Açıq ulduz topaları əsasən Ağ Yolda toplanmışlar. Bu topaların ulduzlarını ümumi qalaktik fondan ayırmaq çox çətindir. Bunun üçün spektral tədqiqatlar aparmaq, çoxlu sayda ulduzların rəng göstərəcilərini və məxsusi hərəkətlərini öyrənmək lazımdır. Hər bir açıq topanın ulduzları eyni şüa sürətinə və məxsusi hərəkətə malikdir.

Açıq çoxluq, eyni nəhəng molekulyar buluddan əmələ gələn və təxminən eyni yaşda olan onlarla və bir neçə min ulduzdan ibarət ulduz klasterinin bir növüdür. Süd Yolu qalaktikasında 1100-dən çox açıq klaster aşkar edilib və daha çoxunun mövcud olduğu güman edilir. Onların hər biri qarşılıqlı cazibə qüvvəsi ilə sərbəst şəkildə bağlıdır və Qalaktika Mərkəzinin orbitində fırlanarkən digər çoxluqlar və qaz buludları ilə sıx qarşılaşma nəticəsində pozulur. Bu, daxili yaxın qarşılaşmalar nəticəsində çoxluq üzvlərinin itirilməsi və qalaktikanın əsas gövdəsinə dağılması ilə nəticələnə bilər. Açıq klasterlər ümumiyyətlə bir neçə yüz milyon il yaşayır, ən kütləviləri isə bir neçə milyard il yaşayır. Bunun əksinə olaraq, daha kütləvi qlobulyar ulduz qrupları öz üzvlərinə daha güclü cazibə qüvvəsi yaradır və daha uzun müddət yaşaya bilir. Açıq çoxluqlar yalnız aktiv ulduz əmələ gəlməsinin baş verdiyi spiral və nizamsız qalaktikalarda aşkar edilmişdir.

Gənc açıq klasterlər H II bölgəsini yaratmaq üçün onları işıqlandıraraq, əmələ gətirdikləri molekulyar buludda ola bilər. Zamanla çoxluqdan gələn radiasiya təzyiqi molekulyar buludu dağıtacaq. Tipik olaraq, radiasiya təzyiqi qazın qalan hissəsini uzaqlaşdırana qədər qaz buludunun kütləsinin təxminən 10%-i ulduzlara birləşəcək.

Açıq klasterlər ulduzların təkamülünün öyrənilməsində əsas obyektlərdir. Çoxluq üzvlərinin yaşı və kimyəvi tərkibi oxşar olduğundan, onların xassələri (məsafə, yaş, metallıq, sönmə və sürət kimi) təcrid olunmuş ulduzlara nisbətən daha asan müəyyən edilir. Pleiades, Hyades və Alpha Persei Cluster kimi bir sıra açıq klasterlər adi gözlə görünə bilər. Bəziləri, məsələn, Cüt Çoxluq, alətlər olmadan çətin hiss olunur, daha çoxunu isə durbin və ya teleskopla görmək olar.

Topalar dağınıqdır və bir mərkəz ətrafında deyil. Açıq topalar ancaq aktiv ulduz quruluşunun olduğu spiralvari və nizamsız qalaktikalarda olurlar. Ümumilikdə bir neçə yüz milyon ildən cavandırlar. Açıq ulduz topalarına misal olaraq Ülkər və Buğa ulduz topalarını göstərmək olar. Ülkər ulduz topası baş ardıcılığın ulduzlarından ibarətdir (bu topada nəhəng və ifrat nəhəng ulduzlar çox azdır). Ülkər — Buğa bürcündə və Yerdən 440 işiq ili uzaqlığında yerləşən açıq ulduz topasıdır.

Gecə səmasını müşahidə etmək və müşahidələrini qeyd etmək üçün teleskopdan istifadə edən ilk şəxs 1609-cu ildə italyan alimi Qalileo Qaliley olmuşdur. O, teleskopu Ptolemeyin qeyd etdiyi bəzi dumanlı yamaqlara tərəf çevirəndə onların tək bir ulduz olmadığını gördü. çoxlu ulduzların qruplaşması. Praesepe üçün o, 40-dan çox ulduz tapdı. Əvvəllər müşahidəçilər Pleiades-də cəmi 6–7 ulduz qeyd etdikləri halda, o, demək olar ki, 50 ulduz tapdı. 1610-cu ildə yazdığı Sidereus Nunsius traktatında Qalileo Qaliley yazırdı ki, "qalaktika çoxluq təşkil edən saysız-hesabsız ulduzların kütləsindən başqa bir şey deyil". Qalileonun işindən təsirlənərək, Siciliyalı astronom Giovanni Hodierna, əvvəllər kəşf edilməmiş açıq çoxluqları tapmaq üçün teleskopdan istifadə edən ilk astronom oldu. 1654-cü ildə o, indi Messier 41, Messier 47, NGC 2362 və NGC 2451 adlandırılan obyektləri müəyyən etdi.

