBN 978-0-87451-560-2
• . Anton Chekhov: A Life. London: HarperCollins. 1997. ISBN 978-0-8050-5747-8.   və .
• Sekirin, Peter. "Memories of Chekhov: Accounts of the Writer from His Family, Friends and Contemporaries," MacFarland Publishers, 2011, ISBN 978-0-7864-5871-4
• Simmons, Ernest Joseph. . Chicago: University of Chicago Press. 1970 [1962]. ISBN 978-0-226-75805-3. OCLC .
• Speirs, L. Tolstoy and Chekhov. Cambridge, England: University Press, (1971), ISBN 0521079500
• Stanislavski, Constantin, My Life in Art, Methuen Drama, 1980 edition, ISBN 978-0-413-46200-8
• Styan, John Louis, Modern Drama in Theory and Practice, Cambridge University Press, 1981, ISBN 978-0-521-29628-1
• . What Chekhov Meant by Life // . New York, NY: Modern Library. 2000 [1999]. ISBN 978-0-8041-5190-0. OCLC .
• Zeiger, Arthur, The Plays of Anton Chekhov, Claxton House, Inc., New York, NY, 1945.
• Tufarulo, G, M., La Luna è morta e lo specchio infranto. Miti letterari del Novecento, vol.1 — G. Laterza, Bari, 2009– ISBN 978-88-8231-491-0.
• Соболев Ю. В. Чехов — 1934 г. — 336 s. (Жизнь замечательных людей)
• Кузичева А. П. А. П. Чехов в русской театральной критике. Комментированная антология. 1887–1917. М.: il, 1999. — 542 s.
• Кузичева А. П. Чеховы. Биография семьи. М.: "АРТ", 2004. — 472 s.
• Кузичева А. П. Чехов. Жизнь "отдельного человека". СПб.: "Балтийские сезоны", 2011. — 880 s., илл.
• Кузичева А. П. Ваш А. Чехов. М., "Согласие", 2000. — 388 с.
• Волчкевич Майя. "Чайка". Комедия заблуждений. М., "Пробел-2000", 2010. — 128 s.
• Волчкевич Майя. "Дядя Ваня". Сцены из непрожитой жизни. М., "Пробел-2000", 2010. — 87 s.