Hələ 1767-ci ildə İngilis təbiətşünası Möhtərəm Con Mişel, Pleiades kimi ulduzların yalnız bir qrupunun belə ehtimalının Yerdən göründüyü kimi təsadüfi düzülüşün nəticəsi olduğunu hesabladıqda, bir çoxluqdakı ulduzların fiziki olaraq əlaqəli olduğu başa düşüldü. 496.000-də yalnız 1 idi. 1774–1781-ci illər arasında fransız astronomu Şarl Mesye kometalara bənzər dumanlı görünüşü olan göy cisimlərinin kataloqunu nəşr etdi. Bu kataloqa 26 açıq klaster daxildir. 1790-cı illərdə ingilis astronomu Uilyam Herşel dumanlı göy cisimlərinin geniş tədqiqinə başladı. O kəşf etdi ki, bu xüsusiyyətlərin çoxu ayrı-ayrı ulduzlar qruplarına bölünə bilər. Herşel ulduzların əvvəlcə kosmosa səpələndiklərini, lakin sonradan cazibə qüvvəsi səbəbindən ulduz sistemləri kimi bir araya toplandığı fikrini fikirləşdi. O, dumanlıqları səkkiz sinfə böldü, ulduz qruplarını təsnif etmək üçün VI–VIII siniflər istifadə edildi.

Məlum klasterlərin sayı astronomların səyləri ilə artmağa davam edirdi. İlk dəfə 1888-ci ildə Danimarka-İrlandiya astronomu J. L. E. Dreyer tərəfindən nəşr edilən Yeni Ümumi Kataloqda və 1896 və 1905-ci illərdə nəşr olunan iki əlavə İndeks Kataloqunda yüzlərlə açıq klaster qeyd edildi. Teleskopik müşahidələr iki fərqli klaster tipini aşkar etdi. müntəzəm sferik paylanmada minlərlə ulduzdan ibarət idi və bütün səmada, lakin üstünlük olaraq Süd Yolunun mərkəzinə doğru tapıldı. Digər növ isə daha nizamsız formada olan ulduzların ümumiyyətlə daha seyrək populyasiyasından ibarət idi. Bunlar ümumiyyətlə Süd Yolunun qalaktik müstəvisində və ya yaxınlığında tapıldı. Astronomlar əvvəlki qlobular çoxluqları, sonuncuları isə açıq çoxluqlar adlandırdılar. Yerləşdikləri yerlərə görə, açıq klasterlər bəzən qalaktik qruplar adlanır, bu termin 1925-ci ildə İsveçrə-Amerika astronomu Robert Julius Trumpler tərəfindən təqdim edilmişdir.

Ulduzların çoxluqdakı mövqelərinin mikrometrə ilə ölçülməsi hələ 1877-ci ildə alman astronomu E. Şönfeld tərəfindən edilmiş və 1923-cü ildə ölümündən əvvəl Amerika astronomu E. E. Barnard tərəfindən təqib edilmişdir. Bu səylər nəticəsində ulduzların hərəkətinə dair heç bir əlamət aşkar edilməmişdir. Bununla belə, 1918-ci ildə holland-amerikalı astronom Adriaan van Maanen müxtəlif vaxtlarda çəkilmiş fotoqrafiya lövhələrini müqayisə edərək Pleiades klasterinin bir hissəsində ulduzların düzgün hərəkətini ölçə bildi. Astrometriya daha dəqiqləşdikcə, çoxluq ulduzlarının kosmosda ümumi düzgün hərəkəti paylaşdıqları aşkar edildi. 1918-ci ildə çəkilmiş Pleiades klasterinin foto lövhələrini 1943-cü ildə çəkilmiş şəkillərlə müqayisə edərək, van Maanen çoxluğun orta hərəkətinə bənzər düzgün hərəkətə malik olan və buna görə də üzv olma ehtimalı daha yüksək olan ulduzları müəyyən edə bildi. Spektroskopik ölçmələr ümumi radial sürətləri aşkar etdi və beləliklə, qrupların bir qrup olaraq bir-birinə bağlanmış ulduzlardan ibarət olduğunu göstərdi.

Açıq klasterlərin ilk rəng-miqyaslı diaqramları 1911-ci ildə Ejnar Hertzsprung tərəfindən nəşr olundu və Pleiades və Hyades ulduz qruplarının süjetini verdi. O, növbəti iyirmi il ərzində açıq klasterlər üzərində bu işi davam etdirdi. Spektroskopik məlumatlardan o, yuxarı həddini təyin edə bildi

Ulduz toplusunun yaşı təxminən 60–100 milyon ildir. Ulduz topası 250 milyon ildən sonra məhv olacaq. Bu ulduz topasında 1000 — dən çox ulduz olduğu ehtimal olunur. Hər bir topadakı ulduzları eyni məsafədə hesab etmək olar. Odur ki, topanın hər bir ulduzunu Hersşprunq-Ressel diaqramında öz yerində müəyyən etməklə və bu diaqramda baş ardıcıllıqdan kənarda qalan ulduzları topanınkı hesab etməməklə topaya məxsus ulduzları ayırmış olarıq. Əlbəttə, bu zaman ulduzlararası mühitdə udulmanə nəzərə almaq lazımdır. İstinad ulduzları üçün qurulmuş Hersşprunq -Ressel diaqramından istifadə etməklə spektr (effektiv temperatur) və ya B-V-yə uyğun olan M mütləq ulduz ölçüləri tapılır.

Qeyd edək ki, Ülkər səpilən ulduz topasında adi gözlə yeddi ulduz görünür; güclü teleskopda 200, həmin teleskoplarda müasir fotoemulsiyaların köməyi ilə isə 300-ə qədər ulduz qeydə alınır. Bizim Qalaktikada 1200-ə qədər açıq ulduz topası aşkar edilmişdir. Bunlara qədər məsafə 2ps-dan 20 ps-ə qədərdir. Bu topaların orta diametri 35ps-dir.

1. . ESO Science Release. 23 November 2012 tarixində . İstifadə tarixi: 3 August 2011.
2. R. Ə. Hüseynov "Astronomiya" , Maarif nəşriyyatı, Bakı,1997